آموزش احكام

[یوسف زهرا]

سلام.
دراین موضوع مسائل مربوط به احکام را بررسی کنید.
در ابتدا اگه می شه، دوستان مرجع تقلیدشون را بیان کنند و بگن که چه جوری ایشون را انتخاب کردن، یعنی خودشون انتخاب کردن یا همون مرجع پدر یا مادرشون را انتخاب کردن، و هر سوالی هم دارن در مورد تقلید بگن.
ممنون می شم در این بحث همه شرکت کنن.

التماس دعا

[گلناز71]

پس من ناخن میکارم و مس جبيره مکشم

[مهدی1414]

سلام علیکم
روزه روز عرفه در صورتی که مانع انجام اعمال آن روز نشود مستحب است.


ولی اگر مانع انجام آن اعمال شود مکروه است.



پس اونایی که میتونند این روز را روزه بگیرند از این فیض محروم نشوند.

[هُدهُد صبا]

«بسمه تعالی مرجع عالیقدر دامت برکاته

سلام علیکم

احتراما خواهشمند است حکم فقهی استعمال عطر وادکلن توسط بانوان دربیرون ازمنزل و با نیت خوشبو بودن بدن را بیان فرمائید؟»

**پاسخ حضرات مراجع تقلید:

1- آیت الله العظمی خامنه ای:

فى نفسه مانعى ندارد ولى اگر جلب توجه نامحرم مى‌كند بايد از كنار نامحرم عبور نكنند.

2- آیت الله العظمی مبشر کاشانی:

استعمال عطر وادکلن برای بانوان چنانچه موجب جلب توجه وتحریک نامحرم شود جایز نیست.

ولی استعمال خوشبوکننده ومواد ضدعرق بدن که این خصوصیت راندارد اشکال ندارد.

3- آیت الله العظمی صافی گلپایگانی :

جایز نیست.

4- آیت الله العظمی مکارم شیرازی:

در مورد عطر زدن خانم ها در بیرون از منزل، از اين كار در روايت اسلامى نهى شده است، ولى چنانچه مقدار كمى براى از بين بردن بوى عرق و مانند آن بزنند مانعى ندارد.

5- آیت الله العظمی علوی گرگانی:

جایز نیست.

6- آیت الله العظمی مظاهری :

جایز نیست.

7- آیت الله العظمی روحانی:

دریک روایت نهی شده است ازاستعمال عطروامثال آنها برای خانمهادروقت بیرون رفتن ازمنزل، ولی محمول است برکراهت،یا درصورتیکه محرک شهوت باشد.

[هُدهُد صبا]

احكام معيار انتخاب و آداب ازدواج چيست؟

[هُدهُد صبا]

استفتائات
س1167. آيا رقص محلى در عروسى‏ها جايز است؟ شرکت در اين مجالس چه حکمى دارد؟

ج. رقص مرد بنا بر احتياط واجب حرام است و رقص زن براى زنان اگر عنوان لهو بر آن صدق كند مثل اين‌‌كه جلسه زنانه تبديل به مجلس رقص شود، محل اشكال است و احتياط واجب در ترك آن است؛ در غير اين‌صورت هم اگر به‌‌گونه‏اى باشد كه باعث تحريك شهوت شده و يا مفسده‏اى بر آن مترتب شود و يا همراه با فعل حرام (مانند موسيقى و آواز حرام) باشد يا مرد نامحرمى حضور داشته باشد، حرام است؛ و در حكم فوق تفاوتى بين مجلس عروسى و غير آن نيست و شرکت در مجالس رقص هم اگر به عنوان تأييد کار حرام ديگران محسوب شود و يا مستلزم کار حرامى‏باشد جايز نيست و در غير اين صورت اشکال ندارد.

[nilforoosh]

(۱۰ مرداد ۱۳۹۲ ۱۲:۵۱ عصر)هُدهُد صبا نوشته:  احكام معيار انتخاب و آداب ازدواج چيست؟

در آداب انتخاب مهمتر از احکام تجربه افراد موفق در ازدواج یا گاهی تجربه افراد شکست خوردست. اگه هنوز سوالتون پابرجاست نکاتی را متذکر بشم. ولی در ازدواج هم احکام مهمه هم تجربه دیگران.

[هُدهُد صبا]

سپاس. معيار من بيشتر احكام و شرايط ازدواج از ديدگاه قران و سيره است تا تجربه.
لطفا اينجا اداب احكام را بفرماييد و در پست هاي ديگر ازدواج تجربيات
يه مرد يا زن به چه نكاتي از نظر دين بايد توجه كنه؟ ما در هر چيزي بايد به حكم الهي و ديني آن توجه كنيم تا نظر شخصي.

---

(۲۱ مهر ۱۳۹۲ ۰۸:۴۱ عصر)nilforoosh نوشته:  

(۱۰ مرداد ۱۳۹۲ ۱۲:۵۱ عصر)هُدهُد صبا نوشته:  احكام معيار انتخاب و آداب ازدواج چيست؟

در آداب انتخاب مهمتر از احکام تجربه افراد موفق در ازدواج یا گاهی تجربه افراد شکست خوردست. اگه هنوز سوالتون پابرجاست نکاتی را متذکر بشم. ولی در ازدواج هم احکام مهمه هم تجربه دیگران.

[nilforoosh]

هشدار قرآن در مورد همسران نامناسب
________________________________________

قرآن درباره همسران نامناسب که گاه در حدّ دشمن مي‌توانند کانون خانواده را فاسد کنند، هشدار مي‌دهد: «يـايها الَّذين ءَامَنوا اِنَّ مِن اَزوجِکم و اَولـدِکم عَدُوّاً لَکم فَاحذَروهُم‌...».

اوصاف همسر مناسب
________________________________________

اوصاف همسر شايسته:
قرآن، درباره لزوم رعايت شايستگي و اهمّيت اوصاف همسري که انسان در ابتدا برمي‌گزيند يا اگر ازدواج با همسر نامناسبي صورت گرفته، بايد اين شايستگي را در او پديد آورد، مباحثي را مطرح کرده هست.

← صلاحيت ظاهري و باطني
تکيه قرآن در موارد متعدّد بر صلاحيت و شايستگي همسر، مفهومي عام است و شامل جنبه‌هاي گوناگون ظاهري (جسمي) و معنوي (ديني و اخلاقي) مي‌تواند باشد.
آيه ‌۹۰ سوره انبياءکه گزارشي از اجابت دعاي زکريا است، مي‌فرمايد: «واَصلَحنا لَهُ زَوجَه».
برخي اين آيه را به اصلاح ظاهري و جسمي معنا کرده و گفته‌اند: همسر زکريا عقيم بود، خداوند نازايي او را از بين برد يا پير و شکسته بود و خداوند او را جوان کرد و برخي، آيه‌را به اصلاح اخلاقي معنا کرده و گفته‌اند: خداوند، همسر زکريا را خوش اخلاق قرار داد.
← خضوع و درستکار
آيه ‌۳۴ سوره نساءزنان صالح و درستکار را کساني مي‌داند که در برابر نظام خانواده خاضع هستند و نه‌تنها در حضور شوهر، بلکه در غياب او مرتکب خيانت مالي و ناموسي نمي‌شوند و حقوق او را مراعات مي‌کنند: «فالصّـلِحـتُ قـنِتـتٌ حـفِظـتٌ لِلغيبِ بِما حَفِظَ اللّهُ‌...».

← تربيت شده در خانواده شايسته
در حديثي از امام صادق(عليه السلام) آمده است: «تزوّجوا في الحجز الصالح فاِنّ العِرق دسّاس»
با خانواده شايسته ازدواج کنيد؛ زيرا خصايص والدين و اجداد، به نسل بعد سرايت‌مي‌کند.

← صلاحيت اخلاقي
قرآن در آيه ‌۳۲ سوره نور، صلاحيت و شايستگي بردگان را هنگام ازدواج، مورد توجّه اولياي آنان قرار داده است: «...والصّــلِحينَ مِن عِبادِکم واِمائِکم‌...».
گروهي صلاحيت در آيه را به آمادگي براي ازدواج و برخي آن را به صلاحيت ديني، تفسير کرده‌اند
زيرا بسياري از بردگان، در سطح پاييني از فرهنگ و اخلاق قرار داشتند؛ به‌طوري که هيچ‌گونه مسؤوليتي در زندگي مشترک احساس نمي‌کردند و همسر خود را به آساني رها کرده، او را بلاتکليف مي‌گذاشتند؛ بدين سبب دستور داده شده، هرکدام صلاحيت اخلاقي دارند، به ازدواج با او اقدام‌کنيد

← صفات ديگر
در آيه ‌۵ سوره تحريم خداوند، ۶ صفت را براي همسران شايسته برشمرده که الگوي خوبي براي همه مسلمانان، هنگام انتخاب همسر است:
۱. «اسلام»؛
۲. «ايمان» يعني اعتقادي که در اعماق قلب انسان نفوذ کند؛
۳. «قنوت»، يعني اطاعت در برابر خدا يا شوهر همراه با خضوع؛
۴.«توبه»، يعني استغفار و عدم اصرار بر گناه؛
۵.«عبادت خداوند»، عبادتي که روح و جان او را پاک و پاکيزه کند؛
۶. «اهل گناه نبودن».
بسياري، «سـئِحـت» را به روزه‌دار بودن تفسير کرده‌اند ولي راغب گويد: مقصود، روزه‌اي است که نگه‌دارنده اعضاي بدن از ارتکاب گناه باشد
برخي نيز آن را اشاره به زنان مهاجر دانسته‌اند «عَسي رَبُّهُ اِن طَـلَّقَکنَّ اَن يبدِلَهُ اَزوجـًا خَيرًا مِنکنَّ مُسلِمـت مُؤمِنـت قـنِتـت تـئِبـت عـبِدت سـئِحـت‌...».

صفات خانواده حضرت ذکريا
________________________________________

در برخي آيات، صفاتي مشخّص، براي همسران شايسته ذکر شده است؛ از‌جمله در آيه ‌۹۰ سوره انبياء به سه ويژگي براي خانواده زکريا اشاره کرده است: در انجام کار خير شتاب مي‌کردند و در همه حال، خدا را مي‌خواندند و همواره در برابر او خشوع داشتند: «...اِنَّهُم کانوا يسـرِعونَ فِي الخَيرتِ و يدعونَنا رَغَبًا و رَهَبًا و کانوا لَنا خـشِعين».

نتايج ازدواج با همسر صالح
________________________________________


← سرانجام نيک در آخرت
در برخي آيات، سرانجام نيک آخرتي، براي همسر انسان، در گرو صلاحيت آنان قرار داده شده است: «جَنّـتُ عَدن يدخُلونَها ومَن صَلَحَ مِن ءابائِهِم واَزوجِهِم وذُرِّيـتِهِم
و اين فرجام نيک در آيه ‌۸ سوره غافر ، در قالب دعاي فرشتگان حامل عرش الهي، براي همسران صالح نقل شده است: «رَبَّنا واَدخِلهُم جَنّـتِ عَدن الَّتي وعَدتَّهُم ومَن صَـلَحَ مِن ءابائِهِم واَزوجِهِم‌...».

← مايه چشم روشني
و در سوره فرقان، آيات ۶۳ به بعد، پس از بيان ويژگي‌هاي عبادالرّحمن، دعاي آنان را نقل مي‌کند که پروردگارا! همسران و فرزندان ما را مايه چشم‌روشني ما قرار ده: «والَّذين يقولُونَ رَبَّنا هَب لَنا مِن اَزوجِنا و ذُرِّيـتِنا قُرَّةَ اَعين

← نيکي دنيا و آخرت
يکي از دعاهاي مشهور مسلمانان هنگام حج اين دعا است: «رَبَّنا ءَاتِنا فِي‌الدُّنيا حَسَنةً و فِي‌الأخِرةِ حَسنَة»که در حديثي از پيامبر، اين‌گونه تفسير شده است: کسي که خدا به او قلبي شاکر و زباني مشغول به ذکر حق و همسري با ايمان که او را در امور دنيا و آخرت ياري کند، ببخشد، نيکي دنيا و آخرت به او داده، و از عذاب آتش باز‌داشته شده‌است.

کفو بودن در ازدواج
________________________________________

کفويت در ازدواج:
کفويت به‌صورت شرط صحت يا لزوم عقد ازدواج،از نظر بسياري از اهل‌سنّت، برابري و هم‌تايي زن و شوهر، از جهت نژاد، اسلام، حرفه، حريت، ديانت و مال است
سرخسي مي‌گويد: [۳۱]چون سفيان ثوري عرب بوده، تواضع کرده و عجم را کفو خود قرار‌داده است؛ ولي ابوحنيفه چون عجم بوده، تواضع کرده و گفته: ما کفو عرب نيستيم، دليل سفيان ثوري، حديث نبوي است: مردم همانند دندانه‌هاي شانه هستند و همه باهم برابرند، و عرب بر عجم برتري ندارد.

← بي اعتباري برتري نژادي
برتري‌هاي نژادي و حرفه‌اي را مي‌توان با توجّه به آيه «... اِنّا خَلَقنـکم مِن ذَکر و اُنثي... اِنّ اَکرمَکم عِنداللّهِ اَتقـکم» [۳۲]غير معتبر دانست؛ زيرا بر اساس اين آيه، ملاک برتري، تقوا قرار داده شده است.

← منظور از کفويت
فقيهان شيعه، کفويت را به‌معناي برابري در اسلام، شرط ازدواج مي‌دانند
که در آيه ‌۲۲۱ سوره بقره با صراحت از نکاح با مشرکان، و در آيه ۱۰ سوره ممتحنة از پاي‌بندي به پيوند ازدواج با زنان کافر نهي شده، و در آيه ‌۲۶ سوره نورفرموده است: زنان خبيث و ناپاک از آن مردان خبيث و ناپاکند، و مردان ناپاک به زنان ناپاک تعلّق دارند: «اَلخَبيثتُ لِلخَبيثينَ والخَبيثونَ لِلخَبيثتِ‌...»، و در نقطه مقابل، زنان پاک به مردان پاک و مردان طيب به زنان طيب و پاک تعلّق دارند.

← مؤمن کفو مؤمن
در روايات آمده که مؤمن، کفو مؤمن است
اگر از ديانت و امانت‌داري کسي، راضي هستيد، سنّت ازدواج را به تأخير ميندازيد

← کفويت در مال
بيش‌تر فقيهان شيعه، کفويت در مال را شرط ازدواج ندانسته و به مسلمان بودن بسنده کرده‌اند؛ زيرا ادلّه عام، مانند «اَوفوا بِالعُقود» [۴۰]بر صحّت ازدواج، دلالت دارد و خدا، وعده داده است که با ازدواج فقر به گشايش، تبديل مي‌شود: «... اِن يکونوا فُقَراءَ يغنِهِمُ اللّهُ مِن فَضلِه‌...
ولي برخي از اماميه، کفويت در مال را شرط دانسته‌اند؛ البتّه نه به‌معناي تساوي در ثروت، بلکه به‌معناي توان تأمين مخارج و قدرت بر پرداخت نفقهاي که در شأن همسر باشد.
و بر اين مطلب به آيه ‌۲۵ سوره نساءاستدلال کرده‌اند: «و‌مَن لَم يستَطِع مِنکم طَولاً اَن ينکحَ المُحصَنـتِ المُؤمِنـتِ فَمِن ما‌مَلَکت اَيمـنُکم‌...».
ولي اين آيه، درصدد بيان حکم شرعي نيست؛ بلکه صرفاً مي‌گويد: کسي که از نظر مالي بر تحمّل مهر و نفقه قدرت ندارد، راه براي ازدواج بر او بسته نشده است؛ زيرا با مخارج سبک‌تري مي‌تواند با کنيزان ازدواج کند.
نقل از http://www.wikifeqh.ir

[هُدهُد صبا]

احکام احياء مناسبتهاى دينى ، مراسم عزادارى

طبق نظرات مقام معظّم رهبری مد ظلّه العالی (بخش اول)


س 1440: در حسينيه ها و مساجد بيشتر مناطق بخصوص روستاها مراسم شبيه خوانى به (شبيه خوانى: نمايش وقايع حادثه كربلا است كه بصورت سنتى در يك مكان ثابت و يا در حال حركت در مسيرهاى عزادارى حسينى انجام مى شود) اعتبار اينكه از سنتهاى قديمى است برگزار مى شود كه گاهى اثر مثبتى در نفوس مردم دارد، اين مراسم چه حكمى دارند؟

اگر مراسم شبيه خوانى مشتمل بر امور دروغ و باطل نباشند و مستلزم مفسده هم نباشند و با توجه به مقتضيات زمان باعث وهن مذهب حق هم نشوند، اشكال ندارند، ولى در عين حال بهتر است كه به جاى آنها، مجالس وعظ و ارشاد و ذكر مصائب حسينى و مرثيه خوانى بر پا شود.


س 1441: استفاده از طبل و سنج و شيپور و همچنين زنجيرهايى كه داراى تيغ هستند در مجالس و دسته هاى عزادارى چه حكمى دارد؟

اگر استفاده از زنجيرهاى مزبور موجب وهن مذهب در برابر مردم شود و يا باعث ضرر بدنى قابل توجهى گردد، جايز نيست ولى استفاده از شيپور و طبل و سنج به نحو متعارف اشكال ندارد.


س 1442: در بعضى از مساجد در ايام عزادارى از عَلَم هاى متعددى استفاده مى شود كه (چوب يا آهن بزرگى است كه به صورت افقى بر روى كتف انسان در جلوى هيئت ها و دسته هاى عزادارى حسينى به عنوان نوعى شعار حمل مى شود و بالاى آن صفحه هاى فنرى قابل انعطافى وجود دارد كه مزيّن به پَر و جواهرات و مجسمه و غيرآنهاست) داراى تزئينات زياد و گرانبهايى است و گاهى موجب سؤال متدينين از اصل فلسفه آنها مى گردد و در برنامه هاى تبليغى خلل ايجاد مى كند و حتّى با اهداف مقدس مسجد تعارض دارد، حكم شرعى در اين رابطه چيست؟

اگر قرار دادن آنها در مسجد با شئونات عرفى مسجد منافات داشته باشد و يا براى نمازگزاران مزاحمت ايجاد كند، اشكال دارد.


س 1443: اگر شخصى عَلَمى را براى عزادارى سيدالشهدا «عليه السلام» نذر كرده باشد، آيا جايز است مسئولين حسينيه از قبول آن خوددارى كنند؟

اين نذر، متولّى حسينيه و هيئت امناء آن را ملزم به قبول عَلَم نمى كند.


س 1444: استفاده از عَلَم در مراسم عزادارى سيدالشهدا «عليه السلام» با قرار دادن آن در مجلس عزا يا حمل آن در دسته عزادارى چه حكمى دارد؟

فى نفسه اشكال ندارد ولى نبايد اين امور جزء دين شمرده شوند.


س 1445: اگر بعضى از واجبات از مكلّف به سبب شركت در مجالس عزادارى فوت شود مثلا نماز صبح قضا شود، آيا بهتر است بعد از اين در اين مجالس شركت نكند يا اينكه عدم شركت او باعث دورى از اهل بيت «عليه السلام » مى شود؟

بديهى است كه نمازِ واجب، مقدم بر فضيلت شركت در مجالس عزادارى اهل بيت «عليهم السلام » است و ترك نماز و فوت شدن آن به بهانه شركت در عزادارى امام حسين «عليه السلام» جايز نيست، ولى شركت در عزادارى بگونه اى كه مزاحم نماز نباشد ممكن و از مستحبات مؤكّد است.


س 1446: در بعضى از هيئت هاى مذهبى مصيبت هايى خوانده مى شود كه مستند به مقتل معتبرى نيست و از هيچ عالم يا مرجعى هم شنيده نشده است و هنگامى كه از خواننده مصيبت از منبع آن سؤال مى شود، پاسخ مى دهند كه اهل بيت(ع) اينگونه به ما فهمانده اند و يا ما را راهنمايى كرده اند و واقعه كربلا فقط در مقاتل نيست و منبع آن هم فقط گفته هاى علما نمى باشد بلكه گاهى بعضى از امور براى مدّاح يا خطيب حسينى از راه الهام و مكاشفه مكشوف مى شود، سؤال من اين است كه آيا نقل وقايع از اين طريق صحيح است يا خير؟ و در صورتى كه صحيح نباشد، تكليف شنوندگان چيست؟

نقل مطالب به صورت مزبور بدون اينكه مستند به روايتى باشد و يا در تاريخ ثابت شده باشد، وجه شرعى ندارد مگر آنكه نقل آن به عنوان بيان حال به حسب برداشت متكلّم بوده و علم به خلاف بودن آن، نداشته باشد و تكليف شنوندگان نهى از منكر است بشرطى كه موضوع و شرايط آن نزد آنان ثابت شده باشد.


س 1447: از ساختمان حسينيه صداى قرائت قرآن و مجالس حسينى بسيار بلند پخش مى شود بطورى كه صداى آن از بيرون شهر هم شنيده مى شود واين امر منجر به سلب آسايش همسايگان شده است و مسئولين و سخنرانان حسينيه اصرار به ادامه آن دارند، اين عمل چه حكمى دارد؟

اگر چه اقامه مراسم و شعائر دينى در زمانهاى مناسب در حسينيه از بهترين كارها و جزو مستحبات مؤكّد مى باشد، ولى واجب است برگزاركنندگان مراسم و عزاداران تا حد امكان از اذيّت و ايجاد مزاحمت براى همسايگان بپرهيزند هر چند با كم كردن صداى بلندگو و تغيير جهت آن به طرف داخل حسينيه باشد.


س 1448: نظر شريف حضرتعالى نسبت به ادامه حركت دسته هاى عزادارى در شبهاى محرم تا نصف شب همراه با استفاده از طبل و نى چيست؟

به راه انداختن دسته هاى عزادارى براى سيدالشهدا و اصحاب او «عليهم السلام» و شركت در امثال اين مراسم امر بسيار پسنديده ومطلوبى است و از بزرگترين اعمالى است كه انسان را به خداوند نزديك مى كند، ولى بايد از هر عملى كه باعث اذيّت ديگران مى شود و يا فى نفسه از نظر شرعى حرام است، پرهيز كرد.


س 1449: استفاده از آلات موسيقى مانند اُرگ (از آلات موسيقى و شبيه پيانو است) و سنج و غير آنها در مراسم عزادارى چه حكمى دارد؟

استفاده از آلات موسيقى، مناسب با عزادارى سالار شهيدان نيست و شايسته است مراسم عزادارى به همان صورت متعارفى كه از قديم متداول بوده برگزار شود.


س 1450: آيا آنچه متداول شده كه به عنوان عزادارى براى امام حسين «عليه السلام» گوشت بدن را سوراخ كرده و قفل و سنگ كيلو به آن آويزان مى كنند، جايز است؟

اين گونه اعمال كه موجب وهن مذهب مى شوند جايز نيست.


س 1451: اگر انسان در زيارتگاههاى ائمه «عليهم السلام» خود را به زمين بيندازد و همانند بعضى از مردم كه صورت و سينه خود را برزمين مى مالند تا از آن خون جارى شود و به همان حالت وارد حرم مى شوند، عمل كند چه حكمى دارد؟

اين اعمال كه به عنوان اظهار حزن و عزادارى سنّتى و محبت ائمه «عليهم السلام» محسوب نمى شوند از نظر شرعى اعتبارى ندارند، بلكه اگرمنجر به ضرر بدنى قابل توجه و يا وهن مذهب شوند، جايز نيست.


س 1452: در بعضى از مناطق زنان مراسمى را به اسم سفره حضرت ابوالفضل «عليه السلام»براى اجراى برنامه هايى به عنوان جشن عروسى حضرت فاطمه «عليهاالسلام» برگزار مى كنند و در آن شعرهاى عروسى خوانده و كف مى زنند و سپس شروع به رقص مى كنند، انجام اين امور چه حكمى دارد؟

برگزارى اين جشنها و مراسم اگر همراه با ذكر اكاذيب و مطالب باطل نبوده و موجب وهن مذهب نشود، فى نفسه اشكال ندارد و امّا رقص، اگر به گونه اى شهوت برانگيز يا مستلزم فعل حرام باشد، جايز نيست.


س 1453: باقيمانده اموالى كه به عنوان هزينه هاى مراسم عاشوراى امام حسين «عليه السلام» جمع آورى مى شود، در چه موردى بايد خرج شود؟

مى توان اموال باقيمانده را با كسب اجازه اهداء كنندگان آنها در امور خيريه مصرف كرد و يا آنها را براى مصرف در مجالس عزادارى آينده نگه داشت.


س 1454: آيا جايز است در ايام محرم از افراد خيّر اموالى را جمع آورى كرد و با تقسيم آنها به سهم هاى مختلف، قسمتى را به قارى قرآن و مرثيه خوان و سخنران داد و باقيمانده را براى برگزارى مجالس مصرف كرد؟

اگر با رضايت و موافقت صاحبان اموال باشد، اشكال ندارد.


س 1455: آيا جايز است زنان با حفظ حجاب و پوشيدن لباس خاصى كه بدن آنان را بپوشاند، در دسته هاى سينه زنى و زنجير زنى شركت كنند؟

شركت زنان در دسته هاى سينه زنى و زنجير زنى شايسته نيست.


س 1456: اگر قمه زدن در عزادارى ائمه «عليهم السلام» موجب مرگ شخص شود، آيا اين عمل خودكشى محسوب مى شود؟

اگر اين عمل عادتا منجر به فوت نمى شود حكم خودكشى را ندارد ولى اگر از همان ابتدا خوف خطر جانى براى او وجود داشته و در عين حال اين كار را انجام داده و منجر به فوت وى شده است، حكم خود كشى را دارد.


س 1457: آيا شركت در مجالس فاتحه اى كه براى مسلمانى كه با خودكشى از دنيا رفته، برگزار مى شود جايز است؟ قرائت فاتحه براى آنان بر سر قبرشان چه حكمى دارد؟

اين كار فى نفسه اشكال ندارد.


س 1458: خواندن مرثيه و مديحه هايى كه شنوندگان را در جشنهاى تولد ائمه «عليهم السلام» و عيد مبعث به گريه بيندازد چه حكمى دارد؟ ريختن پول بر سر حاضرين چه حكمى دارد؟

خواندن مرثيه و مديحه در جشنهاى اعياد دينى اشكال ندارد و پاشيدن پول بر سر حاضرين هم بدون اشكال است بلكه اگر به قصد اظهار شادى و سرور و شادكردن قلوب مؤمنين باشد، ثواب هم دارد.


س 1459: آيا خواندن زن در مجالس عزادارى با علم او به اينكه مردان نامحرم صداى او را مى شوند جايز است؟

اگر خوف مفسده باشد بايد از آن اجتناب شود.


س 1460: در روز عاشورا مراسمى مانند قمه زنى و پابرهنه وارد آتش و ذغال روشن شدن برگزار مى شود كه علاوه بر اينكه باعث بدنام شدن مذهب شيعه اثنى عشرى در انظار علما و پيروان مذاهب اسلامى و مردم جهان مى شود، ضررهاى جسمى و روحى هم به اين اشخاص وارد مى كند و همچنين موجب توهين به مذهب مى گردد، نظر شريف حضرتعالى در اين باره چيست؟

هر كارى كه براى انسان ضرر داشته و يا باعث وهن دين و مذهب گردد حرام است و مؤمنين بايد از آن اجتناب كنند و مخفى نيست كه بيشتر اين امور باعث بدنامى و وهن مذهب اهل بيت «عليهم السلام» مى شود و اين از بزرگترين ضررها و خسارتهاست.


س 1461: آيا قمه زدن بطور مخفى حلال است يا اينكه فتواى شريف حضرت عالى عموميت دارد؟

قمه زنى علاوه بر اينكه از نظر عرفى از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمى شود و سابقه اى در عصر ائمه «عليهم السلام» و زمانهاى بعد از آن ندارد و تأييدى هم به شكل خاص يا عام از معصوم «عليه السلام» در مورد آن نرسيده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب مى شود بنابراين در هيچ حالتى جايز نيست.


س 1462: معيار شرعى ضرر اعم از جسمى يا روحى چيست؟

معيار، ضررى است كه در نظر عرف، قابل توّجه و معتنابه باشد.


س 1463: زنجيرزدن به بدن همانگونه كه بعضى از مسلمانان انجام مى دهند، چه حكمى دارد؟

اگر به نحو متعارف و بگونه اى باشد كه از نظر عرفى از مظاهر حزن و اندوه در عزادارى محسوب شود اشكال ندارد.

[هُدهُد صبا]