. شناخت هدف زندگي و انتخاب صراط مستقيم

[شادی زهرا]

از آنجا كه متربي با خودشناسي به درجاتي بودن و نامحدود بودن مراتب كمال و سعادت توجه مي‌كند و پي مي‌برد كه حدي براي رشد و تعالي او وجود ندارد، انگيزة فعاليت گسترده‌اش در صعود به مراتب كمالي افزايش مي‌يابد و با انگيزه و تلاش مستمر براي دستيابي به مراتب بالاتر، دچار بي‌حوصلگي و نااميدي نمي‌شود؛ زيرا با اين شناخت مطمئن مي‌شود كه به هر درجه‌اي برسد، درجه‌‌ٔ بالاتري وجود دارد.
چنين اطميناني، به فعاليت‌هاي تربيتي متربي استمرار مي‌بخشد و انگيزه‌اي در او ايجاد مي‌كند كه او هرگز از عمل باز نايستد. در اين وضعيت، انگيزة فرد براي پرورش تمامي‌اميال فطريش افزايش مي‌يابد و تقويت مي‌شود و در صدد بر‌مي‌آيد همة آنها را عملياتي سازد و پاسخ واقع‌بينانه به همة نياز‌ها و سائقه‌هاي وجودي و خداداديش ‌دهد.(نحل: 36) و در اين زمينه از هيچ كوشش و تلاشي دريغ نورزد.(حج: 78) قرآن به منظور افزايش انگيزه براي كوشش همه‌جانبه به رابطه واقعي اعمال و نتايج آن اشاره، و بيان مي‌كند كه هر چه عمل در كيفيت و كميت بهتر و بيشتر باشد، درجات و مراتب اهداف كمالي بالاتر و بيشتر خواهد بود: «هر فردي به ميزان عملي كه انجام داده است، داراي درجات بهشتي مي‌شود»(احقاف: 19)؛ «آنان در پيش خدا درجاتي دارند و خدا به آنچه آنها عمل مي‌كنند، آگاه است».(آل‌عمران: 163)
اين درجات با تعابير گوناگون در مورد هدف نهايي مانند «جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ»، (فرقان: 10) «جَنَّاتِ عَدْنٍ؛(طه: 76) فردوس(كهف: 107) «جَنَّاتِ النَّعِيمِ؛(صافات: 43) «رِضْوانَ اللَّهِ؛ (آل‌عمران: 15) و عالي‌ترين مقام قرب يعني مقام عنديت(قمر: 55) بيان شده است.