تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید

روی هر صاحب جمالی را به مه خواندن خطاست
گر رخی را ماه باید خواند، باری روی توست

تو خود به جامه خوابی و ساقیان صبوح
به یاد چشم تو گیرند جام صهبا را

ای درد توام درمان در بستر ناکامی ** وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم ** لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

یارب ! تو مرا غنی زدیدارت کن
باز آ و عیادتی ز بیمارت کن

نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی *** گذر بکوی فلان کن در آن زمان که تو دانی

تو پیک خلوت رازی و دیده بر سر راهت *** بمردمی نه بفرمان چنان بران که تو دانی

یا رب! مددی زار نمانم یا رب
زد عشق تو آتشی به جانم یا رب

یکروز ز کوی آسمان می آید
بر اسب سپید کهکشان می اید.

دلت را خانه ما کن مصفی کردنش با من *** به ما درد و دل افشا کن مدارا کردنش با من

اگر گم کرده ای ای دل کلید استجابت را *** بیا یک لحظه با ما باش پیدا کردنش با من