دفتر سرخ
|
۱۶ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۱۲:۰۳ عصر
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۸ ارديبهشت ۱۳۸۹ ۰۸:۰۱ صبح، توسط safirashgh.)
ارسال: #1
|
|||
|
|||
|
دفتر سرخ
بسم الله الرحمن الرحیم
دفتر سرخ از بسیجی " مرحوم ابولفضل سپهر" در قسمت " شعر " این تالار بیشتر اشعار ایشون رو گذاشتم که البته به نظرم رسید در یک موضوع مطالب و اشعار و اندیشه های ایشون رو جمع آوری کنم نمی دونم آیا اجازه ی این کار رو دارم یا خیر از مدیران مسئول خواهش می کنم کمک کنند هرچند تا الان متاسفانه پیغام های بنده رو که اخیرا براشون پست کردم پاسخ گو نبودند !اما امید این رو دارم که در این مورد پاسخ گو باشند با سپاس و امتنان بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
۱۸ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۰۷:۴۲ صبح
ارسال: #2
|
|||
|
|||
|
RE: کتاب سرخ
مقدمه :
کوه پرسید ز رود، زیر این سقف کبود راز ماندن در چیست؟ گفت: در رفتن من کوه پرسید :و من؟ گفت:در ماندن تو بلبلی گفت: و من؟ خنده ای کرد و گفت: در غزل خوانی تو آه از آن آبادی که در آن آبادی که در آن کوه رَوَد، رود ،مرداب شود، و در آن بلبل سر گشته سرش را به گریبان ببرد، و نخواند دیگر، من و تو ،بلبل و کوه و رودیم راز ماندن جز، در خواندن من،ماندن تو،رفتن یاران سفر کرده یمان نیست بدان! بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۱۸ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۰۷:۵۱ عصر
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۲۵ ارديبهشت ۱۳۸۹ ۱۱:۲۸ عصر، توسط safirashgh.)
ارسال: #3
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
بسم الله الرحمن الرحیم
این شعر از سپهر عزیز نیست اما در وصف اشعار و اندیشه های این بسیجی که سفیر نا له ی جان سوز خانوده های شهدا و جانبازان شیمیایی و موجی و ... پس یاران قرآنی این فصل را با من بخوان ... برای شادی روح بزرگ این شاعر " صلوات " . . . «اتل متل یه شاعر » اسم خدای رحمان ***اول قصّه ی ماست**** قصّه ی قصّه گوی****قصّه های غصّه هاست اتل متل یه شاعر، پر از شوره و احساس قصّه می گه ز نرگس قصّه ای از گل یاس اتل متل یه شاعر مهربون و با صفا همیشه می نویسه اون برای بچه ها اتل متل یه شاعر که درد جبهه داره اتل متل می خونه قصّه داره دوباره اتل متل یه شاعر ضد ثموده و عاد راوی یک حماسه مثل حضرت سجاد همون که شام و کوفه شور و غوغا به پا کرد با خطبه هاش اون جاها عالمو کربلا کرد شاعر قصه ی ما اون شاعر_ شهیدا پرستو شده حالا جماعت بچه ها چن ماه پیش می گفتن بستری و بیماره مدتیه شاعرِ ما کلیه نداره شاعر قصه ی ما ابوالفضل سپهره همونی که بانی اتل متل تو شعره اتل متل یه بابا... اتل متل راحله... اتل متل یه مادر... اتل متل یه جعبه... یه موقعی با شعراش شور و غوغا به پا کرد یاد هزار تا مجروح یادی ز لاله ها کرد یاد اونا که رفتن تو ذهن بچه ها کرد ناله ز بی مهریِ مردم و با اون ها کرد شور تو دل ها انداخت با لحن بچه گونه به یاد ما ها انداخت بی مهری زمونه هزارتا شیمیایی هزار مجروح اعصاب هزار شهید گمنام هزار تا آدم خواب هزار هزاران پدر هزار هزار تا مادر هزار تا دیده به راه هزار هزار تا همسر هزار هزار پرستو هزار هزار شقایق هزار هزار پرنده هزار هزار تا عاشق هزار هزار ناسپاس هزار هزار باصفا هزار تا زخم زبون هزار تا مهر و وفا شاعر قصه ی ما با اون قلب شکسته قلبی که مشکل داره تو آی سی یو نشسته چند ماه پیش شنیدم شاعر ما _بیماره به کمک و دعای ما ها نیاز داره تا این که بیرون بیاد شعر بخونه دوباره بازم برای ما ها اتل متل بیاره اتل متل یه شاعر می گف شفا می گیرم من از حضرت زهرا(س) یه روز دوا می گیرم اتل متل یه شاعر که دیگه بین ما نیست توی درس محبت نمره ی اون شده بیست آقا می گفت_ که کم نیست این از کار شهیدا کسی زنده بداره نام و یادی از اون ها اتل متل یه شاعر که سکته کرد و جون داد با حرفی که آقا گفت: می خوام بگم که خون داد اتل متل یه شاعر اون که شفا گرفته از سه نفر یه باره همون شفا گرفته اتل متل یه شاعر با ذکر نرگس و یاس رسید به وصل حسین(ع) رسید به وصل عباس(ع) ولادت حسین(ع) بود بسته شد اون چشم پاک ولادت سقا بود دفن شدش زیر خاک گر چه سپهر ماها دیگه شعر نمی خونه می خوام بگم که راهش بازم زنده می مونه اتل متل یه دنیا پر از زشتی و فحشا یه سیدی از خمین کرد اون و شهر گل ها اتل متل جوونا که مثل پروانه ها دور شمع وجودش پر می زدن اون روزا بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۲۰ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۰۶:۱۰ عصر
ارسال: #4
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
((نام حبیب هست و نشان حبیب نیست ))
شهید گمنام آی قــصــــه قــصــــه قــصــــه نــــون و پنیـــــــر و پسـتـــــه یــــک زن قـــد خـمـیــــــــــده روی زمیـــــــن نشـسـتــــــه یــــک زن قـــد خــمیــــــــــده یـــــــــک زن دلشــکسـتـــــه کـــه چــادرش خــاکیـــــــه روی زمیـــــــن نــشسـتـــــه دست میذاره رو زانــــــــوش زانـــــوشــــو هی میمالــــه تندتند میـگه یا علــــــــــــی درد میــــــکشـــــه مینالــــه شـکسـتــــه و تـکیـــــــــــده صــــورت خیــس و گلفـــــام دست میکشه روی قبــــــــر قبـــــــر شهیـــــــد گمنـــــام آب میـــــریـــزه روی قبــــــــر با دستـــــــــای ضعیـفــــش قبـرو مـیشــــــــوره و بـعــــد دست میکنه تـــو کیفـــــش از تـــــو کـیفش یـه جـعبــــه خــــرما میـــــاره بیـــــــــرون میـــــــذاره روی اون قبــــــــر بــهش میگه مادرجـــــــون به قربـــون بـی کسیـــــــــت چـــــــــرا مــــــادر نـــــداری؟ پنج شنبـــــــه هـا بــــه روی پــای کــــی سر میــــذاری؟ بابات کجاســـت عزیــــــزم؟ بــــــــــــرادرت خـــــــواهرت؟ حــرفــــی بزن عــزیــــــــــزم منــــــم جـــــــای مـــــــادرت نیـــگا نــکن کــــه پیـــــــــرم نیــــــگا نــــــکن مریضــــــــم تو هم عین بچّــــه مــــــــی راست میگم عزیزم! نیـــگا نــکن کــــه پیـــــــــرم نیــــــگا نــــــکن مریضــــــــم تو هم عین بچّــــه مــــــــی بچـــــــــه بــــــی نشونــــــم همون که رفت و با خـــــــود بــــــــرده گرمــــــی خونـــــم میـــــــزنه زیــــــر گریـــــــــــه ســـــرش رو تکون میـــــــده درمیـــــــاره یــه عکســــــی از کیفش نشــــــون میــــده عکســـــو میبوسـه و بــــــعد میــــــــذاره روی ســـــرش عکـــــــس بچـه خوبــــــــش عــــکس علــــــــــی اکبرش تو هم عین بچّــــه مــــــــی بچـــــــــه بــــــی نشونــــــم همون که رفت و با خـــــــود بــــــــرده گرمــــــی خونـــــم همون که آخرین بــــــــــــــار وقتــــــی که ترکـــــم می کـرد نذاشت بـــرم دنبالـــــــــــش گفت که مامان تــو برگـــــرد بــــــــــرو کنــــــــــــــار بـابـا نمــــــی تونــــــه راه بیـــــاد من خودم دارم میـــــــــــــرم اونــــــه که تو رو مـــی خواد گریه ش یهــــو بند میــــــــاد فکـــــــر میکنــــه و با مکـــث بغض میــــکنه دوبـــــــــــــاره خیـــره میشه به اون عکس دلــم رضــــــا نمـــــــــــی داد ولـــــــــی بـــــه خـــاطـر اون دیگه پی اش نـــــرفتــــــــــــم گفتـــــــم برو مــــــادرجــــون صورت مـــــن رو بوســــــــــید بـــــرگشتـــــش و دویــــدش لبخنـــد زدم زورکـــــــــــــــــی ســـــــر کــــــوچه رسیــدش تحملـــــــم تـموم شــــــــــــــد بــــــه دنبالـــــــش دویــــــدم ولـــــــــی دیــگه بچـــــــــــه مو ندیـــــــــــدم و ندیـــــــــــــدم وقتــــــی رسیدم خونــــــــــــــه بــابــای پیــــــــــرمــــــــردش یواشــی زیــــــــر پتــــــــــــــــــو داشتـــــش گریه میــکردش! چه شبــــــــــها که به یــــــادش با گریـــــــــه خوابم می بــرد باباش چقــــــــدر زورکــــــــــــی بغضشــــو فرو مـــی خــورد لـبخنـــــــــدهای زورکــــــــــــــی اون بغض هــــــای پیرمــــــرد کارشـــــــو آخــرش کـــــــــــــــرد مــرد خونـــــم سکتـــه کــــرد الهـــــــــــــی که بمیـــــــــــــــرم چشماش به در سفید شــد آخر نفهمیـــــــــد علـــــــــــــــی اسیــــــــره یا شهیــــد شـد ســــــــــــــــرت رو درد آوردم؟ بگـــــــم بــــــازم یا بســـــــه؟ آخ الهـــــــــی بمیــــــــــــــــــرم سنگــــــت چـــــرا شکستـــه؟ عـــــــــیب نـــداره مــــــــــــادرم یه کمــی طاقــــــــت بیـــــــــار یــه کار نـــــــــــــو دستمــــــــــه دنـــدون رو جیـــــــگر بــــــــذار سرویســـــــه نــو عروســــــــــه دختـــــــــر عـــــــذرا پیــــــــــره تمــــــــــوم بشه ، یه پولـــــــی دســــــت منــــــو میگیــــــــره یـــــه سنگ قبر خوشـــــــــــگل خــــــــودم بـــرات میــــــــــارم با فاطمـــــــــــه میــــامــــــــــــو رو قبـــــــــر تـــــــو میـــــــذارم گفتم راستـــــــی فاطـــــــــــمه رفتـــــــــه به خونـــــه بخـــــت خیلـــــــــی خونــدم توگوشش راضــی شدش خیلی سخت اون نامـــــزدعلــــــــــــی بــــود همیـــــــــن علــــــــی اکبــرم عینهـــــــو دختـــــــــرم بــــــــود صـــــــدام میـکرد مـــــــــادرم راستــــــــــــی تو زن گرفتـــــی؟ یا که هنـــــــــوز نامـــــــزدی؟ کاشکی مــــــادرت مـیگفـــــــت هیچ وقت بهش قـول نـــــدی راستــــــــی یادم رفت بگـــــــم از دختــــــــــــرم بهــــــــــــاره اونم شـــــوهر کرد و رفــــــــــت شوهرشـــــــو دوســــت داره خواســـــــتگارکه زیاد داشـــــت ولـــــی جـــــواب نمــــی داد میگفت عروســی باشــــــــــــه وقتــــــــی داداشــــــم بیــاد بـــــــــــــرای ازدواجـــــــــــــــش داشتـــش خیلی دیر میشد به پــــای باباش و مــــــــــــــــن اونــــــم داشت اسیر میشد همسنگــــــــر علــــــــــی بـــود دامــــــــاد و میـــــــــگم ننــه بــــرای مــــــن از علــــــــــــــی یــــــــه حرفهایـــــــی میزنـه میــــــــــگه شــــب حـمله بــود تــــــــو خیبــــر و تو مجنــون میــــــــــون تیـــــر و تـــرکــــــش تــــــــو اون گلولــــــــه بارون یــــــــه ترکــــــــــش خمپـــــــاره خــورده تـــــــوی گردنــــــش دیگه تــــــــــو اون شلوغـــــــــی بچـــــــــــه ها ندیدنـــــــــش همه اش چــــرا تو حرفـــــــــــام یاد علــــــــی می افتــــــــم کجا بودیــــــــــــم عزیــــــــــــــزم دختـــــرمــــــــو می گفتـــــــم کنــــــــار ســـــــــفره عقـــــــــــد وقتــــــــی اونو نشــــونـــدن یادم نمیره هــــــــــیچ وقـــــــــت وقتـــــــی خطبـــه رو خوندن وقتــــــــــی که گفتــــــــن عروس رفتـــــــــــه که گل بچینـــــــه با گریــــــــه گفت که رفتــــــــــــه داداششـــــــــــو ببینــــــــــه دوبـــــــــــاره و ســــــــــــه بــاره جلـــــــــوی چشـــــم دامـاد تمــــــام جبهـــــه رو گشـــــــت گریـــــــه کرد و جـــــواب داد رویـــــــــــم سیــاه مـــــــــــادرم ســــــــــــــــرت رو درد آوردم آخ آخ ، راستــــــــــــی ببینــــم قـــــــــرص قلبمـــــو خــوردم بغضــی کـرد و دستــــــــــــــای لرزونـــــــــو کرد تو کیفــــش دســـتـــــــــای پینــه بستـــش اون دستــــــــای ضعیفـــش دست هایــی که جــــــــــا داره آدم بــــــــــراش جـــــون بده اون دستـــــای ضعیفـــــــــــــش کـــــــه عرشـــو تکــون میده اون دستـــــــای ضعیفــــــــــــی کــــــــه پرشـــــــده ز پینـــــه اون دستــــــای ضعیفــــــــــــی کـــــــــــه مـــــــرد آفرینــــــــه دســـــت گذاشت رو زانـــوش همـــــون کوه عشق و صبـــر با یاعلــــــــــــــــــی بلند شـــد بلنــــد شــــــد از روی قبــــر گفت دیـــــگه بــاید بــــــــــــرم قرص هامــــــــو نخـــــــوردم حـــــلال بکـــــــن عزیــــــــــــزم ســــــــــــــــرت رو درد آوردم بازم مــــــــــــــیام کنـــــــــــارت عزیزکـــــــــم شنیـــــــــدی؟ تــــــو هم عین بچه مـــــــــــی بـــــــــوی اکبــــــرو میــــدی هــــــــی اشــــــــکهای پیــرزن زصورتـــــــــش میچکیـــــــد دور شــــــــد از ســــــر قبــــــــر ســــــــر قبــــــــر اون شهید شهیدی که سکتـــه کــــــــــرد بـــابـــای پیرمــــــــــــــردش خواهر اون وقت عقــــــــــــــد همـــــــه ش گریه میکردش اون که تا حــــالا غیـــــــــــر از فاطمــــه مــادر نداشـــــــت تیرخــــــورده بود گردنـــــــــش روی تنـــــش سر نداشــــت دستـــــهای اون شهیــــــــــد بــــه پشــت مــــادرش بـود مـــــادر نفهمیــــــــــــد که اون علــــــــی اکبـــرش بــــــود مـــــادرو همراهــــــــــــی کرد گفــــــــت که مهربونــــــــم غصـــه نـــــخور مـــــــــــــادرم تمامشــــــو مـــی دونـــــم آی قــصـــه قــصـــه قــصـــه نــــون و پنیـــــــر و پسـتــــه خواهــــــری که با گریـــــــــــه ســــــــر سفره نشستـــــه یــــــک زن قـــد خمیـــــــــــده ســــنگ قبــــر شکستـــــه یــــــــه هـــای پیرمــــــــــرد بگـــــــــم بازم یا بســـــــــه؟ بر گزیده ای از اشعار «« سپهر »» روحش شاد از دامن زن مرد به معراج رود بر دامن مادر شهیدان صلوات بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۲۰ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۱۰:۱۸ عصر
ارسال: #5
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
سلام.
ممنون،فوق العاده زیبا و با احساس بود. ![[تصویر: majidonline_cry.gif]](http://www.forum.majidonline.com/majidonline/smiley_new/majidonline_cry.gif)
از خود به خدا هیچ نگوییم و نپرسیم .:. ما هم به خدا گر به خود آییم ، خداییم
![[تصویر: 1_emza_22.jpg]](http://www.askquran.ir/gallery/images/5405/1_emza_22.jpg) |
|||
|
|
|
۲۱ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۰۷:۴۶ صبح
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۲۱ ارديبهشت ۱۳۸۹ ۰۷:۵۳ صبح، توسط safirashgh.)
ارسال: #6
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
بسم الله الرحمن الرحیم
اتل متل راحله اخموي بي حوصله مامان چرا گفت بگير از پدرت فاصله دلش هزار تا راه رفت بابا خسته كاره ؟ مامان چرا اينو گفت ؟ بابا دوستش نداره ؟ بايد اينو بپرسه اگه خسته كاره پس چرا بعضي وقتا تا نيمه شب بيداره ؟ نشونه بيداريش سرفه هاي بلنده شش ماه پيش تا حالا بغض مي كنه ، مي خنده شايد اونو نمي خواد اگه دوستش نداره پس چرا روي تختش عكس اونو ميذاره ؟ با چشماي مريضش عكس و نگاه ميكنه قربون قدش ميره بابا ، بابا مي كنه با دست پر تاولش آلبومي رو كه داره از كنار پنجره ور مي داره مي آره با ديده پر از اشك آلبومو وا مي كنه رفيقاي جبهه رو همش صدا مي كنه آلبوم عكس بابا پر از عكس دوستاشه عكسي هم از راحله ست تو بغل باباشه با ديدن اون عكسا زنده مي شه،ميميره با ياد اون قديما بابا زبون ميگيره قربون اون موقعا قربون اون صفاتون دست منم بگيرين دلم تنگه براتون از اون وقتي كه بابا دچار اين مرض شد مامان چقدر پير شده بابا چقدر عوض شد مامان گفته تو نماز براي بابات دعا كن دستا تو بالا ببر تقاضاي شفا كن ديشب توي نمازش واسه باباش دعا كرد دستاشو بالا برد و تقاضاي شفا كرد نماز چون تموم شد دعا به آخر رسيد صداي گريه هاي مامان تو خونه پيچيد دختركم كجايي؟ عمر بابا سر اومد وقت يتيم داري و غربت مادر اومد دختركم كجايي؟ بابات شفا گرفته رفيقاشو ديده و ما رو گذاشته رفته آي قصه قصه قصه يه دستمال نشسته خون سرفه بابا رو اين پارچه نشسته بعد شهادت او پارچه مال راحله است دختري كه در پي شكستن فاصله است كنار اسم بابا زائركربلايي يه چيز ديگه نوشتن شهيد شيميايي بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۲۵ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۱۱:۳۱ عصر
ارسال: #7
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
جعبه مداد رنگى ..اتل متل اتل متل یه جعبه ******** پر از مداد رنگى ****اتل متل یه بچه***** چه بچه زرنگى با یک مداد هاش ـ ب توى اتاق نشسته فکر مى کنه به باباش جفت چشاشو بسته قربون برم بابامو الان اگه زنده بود صورت مهربونش حتماً پر از خنده بود با قهوه اى کمرنگ دهان و لب رو کشید صورتشو عقب برد قشنگ نگاه کرد و دید قهوه اى رو گذاشته مداد حنایى برداشت رو صورت بابا جون ریش قشنگى رو کاشت بعد با مداد هاش ـ ب چشمى کشید و بعدش با یک مداد هاش ـ ب چشمارو مشکى کردش پیشونى رَم کشیدش بعد هم موهایى بلند بعد با مداد سبزش براش کشید یه سربند بعد با مداد زردش رو سربند سبز اون گنبدى از طلا زد زیرش نوشت «بابا جون» بینى رو هم کشیدش دو چشم و ابرو گذاشت براى رنگ صورت سفید و زرد و برداشت با زرد و با سفیدش صورتو رنگ کردش بابا چه نورانیه چشمها رو تنگ کردش یواش یواش و کم کرد از توى چشم تنگش بارون چکید بروى نقاشى قشنگش مداد سرخو برداشت رو سر بند بابا جون یه خال قرمز کشید خیره شد به خال اون لب رو گذاشت رو خالش سرخى لبهاى اون حالشو سرختر کرد سرختر از رنگ خون یه کمى فکر کردش یه دفعه بغضش گرفت بعد مى دونید چیکار کرد؟ یه کارى کرد بس شگفت با اون مداد سرخش بابا رو سرخ کردش عکس رو قلبش گذاشت با اون دودست سردش بس که بابا بابا گفت ناله زد و غصه خورد کنار عکس بابا خسته شد و خوابش برد خواب دیدش توى یک باغ تو یک باغ پر از گل نشسته رو درختى بدل شده به بلبل ناز غریبونه کرد چَه چَهِ مستونه زد یه وقت دید از آسمون نور اومد و نور اومد دید که تو تختى از نور بابا جونش نشسته هزار ملک دور اون جمع شده حلقه بسته پریدو رفتش نشست رو شونه بابا جون بابا نوازشش کرد بوسه زد به روى اون زد زیر گریه و گفت: میگن دیگه نمیاى! منو گذاشتى رفتى؟ بابا منو نمى خواى؟ بابا اونو بوسیدش توى بغل گرفتش اشک چشاشو پاک کرد نیگاش کردش و گفتش: اگه نرفته بودم یه غول بى شاخ و دُم اومده بود تو خونه تا زور بگه به مردم با هرچى که ما داشتیم مى خواست تجارت کنه ما رو اسیر بگیره خونه رو غارت کنه رفتم باهاش جنگیدم تا که بره به خونش اگه باور ندارى بیا اینم نشونش دسترو گذاشت رو خالش همون خال پیشونیش همون خال قشنگش خال قرمز و خونیش لب رو گذاشت رو خالِ بابا جون و بوسیدش بعد صورت و عقب برد قشنگ بابا رو دیدش یهو پریدش از خواب دید که وقت اذونه بوى تن بابا جون پیچیده بود تو خونه دنبال نقاشیش گشت دید که روى متکّاس یعنى چى مگه مى شه؟ این خط که خط باباس دید که زیر نقاشیش به خط نازِ بابا نه تنها امضا شده داده یه بیست زیبا بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۲۸ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۰۸:۲۰ عصر
ارسال: #8
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
اتل متل یه بازی
بازی‌ای بچه‌گونه از آقا جون نشسته تا کوچولوی خونه اول عمونشسته بعد زن عمو فریده بعد مامان و آقاجون بعد بابا و سعیده مامان بزرگ کنارش بعد عمه جون خجسته بعد هم شوهر عمه که سوخته کنار نشسته همین طوری که می‌خوند رسید به پای باباش با دست روی پاهاش زد تِقّی صدا داد پاهاش یه دفعه رنگش پرید پای بابا رو ناز کرد نذاشت که ورچیده شه پای اونو دراز کرد بعد دوباره شروع کرد اتل متل روخوندش با کلّی داد و بیداد آقا جونم سوزوندش دوباره توی بازی قرعه به بابا افتاد نذاشت بابا بسوزه با کلی داد و فریاد بازی کرد و دوباره به پای بابا رسید چشماشو بست و رد شد انگار پاهارو ندید مامان جونم سوزوندش عمه رو بیرون انداخت با قهر و با جرزنی کار عمو رو هم ساخت زن عمو هم بیرون رفت مامان بزرگش هم سوخت اون وقت بابا رو بوسید چشماشو به پاهاش دوخت بعد از خودش شروع کرد اتل متل رو خوندش ولی بازم آخرش بدجورکی چزوندش نمی‌تونست بخونه سعیده آچین واچین پای بابا ورچیده‌اس تو جنگ رفته روی مین یکدفعه بغضش گرفت گفت : تو اتل متل‌هام بابا دیگه بازی نیست تا که نسوزه بابام پاهای مصنوعی رو برد با خودش تو اتاق محکم درو بهم زد چشماشو دوختش به طاق امشب حال سعیده خیلی خیلی خرابه بازم با بغض و گریه میخواد بره بخوابه دیگه میخواد وقت خواب سعیده عادت کنه جای متکّا روی‌ِ پااستراحت کنه ولی یه روز می‌فهمه بابا همیشه برده پای بابا تو جبهه شهید شده، نمرده بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۲۸ ارديبهشت ۱۳۸۹, ۱۰:۵۸ عصر
ارسال: #9
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
سلام :
ممنون واقعا قشنگ بود . جنگ شاید در ظاهر تموم شده باشه اما به نظرم هنوز برای خیلی ها جنگ ادامه داره . هنوز صدای خمپاره و آرپی جی میاد . کافیه درست نگاه کنیم ، خوب گوش کنیم ... ممنون از همه ی دوستان خوش ذوق قرآنی 
|
|||
|
|
|
|
۳ خرداد ۱۳۸۹, ۱۱:۴۵ عصر
ارسال: #10
|
|||
|
|||
|
RE: دفتر سرخ
اتل متل یه بابا
دلیر و زار و بیمار اتل متل یه مادر یه مادر فداكار اتل متل بچه‌ها كه اونارو دوست دارن آخه غیر اون دوتا هیچ كسی رو ندارن مامان بابا رو میخواد بابا عاشق اونه به غیر بعضی وقتا بابا چه مهربونه وقتی كه از درد سر دست میذاره رو گیجگاش اون بابای مهربون فحش میده به بچه‌هاش همون وقتی كه هرچی جلوش باشه می‌شكنه همون وقتی كه هرچی پیشش باشه می‌زنه غیر خدا و مادر هیچ‌كسی رو نداره اون وقتی كه باباجون موجی میشه دوباره دویدم و دویدم سر كوچه رسیدم بند دلم پاره شد از اون چیزی كه دیدم بابام میون كوچه افتاده بود رو زمین مامان هوار می‌زد شوهرمو بگیرین مامان با شیون و داد می‌زد توی صورتش قسم می‌داد بابارو به فاطمه، به جدش تو رو خدا مرتضی زشته میون كوچه بچه داره می‌بینه تو رو به جون بچه بابا رو كردن دوره بچه‌های محله بابا یه هو دوید و زد تو دیوار با كله هی تند و تند سرش رو بابا می‌زد تو دیوار قسم می‌داد حاجی رو حاجی گوشی رو بردار نعره‌های بابا جون پیچید یه هو تو گوشم الو الو كربلا جواب بده به گوشم مامان دوید و از پشت گرفت سر بابا رو بابا با گریه میگفت كشتند بچه‌هارو بعد مامانو هلش داد خودش خوابید رو زمین گفت كه مواظب باشین خمپاره زد، بخوابین الو الو كربلا پس نخودا چی شدن؟ كمك می‌خوایم حاجی جون بچه‌ها قیچی شدن تو سینه و سرش زد هی سرشو تكون داد رو به تماشاچیا چشماشو بست و جون داد بعضی تماشا كردن بعضی فقط خندیدن اونایی كه از بابام فقط امروزو دیدن سوی بابا دویدم بالا سرش رسیدم از درد غربت اون هی به خودم پیچیدم درد غربت بابا غنیمت َنبرده شرافت و خون دل نشونه‌های مرده ای اونایی كه امروز دارین بهش می‌خندین برای خنده‌هاتون دردشو می‌پسندین امروزشو نبینین بابام یه قهرمونه یه‌روز به هم می‌رسیم بازی داره زمونه موج بابام كلیده قفل در بهشته درو كنه هر كسی هر چیزی رو كه كشته یه روز پشیمون می‌شین كه دیگه خیلی دیره گریه‌های مادرم یقه تونو می‌گیره بالا رفتیم ماسته پایین اومدیم دروغه مرگ و معاد و عقبی كی میگه كه دروغه؟ بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
|
کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان
1 مهمان
بازگشت به بالابازگشت به محتوا