سوختن کمال عشق است اما آنها که سوختن پروانه در آتش شمع را کمال عشق می‌دانند کجایند که سوختن انسان در آتش عشق را به نظاره بنشینند؟
خسرو شکیبایی می گفت:
بعضی وقت ها یکی طوری می سوزونتت
که هزار نفر نمیتونن خاموشت کنن،
بعضی وقت ها یکی طوری خاموشت میکنه
که هزار نفر نمیتونن روشنت کنن.
زمانه ایست که خیلی چیزها آنطوری که بود یا باید باشد نیست.
(روحت شاد عمو خسرو ♥)
شنیده بودم که “خاک سرد است”
این روزها اما انگار آنقدر هوا سرد است،
که زنده زنده فراموش می کنیم یکدیگر را...
سیب می خواهد دلش...
انکه بی حساب عاشق است...
اما نمی داند...!
کرم دارد روزگار ما!!
اخرین گرگ گله را آن اهویی کشت که گرگ بخاطر چشمانش گیاه خوار شد...
آدما از جنس برگند... گاهی سبزند... گاهی پاییزی و زردند...
زمستونا دیده نمیشن... تابستونا سایه بونه سبزند...
آدما خیلی قشنگن..........
حیف که هر لحظه یه رنگند!
ما انسانها مثل مداد رنگی هستیم، شاید رنگ مورد علاقه یکدیگر نباشیم،
اما روزی برای کامل کردن نقاشیمان دنبال هم خواهیم گشت...
کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم؛
مثل ساعت هایی که صبح، دلسوزانه زنگ می زنند؛
و در میانِ خواب و بیداری، بر سرشان می کوبیم؛
بعد می فهمیم که خیلی دیر شده ...!
پشت سرم حرف بود...
حدیث شد...
می‌ترسم آیه شود
سوره‌اش کنند به جعل
بعد؛ تکفیرم کنند این جماعت نا اهل...
گاهی آدمها می گریند...
نه به خاطر اینکه ضعیف هستند بلکه به این خاطر که برای مدت طولانی قوی بوده اند..