تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید

نسخه کامل: صحیفه سجادیه
شما در حال مشاهده نسخه متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده نسخه کامل با قالب بندی مناسب.
صفحه‌ها: 1 2 3 4
از دعاى امام - که بر او درود باد- بود، هنگامى که به سوى ماه نو نگاه کرد

(1) اى آفريده فرمانبردار، و کوشاى شتابنده، که در منزل‏هاى قرارداده‏شده، آمد و شد مى‏کنى و در فلک تدبير تصرّف مى‏کنى.

(2) ايمان آوردم به کسى که به وسيله تو ظلمت‏ها را نورانى ساخت و با تو مبهمات را واضح نمود و تو را نشانه‏اى از نشانه‏هاى پادشاهى‏اش و علامتى از علامت‏هاى سلطنتش قرار داد و تو را با فزونى و کاستى، و طلوع و غروب، و نورفشانى و گرفتگى، به خدمت گرفت. و در همه آن حالات، تو مطيع او هستى و به سوى خواسته‏اش، شتابنده‏اى.

(3) پاک و منزّه است او. چه شگفت‏انگيز است، آنچه در امر تو تدبير نمود! و چقدر لطيف است، آن صنعتى که درباره کار تو انجام داد! تو را کليد ماهى نو براى کارى نو قرار داد.

(4) پس از خدايى که پروردگار من و پروردگار تو، و آفريننده من و آفريننده تو، و تقديرکننده من و تقديرکننده تو، و صورتگر من و صورتگر تو است، درخواست مى‏کنم که بر محمّد و خاندانش درود فرستد و تو را ماه با برکتى قرار دهد، که (گذشت) روزها از بينش نبرد و طهارتى که گناهان آن را آلوده نکند.

(5) ماه ايمنى از آفت‏ها و سلامتى از بدى‏ها، ماه سعادتمندى بى تيره‏بختى، و برکتى بى گرفتارى با آن، و آسانى نياميخته با دشوارى، و خير ناآلوده با شرّ، ماه ايمنى و ايمان و نعمت و احسان و سلامت و اسلام.

(6) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از خوشنودترين کسانى که ماه بر او طلوع کرده و پاک‏ترين کسانى که به سوى آن نگريسته(اند) و نيک‏بخت‏ترين کسانى که تو را در آن (ماه) بندگى نموده(اند)، قرار ده و ما را در آن براى توبه توفيق ده و ما را در آن از گناه حفظ کن و ما را در آن از انجام دادن نافرمانى‏ات نگهدار.

(7) و در آن (ماه) شکر نعمتت را به ما الهام کن و در آن پوشش‏هاى عافيت را به ما بپوشان و با کامل کردن طاعتت در آن، نعمت را بر ما تمام گردان. به درستى که تو بسيار نعمت‏دهنده و ستوده‏اى. و خدا بر محمّد و خاندانش که پاک و پاکيزه‏اند، درود فرستد.
و از دعاى امام عليه‏السلام بود، هنگامى که ماه رمضان رسيد

(1) سپاس خداى را که ما را براى سپاس‏گزارى‏اش راهنمايى فرمود، و از اهل سپاس قرار داد. تا براى احسانش از شکرگزاران باشيم و ما را بر آن، پاداش نيکوکاران دهد.

(2) و سپاس خداى را که دين خود را به ما هديه کرد، و ما را به آئين خويش اختصاص داد، و در راه‏هاى احسانش، ما را راهى نمود، تا در آن (راه‏ها)، به وسيله نعمتش به سوى خوشنودى‏اش رويم. سپاسى که آن را از ما بپذيرد و به سبب آن از ما خوشنود شود.

(3) و سپاس سزاوار خداييست که ماه خود، ماه رمضان، ماه روزه و ماه اسلام و ماه پاکى و ماه پاکسازى و ماه به‏پا خواستن را، (يکى) از آن راه‏ها قرار داد. که در آن قرآن فروفرستاده شد که براى مردم هدايتگر و نشانه‏هاى آشکار از هدايت و جدا سازى (حقّ از باطل) است.

(4) پس فضيلت آن را بر ساير ماه‏ها، به حرمت‏هاى فراوان و فضايل مشهور آشکار ساخت. پس در آن به خاطر بزرگ‏داشتش، آنچه در غير آن حلال بود، حرام کرد و از جهت گرامى‏داشتش، خوردنى‏ها و آشاميدنى‏ها را در آن ممنوع نمود و براى آن، زمان آشکارى قرار داد، که خداوند عزيز و جليل روا نمى‏دارد که پيش انداخته شود و نمى‏پذيرد که از آن وقت به تأخير افتد.

(5) آنگاه يک شب از شب‏هاى آن را بر شب‏هاى هزار ماه برترى داد، و آن را شب قدر ناميد. که در آن فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان، بر هر يک از بندگانش که بخواهد، با آنچه از تقديرش که محکم نموده، براى هر کارى فرود مى‏آيند. آن شبِ سلام (به همراه) برکتى است که تا برآمدن سپيده‏دم دوام دارد.

(6) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و شناختِ فضيلتش، و بزرگ‏داشتِ احترامش، و خويشتن‏دارى از آنچه را که در آن حرام نموده‏اى، به ما الهام کن. و ما را بر روزه‏اش، با نگهدارى اعضا از گناهان و به‏کار بردنش در آن ماه به آنچه تو را خوشنود مى‏سازد، يارى فرما. تا با گوش‏هايمان هيچ لغوى گوش ندهيم، و با چشم‏هايمان به سوى هيچ لهوى نشتابيم.

(7) و تا دست‏هايمان را به سوى هيچ ممنوعى دراز نکنيم، و با پاهايمان به سوى هيچ حرامى نرويم، و تا شکم‏هايمان جز آنچه تو حلال نموده‏اى در خود جاى ندهد، و زبان‏هايمان جز به آنچه تو بيان کرده‏اى، سخن نگويد. و خود را جز در آنچه به پاداش تو نزديک کند، به رنج نيندازيم، و جز آنچه از کيفر تو نگاه دارد، انجام ندهيم. سپس همه آن را از خودنمايى رياکاران و شهرت‏جويى شهرت‏طلبان، خالص گردان. که احدى را در آن با تو شريک نسازيم و جز تو در آن مرادى را نطلبيم.

(8) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را در آن بر اوقات نمازهاى پنجگانه، با حدودش که مشخص نمودى و واجباتش که واجب کردى و وظايف آن که معين نمودى و اوقاتش که تعيين گرداندى، آگاه فرما.

(9) و ما را درباره نماز، همچون کسانى قرار ده که مراتبش را درک کرده‏اند، ارکانش را محافظت نموده‏اند، و آن را در اوقات خود -به (همان) سنّتى که بنده و رسول تو (که درودهايت بر او و خاندانش باد) در رکوع و سجود آن و همه فضيلت‏هايش قرار داد- با پاکى تمام و فراگير، و روشن‏ترين و نهايى‏ترين خشوع به‏جا آورده‏اند.

(10) و ما را در آن ماه توفيق ده، که با نيکى و بخشش، به خويشاوندانمان نيکى کنيم و با فضل و عطا، همسايگانمان را دلجويى نماييم. و دارايى‏هايمان را از مظالم خالص گردانيم و آن را با بيرون کردن زکات‏ها پاک کنيم و به کسى که از ما دورى نموده، بازگرديم و با کسى که به ما ظلم نموده، منصفانه رفتار کنيم و با کسى که با ما دشمنى کرده، مسالمت نماييم. مگر آنان که در راه تو و براى تو با آنها دشمنى شده. که او دشمنى است که با او دوستى نمى‏کنيم و حزبى است که با او صميمى نمى‏شويم.

(11) و در آن (ماه) با اعمال شايسته به سوى تو تقرّب مى‏جوييم که بدين وسيله ما را با آن، از گناهان پاک کنى و از آلوده شدن به عيب‏هاى تازه در اين (ماه) ما را نگهدارى کنى. تا هيچ يک از فرشتگانت به درگاهت نياورد، مگر کمتر از طاعت‏هاى گوناگون براى تو و انواع تقرّبى که به سوى تو انجام مى‏دهيم.

(12) خداوندا، همانا من از تو مى‏خواهم به حقّ اين ماه و به حقّ کسانى که در آن، از آغاز آن تا پايانش تو را بندگى کرده‏اند؛ از فرشته‏اى که او را مقرّب ساختى، يا پيامبرى که او را فرستادى يا بنده صالحى که او را برگزيدى، که بر محمّد و خاندانش درود فرستى و ما را در اين (ماه) به کرامت خود که به دوستانت وعده داده‏اى، سزاوار نما و براى ما در اين (ماه)، آنچه براى کوشش‏گران در طاعتت لازم کرده‏اى، لازم گردان و ما را در صف کسانى که به واسطه رحمت تو، مستحقّ بالاترين مرتبه گشته‏اند، قرار ده.

(13) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از کجروى در يگانگى‏ات و کوتاهى در بزرگ‏داشتنت و شکّ در دينت و کورى از راهت و سهل‏انگارى حرمتت و فريب خوردن از دشمنت؛ شيطان رانده‏شده، دور گردان.

(14) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و چنانچه در هر شب از شب‏هاى اين ماه ما، براى تو بندگانى باشد، که عفو تو، آنها را آزاد مى‏کند، يا گذشتت ايشان را مى‏بخشد، پس ما بندگان را از آن بندگان قرار ده. و ما را براى ماه‏مان از بهترين خويشان و ياران قرار ده.

(15) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و با محو شدن هلال ماه، گناهان ما را محو کن و با گذشتن روزهايش سختى‏هايمان را از ما بکن. تا (اين ماه) در حالى از ما بگذرد که ما را در آن از خطاها پاکيزه ساخته‏اى و در اين (ماه) از بدى‏ها خالصمان نموده‏اى.

(16) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و اگر در آن کجروى کرده‏ايم، پس ما را بازگردان و اگر در آن منحرف شده‏ايم، ما را استوار بدار. و اگر دشمن تو شيطان، بر ما چيره شده، پس ما را از او رهايى ده.

(17) خداوندا اين (ماه) را از عبادت‏هاى ما، پر گردان و اوقاتش را به طاعت ما براى خود، زينت ده و ما را در روزش به روزه‏دارى آن و در شبش بر نماز و زارى به درگاهت و خشوع براى تو و خوارى در پيشگاهت، يارى نما. تا روزش بر ما به غفلت و شبش به کوتاهى نمودن گواهى ندهد.

(18) خداوندا و ما را تا زمانى که عمر مى‏دهى در بقيه ماه‏ها و روزها، اين‏چنين قرار ده و ما را از بندگان صالحت قرار ده. آنان که بهشت را ارث مى‏برند، و در آن جاودانند و آنان که آنچه را بخشيدند، در حالى مى‏بخشند که دل‏هايشان از بازگشت به سوى پروردگارشان ترسان است و از آنان که در نيکى‏ها مى‏شتابند و ايشان براى آن پيشى مى‏گيرند.

(19) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست، در هر وقت و هر آن و بر هر حال. به عدد درودى که بر ديگران درود فرستاده‏اى، و چندين برابر همه آن به چندين برابر که جز تو شمار آنها را نداند. به درستى که تو هر آنچه را که بخواهى، به‏جا مى‏آورى.
از دعاى امام عليه‏السلام بود، در خداحافظى و بدرود ماه رمضان

(1) خداوندا اى کسى که پاداش نمى‏خواهد.

(2) و اى کسى که بر عطا (و بخشش) پشيمان نمى‏شود.

(3) و اى کسى که بنده خود را همسان (عملش) جزا نمى‏دهد.

(4) بخشش تو ابتدا(يى و بدون مقدّمه) و بخشايشت از روى تفضّل است، و کيفرت از روى عدل، و فرمانت خير است.

(5) اگر عطا کنى، عطايت را با منّت نياميخته‏اى و اگر منع کنى، منع داشتنت از روى ستم نيست.

(6) هر که تو را شکر کرد، قدردانى کنى و حال آنکه شکرگزارى را تو به او الهام کرده‏اى.

(7) و هر که تو را سپاس گزارد، جزا دهى و حال آنکه سپاس‏گزارى را تو به او آموخته‏اى.

(8) مى‏پوشانى بر کسى که اگر مى‏خواستى، رسوايش مى‏نمودى، و مى‏بخشى بر کسى که اگر مى‏خواستى، محرومش مى‏کردى. و حال آنکه هر دو از جانب تو سزاوار رسوايى و محروميّتند. مگر آنکه تو کارهايت را بر تفضّل قرار داده‏اى و قدرتت را بر گذشت، جارى ساخته‏اى.

(9) و با کسى که نافرمانى‏ات را نموده، با بردبارى رفتار مى‏کنى و کسى را که به خود قصد ستم نموده، مهلت داده‏اى. با حوصله‏اتْ منتظر بازگشت ايشان مى‏مانى و تا هنگام توبه، شتاب در کيفر ايشان را ترک مى‏کنى، تا هلاک‏شونده ايشان، به خاطر تو هلاک نشود و بدبختشان به وسيله نعمت تو، بدبخت نگردد. مگر بعد از عذرهاى فراوان بر او و پس از حجّت‏هاى پياپى آوردن بر او. که (اين همه) کرامت، از گذشت توست، اى کريم!. و سودى از مهربانى توست، اى بردبار!.

(10) تويى آنکه براى بندگانت، درى به سوى بخشايشت گشوده‏اى و آن را توبه ناميده‏اى، و بر آن درْ از وحى خود، راهنمايى قرار داده‏اى تا از آن گمراه نشوند. پس تو که نامت مبارک است، فرمودى: «به سوى خدا توبه کنيد. توبه خالص. اميد است که پروردگارتان بدى‏هايتان را از شما بزدايد و شما را به بهشت‏هايى داخل کند که نهرها از زير آن جارى است.

(11) روزى که خداوند، پيامبر و کسانى که به او ايمان آورده‏اند را خوار نمى‏کند. نورشان پيش‏رو و از سمت راستشان حرکت مى‏کند، گويند: «پروردگارا، نورمان را براى ما کامل گردان و ما را بيامرز. به درستى که تو بر هر چيزى توانايى.» پس -بعد از گشودن درْ و به‏پا داشتن راهنما- عذر آنکه از ورود به آن منزل غفلت نمايد چيست؟!

(12) و تويى آنکه در داد و ستد با بندگانت، در بهاى آن بر خود افزوده‏اى. مى‏خواهى در تجارت کردنشان با تو، سود برند و در آمدن به سوى تو و افزونى يافتن از جانب تو، رستگار شوند. پس تو که نامت مبارک و بلندمرتبه است، فرمودى: «هر کس کار نيکى به‏جا آورَد، پس براى او ده برابر آن است و هر کس کار بدى کند، جز مانند آن جزا داده نمى‏شود.»

(13) و فرمودى: «داستان کسانى که دارايى‏هايشان را در راه خدا مى‏بخشند، مانند داستان دانه‏ايست که هفت خوشه رويانده، که در هر خوشه صد دانه باشد و خدا براى هر که بخواهد، چندين برابر مى‏کند.» و فرمودى: «کيست آنکه به خدا وام دهد، وامى نيکو. که خدا آن را برايش به چندين و چند برابر افزون نمايد؟.» و مانندهاى آن (آيه‏هايى) که از افزايش‏هاى نيکى‏ها در قرآن فروفرستادى.

(14) و تويى آنکه ايشان را با سخن غيبى خود و با ترغيب نمودنت که بهره آنان را دربر دارد، راهنمايى به چيزى کردى که اگر آن را از نظرشان مى‏پوشاندى ديدگانشان آن را درنمى‏يافت، و گوش‏هايشان آن را فرانمى‏گرفت و انديشه‏هايشان به آن نمى‏رسيد. پس فرمودى: «مرا ياد کنيد تا شما را ياد کنم و مرا شکر گزاريد و مرا کفران نکنيد.» و فرمودى: «اگر شکر گزاريد، شما را فزونى دهم و اگر کفران نماييد، همانا عذاب من شديد است.»

(15) و فرمودى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت کنم. همانا کسانى که از عبادت من کبر مى‏ورزند، به زودى با خوارى داخل جهنّم خواهند شد.» پس دعا کردن را عبادت و ترک آن را استکبار ناميدى و بر ترک آن، داخل شدن در جهنّم با خوارى را هشدار دادى.

(16) پس با نعمتِ خودت، تو را ياد کردند و با تفضّلت، تو را شکر گزاردند و به فرمانت، تو را خواندند و جهت طلبِ افزودن (نعمت) تو، براى (رضاى) تو صدقه دادند و در (همه) اينها نجات ايشان از خشمت و دست يافتنشان به خوشنودى‏ات نهفته بود.

(17) و اگر آفريده‏اى از جانب خودش آفريده‏اى را، به مانند آنچه تو با آن بندگانت را از جانب خود راهنمايى فرموده‏اى، راهنمايى مى‏کرد، به احسان وصف مى‏شد و به بخشندگى تعريف مى‏گشت و به هر زبانى (مورد) ستايش قرار مى‏گرفت. پس ستايش براى توست، تا آنجا که راهى در ستايش تو يافت شود و براى ستايش کلمه‏اى که با آن ستايش شوى باقى ماند و مقصودى که به آن بازگردد، وجود داشته باشد.

(18) اى آنکه با احسان و تفضّل، مورد ستايش بندگانت قرار گرفته‏اى و با بخشش و نعمت، ايشان را پوشانده‏اى. چه آشکار است در (جمع) ما نعمت تو! و چه سرشار است بر ما بخشش تو! و چه مخصوص گشته است نيکى‏ات به ما!.

(19) ما را به دينت که آن را برگزيدى و به آئينت که آن را پسنديدى و به راهت که آن را آسان نمودى، هدايت کردى و ما را به (راه) نزديکى نزد خودت و رسيدن به کرامتت، بينا نمودى.

(20) خداوندا و تو از کارهاى برگزيده و واجبات مخصوصه، ماه رمضان را قرار دادى. همان که آن را از بقيه ماه‏ها مخصوص داشتى و از همه زمان‏ها و روزگارها برترى‏اش دادى. و آن را بر همه زمان‏هاى سال برگزيدى. به سبب آنچه در آن ماه از قرآن و نور نازل کردى و ايمان را در آن چندين برابر نمودى و روزه را در آن واجب کردى و در آن به برپا خاستن (شب) ترغيب نمودى و شب قدر را که از هزار ماه بهتر است، در آن بزرگ داشتى.

(21) سپس ما را بر بقيه امّت‏ها به وسيله آن (ماه)، برترى دادى و به فضيلت آن ما را -نه اهل آئين‏هاى ديگر را- برگزيدى. پس به فرمان تو روزش را روزه گرفتيم و به يارى تو شبش را به‏پا خاستيم. در حالى که در معرض روزه داشتن و به‏پا خاستن (شبانه) بوديم، از رحمتت -بدان خاطر- به ما عرضه داشتى. و آن را وسيله پاداش تو قرار داديم و تو دارنده هر آنچيزى هستى که از درگاهت خواسته شود. بخشنده هر آنچيزى هستى که از فضلت درخواست گردد. و نزديک به هر آن کسى هستى که براى قرب به تو کوشد.

(22) و اين ماه در بين ما (در) مقام پسنديده اقامت کرد و با ما همچون يارِ نيکو همراه شد و ما را به برترين سودهاى جهانيان، سودمند نمود. سپس هنگام تمام شدن وقتش و به سر آمدن مدّتش و پايان يافتن عدد (روزهاى)ش، از ما جدا شد.

(23) پس آن را وداع مى‏گوييم، وداع از کسى که فراقش بر ما دشوار است و رفتنش از (ميان) ما، اندوهگين و بيمناکمان مى‏سازد و بر ما لازم است براى او پيمان نگه داريم و حرمت رعايت کنيم و حقّ ادا نماييم. پس مى‏گوييم: درود بر تو، اى بزرگ‏ترين ماه خدا، و اى عيد دوستان او.

(24) درود بر تو، اى گرامى‏ترين وقت‏هايى که همراه بودى و اى بهترين ماه در روزها و ساعت‏ها.

(25) درود بر تو ماهى که آرزوها در آن نزديک شد و اعمال در آن گسترده گشت.

(26) درود بر تو همنشينى که تا بودى، احترامش بزرگ بود و چون از دست رفت، فقدانش غم‏انگيز بود و مايه اميدى که فراقش رنج‏آور بود.

(27) درود بر تو همدمى که چون روى آورد، دل‏ها را آرام نمود و شادمان ساخت. و چون سپرى شد، بيمناک ساخت و بى‏تاب گردانْد.

(28) درود بر تو همسايه‏اى که دل‏ها در آن فروتن گرديد و گناهان در آن کم شد.

(29) درود بر تو ياورى که در برابر شيطان يارى کرد و همراهى که راه‏هاى احسان را آسان نمود.

(30) درود بر تو. چه بسيار است آزادشدگان (از عذاب) خدا در تو! و چه نيک‏بخت است کسى که به سبب تو، حرمتت را رعايت کند!.

(31) درود بر تو. چه محوکننده بودى، گناهان را! و چه پوشنده بودى، انواع عيب‏ها را!.

(32) درود بر تو. چه طولانى بودى، بر گناهکاران! و چه با هيبت بودى، در سينه‏هاى مؤمنان!.

(33) درود بر تو ماهى که روزها(ى ديگر) با آن برابرى نمى‏کند.

(34) درود بر تو ماهى که از هر چيز سلامت است.

(35) درود بر تو که همراهى‏اش ناپسند و معاشرتش نکوهيده نيست.

(36) درود بر تو همان‏طور که با برکت‏ها بر ما وارد شدى و چرکى خطاها را از ما شستى.

(37) درود بر تو نه آنکه وداع با او از روى دلتنگى باشد. و نه آنکه ترک روزه‏اش از سر ملالت باشد.

(38) درود بر تو که پيش از زمان آمدنش، طلب شده و پيش از از دست رفتنش، بر آن اندوه خورند.

(39) درود بر تو. چه بسيار بدى‏ها که به سبب تو، از ما برطرف شد! و چه بسيار نيکى‏اى که به وسيله تو، بر ما فزونى يافت!.

(40) درود بر تو و بر شب قدر که بهتر است از هزار ماه.

(41) درود بر تو. ديروز چه بسيار بر تو حريص بوديم! و فردا چه سخت به سوى تو مشتاقيم!.

(42) درود بر تو و بر فضيلتت که از آن محروم شديم و بر نيکى‏هاى گذشته‏ات که از دست داديم.

(43) خداوندا، همانا ما اهل اين ماه هستيم، که ما را به وسيله آن شرافت دادى و ما را براى آن به وسيله نعمتت، توفيق دادى، آنگاه که تيره‏بختان، وقت آن را نشناختند و بر اثر شقاوتشان، از فضل آن ماهْ محروم گشتند.

(44) تويى مولايى که ما را به وسيله شناخت آن، برترى دادى و ما را به روش آن، راهنمايى نمودى و ما را -با (همه) کوتاهىْ (کردن‏هايمان)- توفيق دادى تا روزه‏اش و به‏پا خاستنش (در شبانگاه) را عهده‏دار شويم. و در آن اندکى از بسيار را انجام داديم.

(45) خداوندا، پس سپاس براى توست، در حالى که به بدکردارى، اقرارکننده و به سهل‏انگارى، اعتراف‏کننده‏ايم و پشيمانى قطعى دل‏هايمان و عذر خواستن راستين زبان‏هايمان، براى توست. پس ما را بر آنچه از کوتاهى در آن ماه به ما رسيده، پاداش ده. پاداشى که با آن فضل پسنديده را دريابيم و با آن اندوخته‏هاى گوناگون که بر آن حريص و آزمند شده‏ايم را عوض بستانيم.

(46) و (قبول) عذر ما را که در آن (ماه) بر حقّت کوتاهى کرده‏ايم، بر ما لازم گردان و عمر ما -که در پيش روى ماست- را، به ماه رمضان آينده برسان. پس چون ما را به آن رساندى، ما را بر انجام عبادتى که تو شايسته آنى، يارى فرما. و ما را بر قيام به طاعتى که سزاوار آن ماه است، موفّق بدار. و از اعمال شايسته، آنچه را که سبب دريافتن حقّ تو در دو ماه (رمضان گذشته و آينده) از ماه‏هاى روزگار باشد، براى ما پيوسته گردان.

(47) خداوندا و گناه کوچک يا بزرگى که در اين ماه به آن نزديک شديم يا گناهى که در آن انجام داديم و خطايى که ما در آن (ماه) از روى عمد زير بارش رفتيم، يا فراموشى‏اى که در آن به خود ستم کرديم يا با آن حرمت ديگرى را پرده‏درى نموديم؛ پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را به پرده خود بپوشان و به عفو خود از ما درگذر و ما را در آن، پيش چشمان شماتت‏کنندگان قرار نده و زبان طعنه‏زنندگان را در آن (ماه) بر ما نگشا و به مهربانى‏ات که نابود نمى‏شود و به فضلت که کم نمى‏گردد، ما را در اين (ماه) به کارى که سبب فروريختن و کفّاره کارهايى مى‏شود که بر ما نمى‏پسندى، بگمار.

(48) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست. مصيبت ما را در (رفتن) ماه‏مان جبران کن. و براى ما روز عيد و فطرمان را مبارک گردان. و آن را از بهترين روزهايى که بر ما گذشته است قرار ده که جلب‏کننده‏ترين روز، براى عفو و محوکننده‏ترين آن، براى گناه باشد. و گناهان پنهان و آشکار ما را بيامرز.

(49) خداوندا با گذشتن اين ماه، ما را از خطاها درآور. و با بيرون رفتنش، ما را از بدى‏هايمان بيرون بر. و به وسيله آن، ما را از سعادتمندترين اهل آن و از پرنصيب‏ترين آنان در آن ماه و از بهره‏مندترين ايشان از آن قرار ده.

(50) خداوندا و هر کس رعايت کرده اين ماه را، به طورى که حقّ رعايتش است، و حرمتش را آن طورى که حقّ بوده نگه داشته، و حدودش را آن طورى که حقّش بوده به‏پا داشته و از گناهان خويش به طورى که حقِّ پرهيز کردن بوده پرهيز نموده، يا به وسيله عمل تقرب‏آورى به سوى تو تقرب جسته، که خوشنودى تو را براى او لازم گردانده و رحمتت را به او برگردانده؛ پس از (توانگرى) نزد خودت، مانند آن را به ما ببخش و از فضلت، چندين برابر آن را به ما عطا فرما. به درستى که فضل تو کاستى‏پذير نيست و همانا گنجينه‏هاى تو کم نمى‏شود، بلکه فزونى مى‏يابد و به درستى که معادن احسانت فنا نمى‏شود و به درستى که عطاى تو، عطايى گواراست.

(51) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و براى ما مانند پاداش کسانى که روزه گرفته‏اند يا در اين ماه تا روز قيامت تو را عبادت مى‏کنند، بنويس.

(52) خداوندا ما در روزِ فطرمان که آن را براى اهل ايمانْ عيد و شادى و براى اهل دينتْ محل اجتماع و گردهمايى قرار دادى، از هر گناهى که آن را مرتکب شده‏ايم يا بدى‏اى که در گذشته انجام داده‏ايم يا انديشه بدى که در دل داشته‏ايم، به درگاه تو توبه مى‏کنيم. توبه کسى که بازگشتن به گناه را در دل ندارد و پس از توبه به خطايى بازنمى‏گردد. توبه خالصى که از ترديد و دودلى پاک باشد. پس آن را از ما بپذير و از ما خوشنود باش و ما را بر آن ثابت گردان.

(53) خداوندا ترسِ کيفرِ هشدارداده‏شده و شوقِ پاداشِ وعده‏داده‏شده را روزى ما گردان. تا خوشى آنچه از تو مى‏خواهيم و اندوه آنچه از آن به تو پناه مى‏بريم، دريابيم.

(54) و ما را در نزد خود از توبه‏کنندگانى قرار ده که دوستى‏ات را براى آنها واجب نموده‏اى، و بازگشت به طاعتت را از آنان پذيرفته‏اى. اى عادل‏ترين دادگران.

(55) خداوندا از پدران و مادران و همه هم‏کيشان ما، هر که از ايشان درگذشته و مرده و هر که زنده مانده، تا روز رستاخيز درگذر.

(56) خداوندا بر محمّد پيامبرمان و خاندانش درود فرست. همچنانکه بر فرشتگان مقرّبت درود فرستادى. و بر او و خاندانش درود فرست، همچنانکه بر پيامبران فرستاده‏شده‏ات درود فرستادى. و بر او و خاندانش درود فرست، همچنانکه بر بندگان شايسته‏ات درود فرستادى. و برتر از آن اى پروردگار جهانيان، درودى که برکت آن به ما رسد و سودش ما را دريابد و دعاى ما به سبب آن مستجاب گردد. به درستى که تو کريم‏تر کسى هستى که از او درخواست شده و بى‏نيازکننده‏تر کسى هستى که بر او اعتماد شده و بخشنده‏تر کسى هستى که از فضل او درخواست شده و تو بر هر چيزى توانايى.
سلام بر یاران قرآنی عزیز

نمی دونم تا چه حد با دعاهای فوق زیبای صحیفه آشنا هستید و مأنوس...
اما جمله به جمله ی این کتاب رو باید با طلا نوشت...
هر جمله از این دعا درسی است بزرگ برای زندگی.


خدایا بر محمد و آل او درود فرست

و ایمانم را به کامل ترین ایمان رسان

و یقینم را برترین یقین قرار ده

و نیتم را به بهترین نیّت ها

و عملم را به بهترین اعمال منتهی گردان

آمین

[تصویر:  imam_reza_06.jpg]
با رالها آمین یارب العالمین

**********************
بسم الله الرحمن الرحیم

ان شالله به همت یاران قرآنی این جا رو هم نور باران خوهند کرد . کبوتر حرم سپاس گزاریم . به نمایندگی از طرف دیگر دوستان .


و بابت دعا یتان معبودا الهی آمین

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ، فَقَال :


الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ يَكُونُ بَعْدَهُ الَّذِي قَصُرَتْ عَنْ رُؤْيَتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِينَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِينَ. ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِيَّتِهِ اخْتِرَاعاً. ثُمَّ سَلَكَ بِهِمْ طَرِيقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِي سَبِيلِ مَحَبَّتِهِ، لَا يَمْلِكُونَ تَأْخِيراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَيْهِ، وَ لَا يَسْتَطِيعُونَ تَقَدُّماً إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ. وَ جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا يَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا يَزِيدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ. ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِي الْحَيَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً، وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً، يَتَخَطَّى إِلَيْهِ بِأَيَّامِ عُمُرِهِ، وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ، حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَيْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ، لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى. عَدْلًا مِنْهُ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ، وَ تَظاَهَرَتْ آلَاؤُهُ، لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ. وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ «إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا.» وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ، وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُكْرِهِ، وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِيَّتِهِ، وَ دَلَّنَا عَلَيْهِ مِنَ الْإِخْلَاصِ لَهُ فِي تَوْحِيدِهِ، وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّكِّ فِي أَمْرِهِ. حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ. حَمْداً يُضِي‏ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ يُسَهِّلُ عَلَيْنَا بِهِ سَبِيلَ الْمَبْعَثِ، وَ يُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ، يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لَا هُمْ يُنْصَرُونَ. حَمْداً يَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّيِّينَ فِي كِتَابٍ مَرْقُومٍ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ. حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُيُونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ، وَ تَبْيَضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ. حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِيمِ نَارِ اللَّهِ إِلَى كَرِيمِ جِوَارِ اللَّهِ. حَمْداً نُزَاحِمُ بِهِ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِيَاءَهُ الْمُرْسَلِينَ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِي لَا تَزُولُ، وَ مَحَلِّ كَرَامَتِهِ الَّتِي لَا تَحُولُ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَى عَلَيْنَا طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ. وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِيلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلَى جَمِيعِ الْخَلْقِ، فَكُلُّ خَلِيقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَى طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَيْهِ، فَكَيْفَ نُطِيقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّي شُكْرَهُ لَا، مَتَى. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَكَّبَ فِينَا آلَاتِ الْبَسْطِ، وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ، وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَيَاةِ، وَ أَثْبَتَ فِينَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ، وَ غَذَّانَا بِطَيِّبَاتِ الرِّزْقِ، وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ. ثُمَّ أَمَرَنَا لِيَخْتَبِرَ طَاعَتَنَا، وَ نَهَانَا لِيَبْتَلِيَ شُكْرَنَا، فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِيقِ أَمْرِهِ، وَ رَكِبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ، فَلَمْ يَبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ، وَ لَمْ يُعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ، بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَكَرُّماً، وَ انْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْماً. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِي لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا فَمَا هَكَذَا كَانَتْ سُنَّتُهُ فِي التَّوْبَةِ لِمَنْ كَانَ قَبْلَنَا، لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ، وَ لَمْ يُكَلِّفْنَا إِلَّا وُسْعاً، وَ لَمْ يُجَشِّمْنَا إِلَّا يُسْراً، وَ لَمْ يَدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لَا عُذْراً. فَالْهَالِكُ مِنَّا مَنْ هَلَكَ عَلَيْهِ، وَ السَّعِيدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَيْهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلَائِكَتِهِ إِلَيْهِ وَ أَكْرَمُ خَلِيقَتِهِ عَلَيْهِ وَ أَرْضَى حَامِدِيهِ لَدَيْهِ حَمْداً يَفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ كَفَضْلِ رَبِّنَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ. ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَكَانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ عِبَادِهِ الْمَاضِينَ وَ الْبَاقِينَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ، وَ مَكَانَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. حَمْداً لَا مُنْتَهَى لِحَدِّهِ، وَ لَا حِسَابَ لِعَدَدِهِ، وَ لَا مَبْلَغَ لِغَايَتِهِ، وَ لَا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِيعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِيقاً إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِيراً مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِيراً عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ، وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ. حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ.



ستايش خداي ـ عزّوجل ـ


ستايش براي خداست؛ آن نخستينِ بي‌آغاز و آن واپسينِ بي‌انجام.
او كه ديده‌ي بينندگان از ديدنش فرو مانَد، و انديشه‌ي وصف كنندگان ستودنش نتواند.
آفريدگان را به قدرت خود آفريد، و به خواستِ خويش بر آنان جامه‌ي هستي پوشيد.
آن‌گاه ايشان را به راهي كه مي‌خواست رهسپار كرد، و به جاده‌ي محبّت خود روان گردانيد. آفريدگان نتواند از حدّي كه خدا برايشان مقرّر ساخته است، قدمي پيش و پس بگذارند.
براي هر يك از آنان روزي‌ام معلوم و به اندازه قرار داده است؛ آن گونه كه هيچ كس نتواند از آن كس كه خدا فراوان به او داده، چيزي بكاهد، و به آن كس كه اندك به او بخشيده، چيزي بيفزايد.
سپس براي زندگي‌اش پاياني مشخص و زماني معيّن قرار داد كه با روزهاي عمرش به سوي آن گام بر مي‌دارد، و با سال‌هاي روزگار خويش بدان نزديك مي‌شود؛ تا چون واپسين گام‌ها را بردارد و عمرش به سرآيد، جان او را بستاند و به سوي پاداش بسيار يا عذاب وحشت‌بار خود روان سازد، «تا آنان را كه بد كرده‌اند، به سبب كردارشان، سزا دهد، و آنان را كه نيكي كرده‌اند، جزا بخشد»؛
و اين، نشانِ دادگري اوست. نام‌هاي او پاك و بي‌نقص است، و نعمت‌هايش بر همه آشكار. «از آنچه مي‌كند، باز خواست نشود، در حالي كه آنان بازخواست شوند.»
ستايش براي خداست كه اگر در برابر آن همه نعمتِ پياپي كه بر بندگانش فرستاد، ستايش خود را به ايشان نمي‌آموخت، از نعمت‌هايش بهره مي‌جستند و او را سپاس نمي‌گفتند، و از روزي‌اش گشايش مي‌يافتند و شكرانه‌ي آن را به جا نمي‌آوردند.
در اين صورت، از مرزهاي انساني برون مي‌افتادند و در وادي حيواني پاي مي‌نهادند، و آن گونه مي‌شدند كه خدا در كتاب استوار خود فرمود: «آنان مثل چارپايانند، نه بيش‌تر، بلكه از چارپايان نيز گمراه‌تر.»
ستايش براي خداست كه خود را به ما شناسانيد، و شيوه‌ي سپاسگزاريِ از خود را به ما آموخت، و درهاي علم به پروردگاري‌اش را به روي ما گشود، و ما را به اخلاص ورزيدن در توحيدِ‌خود رهنمون ساخت، و از شك و ناباوري نگاه داشت.
ستايش كه با آن در حلقه‌ي ستايشگرانش درآييم، و به ياري آن پيشي گيريم از همه‌ي آنان كه در طلب خشنودي و بخشايش او پيش افتاده‌اند.
ستايشي كه به سبب آن، تيرگي‌هاي برزخ بر ما آشكار، و راه رستاخيز هموار شود، و در روزي كه «هر كس به سزاي خود برسد و بر كسي ستم نرود»، و در «روزي كه هيچ دوستي به كار دوستِ خود نيايد و هيچ كس به ياري ديگري نشتابد»، ما در پيشگاه گواهان (فرشتگان و پيامبران و امامان ـ عليهم السّلام ـ ) بلند مرتبه شويم.
ستايشي نوشته شده در كارنامه‌ي ما كه تا «اعلي علّيّين» بالا رود و فرشتگان مقرّب خدا بر آن گواهي دهند.
ستايشي كه در روز خيره شدن چشم‌ها از ترس قيامت، ديدگان ما بدان روشني گيرد، و آن گاه كه عدهّ‌اي سيه‌روي گردند، ما بدان رو سپيد شويم.
ستايشي كه ما را از آتش دردناك خدا برهاند و در كنار بخششِ همواره‌اش بنشاند.
ستايشي كه ما را با فرشتگانِ مقرّب او همنشين سازد، و در سراي جاويدي كه پيوسته باقي است، و در جايگاه پُر نعمتي كه هرگز دگرگون نشود، ما را با پيامبراني كه فرستاده همدوش و همنفس گرداند.
ستايش براي خداست؛ او كه زيبايي‌هاي آفرينش را براي ما برگزيد، و روزي‌هاي پاك و نيكو را به سوي ما روان گردانيد،
و ما را بر همه‌ي آفريدگان برتري بخشيد و بر آنان چيرگي داد. پس اينك هر آفريده‌اي به توانايي او فرمانبردار ماست. و به ياري او در اطاعت ما ناچار.
ستايش براي خداست كه دَرِ نياز را، جز به درگاه خويش، از همه سو بر ما بست؛ حالا چگونه سپاس او را گزاريم؟ كي توانيم از عهده‌ي شكرش به درآييم؟ نه، كي توانيم؟
ستايش براي خداست؛ او كه در پيكر ما ابزارهايي براي گشودن و بستنِ اندام‌ها نهاد، و ما را از نيروي زندگي بهره‌مندي داد، و اندام‌هايي براي كار و تلاش در ما پديد آورد، و از خوردني‌هاي پاك و گوارا روزي‌مان كرد، و با فضل و بخشش خود ما را توانگر ساخت. و با نعمت خويش سرمايه‌مان بخشيد.
آنگاه ما را به كارهاي فرمان داد تا فرمانبرداري‌مان را بسنجد، و از كارهايي نهي فرمود تا سپاسگزاري‌مان را بيازمايد. پس از آن، چون از فرمانش سرپيچيديم و بر مركب نافرماني‌اش نشستيم، در كيفر دادنِ ما عجله نكرد و در انتقام گرفتن از ما شتاب نورزيد، بلكه از سَرِ بزرگواري، با رحمت خود با ما مدارا كرد، و از روي بردباري، با مهرباني مهلتمان داد و بازگشتِ ما را به انتظار نشست.
ستايش براي خداست كه ما را به راه توبه رهنمون گرديد، و از احسانِ او بود كه ما بدان راه افتاديم. و اگر از نعمت‌هاي او به همين يك نعمت بسنده كنيم، باز هم نعمت دادنش نيكو، احسانش در حقّ ما بس بزرگ، و بخشش او از شمار بيرون است.
آيين خداوندي‌اش در پذيرش توبه‌ي پيشينيان اين گونه نبود. هر چه را تاب آن نداشتيم، از عهده‌ي ما برداشت، و جز به اندازه‌ي توانمان تكليف نفرمود، و ما را جز به كارهاي آسان وا نداشت، و براي هيچ يك از ما بهانه‌اي باقي نگذاشت.
اينك، از ما نگون‌بخت آن كس است كه نافرمانيِ خدا كند، و نيك‌بخت آن كس كه به او روي آورَد.
ستايش براي خداست به هر زباني كه نزديك‌ترين فرشتگانش و گرامي‌ترين آفريدگانش و پسنديده‌ترين ستايشگرانش او را بدان مي‌ستايند.
ستايشي برتر از هر ستايش ديگر؛ به همان اندازه كه پروردگار ما، خود، از همه‌ي آفريدگانش برتر است.
پس به جاي هر نعمتي كه بر ما و همه‌ي بندگان درگذشته و زنده‌ي خود ارزاني داشته است، و به شمار تمام آنچه در علم بي‌پايان او گنجد، و به جاي هر يك از نعمت‌هايش، او را سپاس مي‌گوييم؛
شكر و سپاسِ چندين برابر و بي‌آغاز و انجام، تا هنگامه‌ي رستاخيز؛ ستايشي كه بي‌اندازه است، و به شمار درنيايد، و پايان نپذيرد، و در آن هيچ گسستي نباشد.
ستايشي كه وسيله‌اي براي رسيدن به فرمانبرداري و بخشايش او، و راهي به بهشت، و پناهگاهي در برابر انتقام، و آسايشي از خشم، و پشتيباني براي فرمانبرداري، و بازدارنده‌اي از نافرماني، و مددكاري بر انجام دادن فرموده‌هاي او باشد.
ستايشي كه با آن در جرگه‌ي دوستدارانِ نيك‌بختِ او درآييم، و در صفِ كساني باشيم كه با شمشيرهاي دشمنانش به شهادت رسيده‌اند. بي‌شك، او سرپرست مؤمنان و نيكو خصال است.

ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي
بسم الله الرحمن الرحیم


دعای دوم ..........

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :


وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْ‏ءٍ وَ إِنْ عَظُمَ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ لَطُفَ. فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ. كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ. وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ. وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ. وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ. حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ. فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ. وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ حَتَّى ظَهَرَ أَمْرُكَ، وَ عَلَتْ كَلِمَتُكَ، وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ. اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ. وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ يَا نَافِذَ الْعِدَةِ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ.



********

صلوات و درود بر محمد و خاندانش



ستايش براي خداست كه بر ما منّت نهاد و پيامبر خود، محمد ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ ، را به سوي ما فرستاد، نه به سوي امت‌هاي پيشين و مردمانِ گذشته؛ با قدرتي كه در هيچ كاري، هر چند بزرگ، در نمانَد و

هيچ چيز را، در چند كوچك، فرو نگذارد.


پس ما را واپسين آفريدگان خود قرار داد و بر خدا ناباوران گواه گردانيد، و به احسانِ خويش، بر آنان كه اندك شمار بودند، فزوني بخشيد.

خدايا، اينك بر محمد كه امانتدار وحي تو و برگزيده‌ي آفريدگان تو و مخلص در ميان بندگان توست، درود فرست؛ او كه پيشواي رحمت و قافله‌سالار نيكي و كليد گنجينه‌هاي بركت است؛

زيرا او در انجام دادنِ فرمان تو خود را به رنج افكند،

و جسمش را در راه تو هدف تيرهاي بلا گردانيد،

و در فرا خواندنِ مردمان به دين تو، آشكارا با خويشانش درافتاد،

و براي خشنودي تو با خاندان خود به پيكار برخاست،

و از بستگانش بُريد تا دينِ تو را زنده بدارد،

و نزديكان را به دليل انكار كردنشان از خود براند،

و دُوران را بر اثر پذيرفتن‌شان، به خود نزديك ساخت،

و در راه تو با بيگانگان دوستي ورزيد،

و با خويشان دشمني،

و خويشتن را در رساندن پيغام تو خسته كرد،

و براي اين كه مردم را به آيين تو دعوت كند، رنج‌ها برد،

و خود را به اندرز دادنِ دعوت شدگان به كار گماشت،

و راهيِ ديار غربت شد و زادگاه و خانواده و سرزميني را كه به آن انس گرفته بود، يكجا رها كرد تا دين تو را پيروزي و سربلندي بخشد، و از تو خواست كه در برابر كافران او را ياري كني.

سرانجام، آنچه را در حقّ دشمنانِ تو خواسته بود، يكسر به دست آورد،

و تمام آنچه را درباره‌ي دوستانت انديشيده بود، دريافت نمود.

با كافران جنگيد، در حالي كه با ياري تو خواهان پيروزي بود و با نيروي تو بر ناتواني خويش چيرگي مي‌جست.

با آنان در دلِ خانه‌هاشان به جنگ پرداخت،

و ناگاه در ميانِ منزل‌هاشان بر آنان تاخت،

تا اين كه فرمان تو آشكار گرديد و كلمه‌ي تو برتري يافت؛ «گرچه مشركان را خوش نيامد.»

خدايا، او را به پاس رنجي كه در راه تو تاب آورده است، تا بالاترين مرتبه‌هاي بهشت بالا ببر،

آن گونه كه هيچ كس در هيچ مقامي به پاي او نرسد، و در هيچ مرتبه‌اي با او برابر نباشد، و هيچ يك از فرشتگان مقرّب درگاهت و هيچ يك از پيامبرانِ فرستاده‌ات، نزد تو با او برابري نتواند.

افزون بر آنچه به او وعده داده‌اي كه شفاعتش را در حقّ خاندانِ پاك و امّت با ايمانش بپذيري، به او عطا فرما،

اي كسي كه وعده‌ي خود را به انجام رساني و به هر چه گويي وفا كني؛ اي كه بدي‌ها را تا چندين برابر به خوبي‌ها دگرگون سازي؛ همانا تو داراي بخشش بزرگ هستي.

ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي
بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام

با دعای سوم در خدمت شما هستم



كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَى حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مُقَرَّب :


اللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذِينَ لَا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ، وَ لَا يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ، وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ، وَ لَا يُؤْثِرُونَ التَّقْصِيرَ عَلَى الْجِدِّ فِي أَمْرِكَ، وَ لَا يَغْفُلُونَ عَنِ الْوَلَهِ إِلَيْكَ وَ إِسْرَافِيلُ صَاحِبُ الصُّورِ، الشَّاخِصُ الَّذِي يَنْتَظِرُ مِنْكَ الْإِذْنَ، وَ حُلُولَ الْأَمْرِ، فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ صَرْعَى رَهَائِنِ الْقُبُورِ. وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ، وَ الْمَكَانِ الرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِكَ. وَ جِبْرِيلُ الْأَمِينُ عَلَى وَحْيِكَ، الْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ، الْمَكِينُ لَدَيْكَ، الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ عَلَى مَلَائِكَةِ الْحُجُبِ. وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ، فَصَلِّ عَلَيْهِمْ، وَ عَلَى الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ مِنْ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ، وَ أَهْلِ الْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالَاتِكَ وَ الَّذِينَ لَا تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُءُوبٍ، وَ لَا إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لَا فُتُورٌ، وَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ الشَّهَوَاتُ، وَ لَا يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلَاتِ. الْخُشَّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النَّظَرَ إِلَيْكَ، النَّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ، الَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيمَا لَدَيْكَ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ تَزْفِرُ عَلَى أَهْلِ مَعْصِيَتِكَ سُبْحَانَكَ مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ. فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرَّوْحَانِيِّينَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ، وَ أَهْلِ الزُّلْفَةِ عِنْدَكَ، وَ حُمَّالِ الْغَيْبِ إِلَى رُسُلِكَ، وَ الْمُؤْتَمَنِينَ عَلَى وَحْيِكَ وَ قَبَائِلِ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ اخْتَصَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ، وَ أَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ بِتَقْدِيسِكَ، وَ أَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ أَطْبَاقِ سَمَاوَاتِكَ. وَ الَّذِينَ عَلَى أَرْجَائِهَا إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتَمَامِ وَعْدِكَ وَ خُزَّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السَّحَابِ وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتَمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ. وَ مُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَ الْبَرَدِ، وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ، وَ الْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ، وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ وَ الَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ، وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَ عَوَالِجُهَا وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ بِمَكْرُوهِ مَا يَنْزِلُ مِنَ الْبَلَاءِ وَ مَحْبُوبِ الرَّخَاءِ وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ، وَ رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ، وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ، وَ مَالِكٍ، وَ الْخَزَنَةِ، وَ رِضْوَانَ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ. وَ الَّذِينَ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ، وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ وَ الزَّبَانِيَةِ الَّذِينَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ابْتَدَرُوهُ سِرَاعاً، وَ لَمْ يُنْظِرُوهُ. وَ مَنْ أَوْهَمْنَا ذِكْرَهُ، وَ لَمْ نَعْلَمْ مَكَانَهُ مِنْكَ، و بِأَيِّ أَمْرٍ وَكَّلْتَهُ. وَ سُكَّانِ الْهَوَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَاءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ فَصَلِّ عَلَيْهِمْ يَومَ يَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَ شَهِيدٌ وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ صَلَاةً تَزِيدُهُمْ كَرَامَةً عَلَى كَرَامَتِهِمْ وَ طَهَارَةً عَلَى طَهَارَتِهِمْ اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ، إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ.

*********






صلوات و درود بر حاملانِ عرش الهي


خدايا، درود فرست بر حاملانِ عرش خود كه در تسبيح تو سستي نمي‌كنند، و از تقديس تو دل زده نمي‌شوند، و از پرستش تو در نمي‌مانند، و در فرمانبرداري تو، به جاي كوشش، كوتاهي نمي‌ورزند، و در عشق ورزي به تو لحظه‌اي غفلت نمي‌كنند.
و درود فرست بر اسرافيل، آن فرشته‌ي صاحبِ «صور» كه چشم به راه فرمان تو، منتظر است تا با يك دميدن، مردگانِ خفته در گورها را بيدار كند.
و درود فرست بر ميكائيل كه در پيشگاه تو والا مقام، و در فرمانبرداري‌ات بلند مرتبه است.
و درود فرست بر جبرائيل كه امانتدار وحي توست، و ساكنانِ آسمان فرمانبردار اويند، و نزد تو ارجمند و از مقرّبان درگاه است.
و درود فرست بر روح، آن كه بر فرشتگان مأمورِ «حجاب‌ها» گماشته شده است.
و درود فرست بر آن فرشته كه جز تو كسي بر اسرار وي آگاه نيست. بر همه‌ي ايشان و فرشتگاني كه فروتر از آنهايند، درود فرست؛ فرشتگاني كه ساكن آسمان‌ها و امانتدار پيغام‌هاي تواَند.
فرشتگاني كه از كار خسته نمي‌شوند تا از آن دلزده شوند، و سختي نمي‌كشند تا درمانده و سست گردند، و خواهش‌هاي دل، آنان را از تسبيح تو باز نمي‌دارد، و فراموشي كه نتيجه‌ي غفلت‌هاست، از بزرگداشتِ تو دورشان نمي‌سازد.
فرشتگاني كه از فروتني ديده بر هم نهاده‌اند و چشمِ آن ندارند كه تو را نگرند؛ سر به زير افكنده‌اند و شوقشان به آنچه نزد توست بسيار است؛ شيفته‌ي آن‌اند كه نعمت‌هاي تو را به ياد آورند؛ و ايشان در برابر بزرگي و بزرگواري‌ات فروتن باشند.
چون به آتش دوزخ بنگرند كه چگونه گناهكاران را به كام خود فرو مي‌برد، گويند: پروردگارا، تو پاك و منزّهي، و ما تو را آن گونه كه شايسته‌ي توست، پرستش نكرده‌ايم.
خدايا، اينك بر ايشان درود فرست. همچنين بر فرشتگانِ رحمتِ خود، و بر آنان كه مقرّب درگاه تواَند، و بر آنها كه پيامبرانِ تو را از غيب آگاه كنند، و بر امانتداران وحيِ خود.
و درود فرست بر آن گروه از فرشتگان كه ايشان را ويژه‌ي خود ساخته‌اي، و به سبب تقديس خود، از خوردن و آشاميدن بي‌نيازشان كرده‌اي، و در ميان طبقه‌هاي گوناگون آسمان جايشان داده‌اي.
و درود فرست بر آن فرشتگان كه وقتي فرمانِ تمام شدن وعده‌ي خداوند فرا رسد، بر كناره‌هاي آسمان‌ها [گوش به فرمان] قرار گيرند.
و بر آنان كه خزانه‌دار باران و روان كنندگان ابرهايند.
و بر آن فرشته كه چون ابرها را براند، بانگِ تندرها به گوش رسد، و چون ابرها به تازيانه‌ي او به راه افتند، آذرخش‌ها بدرخشند.
و بر آن فرشتگان كه برف و تگرگ را همراهي مي‌كنند و با دانه‌هاي باران به زمين مي‌آيند، و آنان كه نگهبان خزانه‌هاي بادند، و كساني كه مراقب كوه‌هايند تا فرو نريزند.
و درود فرست بر فرشتگاني كه وزن آب‌ها و پيمانه‌ي باران‌هاي بسيار و پي در پي را به ايشان آموخته‌اي.
و بر فرشتگاني كه آنان را با بلايي ناگوار يا نعمتي گوارا به سوي ساكنان زمين مي‌فرستي.
و آن سفيرانِ گران‌قدرِ نيكوكار، و آن بزرگواراني كه نگهبان و نويسنده‌ي [كارهاي ما] هستند. و درود فرست بر فرشته‌ي مرگ و يارانش، و منكر و نكير، و «رومان» كه ساكنان گورها را مي‌آزمايد، و آن فرشتگان كه گِرد «بيت المعمور» طواف مي‌كنند، و بر «مالك» و نگهبانانِ دوزخ، و بر «رضوان» و خدمتگزارانِ بهشت.
و درود فرست بر فرشتگاني كه «از فرمان خدا سر نمي‌پيچند، و به آنچه فرمان داده شوند، عمل مي‌كنند.»
و آنان كه به اهل بهشت مي‌گويند: «سلام بر شما كه شكيبايي ورزيديد. دنيا چه سرانجام نيكويي دارد.»
و درود فرست بر فرشتگانِ «زباني» كه چون فرمان‌شان رسد كه «بگيريد آن گنهكار را و به زنجيرش كشيد و در دوزخ افكنيد»، شتاب كنند و بي‌درنگ او را در آتش اندازند.
و بر فرشتگاني كه نامشان را نياورديم و مرتبه‌ي ايشان را نزد تو نشناختيم و ندانستيم آنان را به چه كاري گماشته‌اي.
و بر فرشتگانِ ساكنِ هوا و زمين و آب، و آنان كه كار آفريدگان تو را سامان مي‌دهند و پيوسته نگهبان و همراه ايشان‌اند.
خدايا، بر آنان درود فرست در آن روز كه هر كس با دو فرشته به محشر مي‌آيد: يكي مي‌كشاندش و ديگري بر كارهاي او گواهي مي‌دهد.
بر آنان درود فرست؛ چنان درودي كه بر كرامت و پاكي‌شان كرامت و پاكي ديگر افزايد.
خدايا، چون بر فرشتگان و فرستادگانت درود فرستادي ـ و درود ما را به ايشان رساندي، بدان سبب كه سخنانِ نيكو درباره‌ي آنان بر زبان ما جاري كردي ـ بر ما نيز درود و رحمت فرست، كه تو بخشنده‌ي بزرگواري.




صلوات و درود بر حاملانِ عرش الهي




ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي
بسم الله الرحمن الرحیم
دعای چهارم
(4)
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَى أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ)
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ. اللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ أَحْسَنُوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ، وَ كَانَفُوهُ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ. وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ، وَ قَاتَلُوا الْآبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ. وَ مَنْ كَانُوا مُنْطَوِينَ عَلَى مَحَبَّتِهِ يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ فِي مَوَدَّتِهِ. وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ. فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ. وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ. اللَّهُمَّ وَ أَوْصِلْ إِلَى التَّابِعِينَ لَهُمْ بِإِحْسَانٍ، الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَ لِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ خَيْرَ جَزَائِكَ. الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ. لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، وَ الِائْتِمَامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ. مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيمَا أَدَّوْا إِلَيْهِمْ. اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ. صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ. وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ، وَ الطَّمَعِ فِيمَا عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيمَا تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلْآجِلِ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحِلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ.

نيايش چهارم
.دعاى آن حضرت است در درود بر پيروان پيامبران و تصديق كنندگان ايشان

بارخدايا،به آمرزش و خشنودى خود،آن گروه از مردم روى زمين‏را ياد كن كه پيروان پيامبران بودند و ناديده به پيامبريشان گواهى دادند،به هنگامى كه معاندان به دروغشان نسبت مى‏دادند .آنان در هر زمان‏از عهد آدم تا محمد صلى الله عليه و آلهـكه پيامبرانى مبعوث داشتى وراهنمايانى برانگيختى كه پيشوايان هدايت بودند و سرداران اهل‏تقوىـبر آنان به تمامى سلام و درود بادـبه پرتو حقايق ايمان شوق‏يارى رسولان داشتند.

بار خدايا،به آمرزش و خشنودى خود،اصحاب محمد را ياد كن،بويژه آنان كه حق صحبتش نيكو ادا كردند و در نصرتش دليريها نمودندو به يارى او بر خاستند و به ديدار او شتافتند و اجابت دعوتش را بريكديگر پيشى گرفتند.چون حجت رسالت خويش به گوششان‏رسانيد،پاسخ قبول دادند و از زن و فرزند خويش براى اظهار دعوت اوبريدند و در تثبيت نبوتش با فرزندان و پدران خود پيكار كردند،تا به‏وجود او پيروز شدند.

بار خدايا،به آمرزش و خشنودى خود،آن كسان را ياد كن كه محبت‏او در دل داشتند و در بازار مودت او به تجارتى اميد بستند كه در آن زيان وكساد راه نيابد.و آن كسان را كه چون چنگ در ريسمان ولاى او زدند،خاندان و عشيرت از ايشان بگسست و چون در سايه پيوند او آرميدند،خويشان پيوند از ايشان ببريدند.

بار خدايا،آنچه را كه آنان براى تو و در راه تو واگذاشتند فراموش‏منماى و به خشنودى خويش خشنودشان فرماى،زيرا كه مردم را براى‏اعتلاى دين تو گرد آوردند و همراه با رسول تو براى رواج آيين تو خلق‏را به سوى تو فرا خواندند.و به سزاى آنكه از شهر و ديار خود و از ميان‏قوم خويش مهاجرت كردند و امن و راحت خود به عسرت و تنگى بدل‏كردند،پاداش نيكشان عطا فرماى.و نيز پاداش ده آن گروه ازستمديدگان را كه در راه نصرت دين خود بر شمارشان افزوده‏اى. بار خدايا،تابعان اصحاب محمد را بهترين پاداش ارزانى دار؛آنان‏كه به نيكى در پى اصحاب رفتند و مى‏گويند:«پروردگار ما،ما را وبرادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز.»#(1) آنها به جانب‏ايشان آهنگ كردند و مقصد و مقصود آنان جستند و به شيوه آنان رفتندو در دلشان شائبه ترديد پديد نيامد تا از راهشان منحرف سازد يا درپيروى آثار ايشان خلل آورد و از اقتدا به فروغ تابناك هدايتشان‏بازدارد،بلكه همواره پشتيبان و ياور آنان باشند،آيين ايشان را پيروى‏كنند و به فروغ هدايتشان راه جويند و همرأى و همپيمانشان بوند وآنچه از ايشان بشنوند به دروغ نسبت نكنند.

بار خدايا،بر تابعان و زنان و فرزندانشان و هر كه از ايشان مطيع‏فرمان تو باشد،از امروز تا روز باز پسين درود بفرست؛درودى كه به‏بركت آن،ايشان را از نافرمانى خود بازدارى و باغهاى بهشت به‏رويشان گشاده گردانى و از كيد شيطانشان نگه‏دارى.

و چون در كارى نيك از تو مدد خواهند،ياريشان كنى و از حوادث‏روزان و شبانـمگر آنچه خيرشان در آن باشدـحفظ كنى و اميد به‏لطف و كرم خويش در دل آنان پديد آورى و چنان كنى كه به آنچه در نزدتوست آزمند گردند و در آنچه ديگر بندگان در دست دارند تهمت رواندارند.تا آنان را چنان بازگردانى كه به سوى تو بگروند و از تو بيم‏كنند،و به فراخيها و خواسته‏هاى اين جهان زودگذر بى‏ميلشان كنى وشوق عمل براى ثواب آن جهانى و آمادگى براى پس از مرگ را دردلشان اندازى و سختى و تلخكامى روزى را كه جانها از بدنهاشان‏بيرون مى‏آيد بر آنها آسان كنى و از حوادث وحشتزاى قيامت و سختى‏آتش دوزخ و عذاب جاويد آن معاف دارى و به جايگاه امن و آرامش كه‏پرهيزگاران راست روانه گردانى.
دعای پنجم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِنَفْسِهِ و لِأَهْلِ وَلَايَتِهِ)
يَا مَنْ لَا تَنْقَضِي عَجَائِبُ عَظَمَتِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنَا عَنِ الْإِلْحَادِ فِي عَظَمَتِكَ وَ يَا مَنْ لَا تَنْتَهِي مُدَّةُ مُلْكِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْتِقْ رِقَابَنَا مِنْ نَقِمَتِكَ. وَ يَا مَنْ لَا تَفْنَى خَزَائِنُ رَحْمَتِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ لَنَا نَصِيباً فِي رَحْمَتِكَ. وَ يَا مَنْ تَنْقَطِعُ دُونَ رُؤْيَتِهِ الْأَبْصَارُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَدْنِنَا إِلَى قُرْبِكَ وَ يَا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْأَخْطَارُ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كَرِّمْنَا عَلَيْكَ. وَ يَا مَنْ تَظْهَرُ عِنْدَهُ بَوَاطِنُ الْأَخْبَارِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَفْضَحْنَا لَدَيْكَ. اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِينَ بِهِبَتِكَ، وَ اكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ حَتَّى لَا نَرْغَبَ إِلَى أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ، وَ لَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كِدْ لَنَا وَ لَا تَكِدْ عَلَيْنَا، وَ امْكُرْ لَنَا وَ لَا تَمْكُرْ بِنَا، وَ أَدِلْ لَنَا وَ لَا تُدِلْ مِنَّا. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِنَا مِنْكَ، وَ احْفَظْنَا بِكَ، وَ اهْدِنَا إِلَيْكَ، وَ لَا تُبَاعِدْنَا عَنْكَ إِنَّ مَنْ تَقِهِ يَسْلَمْ وَ مَنْ تَهْدِهِ يَعْلَمْ، وَ مَنْ تُقَرِّبْهُ إِلَيْكَ يَغْنَمْ. ] اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا حَدَّ نَوَائِبِ الزَّمَانِ، وَ شَرَّ مَصَايِدِ الشَّيْطَانِ، وَ مَرَارَةَ صَوْلَةِ السُّلْطَانِ. اللَّهُمَّ إِنَّمَا يَكْتَفِي الْمُكْتَفُونَ بِفَضْلِ قُوَّتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا، وَ إِنَّمَا يُعْطِي الْمُعْطُونَ مِنْ فَضْلِ جِدَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْطِنَا، وَ إِنَّمَا يَهْتَدِي الْمُهْتَدُونَ بِنُورِ وَجْهِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اهْدِنَا. اللَّهُمَّ إِنَّكَ مَنْ وَاَلَيْتَ لَمْ يَضْرُرْهُ خِذْلَانُ الْخَاذِلِينَ، وَ مَنْ أَعْطَيْتَ لَمْ يَنْقُصْهُ مَنْعُ الْمَانِعِينَ، وَ مَنْ هَدَيْتَ لَمْ يُغْوِهِ إِضْلَالُ الْمُضِلِّينَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْنَعْنَا بِعِزِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنَا عَنْ غَيْرِكَ بِإِرْفَادِكَ، وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَ الْحَقِّ بِإِرْشَادِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ سَلَامَةَ قُلُوبِنَا فِي ذِكْرِ عَظَمَتِكَ، وَ فَرَاغَ أَبْدَانِنَا فِي شُكْرِ نِعْمَتِكَ، وَ انْطِلَاقَ أَلْسِنَتِنَا فِي وَصْفِ مِنَّتِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ دُعَاتِكَ الدَّاعِينَ إِلَيْكَ، وَ هُدَاتِكَ الدَّالِّينَ عَلَيْكَ، وَ مِنْ خَاصَّتِكَ الْخَاصِّينَ لَدَيْكَ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

نيايش پنجم
.دعاى آن حضرت است در حق خود و دوستانش.

اى خداوندى كه عجايب عظمت تو پايان نپذيرد،درود بفرست برمحمد و خاندانش و ما را از سرگرايى در برابر عظمت خود بازدار.

اى خداوندى كه زمان فرمانرواييت را نهايتى نيست،درود بفرست‏بر محمد و خاندانش و ما را از مكافات عقوبت خويش رهايى بخش.

اى خداوندى كه خزاين رحمتت فنا نشود،درود بفرست بر محمد وخاندانش و ما را از رحمت خويش نصيبى ده.

اى خداوندى كه ديدگان از ديدارت فرومانند،درود بفرست برمحمد و خاندانش و ما را به مقام قرب خود نزديك ساز.

اى خداوندى كه در برابر عظمت تو هر عظمتى حقير نمايد،درودبفرست بر محمد و خاندانش و ما را در نزد خود گرامى بدار.

اى خداوندى كه هر نهانى پيش تو آشكار است،درود بفرست برمحمد و خاندانش و ما را در پيشگاه خود رسوا مگردان.

خداوندا،ما را به عطاى خويش از عطاى هر بخشنده‏اى بى‏نيازگردان.به پيوند خويش وحشت تنهايى از ما دور بدار تا به بخشش تو به‏كس جز تو نگراييم و در پناه جود و احسان تو از كس نهراسيم .

بار خدايا درود بفرست بر محمد و خاندانش و به سود ما تدبير كن نه‏بر زيان ما.به سود ما مكر نما نه به زيان ما.ما را پيروزى ده و پيروزى ازما مستان.

بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را از خشم خوددور نگه‏دار و در پناه خود بدار.ما را به خود راه نماى و از خود دور مدار،كه هر كرا از خشم خود دور نگهدارى سلامت به دست آرد و هر كرا راه‏نمايى به دانش رسد و هر كرا به خود نزديك گردانى سود برد.

بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را از سطوت‏حوادث زمان و شر دامهاى شيطان و تلخى قهر سلطان حفظ فرماى.

بار خدايا،هر كه بى‏نيازى يافته تنها به فضل و قوت تو يافته،پس‏درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را بى‏نياز گردان.بخشندگان‏چون دست سخا گشايند،تنها از فضل انعام تو بخشند،پس بر محمد وخاندانش درود بفرست و بر ما عطا ببخشاى.هدايت‏يافتگان تنها به‏نور وجه تو هدايت يافته‏اند،پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما راهدايت فرماى.

خداوندا،آن را كه تو يارى كنى به خذلان كس زيان نبيند و آن را كه‏تو بر او ببخشايى به منع كس نقصان نگيرد و آن را كه تو راه بنمايى به‏گمراهى كس از راه نرود.

پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را به عزت خويش ازآسيب بندگانت در امان دار و به بخشايش خويش از هر كس،جز خود،بى‏نياز فرماى و به راهنمايى خويش راه ما به حق بگشاى .

بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و سلامت دلهاى ما رادر ياد كرد عظمتت،آسايش ابدان ما را در شكر نعمتت و گشادگى زبان‏ما را در وصف احسانت قرار ده.

بار خدايا درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را در زمره داعيانى درآور كه به تو دعوت مى‏كنند و در شمار راهنمايانى كه به تو راه‏مى‏نمايند و ما را از خاصترين خاصان درگاه خود گردان.يا ارحم الراحمين.
بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام خدمت شما و خوش آمدید به جمع دوستان قرآنی

سپاس بابت این دو دعای زیبا.


دعای ششم

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الصَّبَاحِ وَ الْمَسَاءِ :


الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ بِقُوَّتِهِ وَ مَيَّزَ بَيْنَهُمَا بِقُدْرَتِهِ وَ جَعَلَ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَدّاً مَحْدُوداً، وَ أَمَداً مَمْدُوداً يُولِجُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي صَاحِبِهِ، وَ يُولِجُ صَاحِبَهُ فِيهِ بِتَقْدِيرٍ مِنْهُ لِلْعِبَادِ فِيمَا يَغْذُوهُمْ بِهِ، وَ يُنْشِئُهُمْ عَلَيْهِ فَخَلَقَ لَهُمُ اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ مِنْ حَرَكَاتِ التَّعَبِ وَ نَهَضَاتِ النَّصَبِ، وَ جَعَلَهُ لِبَاساً لِيَلْبَسُوا مِنْ رَاحَتِهِ وَ مَنَامِهِ، فَيَكُونَ ذَلِكَ لَهُمْ جَمَاماً وَ قُوَّةً، وَ لِيَنَالُوا بِهِ لَذَّةً وَ شَهْوَةً وَ خَلَقَ لَهُمُ النَّهَارَ مُبْصِراً لِيَبْتَغُوا فِيهِ مِنْ فَضْلِهِ، وَ لِيَتَسَبَّبُوا إِلَى رِزْقِهِ، وَ يَسْرَحُوا فِي أَرْضِهِ، طَلَباً لِمَا فِيهِ نَيْلُ الْعَاجِلِ مِنْ دُنْيَاهُمْ، وَ دَرَكُ الْآجِلِ فِي أُخْرَاهُمْ بِكُلِّ ذَلِكَ يُصْلِحُ شَأْنَهُمْ، وَ يَبْلُو أَخْبَارَهُمْ، وَ يَنْظُرُ كَيْفَ هُمْ فِي أَوْقَاتِ طَاعَتِهِ، وَ مَنَازِلِ فُرُوضِهِ، وَ مَوَاقِعِ أَحْكَامِهِ، لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا، وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى. اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا فَلَقْتَ لَنَا مِنَ الْإِصْبَاحِ، وَ مَتَّعْتَنَا بِهِ مِنْ ضَوْءِ النَّهَارِ، وَ بَصَّرْتَنَا مِنْ مَطَالِبِ الْأَقْوَاتِ، وَ وَقَيْتَنَا فِيهِ مِنْ طَوَارِقِ الْآفَاتِ. أَصْبَحْنَا وَ أَصْبَحَتِ الْأَشْيَاءُ كُلُّهَا بِجُمْلَتِهَا لَكَ سَمَاؤُهَا وَ أَرْضُهَا، وَ مَا بَثَثْتَ فِي كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا، سَاكِنُهُ وَ مُتَحَرِّكُهُ، وَ مُقِيمُهُ وَ شَاخِصُهُ وَ مَا عَلَا فِي الْهَوَاءِ، وَ مَا كَنَّ تَحْتَ الثَّرَى أَصْبَحْنَا فِي قَبْضَتِكَ يَحْوِينَا مُلْكُكَ وَ سُلْطَانُكَ، وَ تَضُمُّنَا مَشِيَّتُكَ، وَ نَتَصَرَّفُ عَنْ أَمْرِكَ، وَ نَتَقَلَّبُ فِي تَدْبِيرِكَ. لَيْسَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ إِلَّا مَا قَضَيْتَ، وَ لَا مِنَ الْخَيْرِ إِلَّا مَا أَعْطَيْتَ. وَ هَذَا يَوْمٌ حَادِثٌ جَدِيدٌ، وَ هُوَ عَلَيْنَا شَاهِدٌ عَتِيدٌ، إِنْ أَحْسَنَّا وَدَّعَنَا بِحَمْدٍ، وَ إِنْ أَسَأْنَا فَارَقَنَا بِذَمٍّ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنَا حُسْنَ مُصَاحَبَتِهِ، وَ اعْصِمْنَا مِنْ سُوءِ مُفَارَقَتِهِ بِارْتِكَابِ جَرِيرَةٍ، أَوِ اقْتِرَافِ صَغِيرَةٍ أَوْ كَبِيرَةٍ وَ أَجْزِلْ لَنَا فِيهِ مِنَ الْحَسَنَاتِ، وَ أَخْلِنَا فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ، وَ امْلَأْ لَنَا مَا بَيْنَ طَرَفَيْهِ حَمْداً وَ شُكْراً وَ أَجْراً وَ ذُخْراً وَ فَضْلًا وَ إِحْسَاناً. اللَّهُمَّ يَسِّرْ عَلَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ مَئُونَتَنَا، وَ امْلَأْ لَنَا مِنْ حَسَنَاتِنَا صَحَائِفَنَا، وَ لَا تُخْزِنَا عِنْدَهُمْ بِسُوءِ أَعْمَالِنَا. اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِهِ حَظّاً مِنْ عِبَادِكَ، وَ نَصِيباً مِنْ شُكْرِكَ وَ شَاهِدَ صِدْقٍ مِنْ مَلَائِكَتِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْفَظْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِينَا وَ مِنْ خَلْفِنَا وَ عَنْ أَيْمَانِنَا وَ عَنْ شَمَائِلِنَا وَ مِنْ جَمِيعِ نَوَاحِينَا، حِفْظاً عَاصِماً مِنْ مَعْصِيَتِكَ، هَادِياً إِلَى طَاعَتِكَ، مُسْتَعْمِلًا لِمَحَبَّتِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا وَ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ فِي جَمِيعِ أَيَّامِنَا لِاسْتِعْمَالِ الْخَيْرِ، وَ هِجْرَانِ الشَّرِّ، وَ شُكْرِ النِّعَمِ، وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ، وَ مُجَانَبَةِ الْبِدَعِ، وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ، وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ حِيَاطَةِ الْإِسْلَامِ، وَ انْتِقَاصِ الْبَاطِلِ وَ إِذْلَالِهِ، وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ وَ إِعْزَازِهِ، وَ إِرْشَادِ الضَّالِّ، وَ مُعَاوَنَةِ الضَّعِيفِ، وَ إِدْرَاكِ اللَّهِيفِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْهُ أَيْمَنَ يَوْمٍ عَهِدْنَاهُ، وَ أَفْضَلَ صَاحِبٍ صَحِبْنَاهُ، وَ خَيْرَ وَقْتٍ ظَلِلْنَا فِيهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ مَرَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ مِنْ جُمْلَةِ خَلْقِكَ، أَشْكَرَهُمْ لِمَا أَوْلَيْتَ مِنْ نِعَمِكَ، وَ أَقْوَمَهُمْ بِمَا شَرَعْتَ مِنْ شرَائِعِكَ، وَ أَوْقَفَهُمْ عَمَّا حَذَّرْتَ مِنْ نَهْيِكَ. اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً، وَ أُشْهِدُ سَمَاءَكَ وَ أَرْضَكَ وَ مَنْ أَسْكَنْتَهُمَا مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ سَائِرِ خَلْقِكَ فِي يَوْمِي هَذَا وَ سَاعَتِي هَذِهِ وَ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ مُسْتَقَرِّي هَذَا، أَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، قَائِمٌ بِالْقِسْطِ، عَدْلٌ فِي الْحُكْمِ، رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ، مَالِكُ الْمُلْكِ، رَحِيمٌ بِالْخَلْقِ. وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ و خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ، حَمَّلْتَهُ رِسَالَتَكَ فَأَدَّاهَا، وَ أَمَرْتَهُ بِالنُّصْحِ لِأُمَّتِهِ فَنَصَحَ لَهَا اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، أَكْثَرَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَ آتِهِ عَنَّا أَفْضَلَ مَا آتَيْتَ أَحَداً مِنْ عِبَادِكَ، وَ اجْزِهِ عَنَّا أَفْضَلَ وَ أَكْرَمَ مَا جَزَيْتَ أَحَداً مِنْ أَنْبِيَائِكَ عَنْ أُمَّتِهِ إِنَّكَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْجَسِيمِ، الْغَافِرُ لِلْعَظِيمِ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ الْأَنْجَبِينَ.





نيايش آن حضرت در بامداد و شامگاه


ستايش براي خداست كه به نيروي خود شب و روز را پديد آورد،
و به نيروي خود ميان آن دو تفاوت نهاد،
و براي هر يك اندازه و زماني حساب شده قرار داد.
از هر يك از آن دو مي‌كاهد و بر ديگري مي‌افزايد، و آن گاه آنچه را كاسته، باز مي‌گرداند تا روزيِ بندگان و مايه‌ي پرورش ايشان كه مقدّر شده، فراهم آيد.
پس شب را براي آنان بيافريد تا در آن از رنج و كوشش بياسايند، و آن را همچون پوششي گردانيد تا در آن به خواب راحت روند و با آن به آسايش و نيرو رسند و از لذّتِ شبانگاهي برخوردار شوند.
و روز را براي آنان پديد آورد تا در روشنايي‌اش فضل و بخشش او را جستجو و وسيله‌ي روزي جستن را فراهم نمايند و در زمينِ خدا به تكاپو درآيند تا از نعمت‌هاي اين جهان بهره‌مند شوند و سعادت آن جهان را دريابند.
و خداوند بدين وسيله، كارشان را سامان مي‌دهد و از كردارشان با خبر مي‌شود و مي‌نگرد كه در هنگامه‌هاي فرمانبرداري از او و به جا آوردن واجبات و فرمان‌هايش چگونه‌اند، تا بدكاران را كيفر بد رساند و نيكان را پاداش نيك دهد.
خدايا، ستايش براي توست كه پرده‌ي تاريك شب را به روشنايي صبحگاهان شكافتي و ما را از روغ روز برخوردار كردي و جاهاي جُستنِ روزي را نشانمان دادي و از آسيب پيشامدهاي ناگوار در امان داشتي.
ما و همه‌ي چيزها، جملگي، چون به خود آمديم، خويشتن را از آنِ تو ديديم: آسمان و زمين و آنچه در آن دو پراكنده ساختي، آرميده و جنبنده، ايستاده و رونده، و هر چه در هواست، و هر چه زيرِ زمين است.
خود را در پنجه‌ي قدرت تو يافتيم. همه از آن تو و در قلمرو فرمانروايي توايم. خواست و اراده‌ي تو ما را در بر گرفته، و هر چه مي‌كنيم، به فرمان تو و در سايه‌ي تدبير توست.
ما را هيچ كاري نيست جز آنچه تو فرموده‌اي، و هيچ بهره‌ي نيكي نداريم جز آنچه تو بخشيده‌اي.
اين روز، روزي نو و بر ما گواهي آماده است. اگر نيكي كنيم، ما را با ستايش بدرود گويد، و اگر بدي كنيم، با نكوهش از ما جدا گردد.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و روزي‌مان كن كه به شايستگي با چنين روزي همراه گرديم، و مگذار از آن جدا شويم در حالي كه گناهي كوچك يا بزرگ از ما سر زده باشد.
و در اين روز، نيكي‌هاي فراوان به ما عطا فرما و ما را از گناهان به دور دار. بامداد و شامگاهش را براي ما از سپاس و ستايش و پاداش و ذخيره‌ي آن جهان و بخشش و نيكي آكنده ساز.
خدايا، رنجِ‌نوشتنِ كارهاي بد را از فرشتگان بزرگواري كه كارهاي ما را مي‌نويسند، بردار، و كارنامه‌هاي ما را از نيكي‌ها پُر ساز، و زشتكاري‌هايمان را وسيله‌ي بي‌آبرويي نزد فرشتگان قرار مده.
خدايا، در همه‌ي ساعاتِ اين روز، از سوي بندگانت براي ما بهره‌اي نيك، و از سپاسگزاري نصيبي عنايت فرما، و از جمله‌ي فرشتگانت گواهي راستين بر ما بگمار.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و ما را از پيش رو و پشت سر، و از راست و چپ، و از همه سو، نگهبان باش؛ آن گونه كه از گناه در امان مانيم و به فرمانبرداري تو راه يابيم، و اين همه، در راه محبت تو باشد.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و ما را در اين روز و شب، و در همه روز، موفق گردان كه نيكي كنيم و از بدي بپرهيزيم و نعمت را سپاس گوييم، و پيرو سنّت‌ها باشيم و بدعت‌ها را كنار نهيم. و به كارهاي پسنديده فرمان دهيم، و از ناپسندي‌ها باز داريم، و اسلام را پاسداري كنيم، و در نكوهش باطل سخن گوييم و آن را كوچك شماريم، و حق را ياري دهيم، و آن را گرامي بداريم و گمراه را به راه آوريم، و مراه را به راه آوريم، و ناتوان را مدد رسانيم، و ستم ديده را فريادرس باشيم.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و اين روز را فرخنده‌ترين روزي قرار ده كه تا حال ديده‌ايم، و نيكوترين همدمي كه با وي بوده‌ايم، و بهترين وقتي كه در آن به سر برده‌ايم.
و ما را از پسنديده‌ترين بندگاني قرار ده كه شب و روز بر آنان گذشته است، و از سپاسگزار ترين‌شان در برابر نعمت‌هايي كه عطا كرده‌اي، و از پايدارترين ايشان در عمل به آيين تو، و از خوددارترين آنان در برابر آنچه از آن دورشان داشته‌اي.
خدايا، تو را گواه مي‌گيرم، و گواهي تو ما را بس است. و آسمان و زمين تو را و فرشتگانت را كه در آن دو مسكن داده‌اي و همه‌ي آفريدگانت را در اين روز و اين ساعت و اين جايگاه گواه مي‌گيرم كه من شهادت مي‌دهم تو آن خدايي هستي كه جز او خدايي نيست، به پا دارنده‌ي عدالت، در داوري دادگر، بر بندگان مهربان، فرمانرواي جهان و دلسوز همه‌ي آفريدگان هستي.
شهادت مي‌دهم كه محمد بنده‌ي تو و فرستاده‌ي تو و برگزيده‌ي آفريدگانِ توست. رسالت خويش بدو سپردي و او به خوبي از عهده‌ي آن برآمد، و فرمانش دادي كه خيرخواهي امت كند، و او همان كرد.
خدايا، اينك بر محمد و خاندانش دورد فرست، بيش از آنچه بر يكي از آفريدگان خود فرستاده‌اي، و از سوي ما بهترين چيزي را كه به يكي از بندگانت داده‌اي، به او عطا فرما، و برترين پاداشي را كه به پيامبران خود از سوي مردمشان ارزاني داشته‌اي، به او ارزاني كن.
بي‌گمان، اين تويي كه نعمت‌هاي سترگ مي‌بخشي و گناهان بزرگ را مي‌آمرزي، و تو از هر مهرباني مهربان‌تري. پس بر محمد و خاندانش كه پاكان و پاكيزگان و نيكانِ برگزيده‌اند، درود فرست.


ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي





اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
بسم الله الرحمن الرحیم


دعای هفتم

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمَّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ، مُلِمَّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ :


يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ، وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ. فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ. فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيمَا شَكَوْتُ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ. فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ.


***************


نيايش آن حضرت در كارهاي مهم


اي آنكه گرهِ كارهاي فرو بسته به سر انگشت تو گشوده مي‌شود، و اي آن كه سختيِ دشواري‌ها با تو آسان مي‌گردد، و اي آن كه راه گريز به سوي رهايي و آسودگي را از تو بايد خواست.
سختي‌ها به قدرت تو به نرمي گرايند و به لطف تو اسباب كارها فراهم آيند. فرمانِ الاهي به نيروي تو به انجام رسد، و چيزها، به اراده‌ي تو موجود شوند،
و خواستِ تو را، بي آن كه بگويي، فرمان برند، و از آنچه خواستِ تو نيست، بي آن كه بگويي، رو بگردانند.
تويي آن كه در كارهاي مهم بخوانندش، و در ناگواري‌ها بدو پناه برند. هيچ بلايي از ما برنگردد مگر تو آن بلا را بگرداني، و هيچ اندوهي بر طرف نشود مگر تو آن را از دل براني.
اي پروردگار من، اينك بلايي بر سرم فرود آمده كه سنگيني‌اش مرا به زانو درآورده است، و به دردي گرفتار آمده‌ام كه با آن مدارا نتوانم كرد.
اين همه را تو به نيروي خويش بر من وارد آورده‌اي و به سوي من روان كرده‌اي.
آنچه تو بر من وارد آورده‌اي، هيچ كس باز نَبَرد، و آنچه تو به سوي من روان كرده‌اي، هيچ كس برنگرداند. دري را كه تو بسته باشي. كَس نگشايد، و دري را كه تو گشوده باشي، كَس نتواند بست. آن كار را كه تو دشوار كني، هيچ كس آسان نكند، و آن كس را كه تو خوار گرداني، كسي مدد نرساند.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست. اي پروردگار من، به احسانِ خويش دَرِ آسايش به روي من بگشا، و به نيروي خود، سختيِ اندوهم را درهم شكن، و در آنچه زبان شكايت بدان گشوده‌ام، به نيكي بنگر، و مرا در آنچه از تو خواسته‌ام، شيرينيِ استجابت بچشان، و از پيشِ خود، رحمت و گشايشي دلخواه به من ده، و راه بيرون شدن از اين گرفتاري را پيش پايم نِه.
و مرا به سبب گرفتاري، از انجام دادنِ واجبات و پيروي آيين خود بازمدار.
اي پروردگارِ من، از آنچه بر سرم آمده، دلتنگ و بي‌طاقتم، و جانم از آن اندوه كه نصيب من گرديده، آكنده است؛ و اين در حالي است كه تنها تو مي‌تواني آن اندوه را از ميان برداري و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور كني. پس با من چنين كن، اگر چه شايسته‌ي آن نباشم، اي صاحب عرش بزرگ.


این دعا هم مانند دیگر دعا ها زیباست ...
دعای هشتم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّئِ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ)
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلُقِ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ. وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسرَافِ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ. وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ، وَ سُوءِ الْمَآبِ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

نيايش هشتم
.دعاى آن حضرت است در پناه بردن به خدا از ناگواريها و بدخوييها و كارهاى نكوهيده.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از شر و شور آزمندى و شدت خشم و غلبه‏حسد و ناتوانى شكيبايى و اندك بودن قناعت و بدى خلق و خوى واصرار شهوت و چيرگى عصبيت.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از پيروى از هواى نفس و مخالفت باهدايت و فرو رفتن به خواب غفلت و اختيار تكلف و برترى دادن باطل‏بر حق و اصرار بر گناه و خرد شمردن گناه و بزرگ شمردن طاعت.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از به خود باليدن توانگران و خوار داشتن‏درويشان و بد رفتارى با زيردستان و ناسپاسى در حق كسى كه به ما نيكى‏كرده است.
بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از اينكه ستمگرى را يارى كنيم،ياستمديده‏اى را خوار بداريم،يا قصد چيزى كنيم كه ما را در آن حقى‏نباشد،يا از روى بى‏دانشى سخن در دانش گوييم.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم،از اينكه در دل خيال فريب كسى رابپروريم و از كردار خويش دستخوش خودپسندى شويم يا به آرزوهاى‏دور و دراز مبتلا گرديم.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم از بدى باطن و حقير شمردن گناهان‏خرد و از اينكه شيطان بر ما چيره شود يا روزگار ما را واژگون بخت‏گرداند يا پادشاه بر ما ستم ورزد.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم از اسرافكارى و هم از بينوايى.
به تو پناه مى‏بريم از شادكامى دشمنان و نيازمند شدن به اقران و ازتنگناى معيشت و از مردن بى آنكه ساز رفتن مهيا كرده باشيم.
بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم از بزرگترين حسرت و گران‏ترين‏مصيبت و بدترين شوربختيها و بد سرانجامى و محروم شدن از ثواب‏آخرت و گرفتار شدن به عقاب روز رستخيز.
بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و به رحمت خويش‏مرا و همه مردان و زنان مؤمن را از آنچه گفته شد پناه ده،يا ارحم‏الراحمين.
دعای نهم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاشْتِيَاقِ إِلَى طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ)
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا، وَ يُسْخِطُكَ الْآخَرُ عَلَيْنَا، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا يُرْضِيكَ عَنَّا، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا وَ لَا تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِيَارِهَا، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَيْ‏ءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمَحَاتِ أَعْيُنِنَا، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَيِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ
نيايش نهم
.دعاى آن حضرت است در اشتياق به طلب مغفرت از خداى جل جلاله.
خداوندا،درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را به توبه‏اى كه‏پسند مى‏دارى راه بر و از اصرار بر گناه كه ناپسند مى‏دارى دور فرماى.
خداوندا،چون ميان دو نقصان،يكى در دين و يكى در دنيا،قرارگرفتيم،نقصان را در آن قرار ده كه زود گذر است و توبه را در آن قرار ده‏كه بقايش بيشتر است.و چون آهنگ دو كار كرديم كه يكى تو را خشنودمى‏سازد و ديگرى تو را به خشم مى‏آورد،ما را بدان سوى كه سبب‏خشنودى توست روانه دار و عزم ما را در آنچه سبب خشم توست سست‏نماى.و در آن هنگام نفسهاى ما را به اختيار خود وامگذار،كه نفسهاى‏ما اگر توفيق خويش رفيق آنها نگردانى راه باطل گزينند و نفس آدمى‏را به بدى فرمان دهد مگر آنكه تو رحمت آورى.#(1)بار خدايا،ما را از ناتوانى آفريده‏اى و بنيان ما بر سستى نهاده‏اى واز آبى پست و بى‏ارج صورت بسته‏اى.ما را هيچ جنبشى نيست مگر به‏توانى كه تو ارزانى دارى و نيرويى نيست مگر به مددى كه تو رسانى.
پس به توفيق خود ياريمان بخش و به راه راست خويش ارشاد فرماى وديده دل ما را از آنچه خلاف دوستى توست كور گردان و چنان كن كه‏نافرمانى را در هيچ يك از اعضاى ما راه نباشد .
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و رازهاى دلهاى ما را وجنبشهاى اندامهاى ما را و نگاههاى ديدگان ما را و سخن زبانهاى ما راچنان گردان كه موجب ثواب تو باشد،تا حسنه‏اى كه سزاوار پاداش‏نيك توست از دست نشود وسيله‏اى كه موجب كيفر بد توست بر جاى نماند.
دعای دهم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي اللَّجَإِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى)
اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ، فَإِنَّهُ لَا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ، وَ لَا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ يَا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ، هَا، نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ فَإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ، وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ، سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ.

نيايش دهم
.دعاى آن حضرت است در التجا به خداى تعالى.
اى خداوند،اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى،از فضل‏توست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى،از عدل‏توست.بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش ازعذابت نجات بخش،كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتاركنى و اگر بخشايش تو نباشد،هيچ يك از ما را نجات نباشد.
اى بى‏نياز بى‏نيازان،اينك ما بندگان تو در دست توايم،و من‏محتاج‏ترين محتاجان به درگاه تو هستم.به گشايشى كه در كار ما دهى‏بينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم.و هرگاه‏چنين شود،آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبخت‏ساخته‏اى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشته‏اى.دراين حالت،ما راندگان درگاه توبه كه روى آوريم و از در تو به كجا رويم؟
اى خداوند،تو منزهى.ما همان بيچارگان هستيم كه اجابتشان‏واجب داشته‏اى و همان بدحالان كه وعده بهروزيشان داده‏اى.
شبيه‏ترين چيزها به خواست و اراده تو و سزاوارترين كارها درعرصه عز و جلال تو،رحمت آوردن تو بر كسى است كه از تو رحمت‏طلبد و فرياد رسيدن تو كسى را كه از تو فرياد خواهد.پس بر زارى ما به‏درگاهت،رحمت آورى.و چون خويشتن بر آستان تو افكنده‏ايم‏بى‏نيازمان فرما .
اى خداوند،چون بر معصيت تو از پى شيطان رفتيم شيطان بر ماشماتت كرد.پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و اكنون كه شيطان‏را به خاطر فرمانبردارى تو واگذاشته‏ايم و از او دل بركنده‏ايم و به سوى‏تو آمده‏ايم،هرگز مباد كه او را بر ما مجال شماتت باشد.
سلام

ممنون از یاران قرآنی عزیز
اما یه سوال؟
شما تا حالا تو نت و یا پای کامپیوتر دعاهای به این بلندی رو خوندید؟؟
جسارت بنده رو ببخشید،قصد اشکال تراشی ندارم،اما حیف نیست این مضامین زیبا در حجاب زیادی و ریزی بمانند و التفاتی به آنها نشود؟؟


بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم از بدى باطن و حقير شمردن گناهان‏خرد و از اينكه شيطان بر ما چيره شود يا روزگار ما را واژگون بخت‏گرداند


بار خدايا،به تو پناه مى‏بريم،از اينكه در دل خيال فريب كسى رابپروريم و از كردار خويش دستخوش خودپسندى شويم يا به آرزوهاى‏دور و دراز مبتلا گرديم


بار خدايا،به تو پناه مى‏برم از اينكه ستمگرى را يارى كنيم،ياستمديده‏اى را خوار بداريم،يا قصد چيزى كنيم كه ما را در آن حقى‏نباشد،يا از روى بى‏دانشى سخن در دانش گوييم



[تصویر:  imam_reza_06.jpg]
صفحه‌ها: 1 2 3 4
لینک مرجع