[split] دل نوشته و نیایش های شهدا

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

حتما وقتی وارد بهشت زهرا میشیم عکس شهیدی که از لبانش خون جاریست رو می بینیم ...

« شهيد امير حاج اميني »

دل نوشته یا وصیت نامه.........

سلام بر خدا و شهيدان خدا و بندگان پاك و مخلص او :

بعد از مدتها كشمكش دروني كه هنوز هم آزارم مي دهد،براي رهايي از اين زجر به اين نتيجه رسيدم،و آن در اين جمله خلاصه مي شود:


(‌خدايا عاشقم كن)...

از اينكه بنده بد و گناهكار خدايم سخت شرمنده ام،و وقتي ياد گناهانم مي افتم آرزوي مرگ ميكنم،ولي باز چاره ام نمي شود. به راستي كه (ان الانسان لفي خسر)

هيچ برگ برنده اي ندارم كه رو كنم،جز اينكه دلم را به دو چيز خوش كرده ام: اول

اينكه با اين همه گناه،او دوباره مرا به سرزمين پاكي و اخلاص و صفا و محبت بازم

گرداند،پس لابد دوستم دارد و سر به سرمي گذارد،هر چند كه چشم دلم كور است

و نميبينم و احساسش نميكنم،اگر چنين نبود پس چرا مرا به

اينجا آورد؟

دوم اينكه قلبي رئوف و مهربان دارم و با همه بديهايم بسيار دلسوزم.لحظه اي حاضر

به رنجش كسي نمي شوم، حتي رنجشي بسيار كوچك و ناچيز،ولي در عوض براي

خوشنودي ديگران حاضر به تحمل هررنجي مي شوم؛

بله!به اين دو چيز دل خوش كرده ام.

پس اي پروردگار من...اگر دوستم داري كه مرا به اينجا آورده اي پس مرا به آرزويم كه...برسان!

و يا به اين خاطر كه نمي توانم باعث رنجش كسي شوم،بيا و مرا مرنجان و خوشنودم كن و مرا با خودت...!

دنيا براي ضعيف نفسان يك گرداب هلاكت است،اگر لحظه اي به خودمان واگذارده

شويم،واي برما كه ديگرنابوديمان حتمي است.خوشا آن كس كه به ياري او در اين

گرداب هلاك نگردد!

اي حسين...

اي مظلوم كربلا...،

اي شفيع لبيك گويان


نداي ( هل من ناصرت) را من نيز لبيك گفتم،

( شفاعتم كن)!

و مگذار در اين گرداب هلاكت هلاك گردم.

اي خدا...

بسيار بد و ضعيفم، و در مقابل گناه ياراي مقاومت نداريم،زيرا هنوز نشناختمت؛ و

حتي در راه شناختت

نيز زحمت نكشيده ام،زيرا ضعيف و پايبند به اين دنيايم،و نمي توانم از خوشي ها و

آسايش هاي محض وپوشالي اين دنيا دل بكنم و در راه شناختت سختي كشم.


سختي كه پر از شيريني و لذت است،ولي

افسوس كه اين سختي و حلاوت نصيبم نمي گردد!

خالقا...

تو را به خودت قسم،تو را به پيامبران و امامان زجر كشيده و معصومت قسم بيا و

(( عاشقم كن ))

اگر چنين كني كه از درياي رحمت و كرامتت چيزي كاسته نمي شود و زياني به تو نمي رسد.

همه آرزويم اين است كه ببينم زتو رويي

چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويي

اگر چنين كني ديگر هيچ نمي خواهم،چون همه چيز دارم. مي دانم اگر چنين كني از اين بند رهايي

يافته و ديگر به سويت پر...!
خدايا...

دل شكسته و مهربانم را مرنجان،

تو خود گفتي كه به دل شكستگان نزديكم

من نيز دلي شكسته دارم؛

اي كساني كه اين نوشته را يا بهتر بگويم اين سوز دل،اين درد دل،نمي دانم چه

بگويم،اين تجربه تلخ يا اين وصيتنامه،اين پيام و يا در اصل اين خواهش و تقاضاي

عاجزانه را مي خوانيد،اگر من به آرزويم رسيدم

و دل از اين دنيا كندم،بدانيد كه نالايق ترين بنده ها هم مي توانند به خواست او به
عینه دیده ايد كه يك بنده گنه كار خدا به آرزويش رسيده است.

يارب ز كرم بر من درويش نگر

در من منگر در كرم خويش نگر

هر چند نيم لايق بخشايش تو

برحال من خسته دل ريش نگر

حالا كه به عينه ديديد،شما را به خدا عاجزانه التماس و استدعا مي كنم، بيائيد و به

خاكش بيفتيد وزار زار گريه كنيد و اميدوار به بخشايش و كرمش باشيد. وبا او آشتي

كنيد،زيرا بيش از حد مهربان و بخشنده است.فقط كافي است يكبار از ته دل صدايش

كنيد،ديگر مال خودتان نيستيد و مال او مي شويد و ديگرهر چه ميكند او مي كند و

هر كجا مي برد،او مي برد.ولي در اين راه آماده و حاضر به تقبل هرگونه رنج و

سختي همانند:

مظلوم كربلا حسين(ع)

و پيامدار او زينب(س) باشيد.هر چند كه سختي و رنجهاي ما در مقايسه با آنها نمي تواند قطره اي در

مقابل دريا باشد.بله،خداگونه شدن مشقات و مصائب دارد،زيرا كليدش و نشانش همين است و در عوض

آن چيز كه براي شما مي ماند...! و آن بسيار عظيم و شيرين است؛

در راه طلب پاي فلك آبله دارد

اين وادي عشق است و دوصد مرحله دارد

درد و غم رنج است و بلا زاد ره عشق

هر مرحله صد گمشده اين قافله دارد

صد مرحله را عشق به يك گام رود ليك

در هر قدم اين ره چه كنم صد تله دارد

گر دست مرا جاذبه عشق نگيرد

فرياد نه جان زاد و نه دل راحله دارد
خدايا! شكرت،آنچنان شكري كه تو لايق آني.

خدايا! عاقبت به خيرمان بگردان.

خدايا! ما را به راه راست هدايت فرما.

خدايا! ما را آني به خودمان وامگذار.

خدايا! گناهان ما را ببخش.

خدايا! آبروي ما را مريز.

خدايا! مريض هاي اسلام را شفا عنايت فرما.

خدايا! اسلام و مسلمين را پيروز فرما.

« شهيد امير حاج اميني »

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

مادر گرامی و همسر مهربانم پدر و برادران عزیزم!


درود خدا بر شما باد که هرگز مانع حرکتم در راه خدا نشدید.چقدرشماهاصبورید.

خودتان می دانید که من چقدر به شهیدان عشق می ورزیدم غنچه

هایی که(کبوترانی که)همیشه در حال پرواز به سوی ملکوت اعلایند

.الگو و اسوه هایی که معتقد به دادن جان برای گرفتن بقا (بقا و حیات ابدی)و

نزدیکی با خدای چرا که ان الله اشتری من المومنین.


من نیز در پوست خود نمی گنجم.گمشده ای دارم و خویشتن را د قفس

محبوس می بینم و می خواهم از قفس به در آیم.سیمهای خاردار مانعند

.من از دنیای ظاهر فریب مادیات و همه آنچه که از خدا بازم می دارد متنفرم

(هوای نفس شیطان درون و خالص نشدن)


در طول جنگ برادرانی که در عملیات شهید می شدند از قبل سیمایشان

روحانی و نورانی می شد و هر بی طرفی احساس می کرد که نوبت

شهادت آن برادر فرا رسیده است.


عزیزانم!این بار دوم است که وصیت نامه می نویسم ولی لیاقت ندارم و

معلوم است که هنوز در بند اسارتم هنوز خالص نشده ام و آلوده ام.


از شروع انقلاب در این راه افتادم و پس از پیروزی انقلاب نیز سپاه

را پناهگاه خوبی برای مبارزه یافتم ابتدا در گیری با ضد انقلاب و

خوانین در منطقه شهرضا (قمشه)و سمیرم سپس شرکت در خوزستان

و جریان گروهک ها در خرمشهر پس از آن سفر به سیستان و بلوچستان

(چابهار و کنارک)و بعدا حرکت به طرف کردستان دقیقا دو سال در کردستان

هستم .مثل این است که دیگر جنگ با من عجین شده است.


خداوند تا کنون لطف زیادی به این سراپا گنه کرده و توفیق مبارزه

در راهش را نصیبم کرده است.اکنون من می روم با دنیایی انتظار

انتظار وصال و رسیدن به معشوق.ای عزیزان من توجه کنید:


1-اگر خداوند فرزندی نصیبم کرد با اینکه نتوانستم در طول دورانی که

همسر انتخاب کردم حتی یک هفته خانه باشم دلم می خواهد او را

علی وار تربیت کنید.


همسرم انسان فوق العاده ایست او صبور است و به زینب عشق می ورزد

او از تربیت کردن صحیح فرزندم لذت خواهد برد چون راهش را پیدا کرده است .

اگر پسر به دنیا آورد اسم او را مهدی و اگر دختر به دنیا آورد اسم او را مریم

بگذارید.چون همسرم از این اسم خوشش می آید.


2-امام مظهر صفا پاکی و خلوص و دریایی از معرفت است .

فرامین او را مو به مو اجرا کنید تا خداوند از شما راضی باشدزیرا او

ولی فقیه است و در نزد خدا ارزش والایی دارد.

3-هر چه پول دارم اول بدهی مکه مرا به پیگیری سپاه تهران

(ستاد مرکزی)بدهید و بقیه را همسرم هر طور خواست خرج کند.


4-ملت ما ملت معجزه گر قرن است و من سفارشم به ملت تداوم

بخشیدن به راه شهیدان و استعانت به درگاه خداوند است تا این انقلاب

را به انقلاب حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) وصل نماید

و در این تلاش پیگیر مسلما نصر خدا شامل حال مومنین است.


5-از مادر و همه فامیل و همسرم اگر به خاطر من بی تابی کنند راضی نیستم.

مرا به خدا بسپارید و صبور و شجاع باشید.


حقیر حاج همت1361/2/26

[safirashgh]

خدايا ترا شکر مي‎کنم که حسين را آفريدي.اي خداي حسين ترا شکر مي‎کنم که راه پرافتخار شهادت را در جلوي پاي روندگان حق و حقيقت گذاشتي.

اي حسين، دلم گرفته و روحم پژمرده، در ميان طوفان حوادث که همچون پر کاه ما را به اينطرف وآن طرف مي‎کشاند، مايوس و دردمند، فقط بر حسب وظيفه به مبارزه دامه

مي‎دهم، و گاهگاهي آنقدر زيرفشار روحي کوفته مي‎شوم که براي فرار از درد وغم دست بدامان شهادت ميزنم تا ازميان اين گرداب وحشتناکي که همه را انقلاب را فروگرفته است

لااقل گليم انساني خود را بيرون بکشم و اين عالم دون واين مدعيان دروغين را ترک کنم و با دامني پاک و کفني خونين بلقاء پروردگار نائل آيم ...



اي حسين مقدس، روزگار درازي بود که هر انقلابي را مقدس مي‎شمردم و نام او را با ياد تو توام مي‎کردم و قلب خود را مي‎گشودم و انقلابيون را و او را در قلب خود جاي مي‎دادم و

به عشق تو او را دوست مي‎داشتم و بقداست تو او را مقدس مي‎شمردم و در راه کمک به او از هيچ فداکاري حتي بذل حيات و هستي خود دريغ نميکردم...


اما تجربه، درس بزرگ و تلخي به من داد که اسلحه و کشتار و انقلاب و حتي شهادت بخودي خود نبايد مورد احترام و تقديس قرار گيرد. بلکه آنچه مهم است انسانيت، فداکاري

در راه آرمان انسانها، غلبه بر خودخواهي و غرور و مصالح پست مادي و ايمان به ارزشهاي الهي است. مقاومت فلسطين براي ما به صورت بت درآمده بود و بي‎چون و چرا آنرا

مي‎پذيرفتيم و مي‎پرستيديم و راهش را کارش را و توجيهاتش را قبول مي‎کرديم. اما دريافتم که بيش از هر چيز انسانيت و ارزشهاي انساني و خدائي ارزش دارد ـ و هيچ چيز

نمي‎تواند جاي آنرا بگيرد بايد انسان ساخت، بايد هدف را بر اساس سلسله ارزشها معين نمود و معيار سنجش را فقط و فقط بر مبناي انسانيت و ارزشهاي خدايي قرار داد.


اي حسين، امروز نيز ترا تقديس مي‎کنم، اما تقديسي عميق‎تر و پرشورتر که تا ا عماق وجودم و تا آسمان روحم به تو عشق مي‎ورزد و ترا مي‎خواهد و ترا مي‎جويد.


اي حسين، دردمندم، دلشکسته‎ام، و احساس مي‎کنم که جز تو و را ه تو داروئي ديگر تسکين بخش قلب سوزانم نيست ... اي حسين! در کربلا، تو يکايک شهدا

را در آغوش مي‎کشيد، مي‎بوسيدي وداع مي‎کردي، آيا ممکن است،



‌ هنگاميکه من نيز به خاک و خون خود مي غلطم، تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاري و عطش عشق مرا بتو و به خداي تو سيراب کني؟

.

[کبوتر حرم]

ما سینه زدیم و بی صدا باریدند . . . . . از هر چه کـه دم زدیم آنها دیدند
ما مدعـیـــــان صف اول بودیــم . . . . . ازآخــر مجلس شهـــدا را چیدند

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

پروردگارا این تو هستی که هم راه را به بندگانت نشان دادی وهم هدف را تعیین کردی.هدف این است که در عالم تنها دین خداوند

که سعادت بندگانش درپیروی از آن است حاکم شودوکلیه دین ها ومسلک های انحرافی که موجب فلاکت وگمراهی

انسانها میشود دربرابر عظمت وقدرت ونورانیت دین خداوندبی رنگ ونابودگرددوبشر تنها رب خودرا

که رب العالمین است پرستش کند وازسلطه ونفوذ قدرت های فناپذیرکه امروزه به غلط خودرا صاحب همه چیز می دانند

بیرون آیدوپرچم "لا اله الا الله" را در سراسر علم برافراشته کند.


خداونددر قران کریم فرموده که بندگی وعبادت تو (خدا) موجب برقراری عدل وتزکیه ی روحی واخلاقی واگاهی

از اسرار هستی می گرددودر چنین جامعه ای حجاب بین دنیا وآخرت کم رنگ تر می گرددو انسان ها سعادت سرنوشت

خود را در عالم بی پایان رقم می زنند وتوراه رسیدن به چنین جامعه ای را درآیات فراوانی نشان داده ای که برای رسیدن به این جامعه باید

فقط با ایمان،توکل بر تو، باصبر وبردباری برمشکلات،بااعمال صالح،باجهاد ومبارزه وبا از بین بردنسدها وموانع از سرراه ،گام برداشته تا هیچ

فتنه ای در عالم نباشد

"وقاتَلوهُم حتی لا تَکونَ فِتنه"


پروردگارا!توشاهدی که من برای از بین بردن فتنه ها واین سدهاوموانع که از آستین استکبار جهانی وخونخوار که توس

صدام ورزیم صهیونیستی برامت اسلام تحمیل شده گام برداشتم واز تومی خواهم که به همه

عاشقان لیاقت چنین عملی را عطاکنی

ومرا با شهدا ی کربلا وسید مظلومان امام حسین علیه السلام محشور گردانی.

اماشماای انسانهای مادی سراسر گیتی که غرق هوا وهوس های مادی

زودگذر دنیوی شده اید!

تاکی باید این طوردر مادیات ولجنزار گناه غرق باشید؟ شما مادی گراها

به چه چیز خود می نازید؟

آیا این سخن علی علیه السلام را نشنیده ایدکه فرموده است:انسان به چه

چیز خود می نازد درحالی که اولش از آب گندیده وآخرش مانند لاشه ی مردار

وبدبو چیز دیگری نمی باشد."

پس ای انسان های بی خبر کمی فکر کنید واز خواب غفلت بیدار شویدواین

قدردر هوا وهوس های مادی غرق نشوید. چون همه ی این ها زود گذر می باشد

وثمره ای برای آخرت ندارد.

خداوندا از تو می خواهم که همه را به راه راست هدایت کنی واینانرا از

خواب غفلت نجات دهی.



از وصیت نامه ی شهید وحید رحیمی حسینی

[ذوالقرنین]

شقایق ها خطر کردند و رفتند

به نام خدایی که معشوقم بود و من عاشق او بودم .

به نام خدایی که انسان را آفرید و او را نعمت کثیری نمود و بر دیگر موجودات برتر نمود

و او را خلیفه خود در روی زمین قرار داد .

به نام خدایی که عاجز هستم که نعمت ها و الطاف و رحمت های او را به شمارم و

شکرگزارش باشم.

ای خدای من ! ای معبود من ! سپاس بیکران تو را که خمینی عزیز را آفریدی

و بدینوسیله نعمت رهبریت را بر ما راهنمایی کردی .

الهی ! العفو ، العفو ، ای معبود من ! ای معشوق من ! ای مقصود من !

تو را شاکر و سپاس گزارم که لطیف و عنایت تو شامل حالم شد که عازم جبهه های حق علیه

باطل شدم ، تا دینم را نسبت به مکتب اسلام و قرآن اداء نمایم .

( پاسدار رشید اسلام ، شهید احمد پور یقین ؛ متولد تبریز، در منطقه عملیاتی سوسنگرد به درجه رفیع شهادت نایل آمد . )

[ثنا]

خدایا کمک کن بتوانیم از خون شهیدان درست نگهداری کنیم وان را پایمال نکنیم............................

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

ای رفیقان از شما جاه مانده ام

در کویر سینه تنها مانده ام

…

گم شدم در ظلمت شبهای خویش

مانده ام سرگشته در دنیای خویش

…
ای رفیقان از شما جاه مانده ام
ای رفیقان از شما جاه مانده ام
ای رفیقان از شما جاه مانده ام
ای رفیقان از شما جاه مانده ام
ای رفیقان از شما جاه مانده ام

یه بیابان ناله دارم در گلو

آب تلخ گریه دارم در سبو

…

من غریبم،غربتم بی انتهاست

سینه ام با درد غربت آشناست

…

آتشی بودم که خاکستر شدم

شعر غربت را دگر از برشدم

…

از شما یاران،جدا مانده ام،جدا

سوز دردم خدا داند ،خدا

…

خود پرستی غافل وکم مایه ام

در تخیل غرقم ودر سایه ام

…

تا سحر شب زنده داری کرده ام

بیخود از خود گشته زاری کرده ام

…

از چه شمع جان من روشن نشد

شور مزار سینه ام گلشن نشد

…

پس چرا شام دلم بی نور ماند

طفلک بیچاره دل،کور ماند

…

چشمه سار سینه ام جاری نشد

زخم پنهانم پرستاری نشد

…

پای چوبینم شکست ولنگ ماند

برجبینم لکه ای ننگ ماند

…

ای حریفان،امشب از من بگذرید

پس خرابم در خراباتم برید

…

من به این میخانه لایق نیستم

خود فریبی کرده،عاشق نیستم

…

دیگر از میخانه بیرونم کنید

سر به صحرا داده ومجنونم کنید

…

من گنه کارم،گناهم فاحش است

از شما،مرا یک خواهش است

…

ای شما ،ای محرمان این جرم

دست من گیرید از راه کرم

…

ای عزیزان،اینک این من،این شما

این دل بشکسته با درد آشنا

…

بربساط خویش مهمانم کنید

همچواسماعیل،قربانیم کنید

..

خون من ریزید تا لایق شوم

درس عشق آموزم وعاشق شوم

…

امشب از اشکم وضو خواهم ساخت

فرصتی دیگر از او خواهم سا خت

…

اشک من،امشب مرا تطهیرکن

لوح جانم را پراز تکبیر کن

…

شستشویم ده،درونم پاک کن

منزلم برتر از افلاک کن

…

محبتی کن آبرویم را مریز

ره گشایم شو به قرب آن عزیز

…

یا مرا امشب خدایی کن دگر

یا که مجنونم کن وعقلم ببر

…

یا دلم را از پلیدی ها وارهان

یا که جانم را به جانانم رسان

…………

………

کپی شده از یکی از وبلاگ های ارزشی

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

مرا اسب سپیدی بود روزی

شهادت را امیدی بود روزی

بگو اسب سپیدم را که دزدید
.
.
.

[mmttpp]

صلوات بر محمد وآل محمد