شهید گمنام
|
۱۶ شهريور ۱۳۸۸, ۰۶:۵۴ عصر
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۶ شهريور ۱۳۸۸ ۰۶:۵۹ عصر، توسط safirashgh.)
ارسال: #1
|
|||
|
|||
|
شهید گمنام
آی قــصــــه قــصــــه قــصــــه نــــون و پنیـــــــر و پسـتـــــه یــــک زن قـــد خـمـیــــــــــده روی زمیـــــــن نشـسـتــــــه یــــک زن قـــد خــمیــــــــــده یـــــــــک زن دلشــکسـتـــــه کـــه چــادرش خــاکیـــــــه روی زمیـــــــن نــشسـتـــــه دست میذاره رو زانــــــــوش زانـــــوشــــو هی میمالــــه تندتند میـگه یا علــــــــــــی درد میــــــکشـــــه مینالــــه شـکسـتــــه و تـکیـــــــــــده صــــورت خیــس و گلفـــــام دست میکشه روی قبــــــــر قبـــــــر شهیـــــــد گمنـــــام آب میـــــریـــزه روی قبــــــــر با دستـــــــــای ضعیـفــــش قبـرو مـیشــــــــوره و بـعــــد دست میکنه تـــو کیفـــــش از تـــــو کـیفش یـه جـعبــــه خــــرما میـــــاره بیـــــــــرون میـــــــذاره روی اون قبــــــــر بــهش میگه مادرجـــــــون به قربـــون بـی کسیـــــــــت چـــــــــرا مــــــادر نـــــداری؟ پنج شنبـــــــه هـا بــــه روی پــای کــــی سر میــــذاری؟ بابات کجاســـت عزیــــــزم؟ بــــــــــــرادرت خـــــــواهرت؟ حــرفــــی بزن عــزیــــــــــزم منــــــم جـــــــای مـــــــادرت نیـــگا نــکن کــــه پیـــــــــرم نیــــــگا نــــــکن مریضــــــــم تو هم عین بچّــــه مــــــــی راست میگم عزیزم! نیـــگا نــکن کــــه پیـــــــــرم نیــــــگا نــــــکن مریضــــــــم تو هم عین بچّــــه مــــــــی بچـــــــــه بــــــی نشونــــــم همون که رفت و با خـــــــود بــــــــرده گرمــــــی خونـــــم میـــــــزنه زیــــــر گریـــــــــــه ســـــرش رو تکون میـــــــده درمیـــــــاره یــه عکســــــی از کیفش نشــــــون میــــده عکســـــو میبوسـه و بــــــعد میــــــــذاره روی ســـــرش عکـــــــس بچـه خوبــــــــش عــــکس علــــــــــی اکبرش تو هم عین بچّــــه مــــــــی بچـــــــــه بــــــی نشونــــــم همون که رفت و با خـــــــود بــــــــرده گرمــــــی خونـــــم همون که آخرین بــــــــــــــار وقتــــــی که ترکـــــم می کـرد نذاشت بـــرم دنبالـــــــــــش گفت که مامان تــو برگـــــرد بــــــــــرو کنــــــــــــــار بـابـا نمــــــی تونــــــه راه بیـــــاد من خودم دارم میـــــــــــــرم اونــــــه که تو رو مـــی خواد گریه ش یهــــو بند میــــــــاد فکـــــــر میکنــــه و با مکـــث بغض میــــکنه دوبـــــــــــــاره خیـــره میشه به اون عکس دلــم رضــــــا نمـــــــــــی داد ولـــــــــی بـــــه خـــاطـر اون دیگه پی اش نـــــرفتــــــــــــم گفتـــــــم برو مــــــادرجــــون صورت مـــــن رو بوســــــــــید بـــــرگشتـــــش و دویــــدش لبخنـــد زدم زورکـــــــــــــــــی ســـــــر کــــــوچه رسیــدش تحملـــــــم تـموم شــــــــــــــد بــــــه دنبالـــــــش دویــــــدم ولـــــــــی دیــگه بچـــــــــــه مو ندیـــــــــــدم و ندیـــــــــــــدم وقتــــــی رسیدم خونــــــــــــــه بــابــای پیــــــــــرمــــــــردش یواشــی زیــــــــر پتــــــــــــــــــو داشتـــــش گریه میــکردش! چه شبــــــــــها که به یــــــادش با گریـــــــــه خوابم می بــرد باباش چقــــــــدر زورکــــــــــــی بغضشــــو فرو مـــی خــورد لـبخنـــــــــدهای زورکــــــــــــــی اون بغض هــــــای پیرمــــــرد کارشـــــــو آخــرش کـــــــــــــــرد مــرد خونـــــم سکتـــه کــــرد الهـــــــــــــی که بمیـــــــــــــــرم چشماش به در سفید شــد آخر نفهمیـــــــــد علـــــــــــــــی اسیــــــــره یا شهیــــد شـد ســــــــــــــــرت رو درد آوردم؟ بگـــــــم بــــــازم یا بســـــــه؟ آخ الهـــــــــی بمیــــــــــــــــــرم سنگــــــت چـــــرا شکستـــه؟ عـــــــــیب نـــداره مــــــــــــادرم یه کمــی طاقــــــــت بیـــــــــار یــه کار نـــــــــــــو دستمــــــــــه دنـــدون رو جیـــــــگر بــــــــذار سرویســـــــه نــو عروســــــــــه دختـــــــــر عـــــــذرا پیــــــــــره تمــــــــــوم بشه ، یه پولـــــــی دســــــت منــــــو میگیــــــــره یـــــه سنگ قبر خوشـــــــــــگل خــــــــودم بـــرات میــــــــــارم با فاطمـــــــــــه میــــامــــــــــــو رو قبـــــــــر تـــــــو میـــــــذارم گفتم راستـــــــی فاطـــــــــــمه رفتـــــــــه به خونـــــه بخـــــت خیلـــــــــی خونــدم توگوشش راضــی شدش خیلی سخت اون نامـــــزدعلــــــــــــی بــــود همیـــــــــن علــــــــی اکبــرم عینهـــــــو دختـــــــــرم بــــــــود صـــــــدام میـکرد مـــــــــادرم راستــــــــــــی تو زن گرفتـــــی؟ یا که هنـــــــــوز نامـــــــزدی؟ کاشکی مــــــادرت مـیگفـــــــت هیچ وقت بهش قـول نـــــدی راستــــــــی یادم رفت بگـــــــم از دختــــــــــــرم بهــــــــــــاره اونم شـــــوهر کرد و رفــــــــــت شوهرشـــــــو دوســــت داره خواســـــــتگارکه زیاد داشـــــت ولـــــی جـــــواب نمــــی داد میگفت عروســی باشــــــــــــه وقتــــــــی داداشــــــم بیــاد بـــــــــــــرای ازدواجـــــــــــــــش داشتـــش خیلی دیر میشد به پــــای باباش و مــــــــــــــــن اونــــــم داشت اسیر میشد همسنگــــــــر علــــــــــی بـــود دامــــــــاد و میـــــــــگم ننــه بــــرای مــــــن از علــــــــــــــی یــــــــه حرفهایـــــــی میزنـه میــــــــــگه شــــب حـمله بــود تــــــــو خیبــــر و تو مجنــون میــــــــــون تیـــــر و تـــرکــــــش تــــــــو اون گلولــــــــه بارون یــــــــه ترکــــــــــش خمپـــــــاره خــورده تـــــــوی گردنــــــش دیگه تــــــــــو اون شلوغـــــــــی بچـــــــــــه ها ندیدنـــــــــش همه اش چــــرا تو حرفـــــــــــام یاد علــــــــی می افتــــــــم کجا بودیــــــــــــم عزیــــــــــــــزم دختـــــرمــــــــو می گفتـــــــم کنــــــــار ســـــــــفره عقـــــــــــد وقتــــــــی اونو نشــــونـــدن یادم نمیره هــــــــــیچ وقـــــــــت وقتـــــــی خطبـــه رو خوندن وقتــــــــــی که گفتــــــــن عروس رفتـــــــــــه که گل بچینـــــــه با گریــــــــه گفت که رفتــــــــــــه داداششـــــــــــو ببینــــــــــه دوبـــــــــــاره و ســــــــــــه بــاره جلـــــــــوی چشـــــم دامـاد تمــــــام جبهـــــه رو گشـــــــت گریـــــــه کرد و جـــــواب داد رویـــــــــــم سیــاه مـــــــــــادرم ســــــــــــــــرت رو درد آوردم آخ آخ ، راستــــــــــــی ببینــــم قـــــــــرص قلبمـــــو خــوردم بغضــی کـرد و دستــــــــــــــای لرزونـــــــــو کرد تو کیفــــش دســـتـــــــــای پینــه بستـــش اون دستــــــــای ضعیفـــش دست هایــی که جــــــــــا داره آدم بــــــــــراش جـــــون بده اون دستـــــای ضعیفـــــــــــــش کـــــــه عرشـــو تکــون میده اون دستـــــــای ضعیفــــــــــــی کــــــــه پرشـــــــده ز پینـــــه اون دستــــــای ضعیفــــــــــــی کـــــــــــه مـــــــرد آفرینــــــــه دســـــت گذاشت رو زانـــوش همـــــون کوه عشق و صبـــر با یاعلــــــــــــــــــی بلند شـــد بلنــــد شــــــد از روی قبــــر گفت دیـــــگه بــاید بــــــــــــرم قرص هامــــــــو نخـــــــوردم حـــــلال بکـــــــن عزیــــــــــــزم ســــــــــــــــرت رو درد آوردم بازم مــــــــــــــیام کنـــــــــــارت عزیزکـــــــــم شنیـــــــــدی؟ تــــــو هم عین بچه مـــــــــــی بـــــــــوی اکبــــــرو میــــدی هــــــــی اشــــــــکهای پیــرزن زصورتـــــــــش میچکیـــــــد دور شــــــــد از ســــــر قبــــــــر ســــــــر قبــــــــر اون شهید شهیدی که سکتـــه کــــــــــرد بـــابـــای پیرمــــــــــــــردش خواهر اون وقت عقــــــــــــــد همـــــــه ش گریه میکردش اون که تا حــــالا غیـــــــــــر از فاطمــــه مــادر نداشـــــــت تیرخــــــورده بود گردنـــــــــش روی تنـــــش سر نداشــــت دستـــــهای اون شهیــــــــــد بــــه پشــت مــــادرش بـود مـــــادر نفهمیــــــــــــد که اون علــــــــی اکبـــرش بــــــود مـــــادرو همراهــــــــــــی کرد گفــــــــت که مهربونــــــــم غصـــه نـــــخور مـــــــــــــادرم تمامشــــــو مـــی دونـــــم آی قــصـــه قــصـــه قــصـــه نــــون و پنیـــــــر و پسـتــــه خواهــــــری که با گریـــــــــــه ســــــــر سفره نشستـــــه یــــــک زن قـــد خمیـــــــــــده ســــنگ قبــــر شکستـــــه یــــــــه هـــای پیرمــــــــــرد بگـــــــــم بازم یا بســـــــــه؟ بر گزیده ای از اشعار «« سپهر »» روحش شاد از دامن زن مرد به معراج رود بر دامن مادر شهیدان صلوات التماس دعا سفیر عشق: ممنون میشم دوستان نظرشون رو راجع به این پست بیان کنند با تشکر و امتنان بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
| صفحه 3 (پست بالا اولین پست این موضوع است.) |
|
۸ بهمن ۱۳۸۸, ۱۲:۵۹ صبح
ارسال: #21
|
|||
|
|||
|
مادر شهید " گمنام "
شبای جمعه که میشه
دلا بهونه میگیره هر کی میاد سر یه قبر ازش نشونه میگیره یکی سر قبر پدر یکی کنار مادرش یکی کنار خواهر و یکی پیش برادرش امایه مادرغمگین و آرام میاد کنارشهید گمنام یه جعبه خرما برای فاتحه خونی میاره آروم میاد میشینه و سر روی سنگش میذاره میگه تو جای بَچمی گوش بده به حرفای من از بس که اینجا اومدم درد اومده پاهای من آخر نگفتی کسی رو داری یاکه مث من بی کس و کاری مگه تو مادر نداری برای تو گریه کنه غروب پنجشنبه بیاد به قبرتو تکیه کنه غصه نخور من مادرت منم همیشه یاورت نمیذارم تنها بشی مدام میام بالا سرت از تو چه پنهون یه بچه دارم چند ساله از اون خبر ندارم آخ که دلم برات بگه از پسرم یه خاطره موقع جبهه رفتنش ساعتی که میخواست بره از اون لباس خاکی و از اون پیام آخرش هرقدمی میرفت جلو نگا میکرد پشت سرش دیگه نیومد رفت ناپدید شد چشام به درب خونه سفید شد... دیگه از اون روز تا حالا منتظر زنگ درم بس که دلم شور میزنه نصفه شب از خواب میپرم کاشکی بود و نگاه میکرد یزید سرش رفت بالا دار سزای اعمالشو دید لکه ننگ روزگار من مطمئنم الآن اگر بود سرگرم شادی از این خبر بود.. اون شبی که نشون میداد صدام چشاشو بسته بود یادم اومد لحظه ای که دل مارو شکسته بود روزایی که نمک میریخت رو داغ قلب پدرا داغ برادر میگذاشت رو سینه برادرا الحمدلله دعام اثر کرد سوی جهنم عزم سفرکرد... *** بسه دیگه خسته شدی دوباره خیلی حرف زدم با اینکه قول داده بودم امابازم گریه شدم با صد امید و آرزو مادر مفقود الاثر بلند شد از کنار قبر شاید براش بیاد خبر چند ساله مادر... کارش همینه... خبر نداره.. {بچه اش همینه...} بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۸ بهمن ۱۳۸۸, ۰۱:۲۹ صبح
ارسال: #22
|
|||
|
|||
|
ای قوم هُبَل
هر چند که بر پیکر ما تاخته اید
از جمجمه های ما بنا ساخته اید هر چند زخون پهلوانان امروز دیریست به ضرب سکه پرداخته اید هر چند که از رگ رگ برّیده ما زنجیر طلا به گردن آویخته اید هر چند که در باغ شقایق هامان چونان علف هرز، قد افراخته اید غم نیست اگر به اشک ما طعنه زنید تاریخ قبیله را، چو نشناخته اید اما به همان که رفت و نامد خبرش سوگند که ای قوم هُبَل باخته اید ابوالفضل سپهر بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۸ بهمن ۱۳۸۸, ۰۱:۴۱ صبح
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۸ بهمن ۱۳۸۸ ۰۱:۴۴ صبح، توسط safirashgh.)
ارسال: #23
|
|||
|
|||
|
هزار هزاران ...
هزار هزاران پدر
هزار هزار تا مادر هزار هزار محبت هزار هزار تا همسر هزار هزاران رفیق هزار هزار برادر هزار هزار تا فرزند هزار هزار تا خواهر هزار هزار رفاقت هزار هزار معرفت هزار هزار تا عاشق هزار هزار تا رافت هزار هزار تا نامزد هزار هزار اهل دل هزار هزار طراوت شمع مجلس و محفل هزار گل سرسبد هزار هزار قدبلند هزار هزار هزاران هزار هزار تا پیوند هزار هزار شور و شوق لبان پر ز خنده هزار هزار بسیجی هزار هزار پرنده هزار هزار پهلوون هرار هزار همخونه رفتن که ما بمونیم رفتن که دین بمونه بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۸ بهمن ۱۳۸۸, ۱۱:۴۶ صبح
ارسال: #24
|
|||
|
|||
|
راز ماندن.....سپهر
وقتی دفتر سرخ رو بازکنی اولین شعری که چشم نواز می کنه ...
کوه پرسید ز رود، زیر این سقف کبود راز ماندن در چیست؟ ..... گفت: در رفتن من کوه پرسید :و من؟ ..... گفت:در ماندن تو بلبلی گفت: و من؟ ..... خنده ای کرد و گفت: ..... در غزل خوانی تو آه از آن آبادی ..... که در آن آبادی ..... که در آن کوه رَوَد ، ..... رود ،مرداب شود، ..... و در آن بلبل سر گشته سرش را به گریبان ببرد، و نخواند دیگر، من و تو ،بلبل و کوه و رودیم راز ماندن جز، ..... در خواندن من،ماندن تو،رفتن یاران سفر کرده یمان نیست بدان! شاعر:ابوالفضل سپهر بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۸ بهمن ۱۳۸۸, ۱۱:۵۷ صبح
ارسال: #25
|
|||
|
|||
|
مرا اسب سپیدی بود روزی .... « سپهر»
مراد عشق کشف راز می کرد
که مجنون چون به لیلی ناز می کرد به خاک پای لیلا غبطه می خورد بدین سان تا افق پرواز می کرد به گردن طوف تیغ عشق می داد به مرگش زندگی آغاز می کرد دو لب می بست و از چشمان معشوق به چشمش بوسه ها احراز می کرد به بزم عشق کامش را چو می بست به عود عشق سوزش ساز می کرد درد دل را به روی غیر می بست در باغ شهادت باز می کرد زنده یاد ابوالفضل سپهر بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۸ بهمن ۱۳۸۸, ۰۱:۰۱ عصر
ارسال: #26
|
|||
|
|||
|
دیدم شهادت را که از لبهای مجنون...سپهر
شب بود و من با کوله ای از خستگی ها
شب بود و یک زنجیری از وابستگی ها شب بود و هق هق های ساکن در گلویم شب بود و یاد دوستان در پیش رویم پروانگان را در افق مهتاب دیدم خوابیدم و همسنگرم را خواب دیدم دیدم به قصد (او) شقایق ترک (من) کرد پروانه گشت و خویش در آتش کفن کرد وقتی که بلبل روی سیم و خار جان داد در پیش چشمم، مرگ عجز خود نشان داد دیدم میان دود و آتش یاس می سوخت دیدم گلوله خورد و پیشانی به هم دوخت تیر آمد و از گونه هایش بوسه برداشت دیدم چه سان! با مرگ جنگ تن به تن داشت بر مرگ او لبخند داغ و آتشین زد با یا حسینی پشت او را بر زمین زد دیدم شهادت را که از لبهای مجنون لب می گزید و باده می زد در خُم خون همسنگران، با آتش، هم آغوش بودند می سوختند آن شب ولی خاموش بودند چون دوست آن شب قرعه را بر نامشان زد دیدم که ساقی جام را بر جانشان زد خمپاره بود و مرگ بود و تیر و ترکش لبیک بود و وصل بود و اسب سرکش چابک سواران اسبها را زین نمودند اندام خود با رنگ سرخ آذین نمودند عزم سفر کردند و یک لبیک گفتند با کاروان یار، تا افلاک رفتند چون سینه سرخان شهادت می پریدند سنگر به سنگر ظلمت شب می دریدند سر نیزه ها آن شب حدیث وصل گفتند آن شب چکاوک ها میان نعره خفتند آن شب منورها خجل از رویشان بود کشکول و چشم و قبله گاهم سویشان بود همسنگرانم کربلا را دوره کردند سر مشق های کوفیان را پاره کردند یک یا علی (ع) گفتند و پس پروانه کردند سرکوب قوم ابرهه آغاز کردند لحظات آن شب جمله عام الفیل بودند دشمن چنان فرعون و یاران نیل بودند در پیش پای عاشقان از شرم و از غم آن شب دل خمپاره می پاشید از هم خمپاره می کاوید آن شب سینه ها را بشکست تیر آن شب دل آئینه ها را همسنگران بر تیر و ترکش بوسه دادند مستانه و مردانه بر مین پا نهادند لبهای خونین، شهادت را مکیدند با بذل جان خویش، بس معبر کشیدند بر عقد ایشان انفجاری، خطبه خوان بود مهیه معشوق آن شب، بذل جان بود در خطبه اول عروسان لاله چیدند در گویش دوم نقاب از رخ کشیدند بار دگر اما به هم لبیک گفتند بی دست و بی سر جمله سوی حجله رفتند شهد شهادت را به کام هم نهادند تا خانه خورشید آن شب پر گشادند ساقی کوثر باده داد و مستشان کرد یک حلقه از حبل المتین بر دستشان کرد ارواحشان در عرش و پیکر در زمین خفت جان آفرین، آن شب به آنان آفرین گفت! شمشیرها، شمشیرها، مغروق خون گشت زنجیرها، زنجیرها، حبس جنون گشت شاعر: ابوالفضل سپهر بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۸ بهمن ۱۳۸۸, ۰۱:۰۳ عصر
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۸ بهمن ۱۳۸۸ ۰۱:۱۱ عصر، توسط safirashgh.)
ارسال: #27
|
|||
|
|||
|
همون درد جدایی.... سپهر
آی قصه قصه قصه ****** داد میزنه یه عاشق
میگه شهید آوردند ........ ****** بازم گل شقایق شهیدایی که بودند. ****** همه جوون بی باک بر گشتن، ولی اینبار ****** همه بدون پلاک پلا ک هاشون جا مونده،****** گم کردند خیلی آسون بعضیاشون تو اروند ****** بعضیا هم تو مجنون پلاکایی که شاید ****** همه باشن بازیچه بعضیاشون هنوزم ****** مخفی اند تو شلمچه نگاه کنید رو تابوت ****** چقدر قشنگ نوشتن انگاری رو هر کدوم ****** فقط یه اسم نوشتن بزار برم ببینم، ****** رو تابوتا رو آرام آخ بمیرم الهی ****** بازم" شهید گمنام" اون مادر رو نگاه کن، ****** اومده با دخترش یه عکسی تو دستشه ****** میزاره روی سرش دستای بی جونشو ****** آروم بالا میاره تو چله ی تابستون ****** ببین بارون میباره!!! خدا گریه ش و از نو ****** دوباره آغاز کرد چون دختر شهیدی ****** در تابوتو باز کرد دخترک از هوش رفت،****** تو لحظه ی جنون بود چون توی تابوت فقط، ****** یه تیکه استخون بود استخونای شما ****** آی شهدای گمنام ما رو به عرش میبره ****** بدون حرف و کلام درسته سعی میکنن ****** راه و به ما ببندن همونایی که دارن ****** به گریمون میخندن بزار به ما بخندن ****** تا ابد مست و راحت بزار آروم بگیرن ****** با خنده به شهادت ولی بدون ای بشر ****** به بد چیزی خندیدی مگه تو اشکای اون ****** مادر و ندیدی؟ یقه تو سفت میگیره ****** مادر اون شهیدی که تو به استخون ****** جگرگوشش خندیدی بازم دعایی داریم ****** همون درد جدایی . . . زنده یاد ابوالفضل سپهر بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۱۳ بهمن ۱۳۸۸, ۰۶:۴۵ عصر
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۳ بهمن ۱۳۸۸ ۰۶:۴۷ عصر، توسط مشکات.)
ارسال: #28
|
|||
|
|||
|
RE: همون درد جدایی.... سپهر
مرسی. واقعا زیبا و با احساس بود.
ما ز روي تو تا ابد خجليم .:. که تو واصل شدي و ما به رهيم گر نداريم پاس همت تو .:. در دل از شرم خود چگونه رهيم آفرين بر تو آفرين خداي .:. اي جوانمرد نام رفته ز ياد آفرين خداي، بر پدري .:. که تو پرورد و مادري که تو زاد گرچه گمنام رفتي از دنيا .:. خود ز نام‌آوران شدي معدود از من اي نيک‌نام بر تو سلام .:. از من اي زنده‌ياد بر تو درود از خود به خدا هیچ نگوییم و نپرسیم .:. ما هم به خدا گر به خود آییم ، خداییم
![[تصویر: 1_emza_22.jpg]](http://www.askquran.ir/gallery/images/5405/1_emza_22.jpg) |
|||
|
|
|
|
۱۳ بهمن ۱۳۸۸, ۱۱:۰۶ عصر
ارسال: #29
|
|||
|
|||
|
RE: همون درد جدایی.... سپهر
از من اي نيک‌نام بر تو سلام
بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
۲۱ بهمن ۱۳۸۸, ۰۸:۱۰ عصر
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۲۱ بهمن ۱۳۸۸ ۰۸:۱۵ عصر، توسط مصباح.)
ارسال: #30
|
|||
|
|||
|
RE: همون درد جدایی.... سپهر
خيلي خيلي قشنگ بود ممنون
كتاب شعر ابوالفضل سپهر هست؟ من آن شمعم كه خاكستر ندارم شهيدم من ولي پيكر ندارم سلام من به بقیع و چهار قبر غریبش |
|||
|
|
|
|
|
کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان
1 مهمان
بازگشت به بالابازگشت به محتوا