سخنان حکیمانه، اخلاقی و عرفانی، استاد ارجمند: حاج آقا پور شبانان

[آشنای غریب]

ماروزه بگیریم و یا نگیریم برای خداوند و در جهان هستی هیچ اثری نخواهد داشت که از آن کم کند یا بر آن بیفزاید، نه قدرت خدا را، نه نور خورشید را، نه کائنات را، نه کهکشان ها را، هیچ تأثیری ندارد عبادت کنیم یا نکنیم. عبادت ما آنگاه ارزشمند است که مااز روی بینش و آگاهی و تعقل آن عبادت را انجام دهیم و در اینصورت گامی به سوی تکامل برداشته ایم و آن کسی که ما را خلق کرده و این دستور را می دهد می داند عبادت ما به چه منظوری است. یک مهندس که ماشینی را می سازد میگوید باید داخل رادیاتورش آب باشد حال این آب کجا می‌رود؟ کسی که کمی اطلاعات دارد می داند که این آب دور سیلندر می رود و آنرا خنک می کند اما انفجاراتی که بین پیستون و سیلندر انجام می شود این را مهندس تنظیم کرده و می داند چند انفجار باید انجام دهد،شمع برای چیست؟باتری برای چیست؟ما فقط ماشین را خریداری کرده و میدانیم این سوئیچ استارت است،این دنده و ... اما آن کس که ساخته می شناسد و می داند.
پس خداوندی هم که ما راخلق کرده اند می‌دانند این روزه برای ماست، برای بدن من، برای روح من، برای جان من، برای فکر من است،این روزه انسان ساز است و انسان را برای بقائش و برای همیشگی زیستن ،می پروراند.
کودکی را که پدر به مدرسه می فرستد کودک چیزی نمی داند اما پدر می داند که باید این کلاسها را یکی یکی طی کند تا به مدارج عالی برسد . ولی آن کودک این را نمی داند ، یا می خواهد فرار کند یا اگر عاقلانه فکر کند خوب تلاش می کند و لذت می برد که مدرسه می رود، اما برای چه می رود ، نمی داند. ما هم برای عبادت هایمان به همین شکل هستیم، خداوند چیزی می دانند و از چیزی خبر دارند در رابطه با عبادات ما که ما هرگز به همه آنها اطلاع نداریم فقط ظاهری می دانیم. مثلاً می گوییم روزه ضیافت الله است می خواهیم از حال گرسنگان باخبر شویم و صبور شویم و ... اینها خیلی جزئی است.برای بقا و جاودانگی، اجرای اوامر الهی از روی ذوق و شوق ما را به آن سمت می برد و ما را جاودانه می سازد و یکی از این عبادات روزه داری است.
ادامه دارد.....