تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید

27
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است

در نكوهش اصحاب از نرفتن به جهاد
اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ الْجِهادَ بابٌ مِنْ اَبْوابِ الْجَنَّةِ، فَتَحَهُ اللّهُ لِخاصَّةِ
پس از حمد خدا، جهاد درى است از درهاى بهشت، كه خداوند آن را به روى اولياء
اَوْلِيائِهِ، وَ هُوَ لِباسُ التَّقْوى، وَ دِرْعُ اللّهِ الْحَصينَةُ، وَ جُنَّتُهُ الْوَثيقَةُ.
خاصّ خود گشوده، جهاد جامه پرهيزگارى، زره استوار، و سپر مطمئن خداست.
و ....
http://www.erfan.ir/farsi/nahj/nsm_proj/...Vr_page=92

امیرالمومنین امام علی علیه السلام:


اگر مردم در عظمت قدرت خدا، و بزرگى نعمت‏هاى او مى‏‌انديشيدند، به راه راست باز مى‏‌گشتند، و از آتش سوزان مى‏‌ترسيدند، امّا دل‏ها بيمار، و چشم‏ها معيوب است.


آيا به مخلوقات كوچك خدا نمى‌‏نگرند كه چگونه آفرينش آن را استحكام بخشيد و تركيب اندام آن را برقرار، و گوش و چشم براى آن پديد آورد، و استخوان و پوست متناسب خلق كرد.


به مورچه و كوچكى جثّه آن بنگريد، كه چگونه لطافت خلقت او با چشم و انديشه انسان درك نمى‏‌شود.
نگاه كنيد چگونه روى زمين راه مى‌‏رود، و براى به دست آوردن روزى خود تلاش مى‌كند دانه‏‌ها را به لانه خود منتقل مى‏‌سازد، و در جايگاه مخصوص نگه مى‏‌دارد.در فصل گرما براى زمستان تلاش كرده، و به هنگام درون رفتن، بيرون آمدن را فراموش نمى‏‌كند.


روزى مورچه تضمين گرديده، و غذاهاى متناسب با طبعش آفريده شده است. خداوند منّان از او غفلت نمى‏‌كند.
و پروردگار پاداش دهنده محرومش نمى‏‌سازد، گر چه در دل سنگى سخت و صاف يا در ميان صخره‏اى خشك باشد.


اگر در مجارى خوراك و قسمتهاى بالا و پايين دستگاه گوارش و آنچه در درون شكم او از غضروف‏هاى آويخته به دنده و شكم، و آنچه در سر اوست از چشم و گوش، انديشه نمايى، از آفرينش مورچه دچار شگفتى شده و از وصف او به زحمت خواهى افتاد.


پس بزرگ است خدايى كه مورچه را بر روى دست و پايش بر پاداشت، و پيكره وجودش را با استحكام نگاه داشت، و در آفرينش آن هيچ قدرتى او را يارى نداد، و هيچ آفريننده‌‏اى كمكش نكرد.


اگر انديشه‏‌ات را به كار گيرى تا به راز آفرينش پى برده باشى، دلائل روشن به تو خواهند گفت كه آفريننده مورچه كوچك همان آفريدگار درخت بزرگ خرماست، به جهت دقّتى كه جدا جدا در آفرينش هر چيزى به كار رفته است... .


«نهج البلاغه، خطبه185»

متن حدیث:

قَالَ [عليه السلام] عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِى مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِى إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيشُ فِى الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِى الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِى كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِى اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ .


- در شگفتم از بخيل ؛ به سوى فقرى مى شتابد كه از آن مى گريزد ، و سرمايه اى را از دست مى دهد كه براى آن تلاش مى كند در دنيا چون تهيدستان زندگى مى كند ، اما در آخرت چون سرمايه داران محاكمه مى شود.

در شگفتم از متكبرى كه ديروز نطفه ای بی ارزش ، و فردا مردارى گنديده خواهد بود .

و در شگفتم از آن كس كه آفرينش پديده ها را مى نگرد و در وجود خدا ترديد دارد!

در شگفتم از آن كس كه مردگان را مى بيند و مرگ را از ياد برده است .

در شگفتم از آن كس كه پيدايش دوباره را انكار مى كند در حالى كه پيدايش آغازين را مى نگرد .

و در شگفتم از آن كس كه خانه نابودشدنى ، را آباد مى كند اما جايگاه هميشگى را از ياد برده است.

"نهج البلاغه، حکمت 125"

حکمت 13- روش استفاده از نعمتها



چون نشانه های نعمت پروردگار آشکار شد


با ناسپاسی نعمت ها را از خود دور نسازید.

امام علي‏ عليه السلام درباره حضرت عيسي‏ عليه السلام فرمودند :


. . . وَلامالٌ يَلفِتُهُ و لا طَمَعٌ يُذِلُّهُ ، دابَّتُهُ رِجلاهُ و خادِمُهُ يَداهُ


نه مال و ثروتي داشت كه او را به خود مشغول گرداند و نه طمعي كه به خواري‏ اش اندازد ، مركب او دو پايش بود و خدمت كارش دو دستش
نهج البلاغه ، خطبه ۱۶۰ .

فرازهایی از نهج البلاغه خطبه ۱

سپاس آن خدایی را که هیچ سخنوری از عهده ستایش او بر نمی آید و هیچ قدرت محاسبه نعمت هایش را ندارد و هیچ بنده ای توان ادای حق او را ندارد .

خداوندا! آنان که تو را مونس دل خودکرد ه اند ، به راستی که هیچ همراه و مونسی بهتر از تو سراغ نخواهند کرد و آنان که بر تو توکل دارند ، پایه امید شان محکم است.تو از درون آن ها آگاهی داری وضمیر آشفته آن ها بر تو آشکارتر از خودشان است .توکل داران به تو هر چه دارند به تو می گویند و هر چه آرزو دارند،از تو می طلبند.آنها فراز و نشیب زندگی را طی می کنند؛در افق ها و اطراف سیر می کنند و در فضای نفس خود به پرواز در می آیند و در تمام این سیاحت ها، فقط تو را می جویند.

خدایا!آنها که برتو توکل دارند،در بین بندگان تو بی کس و غریب اند و جهانیان از عشق آنان به تو و خود پرستان از سوز و گداز این عشق بی خبرند.اینان هر زمان که از تنهایی دلشان می گیرد،تورا به یاد می آورند و با یاد تو دلشان آرام می گیرد و به امید وصال تو شاد می شوند اینان گذران زندگی را همچون نابودی ظلمت شب و روز های دوری از تو می پندارند و هر لحظه که از عمرشان می گذرد،زمان رسیدن به تو را کوتاه تر می بینند.این بندگان نیک سرشت،خود را همچون قطره ای در اقیانوس بی کران تو محو می کنند و سرانجام با امید وصال تو،در آغوش ابدیت فرو می روند.

خدایا!بندگان پاک و مخلص تو هر گاه از حوادث روزگار رنجور می شوند، به تو پناه می برند و سختی زندگی را با عشق تو آسان می کنند،چون آنها یقین دارند که فرمانروای جاودانه ی کرسی عالم،فقط تو هستی.

ترجمه روان ازکتاب شریف و پر عظمت نهج البلاغه از دکتر مسعود هاشمی استاد دانشگاه