من مست و تو دیوانه،ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
هفت شهر عشق را عطار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم
مردان خدا پرده ی پندار دریدند ، یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند
هر دست که دادند همان دست گرفتند ، هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند
دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد ؟
چون بشد دلبر و با یار وفا دار چه کرد؟...
در دایره وجود موجود علیست
اندر دوجهان مقصد و مقصود علیست
تا شدم حلقه به گوش در میخانۀ عشق
هردم آید غمی از نو به مبارک بادم
متن خبر که یک قلم بی‌تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست
تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش
شهریارا گر آئین محبت باشد
جاودان زی که چه دنیای بهشت آئینی
یادمان باشد اگر این دلمان بی کس شد
طلب مهر زهر چشم خماری نکنیم
یادمان باشد در این بحر دو رنگی وریا
دگر حتی طلب اب زدریا نکنیم
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپرشدنش سوز و گدازی نکنیم