اســـتـخــــوان هـــــایـــم شــکـســتـه اند... و پــــر شــده ام از نــــداشــتـــه هــــا فــکـــــری بــــه حــــالـــم کــــن... یـــــا #جـــــابــــر #الــــعـظــم #الــکـــسـیـر . . . ای پیوند دهنده ی استخوان های شکسته؛ جوشن کبیر، ابوحمزه ثمالی
می خواستم ی نکته ای که به ذهنم رسیده را به دوستان عزیز قرآنی عرض کنم.
هر فلسفه و ایدئولوژی و مکتبی که در دنیا بوجود اومده یا میاد بر اساس یک اندیشه و فکری شکل گرفته. هر چه این اندیشه دارای افق وسیع تر و پخته تر باشه پایدارتر هستش. اگر اصول و مبانی فکری این مکتب با افکار مردم بیشتری سازگار و همراه با اجرای صحیح تری باشه دامنه گسترش اون مکتب وسیعتر میشه. مکتبی موفق تره که در اوج سیاهی و ظلمت رشد کنه.مثل اسلام. من دنبال اسم نیستم. از نظر فلسفی مکتبی تا ابد پایداره که افق اندیشه آن بی نهایت باشه. یعنی جامعه هدف را گیتی در نظر بگیره. و تلاشش رو برای فهم همه اسرار آفرینش بکار بنده. اونوقت تلاشش رو برای وضع قوانین و چینش منظم گیتی بکار بندد. اصولا یک فلسفه با جامعه هدف آفرینش و دانش بی نهایت و رهبری خدا و خلیفه او جامعه ای است که بایستی در ابد شکل بگیرد. یعنی زمانی که همه علوم یکی شده اند و نقطه ابهامی در علم وجود نداشته و این یهنی پایان جهل و نادانی، پایان بیماریها.
انتخاب با توست، میتوانی بگوئی : صبح به خیر خدا جان
یا بگوئی : خدا به خیر کنه، صبح شده ...
آتشی نمى سوزاند “ابراهیم” را
و دریایى غرق نمی کند “موسى” را
مادری،کودک دلبندش را به دست موجهاى خروشان “نیل” می سپارد
تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش
دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد
مکر زلیخا زندانیش می کند ، اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند
از این “قِصَص” قرآنى هنوز هم نیاموختی؟!
که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد ، نمی توانند
او که یگانه تکیه گاه من و توست
پس ؛
به “تدبیرش” اعتماد کن ،
به “حکمتش” دل بسپار ،
به او “توکل” کن ؛
و به سمت او “قدمی بردار” ،
تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی
آری : تمام غصه های دنیا رو میشه با یک جمله تحمل کرد :
خدایا میدانم که میبینی . . .
مگر میشود زندگی مرا به هم ریخته آفریده باشد خدای دانه های انار!!!
مردم می گویند، ” آدم های خوب را پیدا کنید و بدها را رها کنید.”
اما باید اینگونه باشد،
” خوبی را در آدم ها پیدا کنید و بدی آن ها را نادیده بگیرید. ”
هیچکس کامل نیست
باد با چراغ خاموش کاری ندارد
اگر در سختی بسر میبری
بدان که روشنی
هرگز از مرگ نهراسیده ام، اگر چه دستانش از ابتذال شکننده تر بود. هراس من، باری همه از مردن در سرزمینی است که مزد گورکن از آزادی آدمی افزون باشد...
بعضی چیزها را ” باید ” بنویسم
نه برای اینکه همه ” بخونن ” و بگن ” عالیه ”
برای اینکه ” خفه نشم ”
همین !!
اگر چه خار و خسم یا حسین میگویم
و با نفس نفسم یا حسین میگویم
اگر بدون کسم یا حسین میگویم
که نام یار بس است یا حسین میگویم
نوشته است خدا یا حسین بر دل من
کمی ز تربت او را سرشته در گل من
و این چنین شده عشقش تمام حاصل من
و نیست جز غم او هیچ،در فضائل من
که در ازل به وجود آمدم برای حسین