خواص بسم الله الرحمن الرحیم

[آشنای غریب]

يكى از علماء مى فرمود:
يكى از بندگان خدا خدمت يكى از علماى بزرگ علم و عمل آمد، و گفت :
((آقا اسم اعظم خدا چيست ؟))
آن عالم بزرگوار او را پيش خودش نگه داشت ، تا اينكه در يك شب بسيار سرد آن مرد را صدا مى زند و مى فرمايد: همين اَلا ن به فلان جاى بيابان ، كنار شهر برو، در آنجا چاهى است ، يك مقدار آب بياور.
اين بنده خدا براه مى افتد و خود را به آن چاه مى رساند و مقدارى آب بر مى دارد و برمى گردد.
ناگهان شير درنده اى مقابلش ظاهر مى شود، دست پاى خود را گم مى كند، نگران و مضطرب ، فرياد مى زند ((بسم اللّه الرحمن الرحيم ، يا اللّه ...)) به زمين مى افتد و غش مى كند.
وقتى كه به هوش مى آيد، مى بيند از شير خبرى نيست ، خود را به منزل آن استاد صاحب نفس ، و اهل معنى مى رساند.
آن مرد عالم از او مى پرسد: چرا اينقدر دير آمدى ؟
جريان را براى استادش تعريف مى كند.
استاد مى فرمايد: همين كلمه اى را كه گفتى ، خودش ((اسم اعظم خدا)) بود. ((چون از صدق دل و در حال اضطرار بود.))
شرايطش بايد فراهم گردد تا به هدف اجابت برسد، شما هم در آن ترس و دلهره و اضطراب ، دل از همه بريدى ، سيم دلت را از همه قطع كردى و به خدا وصل كردى و گفتى ((بسم اللّه الرحمن الرحيم ، يا اللّه )).
شرايط فراهم شد و دعايت مستجاب گرديد.

اى خدا نام تو درمان و دوا

بهر بيماران ، طبيب است و شفا

اى خداوند زمين و آسمان

بهجت دل شادى آگه دلان

اى خدا اى چاره بيچارگان

اى انيس و مونس آوارگان

داده اى هستى عدم را اى كريم

نطفه آميز را كردى فهيم

خلق انسان كرده اى از نطفه اى

هم بفرمان تو خرم دانه اى

روزى خلقان رسانى بيحساب

گر گنه كارند يا اهل ثواب

كى ستايش مى توان كردن ترا

نعمتت را كى توان گفتن سزا

گر نويسند عارفان صدها كتاب

كوته آيد وصفها اندر حساب

من چسان گويم ترا مدح و ثنا

مانده ام اندر ثنايت كبريا

وصف تو در مدح تو احسن بود

چون زبان در وصف تو الكن بود

كى توان آرد (حقيرت ) كبريا

وصف انعام تو و مدح ترا

(سيد رضا مؤ يد)