شهید گمنام
|
۱۶ شهريور ۱۳۸۸, ۰۶:۵۴ عصر
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۶ شهريور ۱۳۸۸ ۰۶:۵۹ عصر، توسط safirashgh.)
ارسال: #1
|
|||
|
|||
|
شهید گمنام
آی قــصــــه قــصــــه قــصــــه نــــون و پنیـــــــر و پسـتـــــه یــــک زن قـــد خـمـیــــــــــده روی زمیـــــــن نشـسـتــــــه یــــک زن قـــد خــمیــــــــــده یـــــــــک زن دلشــکسـتـــــه کـــه چــادرش خــاکیـــــــه روی زمیـــــــن نــشسـتـــــه دست میذاره رو زانــــــــوش زانـــــوشــــو هی میمالــــه تندتند میـگه یا علــــــــــــی درد میــــــکشـــــه مینالــــه شـکسـتــــه و تـکیـــــــــــده صــــورت خیــس و گلفـــــام دست میکشه روی قبــــــــر قبـــــــر شهیـــــــد گمنـــــام آب میـــــریـــزه روی قبــــــــر با دستـــــــــای ضعیـفــــش قبـرو مـیشــــــــوره و بـعــــد دست میکنه تـــو کیفـــــش از تـــــو کـیفش یـه جـعبــــه خــــرما میـــــاره بیـــــــــرون میـــــــذاره روی اون قبــــــــر بــهش میگه مادرجـــــــون به قربـــون بـی کسیـــــــــت چـــــــــرا مــــــادر نـــــداری؟ پنج شنبـــــــه هـا بــــه روی پــای کــــی سر میــــذاری؟ بابات کجاســـت عزیــــــزم؟ بــــــــــــرادرت خـــــــواهرت؟ حــرفــــی بزن عــزیــــــــــزم منــــــم جـــــــای مـــــــادرت نیـــگا نــکن کــــه پیـــــــــرم نیــــــگا نــــــکن مریضــــــــم تو هم عین بچّــــه مــــــــی راست میگم عزیزم! نیـــگا نــکن کــــه پیـــــــــرم نیــــــگا نــــــکن مریضــــــــم تو هم عین بچّــــه مــــــــی بچـــــــــه بــــــی نشونــــــم همون که رفت و با خـــــــود بــــــــرده گرمــــــی خونـــــم میـــــــزنه زیــــــر گریـــــــــــه ســـــرش رو تکون میـــــــده درمیـــــــاره یــه عکســــــی از کیفش نشــــــون میــــده عکســـــو میبوسـه و بــــــعد میــــــــذاره روی ســـــرش عکـــــــس بچـه خوبــــــــش عــــکس علــــــــــی اکبرش تو هم عین بچّــــه مــــــــی بچـــــــــه بــــــی نشونــــــم همون که رفت و با خـــــــود بــــــــرده گرمــــــی خونـــــم همون که آخرین بــــــــــــــار وقتــــــی که ترکـــــم می کـرد نذاشت بـــرم دنبالـــــــــــش گفت که مامان تــو برگـــــرد بــــــــــرو کنــــــــــــــار بـابـا نمــــــی تونــــــه راه بیـــــاد من خودم دارم میـــــــــــــرم اونــــــه که تو رو مـــی خواد گریه ش یهــــو بند میــــــــاد فکـــــــر میکنــــه و با مکـــث بغض میــــکنه دوبـــــــــــــاره خیـــره میشه به اون عکس دلــم رضــــــا نمـــــــــــی داد ولـــــــــی بـــــه خـــاطـر اون دیگه پی اش نـــــرفتــــــــــــم گفتـــــــم برو مــــــادرجــــون صورت مـــــن رو بوســــــــــید بـــــرگشتـــــش و دویــــدش لبخنـــد زدم زورکـــــــــــــــــی ســـــــر کــــــوچه رسیــدش تحملـــــــم تـموم شــــــــــــــد بــــــه دنبالـــــــش دویــــــدم ولـــــــــی دیــگه بچـــــــــــه مو ندیـــــــــــدم و ندیـــــــــــــدم وقتــــــی رسیدم خونــــــــــــــه بــابــای پیــــــــــرمــــــــردش یواشــی زیــــــــر پتــــــــــــــــــو داشتـــــش گریه میــکردش! چه شبــــــــــها که به یــــــادش با گریـــــــــه خوابم می بــرد باباش چقــــــــدر زورکــــــــــــی بغضشــــو فرو مـــی خــورد لـبخنـــــــــدهای زورکــــــــــــــی اون بغض هــــــای پیرمــــــرد کارشـــــــو آخــرش کـــــــــــــــرد مــرد خونـــــم سکتـــه کــــرد الهـــــــــــــی که بمیـــــــــــــــرم چشماش به در سفید شــد آخر نفهمیـــــــــد علـــــــــــــــی اسیــــــــره یا شهیــــد شـد ســــــــــــــــرت رو درد آوردم؟ بگـــــــم بــــــازم یا بســـــــه؟ آخ الهـــــــــی بمیــــــــــــــــــرم سنگــــــت چـــــرا شکستـــه؟ عـــــــــیب نـــداره مــــــــــــادرم یه کمــی طاقــــــــت بیـــــــــار یــه کار نـــــــــــــو دستمــــــــــه دنـــدون رو جیـــــــگر بــــــــذار سرویســـــــه نــو عروســــــــــه دختـــــــــر عـــــــذرا پیــــــــــره تمــــــــــوم بشه ، یه پولـــــــی دســــــت منــــــو میگیــــــــره یـــــه سنگ قبر خوشـــــــــــگل خــــــــودم بـــرات میــــــــــارم با فاطمـــــــــــه میــــامــــــــــــو رو قبـــــــــر تـــــــو میـــــــذارم گفتم راستـــــــی فاطـــــــــــمه رفتـــــــــه به خونـــــه بخـــــت خیلـــــــــی خونــدم توگوشش راضــی شدش خیلی سخت اون نامـــــزدعلــــــــــــی بــــود همیـــــــــن علــــــــی اکبــرم عینهـــــــو دختـــــــــرم بــــــــود صـــــــدام میـکرد مـــــــــادرم راستــــــــــــی تو زن گرفتـــــی؟ یا که هنـــــــــوز نامـــــــزدی؟ کاشکی مــــــادرت مـیگفـــــــت هیچ وقت بهش قـول نـــــدی راستــــــــی یادم رفت بگـــــــم از دختــــــــــــرم بهــــــــــــاره اونم شـــــوهر کرد و رفــــــــــت شوهرشـــــــو دوســــت داره خواســـــــتگارکه زیاد داشـــــت ولـــــی جـــــواب نمــــی داد میگفت عروســی باشــــــــــــه وقتــــــــی داداشــــــم بیــاد بـــــــــــــرای ازدواجـــــــــــــــش داشتـــش خیلی دیر میشد به پــــای باباش و مــــــــــــــــن اونــــــم داشت اسیر میشد همسنگــــــــر علــــــــــی بـــود دامــــــــاد و میـــــــــگم ننــه بــــرای مــــــن از علــــــــــــــی یــــــــه حرفهایـــــــی میزنـه میــــــــــگه شــــب حـمله بــود تــــــــو خیبــــر و تو مجنــون میــــــــــون تیـــــر و تـــرکــــــش تــــــــو اون گلولــــــــه بارون یــــــــه ترکــــــــــش خمپـــــــاره خــورده تـــــــوی گردنــــــش دیگه تــــــــــو اون شلوغـــــــــی بچـــــــــــه ها ندیدنـــــــــش همه اش چــــرا تو حرفـــــــــــام یاد علــــــــی می افتــــــــم کجا بودیــــــــــــم عزیــــــــــــــزم دختـــــرمــــــــو می گفتـــــــم کنــــــــار ســـــــــفره عقـــــــــــد وقتــــــــی اونو نشــــونـــدن یادم نمیره هــــــــــیچ وقـــــــــت وقتـــــــی خطبـــه رو خوندن وقتــــــــــی که گفتــــــــن عروس رفتـــــــــــه که گل بچینـــــــه با گریــــــــه گفت که رفتــــــــــــه داداششـــــــــــو ببینــــــــــه دوبـــــــــــاره و ســــــــــــه بــاره جلـــــــــوی چشـــــم دامـاد تمــــــام جبهـــــه رو گشـــــــت گریـــــــه کرد و جـــــواب داد رویـــــــــــم سیــاه مـــــــــــادرم ســــــــــــــــرت رو درد آوردم آخ آخ ، راستــــــــــــی ببینــــم قـــــــــرص قلبمـــــو خــوردم بغضــی کـرد و دستــــــــــــــای لرزونـــــــــو کرد تو کیفــــش دســـتـــــــــای پینــه بستـــش اون دستــــــــای ضعیفـــش دست هایــی که جــــــــــا داره آدم بــــــــــراش جـــــون بده اون دستـــــای ضعیفـــــــــــــش کـــــــه عرشـــو تکــون میده اون دستـــــــای ضعیفــــــــــــی کــــــــه پرشـــــــده ز پینـــــه اون دستــــــای ضعیفــــــــــــی کـــــــــــه مـــــــرد آفرینــــــــه دســـــت گذاشت رو زانـــوش همـــــون کوه عشق و صبـــر با یاعلــــــــــــــــــی بلند شـــد بلنــــد شــــــد از روی قبــــر گفت دیـــــگه بــاید بــــــــــــرم قرص هامــــــــو نخـــــــوردم حـــــلال بکـــــــن عزیــــــــــــزم ســــــــــــــــرت رو درد آوردم بازم مــــــــــــــیام کنـــــــــــارت عزیزکـــــــــم شنیـــــــــدی؟ تــــــو هم عین بچه مـــــــــــی بـــــــــوی اکبــــــرو میــــدی هــــــــی اشــــــــکهای پیــرزن زصورتـــــــــش میچکیـــــــد دور شــــــــد از ســــــر قبــــــــر ســــــــر قبــــــــر اون شهید شهیدی که سکتـــه کــــــــــرد بـــابـــای پیرمــــــــــــــردش خواهر اون وقت عقــــــــــــــد همـــــــه ش گریه میکردش اون که تا حــــالا غیـــــــــــر از فاطمــــه مــادر نداشـــــــت تیرخــــــورده بود گردنـــــــــش روی تنـــــش سر نداشــــت دستـــــهای اون شهیــــــــــد بــــه پشــت مــــادرش بـود مـــــادر نفهمیــــــــــــد که اون علــــــــی اکبـــرش بــــــود مـــــادرو همراهــــــــــــی کرد گفــــــــت که مهربونــــــــم غصـــه نـــــخور مـــــــــــــادرم تمامشــــــو مـــی دونـــــم آی قــصـــه قــصـــه قــصـــه نــــون و پنیـــــــر و پسـتــــه خواهــــــری که با گریـــــــــــه ســــــــر سفره نشستـــــه یــــــک زن قـــد خمیـــــــــــده ســــنگ قبــــر شکستـــــه یــــــــه هـــای پیرمــــــــــرد بگـــــــــم بازم یا بســـــــــه؟ بر گزیده ای از اشعار «« سپهر »» روحش شاد از دامن زن مرد به معراج رود بر دامن مادر شهیدان صلوات التماس دعا سفیر عشق: ممنون میشم دوستان نظرشون رو راجع به این پست بیان کنند با تشکر و امتنان بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
| صفحه 2 (پست بالا اولین پست این موضوع است.) |
|
۱۴ مهر ۱۳۸۸, ۰۱:۵۱ صبح
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۴ مهر ۱۳۸۸ ۰۲:۴۳ عصر، توسط safirashgh.)
ارسال: #11
|
|||
|
|||
 موج بابام كلیده قفل در بهشته
اتل متل یه بابا
دلیر و زار و بیمار اتل متل یه مادر یه مادر فداكار اتل متل بچه‌ها كه اونارو دوست دارن آخه غیر اون دوتا هیچ كسی رو ندارن مامان بابا رو می‌خواد بابا عاشق اونه به غیر بعضی وقتا بابا چه مهربونه وقتی كه از درد سر دست میذاره رو گیجگاش اون بابای مهربون فحش میده به بچه‌هاش همون وقتی كه هرچی جلوش باشه می‌شكنه همون وقتی كه هرچی پیشش باشه می‌زنه غیر خدا و مادر هیچ‌كسی رو نداره اون وقتی كه باباجون موجی میشه دوباره دویدم و دویدم سر كوچه رسیدم بند دلم پاره شد از اون چیزی كه دیدم بابام میون كوچه افتاده بود رو زمین مامان هوار می‌زد شوهرمو بگیرین مامان با شیون و داد می‌زد توی صورتش قسم می‌داد بابارو به فاطمه، به جدش تو رو خدا مرتضی زشته میون كوچه بچه داره می‌بینه تو رو به جون بچه بابا رو كردن دوره بچه‌های محله بابا یه هو دوید و زد تو دیوار با كله هی تند و تند سرش رو بابا می‌زد تو دیوار قسم می‌داد حاجی رو حاجی گوشی رو بردار نعره‌های بابا جون پیچید یه هو تو گوشم الو الو كربلا جواب بده به گوشم مامان دوید و از پشت گرفت سر بابا رو بابا با گریه میگفت كشتند بچه‌هارو بعد مامانو هلش داد خودش خوابید رو زمین گفت كه مواظب باشین خمپاره زد، بخوابین الو الو كربلا پس نخودا چی شدن؟ كمك می‌خوایم حاجی جون بچه‌ها قیچی شدن تو سینه و سرش زد هی سرشو تكون داد رو به تماشاچیا چشماشو بست و جون داد بعضی تماشا كردن بعضی فقط خندیدن اونایی كه از بابام فقط امروزو دیدن سوی بابا دویدم بالا سرش رسیدم از درد غربت اون هی به خودم پیچیدم درد غربت بابا غنیمت َنبرده شرافت و خون دل نشونه‌های مرده ای اونایی كه امروز دارین بهش می‌خندین برای خنده‌هاتون دردشو می‌پسندین امروزشو نبینین بابام یه قهرمونه یه‌روز به هم می‌رسیم بازی داره زمونه موج بابام كلیده قفل در بهشته درو كنه هر كسی هر چیزی رو كه كشته یه روز پشیمون می‌شین كه دیگه خیلی دیره گریه‌های مادرم یقه تونو می‌گیره بالا رفتیم ماسته پایین اومدیم دروغه مرگ و معاد و عقبی كی میگه كه دروغه؟ «شعر از زنده یاد ابولفضل سپهر روحش شاد » بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۱۴ مهر ۱۳۸۸, ۰۶:۲۱ عصر
ارسال: #12
|
|||
|
|||
|
RE: موج بابام كلیده قفل در بهشته
خيلي قشنگ بود ولي اولش دلم گرفت
|
|||
|
|
|
|
۱۶ مهر ۱۳۸۸, ۱۲:۴۸ صبح
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۶ مهر ۱۳۸۸ ۱۲:۵۰ صبح، توسط faezeh.)
ارسال: #13
|
|||
|
|||
|
RE: موج بابام كلیده قفل در بهشته
سلام :
خیلی قشنگ بود . اما واقعا چرا به این قهرمانهای پر درد و پر خاطره سری نمی زنیم و ساده از کنار قصه هاشون می گذریم ؟ چرا نمی خوایم یاد بگیریم که آدما رو تا وقتی هستند دوست داشته باشیم ؟ چرا از بیان احساسمون نسبت به آدما اینقدر می ترسیم ؟ چرا تا هستند قدرشونو نمی دونیم ؟ سراغشونو نمی گیریم ؟ از این باباها دورو برمون زیادن اما تا حالا پای دردو دل چند تاشون نشستیم ؟ بیاید قول بدیم که قهرمانامونو تو کتابا و تو شعرا حبس نکنیم ، بذاریم نفس بکشن ، فریاد بزنن ، باور کنید قصه هاشون پر از درسه ... بازم بابت شعر قشنگ و تاثیر گذارتون ممنون " التماس دعا " |
|||
|
|
|
|
۱۷ مهر ۱۳۸۸, ۰۳:۴۷ عصر
ارسال: #14
|
|||
|
|||
|
RE: موج بابام كلیده قفل در بهشته
سلام:منم با نظر فائزه موافقم كه قهرمانامون توي شعرو كتاب حبس شدن ولي ايا از شعر چيزي ماندني تر هم هست باور كنيد نيست كه امروز ما با افتخار شاهنامه مي خوانيم و از دلاوري قهرماناش طوري صحبت ميكنيم كه انگار ديروز بوده وسلام//
|
|||
|
|
|
|
۱۸ مهر ۱۳۸۸, ۱۲:۵۰ صبح
ارسال: #15
|
|||
|
|||
|
RE: موج بابام كلیده قفل در بهشته
سلام ومتشکر از نظرات ارزشمند شما دوعزیز:
ما هم سعی کردیم سختیها و مشکلاتی که هم خودشون و هم خانواده های محترمشون رو به گوش دیگر عزیزان اهل دل برسونیم ؛ گاهی می بینید شخصی با یک نوشته یا ساخت فیلم مستند یا با یک شعر فصیح بیان می کند این رنج و مشقت رو .و کسی قصد حبس کردن این ایثار گران رو نکرده وفقط بر آن بوده تا سفیر ناله ی جان سوز این قشر فداکار باشه. بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۵ آبان ۱۳۸۸, ۱۰:۳۱ عصر
ارسال: #16
|
|||
|
|||
|
RE: پای بابا شهید شده، نمرده
خيلي خيلي قشنگه
سلام من به بقیع و چهار قبر غریبش |
|||
|
|
|
|
۳ بهمن ۱۳۸۸, ۰۹:۳۱ صبح
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۳ بهمن ۱۳۸۸ ۰۹:۳۸ صبح، توسط safirashgh.)
ارسال: #17
|
|||
|
|||
|
«دارا»و «سارا»...
هنگام جنگ دادیم صدها هزار دارا
شد کوچه های ایران مشکین ز اشک سارا سارا لباس پوشید ، با جبهه ها اجین شد در فکه و شلمچه ، دارا به روی مین شد چندین هزار دارا ، بسته به سر سربند یا تکه تکه گشتند یا که اسیر و در بند سارای دیگری در مهران شده شهیده دارا کجاست ؟ او در ، اروند آرمیده دوخته هزار سارا چشمی به حلقه ی در از یک طرف و دیگر چشمی ز خون دل ، تر سارا سوال می کرد ، دارا کجاست اکنون؟ دیدن شعله ها را در سنگرش به مجنون خون گلوی دارا آب حیات دین است روحش به عرش جسمش ، مفقود در زمین است در آن زمانه رفتند صد ها هزار دارا در این زمانه گشتند ده ها هزار «دارا» هنگام جنگ دارا گشته اسیر و در بند دارای این زمان با بنزش رود به دربند دارای آن زمانه بی سر درون کرخه سارای این زمانه در کوچه با دوچرخه در آن زمانه سارا با جبه ها اجین شد در این زمانه ناگه ، چادر« لباس جین» شد با چفیه ای که گلگون از خون صد چو داراست سارا ، خود از برای ، جلب نظر بیاراست آن مقنعه ور افتاد جایش فوکل در آمد سارا به قول دشمن از املی در آمد دارا و گوشواره ، حقا که شرم دارد ! در دست هایش امروز او بند چرم دارد با خون و چنگ و دندان دشمن زخانه راندیم اما به ماهواره تا خانه اش کشاندیم یا رب تو شاهدی بر اعمالمان یکایک بدم المظلوم یا الله ، عجل فرجه ولیک جای شهید اسم خواننده روی دیوار آن ها به جبهه رفتند ، اینها شدند طلبکار « سپهر» بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
۳ بهمن ۱۳۸۸, ۱۰:۰۶ صبح
ارسال: #18
|
|||
|
|||
|
حرامیان، حرامتان
به جبهه ها، رشادتم
به سالها اسارتم خنده ی صبح و شامتان حرامیان، حرامتان اشک دو چشم رهبرم خون چکیده از سرم شهد شده به کامتان حرامیان، حرامتان داس عدو به گردنم شخم عدو بر بدنم گندم بی همتتان حرامیان، حرامتان ماهی شط خون چه شد؟ عشق چه شد؟ جنون چه شد؟ دور شده به کامتان حرامیان، حرامتان هم نفس آه که شد؟ یوسف صد چاه که شد؟ پله و نردبان تان حرامیان، حرامتان عبد چه شد؟ خدا چه شد؟ دیانت و رضا چه شد؟ گسیخته لجامتان حرامیان، حرامتان همسفران هم نفس پریده از کنج قفس مرغ هوس به بامتان حرامیان، حرامتان طبع شکم باره ی تان مرکب راه وارتان قرعه که زد به نامتان؟ حرامیان، حرامتان جبهه به خون کشیده شد حنجره بس دریده شد طراوت کلامتان حرامیان، حرامتان راهی صد کمین که شد؟ معبر روی مین که شد؟ معبر زیر گامتان حرامیان، حرامتان خانه ام افروخته شد بام به کف دوخته شد امنیت خانه ی تان حرامیان، حرامتان کشته ی صد پاره که شد؟ به خصم دون چاره که شد؟ دوامتان، دوامتان حرامیان، حرامتان برف من و بام شما درد من و دام شما وسعت بام و دامتان حرامیان، حرامتان خنده به اشک مادرم نمک به زخم همسرم مادرتان، همسرتان حرامیان، حرامتان « سپهر» بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
۳ بهمن ۱۳۸۸, ۰۳:۳۵ عصر
ارسال: #19
|
|||
|
|||
|
RE: «دارا»و «سارا»...
سلام
تکیه ی آخر شعر فوق العاده بود. و واقعاً حکایت امروز ما... اما حیف که آدم های طلبکار هیچ وقت چشماشون به واقعیت بدهکار نیست ... بابت شعر های زیباتون ممنون. آقاجان بدانید و بدانند که لبخند رضایت شما را با هیچ چیز عوض نخواهیم کرد |
|||
|
|
|
|
۷ بهمن ۱۳۸۸, ۱۱:۱۲ صبح
(آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۲ خرداد ۱۳۹۱ ۰۴:۱۵ عصر، توسط safirashgh.)
ارسال: #20
|
|||
|
|||
|
سناریوی دلتنگی «سهمیه »
دل خسته ام ز سهمیه هایی که هیچ کس
باور نکرد سهم مرا سر کشیده است باور نکرد جای تو را پر نمی کنند باور نکرد سوی تو خنجر کشیده است این امتیازهای کذایی که بی دریغ طومار طعنه همه هم کلاس هاست ای کاش بودی ای پدر اینها ولی نبود ! سهمیه سهم کینه حق ناشناس هاست رفتی که راه باز شود ، راه باز شد اما کنار جادّه مرا هیچ کس ندید زیر غبار رفتن شان اشک های من در انتظار آمدنت سیل آفرید تو مایه غرور منی گرچه نیستی مرد حماسه ، مرد بلاپوش شهر من باور نکن که بی تو به پایان رسیده ام خلوت نشین قطعه خاموش شهر من اینک منم که در هوس چشم های تو دل تنگم از نگاه طلب کار کوچه ها ! در حسرت چشیدن گرمای دست تو می ترسم از شکستن دیوار کوچه ها پروانه نجاتی - شیراز بسم الله الرحمن الرحیم حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی. |
|||
|
|
|
|
|
کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان
1 مهمان
بازگشت به بالابازگشت به محتوا