صحیفه سجادیه

[sumaye]

دعای هشتم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّئِ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ)
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلُقِ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ. وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسرَافِ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ. وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ، وَ سُوءِ الْمَآبِ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

نيايش هشتم
.دعاى آن حضرت است در پناه بردن به خدا از ناگواريها و بدخوييها و كارهاى نكوهيده.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از شر و شور آزمندى و شدت خشم و غلبه‏حسد و ناتوانى شكيبايى و اندك بودن قناعت و بدى خلق و خوى واصرار شهوت و چيرگى عصبيت.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از پيروى از هواى نفس و مخالفت باهدايت و فرو رفتن به خواب غفلت و اختيار تكلف و برترى دادن باطل‏بر حق و اصرار بر گناه و خرد شمردن گناه و بزرگ شمردن طاعت.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از به خود باليدن توانگران و خوار داشتن‏درويشان و بد رفتارى با زيردستان و ناسپاسى در حق كسى كه به ما نيكى‏كرده است.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از اينكه ستمگرى را يارى كنيم،ياستمديده‏اى را خوار بداريم،يا قصد چيزى كنيم كه ما را در آن حقى‏نباشد،يا از روى بى‏دانشى سخن در دانش گوييم.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم،از اينكه در دل خيال فريب كسى رابپروريم و از كردار خويش دستخوش خودپسندى شويم يا به آرزوهاى‏دور و دراز مبتلا گرديم.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم از بدى باطن و حقير شمردن گناهان‏خرد و از اينكه شيطان بر ما چيره شود يا روزگار ما را واژگون بخت‏گرداند يا پادشاه بر ما ستم ورزد.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم از اسرافكارى و هم از بينوايى.
به تو پناه مى‏بريم از شادكامى دشمنان و نيازمند شدن به اقران و ازتنگناى معيشت و از مردن بى آنكه ساز رفتن مهيا كرده باشيم.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم از بزرگترين حسرت و گران‏ترين‏مصيبت و بدترين شوربختيها و بد سرانجامى و محروم شدن از ثواب‏آخرت و گرفتار شدن به عقاب روز رستخيز.
بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و به رحمت خويش‏مرا و همه مردان و زنان مؤمن را از آنچه گفته شد پناه ده،يا ارحم‏الراحمين.

---

دعای نهم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاشْتِيَاقِ إِلَى طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ)
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا، وَ يُسْخِطُكَ الْآخَرُ عَلَيْنَا، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا يُرْضِيكَ عَنَّا، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا وَ لَا تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِيَارِهَا، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَيْ‏ءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمَحَاتِ أَعْيُنِنَا، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَيِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ
نيايش نهم
.دعاى آن حضرت است در اشتياق به طلب مغفرت از خداى جل جلاله.
خداوندا،درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را به توبه‏اى كه‏پسند مى‏دارى راه بر و از اصرار بر گناه كه ناپسند مى‏دارى دور فرماى.
خداوندا،چون ميان دو نقصان،يكى در دين و يكى در دنيا،قرارگرفتيم،نقصان را در آن قرار ده كه زود گذر است و توبه را در آن قرار ده‏كه بقايش بيشتر است.و چون آهنگ دو كار كرديم كه يكى تو را خشنودمى‏سازد و ديگرى تو را به خشم مى‏آورد،ما را بدان سوى كه سبب‏خشنودى توست روانه دار و عزم ما را در آنچه سبب خشم توست سست‏نماى.و در آن هنگام نفسهاى ما را به اختيار خود وامگذار،كه نفسهاى‏ما اگر توفيق خويش رفيق آنها نگردانى راه باطل گزينند و نفس آدمى‏را به بدى فرمان دهد مگر آنكه تو رحمت آورى.#(1)بار خدايا،ما را از ناتوانى آفريده‏اى و بنيان ما بر سستى نهاده‏اى واز آبى پست و بى‏ارج صورت بسته‏اى.ما را هيچ جنبشى نيست مگر به‏توانى كه تو ارزانى دارى و نيرويى نيست مگر به مددى كه تو رسانى.
پس به توفيق خود ياريمان بخش و به راه راست خويش ارشاد فرماى وديده دل ما را از آنچه خلاف دوستى توست كور گردان و چنان كن كه‏نافرمانى را در هيچ يك از اعضاى ما راه نباشد .
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و رازهاى دلهاى ما را وجنبشهاى اندامهاى ما را و نگاههاى ديدگان ما را و سخن زبانهاى ما راچنان گردان كه موجب ثواب تو باشد،تا حسنه‏اى كه سزاوار پاداش‏نيك توست از دست نشود وسيله‏اى كه موجب كيفر بد توست بر جاى نماند.

---

دعای دهم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي اللَّجَإِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى)
اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ، فَإِنَّهُ لَا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ، وَ لَا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ يَا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ، هَا، نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ فَإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ، وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ، سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ.

نيايش دهم
.دعاى آن حضرت است در التجا به خداى تعالى.
اى خداوند،اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى،از فضل‏توست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى،از عدل‏توست.بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش ازعذابت نجات بخش،كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتاركنى و اگر بخشايش تو نباشد،هيچ يك از ما را نجات نباشد.
اى بى‏نياز بى‏نيازان،اينك ما بندگان تو در دست توايم،و من‏محتاج‏ترين محتاجان به درگاه تو هستم.به گشايشى كه در كار ما دهى‏بينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم.و هرگاه‏چنين شود،آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبخت‏ساخته‏اى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشته‏اى.دراين حالت،ما راندگان درگاه توبه كه روى آوريم و از در تو به كجا رويم؟
اى خداوند،تو منزهى.ما همان بيچارگان هستيم كه اجابتشان‏واجب داشته‏اى و همان بدحالان كه وعده بهروزيشان داده‏اى.
شبيه‏ترين چيزها به خواست و اراده تو و سزاوارترين كارها درعرصه عز و جلال تو،رحمت آوردن تو بر كسى است كه از تو رحمت‏طلبد و فرياد رسيدن تو كسى را كه از تو فرياد خواهد.پس بر زارى ما به‏درگاهت،رحمت آورى.و چون خويشتن بر آستان تو افكنده‏ايم‏بى‏نيازمان فرما .
اى خداوند،چون بر معصيت تو از پى شيطان رفتيم شيطان بر ماشماتت كرد.پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و اكنون كه شيطان‏را به خاطر فرمانبردارى تو واگذاشته‏ايم و از او دل بركنده‏ايم و به سوى‏تو آمده‏ايم،هرگز مباد كه او را بر ما مجال شماتت باشد.