دیوانه دلی خفته در این خلوت خاموش
او زاده ی غم بود زغم های جهان گشت فراموش
شیرین تر از آنی به شکر خنده که گویم
ای خسرو خوبان که تو شیرین جهانی
يک لحظه سکوت کرد و حرفش را خورد ...
بغضی نفس و گلوی او را آزرد
می خواست که عشق را نمایان نکند...
اشک آمد و باز آبرویش را برد
دل داده ام به یاری شوخی کشی نگاری
مرضیه السجایا محموده الخصائل
حافظ
عرق کهنه شیراز مرا مست نکرد
چایی تازه دم روضه زمین گیرم کرد
دل اگر خداشناسی همه دررخ علی(ع) بین
به علی(ع) شناختم من به خدا قسم خدا را
ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند
گر از آن یار سفر کرده پیامی داری
یار من پاک تر از برگ گل است
یار من جاذبه ی لطف و وفاست
تا ابد یاد عزیزان ز دل وجان نرود
جان اگر رفت ولی خاطر خوبان نرود
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را