حدیث روز

[Montazer Almahdi]

امام على(سلام الله علیه) : أصحابُ المَهدِيِّ شَبابٌ لاكُهُولَ فيهِم. ياران مهدى جوان‏اند و ميان‏سالى در ميان آنان نيست.

حكمت نامه جوان – ص71- ح 47

[b]مناسبتهاي روز:
[/B] ولادت حضرت على اکبر سلام الله علیه (33 ق) و روز جوان

[hamed]

امام رضا سلام الله علیه :
هذا [الامامُ الجَوادُ سلام الله علیه] المَولُودُ الَّذي لَم يُولَد مَولُودٌ أعظَمُ بَرَكَةً عَلى شيعَتِنا مِنهُ؛
اين مولودى است كه پر بركت‏‌تر از او براى شيعه ما به دنيا نيامده است


خير و بركت از نگاه قرآن و حديث: ح 942

[hamed]

امام جواد سلام الله علیه :

اَلثِّقَةُ بِاللَّهِ ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ و سُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ؛

اعتماد به خدا بهاى هر چيز گران‏بها، و نردبانى به سوى هر بلندايى است

ميزان الحكمة: ح 22542

[zeinab]

روزه ماه رجب

امام كاظم عليه السلام فرمود:

رجب نهر فى الجنه اشد بياضا من اللبن و احلى من العسل فمن صام يوما من رجب سقاه الله من ذلك النهر.

رجب نام نهرى است در بهشت از شير سفيدتر و از عسل شيرين‏تر هركس يك روز از ماه رجب را روزه بگيرد خداوند از آن نهر به او مى‏نوشاند.

(من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 56، ح 2 _ وسائل الشيعه، ج 7، ص 350، ح 3)

[ترنم بهاری]

اعتکاف در احادیث

[highlight=#e9e9dc]ميزان توجه پيامبر(ص) به برپايى اعتكاف، بسيار در خور دقت و تامل است. خداوند متعال، پيامبر خويش را به داشتن خلق و خويى عظيم و بزرگ ستوده است.[/highlight]

«و انك لعلى خلق عظيم( قلم/ ‏4)؛ و در حقيقت تو به اخلاق نيكو وعظيم آراسته هستى.»

با اين حال، آن حضرت با وجود مسئوليت ‏بزرگ اجتماعى كه بر دوش داشت، خود را از اعتكاف بى نياز نمى‏دانست.

چنان كه در حديثى از امام صادق (ع) آمده است: "رسول خدا در دهه آخر ماه مبارك رمضان در مسجد معتكف مى‏شدند و براى آن حضرت خيمه‏اى كه از مو بافته شده بود، در مسجد برپا مى‏شد. پيامبر(ص) براى اعتكاف آماده مى‏شدند و بستر خويش را جمع مى‏كردند." (9)

در حديث ديگرى از امام صادق (ع) آمده است: « كانت ‏بدر فى شهر رمضان و لم يعتكف رسول الله (ص) فلما ان كان من قابل اعتكف عشرين. عشرا لعامه و عشرا قضاء لما فاته (10)؛ جنگ بدر در ماه رمضان رخ داد، از اين رو رسول خدا موفق به اعتكاف نشدند. آن حضرت در ماه رمضان سال آينده يك دهه را به عنوان همان سال اعتكاف نمودند و يك دهه را نيز به عنوان قضاى سال قبل.»

رسول خدا افزون بر اهتمام عملى نسبت ‏به اعتكاف، با بيان فضايل و پاداش بزرگ آن، مؤمنان را به انجام اين عمل تشويق مى‏نمودند. در حديثى از آن حضرت آمده است: «اعتكاف عشر فى شهر رمضان تعدل حجتين و عمرتين (11)؛ يك دهه اعتكاف در ماه رمضان همچون دو حج و دو عمره است.»

گرچه اين حديث ناظر به اعتكاف به مدت ده روز و در ماه مبارك رمضان است، ولى اعتكاف در كمتر از اين مدت (به شرط آن كه از سه روز كم ‏تر نباشد) در غير ماه مبارك رمضان مخصوصا «ايام البيض‏» به اندازه خود فضيلت و ثواب دارد.

التماس دعا

[hamed]

پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله :

يا عَلِىُّ أنتَ العَلَمُ لِهذِهِ الاُمَّةِ مَن أحَبَّكَ فازَ ومَن أبغَضَكَ هَلَكَ؛

اى على! تو نشان هدايت اين امتى؛ هر كه تو را دوست بدارد، رستگار شود و هر كه تو را دشمن‏‌بدارد، به هلاک افتد

دانش نامه اميرالمؤمنين سلام الله علیه: ح 6076

[hamed]

فاطمه سلام الله علیها :

ا: إنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ حَقَّ السَّعيدِ مَن اَحَبَّ عَلِيّاً في حَياتِهِ و بَعدَ مَوتِهِ؛

سعادتمند حقيقى كسى است كه على را در حيات او و پس از رحلتش دوست بدارد

حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص): ح 1627

[hamed]

پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله :

إنَّ اللَّهَ طَيِّبٌ يُحِبُّ الطِّيبَ، نَظيفٌ يُحِبُّ النِّظافَةَ؛

خداوند پاک است و پاكى را دوست دارد؛ پاكيزه است و پاكيزگى را دوست دارد

دوستی در قرآن و حدیث: ح 1071

[hamed]

پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله :

مَن بَكى عَلى مُصابِ هذِهِ البِنتِ (زَينَبَ بَنتِ عَلِيٍّ سلام الله علیها) كانَ كَمَن بَكى عَلى أخَوَيهَا الحَسَنِ و الحُسَينِ سلام الله علیهما

هر كس بر مصيبت‏هاى اين دختر (زينب سلام الله علیه) بگريد، همانند كسى است كه بر برادرانش، حسن و حسين سلام الله علیه، گريسته باشد.

وفيات الأئمة: ص 431

[hamed]

حديث قدسى: :

الشَّهرُ شَهري و العَبدُ عَبدي و الرَّحمَةُ رَحمَتي فَمَن دَعاني في هذَا الشَّهرِ أجَبتُهُ و مَن سَألَني أعطَيتُهُ؛

ماه (رجب)، ماه من، بنده، بنده من، و رحمت، رحمت من است؛ هر كه در اين ماه مرا بخواند، اجابتش كنم و هر كه حاجت آورَد، عطايش كنم

نهج الدّعا (با ترجمه فارسی): ح 533

[ترنم بهاری]

حدیث امام رضا علیه السلام فرمودند:

تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا؛

به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

(بحارالانوار،ج78،ص 347)