سخنان حکیمانه، اخلاقی و عرفانی، استاد ارجمند: حاج آقا پور شبانان

[آشنای غریب]

به استقبال ماه مبارک رمضان

یاهو

ما آمد‌ه‌ایم تا به کمال برسیم و کمال در سایه عبادت حاصل می‌شود و عبادت در صورتی اثر دارد که هم عبادت و هم کسی را که عبادت می کنیم، بشناسیم و برای شناخت معبود باید به خودشناسی دست یابیم. اگر عبادت به خاطر ترس از جهنم یا شوق رفتن به بهشت و یا برای رفع تکلیف باشد، مطلوب نخواهد بود. عبادتی پسندیده است که از روی خضوع و خشوع و با درک عزت و عظمت خداوند باشد. ما وارث روح خداوند و مستعد ظهور صفات الهی هستیم، پس عبادت از روی شوق و ذوق و احساس در حضور معبود و به نمایش گذاشتن صفات الهی پایه‌های تکامل انسان است که در تمام عبادات مطرح است.


اراده خداوند در آن است که نور روح ملکوتی ما را به تابندگی خورشید در آوردند تا در آن روز بزرگ از بهره‌های الهی بی‌نصیب نمانیم و بدین منظور وظایفی برای ما مشخص نموده اند که از جمله آن فرمایشات، روزه است.


منافع روزه‌داری از دو جهت قابل توجه می‌باشد:


1 ) جنبه مادی:


استراحت اعضای بدن، ترمیم و بازسازی آنها و نهایتاً سلامت بدن، وقت‌شناسی و ایجاد نظم در زندگی، پرهیز از عادات بد (سیگارکشیدن) مهارشهوت.


2) جنبه معنوی :


الف: تقوا در همه زمینه‌ها از جمله فکر، ذهن، اندیشه، تقویت نفس و تعالی آن به نفس مطمئنه، بالا بردن صبر، حلم، شفقت و مهربانی، توجه به مستمندان و نیل به قله رفیع انسانیت.


اما نهایتاً فلسفه اصلی روزه‌داری فرمانبرداری و اطاعت محض پروردگار عالم می‌باشد.(سمعاًَ و طاعتاً ) و نخوردن، جزء کوچکی از این فرمانبرداری است.


ب: وقتی خداوند بر امساک و پرهیز چشم، گوش، زبان و دیگر اعضای بدن از خطا دستور می فرمایند، آنگاه بنده باید با تسلیم درمقابل اوامر الهی، اخلاص خود را به ثبوت برساند. (آیه 183 سوره بقره)


خداوند عظیم الشان و پروردگار جهان هستی را شکر و سپاس از کوتاه‌ترین نَفَس‌ها تا بالاترین مرتبه جانشینی خداوند بر روی زمین و از زمین تا آسمان و عرش اعلی که بر ما عنایت فرموده‌اند تا درحریم ضیافت حضرتشان حضورداشته باشیم، که زیباترین و دل‌انگیزترین و بانشاط‌ترین اوقات عمرمان است.


خداوندا بر ما منت گذاشتید، شما با آن عظمت ما را دعوت نموده‌اید و بر ما حرمت گذاشته‌اید و ما را بر خوان معنویت خود فراخوانده‌اید و بر ما است که برای رسیدن ماه ضیافت الله بسیار شادمان و منتظر باشیم. سحرگاهان شادمان برخیزیم که سحر دام دوستی خداوند است و مشتاق و بانشاط به راز و نیاز با معبود بپردازیم تا افلاکیان با مشاهده چنین صحنه هایی بانگ "فتبارک الله احسن الخالقین" سر دهند.


حضرت محمد(ص ) می‌فرمایند: خداوندا مرا با صدق و پاکی وارد ماه مبارک رمضان گردان و پاک ازاین ماه خارج ساز.


حال این پاکی و صفا چیست؟ برای اینکه پاک وارد شویم چه باید انجام دهیم؟


ابتدا باید خود را ارزیابی کنیم و این که آیا روح خود را جلا داده‌ایم؟ آیا زمینه را فراهم کردیم تا روح بر نفس فرمانروایی کند؟


روح، نوری ملکوتی و الهی است. روح، لطیفه‌ای الهی و گوهری ارزشمند است که هزاران هزار سال در جوار تقرب الله به صدها هزار ناز پرورش یافته و به ما به امانت سپرده شده است. این روح متعلق به بارگاه قدس الهی است و شایستگی دارد به بارگاه قدس الهی مراجعه نماید و اسکان یابد. بارگاه الهی جایگاه ارواح طیبه و دل‌های پاک مخلص است و سعادت و تکامل ما در این است که روح را از پشت پرده خمودگی و افسردگی نفس اماره بیرون آورده، جلا دهیم تا بر طبیعت عصیانگر و نفس اماره ما غلبه کند و چون روح فرمانروایی کند پاکی حاصل و آرامش برقرار می‌گردد و مبارک بودن ماه رمضان از آن روست که حسابرسی می‌کنند و در قدرت ماه رمضان هست که زنگارها را از روح ما بزداید و روح را جلا دهد و به حالت اول که همان فطرت الهی است بازگرداند.


خداوند متعال بندگان را برای تعیین سرنوشت، رفاه و زندگیشان آزاد گذاشته‌اند تا تصمیم بگیرند با عقلشان بسنجند و آن گونه که می‌خواهند زندگی خود را بسازند اما از آنجا که انسان‌ها نمی‌توانند راه خود را در مسیر زندگیشان به تنهایی پیدا کنند پروردگار عالم راه را باکلام زیبایشان تعیین و چراغ هدایت را در راهشان روشن نموده‌اند اما بعضی از روی غفلت اصلاً نور این چراغ را نمی‌بینند و در تاریکی مطلق فرو می‌روند. علیرغم این که می‌گوییم ماه مبارک رمضان ولی تبرک آن را درک نمی‌کنیم و نمی‌دانیم چگونه است که یک ماه مبارک و دارای فضائل خاص می‌شود و چگونه است که درهای رحمت پروردگار باز می‌گردد .همه می‌گویند ماه ضیافت الله، بر زبان‌ها جاریست که در این ماه مهمان خداوندیم. مگر نه اینست که برای مهمانی رفتن باید آماده باشیم. یازده ماه در انتظاریم که به این مهمانی برویم ولی برخلاف آنچه می‌گوییم و بر زبان می‌رانیم هرگز خود را برای این میهمانی آماده نکرده‌ایم. برای ضیافت الهی باید روحمان را پاک کنیم و آلودگی‌ها را ازخود بزداییم، در وجود خودمان سیری کنیم و به باطن خویش نظری بیندازیم و ببینیم از یک سال پیش تاکنون چه تغییراتی در وجود ما ایجاد شده، چه اندازه به پروردگارمان نزدیک شده ایم؟ چقدر برای صیقل و مصفا شدن باطن خویش تلاش نموده‌ایم و به بارگاه عزتش نزدیک شده‌ایم؟ آیا اگر شب قدر تا صبح بنشینیم و شب زنده دار باشیم کفایت می کند؟ و استفاده از شب قدر همین است؟ یک شب از بهترین شب ها که پروردگار عالم می‌فرمایند فضیلت آن از هزار ماه بهتر است؟ پس چه کسی می‌تواند از این نعمت الهی بهره گیرد؟ چه کسی می‌تواند وارد این میهمانی شود و بهره خودش را برگیرد؟ آیا آن قدر مقرب شده‌ایم که این دعوت را دریافت کرده باشیم یا این که باطن آلوده خویش را بر می‌داریم و تا پشت در می‌رویم و بر می‌گردیم! به زودی متوجه می شویم رمضان به پایان رسیده، روح ما خسته و جسممان ناتوان است. مانند مهمانی که بدون دعوت برسر سفره ای بنشیند و غذایی را که می‌خورد مورد پسندش واقع نشود، بدون استقبال و بدون بدرقه، خسته به خانه باز می‌گردد. چند ماه رمضان روزه داشته‌ایم؟ و شب های قدرش را بیدار بوده ایم؟ در خودمان چه تغییراتی احساس می کنیم؟ رمضان‌هایمان با یکدیگر چه تفاوت هایی داشته...؟ بر عمر تلف شده خود، بر ماه رمضان های گذشته و بر شب های قدر از دست رفته بیاندیشیم و زندگی خود را مرورکنیم .آیا به دنبال اعمال و رفتار اشتباه ما، روح زنگار نگرفته است؟


قبل از ورود به ماه رمضان خود را حسابرسی کنیم و دل را مصفا کنیم. اما چگونه دل را مصفا کنیم؟ آنچه را که خداوند می‌داند در دل خود بررسی کنیم ، دل و جام دل که آیینه انعکاس اعمال است را پاک گردانیم تا در پایان رمضان خود را در آن ببینیم.


در سوره شمس خداوند یازده مرتبه سوگند یاد نموده اند و فرموده اند: « که ای انسان تو نیک و بد را خوب می‌دانی چون به روح تو الهام کرده‌ایم. پس هرکس می‌داند کجا قصور کرده و خطا نموده. تیرگی و زنگار گناه بردل می‌نشیند پس باید دل را از آلودگی‌ها نجات داد و وارد این ماه شد تا جزء مهمان های واقعی قرار گرفت نه مهمان اجباری .از روی اجبار سحر برنخاست و روزه نگرفت و زبان به شکوِه از تشنگی و گرسنگی و ضعف باز ننمود. رحمت و غفران خداوند به وسعت قدرت و عظمتشان است. باید مخلصانه با خداوند درد و دل نمود و عذرخواهی و توبه کرد اگر حقی از کسی ضایع گردیده بود جبران و رضایتش را جلب نمود باید صفات خداوند را به نمایش گذاشت، قصور دیگران را چشم پوشید و عذرشان را پذیرفت و در مقابل کج رفتاری نادانان و زخم زبان جاهلان و شماتت دشمنان صبور و بردبار بود و پاک وارد این ماه شد.و سرانجام مراحل تکامل را طی نمود.


نویسنده: خادمین حضرت خدیجه ( س ) ماه رمضان 93

---