شرط هواداری ما شیدائی و شوریدگیست
گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا
اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد گناه بخت پريشان و دست كوته ماست
حافظ
ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز
صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم
بسم الله الرحمن الرحیم
من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت
کاول(که اول)نظر به دیدن او دیده ور شدم.
ما چو دادیم دل و دیده بطوفان بلا
گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر
رفتی و رفتن تو داغی نهاد بر دل
از کاروان چه مانده جز آتشی به منزل
ای جملهٔ بی کسان عالم را کس
یک جو کرمت تمام عالم را بس
من بی کسم و تو بی کسان را یاری
یا رب تو به فریاد من بی کس رس
ببخشید ل پیدا نکردم .
سایه ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان
که من این خانه به سودای تو ویران کردم
مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم