. شناخت هدف زندگي و انتخاب صراط مستقيم

[شادی زهرا]

خودشناسي و توجه به واقعيت كمال‌خواهي خويش كه با ميل رسيدن به آن همراه است، برنامه‌ريزي و كوشش تربيتي را براي تحول دروني و تغيير واقعي از نقص به كمال در پي دارد؛ زيرا مي‌خواهد از طبيعت خود نقص، نداري و نيازش كاسته شود و قدم‌به‌قدم دارائيش بيشتر شود و به كمال برسد.
روشن است كه دارا شدن و كمال يافتن (‌به معني واقعي و فلسفي‌اش) بدون تحول وجودي امكان‌پذير نيست. اين تحول، تحول خودِ اصيل و متداوم است؛ تحول نفس است كه هويت و اصالت شخص به آن است. آنكه مي‌شناسد، باور مي‌كند فاعل حقيقي اعمال است (و حتي در برخي از فعاليت‌هايش بدن را هم به استخدام در‌مي‌آورد) و آينده‌اش رهين كردار اوست.
«هركس در گرو آن است كه خود كسب مي‌كند. آن كه فنا نمي‌پذيرد و هدايت و سعادت جاويد يا ضلالت و شقاوت ابدي دارد»(مدثر: 38)؛ «شما مؤمنان مراقب خود باشيد مادامي‌كه شما بر هدايتيد، گمراهي ديگران شما را زيان نمي‌رساند». (مائده: 105)
متربي با خودشناسي در يافته است كه در رشد و كمال، تحول نفس اصل است. بايد او به فكر تكامل دروني باشد و به اصلاح و رشد باطن همت گمارد؛ روح را صفا دهد و آن را از آلودگي‌ها پاك سازد كه با صفا و پاكي روح است كه مي‌تواند خوبي‌ها و بدي‌ها را به خوبي بشناسد و به درجات بالاي قرب راه يابد. متربي مي‌تواند در سير تكاملي به نفس مطمئنه تحول يابد و در كمال قرب ربوبي بار يابد و به مقام رضا برسد و به صف بندگان خالص حضرتش بپيوندد و از جنت محبت او برخوردار شود: «اي نفس مطمئنه! به سوي پروردگارت بازگرد در حالي كه از او راضي هستي و او هم از تو راضي است. پس در زمره بندگان خاصّم درآي و وارد بهشت ويژه‌ام بشو».(فجر: 30ـ28)