از دعاى امام - که بر او درود باد- بود، هنگامى که به سوى ماه نو نگاه کرد
(1) اى آفريده فرمانبردار، و کوشاى شتابنده، که در منزلهاى قراردادهشده، آمد و شد مىکنى و در فلک تدبير تصرّف مىکنى.
(2) ايمان آوردم به کسى که به وسيله تو ظلمتها را نورانى ساخت و با تو مبهمات را واضح نمود و تو را نشانهاى از نشانههاى پادشاهىاش و علامتى از علامتهاى سلطنتش قرار داد و تو را با فزونى و کاستى، و طلوع و غروب، و نورفشانى و گرفتگى، به خدمت گرفت. و در همه آن حالات، تو مطيع او هستى و به سوى خواستهاش، شتابندهاى.
(3) پاک و منزّه است او. چه شگفتانگيز است، آنچه در امر تو تدبير نمود! و چقدر لطيف است، آن صنعتى که درباره کار تو انجام داد! تو را کليد ماهى نو براى کارى نو قرار داد.
(4) پس از خدايى که پروردگار من و پروردگار تو، و آفريننده من و آفريننده تو، و تقديرکننده من و تقديرکننده تو، و صورتگر من و صورتگر تو است، درخواست مىکنم که بر محمّد و خاندانش درود فرستد و تو را ماه با برکتى قرار دهد، که (گذشت) روزها از بينش نبرد و طهارتى که گناهان آن را آلوده نکند.
(5) ماه ايمنى از آفتها و سلامتى از بدىها، ماه سعادتمندى بى تيرهبختى، و برکتى بى گرفتارى با آن، و آسانى نياميخته با دشوارى، و خير ناآلوده با شرّ، ماه ايمنى و ايمان و نعمت و احسان و سلامت و اسلام.
(6) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از خوشنودترين کسانى که ماه بر او طلوع کرده و پاکترين کسانى که به سوى آن نگريسته(اند) و نيکبختترين کسانى که تو را در آن (ماه) بندگى نموده(اند)، قرار ده و ما را در آن براى توبه توفيق ده و ما را در آن از گناه حفظ کن و ما را در آن از انجام دادن نافرمانىات نگهدار.
(7) و در آن (ماه) شکر نعمتت را به ما الهام کن و در آن پوششهاى عافيت را به ما بپوشان و با کامل کردن طاعتت در آن، نعمت را بر ما تمام گردان. به درستى که تو بسيار نعمتدهنده و ستودهاى. و خدا بر محمّد و خاندانش که پاک و پاکيزهاند، درود فرستد.
و از دعاى امام عليهالسلام بود، هنگامى که ماه رمضان رسيد
(1) سپاس خداى را که ما را براى سپاسگزارىاش راهنمايى فرمود، و از اهل سپاس قرار داد. تا براى احسانش از شکرگزاران باشيم و ما را بر آن، پاداش نيکوکاران دهد.
(2) و سپاس خداى را که دين خود را به ما هديه کرد، و ما را به آئين خويش اختصاص داد، و در راههاى احسانش، ما را راهى نمود، تا در آن (راهها)، به وسيله نعمتش به سوى خوشنودىاش رويم. سپاسى که آن را از ما بپذيرد و به سبب آن از ما خوشنود شود.
(3) و سپاس سزاوار خداييست که ماه خود، ماه رمضان، ماه روزه و ماه اسلام و ماه پاکى و ماه پاکسازى و ماه بهپا خواستن را، (يکى) از آن راهها قرار داد. که در آن قرآن فروفرستاده شد که براى مردم هدايتگر و نشانههاى آشکار از هدايت و جدا سازى (حقّ از باطل) است.
(4) پس فضيلت آن را بر ساير ماهها، به حرمتهاى فراوان و فضايل مشهور آشکار ساخت. پس در آن به خاطر بزرگداشتش، آنچه در غير آن حلال بود، حرام کرد و از جهت گرامىداشتش، خوردنىها و آشاميدنىها را در آن ممنوع نمود و براى آن، زمان آشکارى قرار داد، که خداوند عزيز و جليل روا نمىدارد که پيش انداخته شود و نمىپذيرد که از آن وقت به تأخير افتد.
(5) آنگاه يک شب از شبهاى آن را بر شبهاى هزار ماه برترى داد، و آن را شب قدر ناميد. که در آن فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان، بر هر يک از بندگانش که بخواهد، با آنچه از تقديرش که محکم نموده، براى هر کارى فرود مىآيند. آن شبِ سلام (به همراه) برکتى است که تا برآمدن سپيدهدم دوام دارد.
(6) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و شناختِ فضيلتش، و بزرگداشتِ احترامش، و خويشتندارى از آنچه را که در آن حرام نمودهاى، به ما الهام کن. و ما را بر روزهاش، با نگهدارى اعضا از گناهان و بهکار بردنش در آن ماه به آنچه تو را خوشنود مىسازد، يارى فرما. تا با گوشهايمان هيچ لغوى گوش ندهيم، و با چشمهايمان به سوى هيچ لهوى نشتابيم.
(7) و تا دستهايمان را به سوى هيچ ممنوعى دراز نکنيم، و با پاهايمان به سوى هيچ حرامى نرويم، و تا شکمهايمان جز آنچه تو حلال نمودهاى در خود جاى ندهد، و زبانهايمان جز به آنچه تو بيان کردهاى، سخن نگويد. و خود را جز در آنچه به پاداش تو نزديک کند، به رنج نيندازيم، و جز آنچه از کيفر تو نگاه دارد، انجام ندهيم. سپس همه آن را از خودنمايى رياکاران و شهرتجويى شهرتطلبان، خالص گردان. که احدى را در آن با تو شريک نسازيم و جز تو در آن مرادى را نطلبيم.
(8) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را در آن بر اوقات نمازهاى پنجگانه، با حدودش که مشخص نمودى و واجباتش که واجب کردى و وظايف آن که معين نمودى و اوقاتش که تعيين گرداندى، آگاه فرما.
(9) و ما را درباره نماز، همچون کسانى قرار ده که مراتبش را درک کردهاند، ارکانش را محافظت نمودهاند، و آن را در اوقات خود -به (همان) سنّتى که بنده و رسول تو (که درودهايت بر او و خاندانش باد) در رکوع و سجود آن و همه فضيلتهايش قرار داد- با پاکى تمام و فراگير، و روشنترين و نهايىترين خشوع بهجا آوردهاند.
(10) و ما را در آن ماه توفيق ده، که با نيکى و بخشش، به خويشاوندانمان نيکى کنيم و با فضل و عطا، همسايگانمان را دلجويى نماييم. و دارايىهايمان را از مظالم خالص گردانيم و آن را با بيرون کردن زکاتها پاک کنيم و به کسى که از ما دورى نموده، بازگرديم و با کسى که به ما ظلم نموده، منصفانه رفتار کنيم و با کسى که با ما دشمنى کرده، مسالمت نماييم. مگر آنان که در راه تو و براى تو با آنها دشمنى شده. که او دشمنى است که با او دوستى نمىکنيم و حزبى است که با او صميمى نمىشويم.
(11) و در آن (ماه) با اعمال شايسته به سوى تو تقرّب مىجوييم که بدين وسيله ما را با آن، از گناهان پاک کنى و از آلوده شدن به عيبهاى تازه در اين (ماه) ما را نگهدارى کنى. تا هيچ يک از فرشتگانت به درگاهت نياورد، مگر کمتر از طاعتهاى گوناگون براى تو و انواع تقرّبى که به سوى تو انجام مىدهيم.
(12) خداوندا، همانا من از تو مىخواهم به حقّ اين ماه و به حقّ کسانى که در آن، از آغاز آن تا پايانش تو را بندگى کردهاند؛ از فرشتهاى که او را مقرّب ساختى، يا پيامبرى که او را فرستادى يا بنده صالحى که او را برگزيدى، که بر محمّد و خاندانش درود فرستى و ما را در اين (ماه) به کرامت خود که به دوستانت وعده دادهاى، سزاوار نما و براى ما در اين (ماه)، آنچه براى کوششگران در طاعتت لازم کردهاى، لازم گردان و ما را در صف کسانى که به واسطه رحمت تو، مستحقّ بالاترين مرتبه گشتهاند، قرار ده.
(13) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از کجروى در يگانگىات و کوتاهى در بزرگداشتنت و شکّ در دينت و کورى از راهت و سهلانگارى حرمتت و فريب خوردن از دشمنت؛ شيطان راندهشده، دور گردان.
(14) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و چنانچه در هر شب از شبهاى اين ماه ما، براى تو بندگانى باشد، که عفو تو، آنها را آزاد مىکند، يا گذشتت ايشان را مىبخشد، پس ما بندگان را از آن بندگان قرار ده. و ما را براى ماهمان از بهترين خويشان و ياران قرار ده.
(15) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و با محو شدن هلال ماه، گناهان ما را محو کن و با گذشتن روزهايش سختىهايمان را از ما بکن. تا (اين ماه) در حالى از ما بگذرد که ما را در آن از خطاها پاکيزه ساختهاى و در اين (ماه) از بدىها خالصمان نمودهاى.
(16) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و اگر در آن کجروى کردهايم، پس ما را بازگردان و اگر در آن منحرف شدهايم، ما را استوار بدار. و اگر دشمن تو شيطان، بر ما چيره شده، پس ما را از او رهايى ده.
(17) خداوندا اين (ماه) را از عبادتهاى ما، پر گردان و اوقاتش را به طاعت ما براى خود، زينت ده و ما را در روزش به روزهدارى آن و در شبش بر نماز و زارى به درگاهت و خشوع براى تو و خوارى در پيشگاهت، يارى نما. تا روزش بر ما به غفلت و شبش به کوتاهى نمودن گواهى ندهد.
(18) خداوندا و ما را تا زمانى که عمر مىدهى در بقيه ماهها و روزها، اينچنين قرار ده و ما را از بندگان صالحت قرار ده. آنان که بهشت را ارث مىبرند، و در آن جاودانند و آنان که آنچه را بخشيدند، در حالى مىبخشند که دلهايشان از بازگشت به سوى پروردگارشان ترسان است و از آنان که در نيکىها مىشتابند و ايشان براى آن پيشى مىگيرند.
(19) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست، در هر وقت و هر آن و بر هر حال. به عدد درودى که بر ديگران درود فرستادهاى، و چندين برابر همه آن به چندين برابر که جز تو شمار آنها را نداند. به درستى که تو هر آنچه را که بخواهى، بهجا مىآورى.
از دعاى امام عليهالسلام بود، در خداحافظى و بدرود ماه رمضان
(1) خداوندا اى کسى که پاداش نمىخواهد.
(2) و اى کسى که بر عطا (و بخشش) پشيمان نمىشود.
(3) و اى کسى که بنده خود را همسان (عملش) جزا نمىدهد.
(4) بخشش تو ابتدا(يى و بدون مقدّمه) و بخشايشت از روى تفضّل است، و کيفرت از روى عدل، و فرمانت خير است.
(5) اگر عطا کنى، عطايت را با منّت نياميختهاى و اگر منع کنى، منع داشتنت از روى ستم نيست.
(6) هر که تو را شکر کرد، قدردانى کنى و حال آنکه شکرگزارى را تو به او الهام کردهاى.
(7) و هر که تو را سپاس گزارد، جزا دهى و حال آنکه سپاسگزارى را تو به او آموختهاى.
(8) مىپوشانى بر کسى که اگر مىخواستى، رسوايش مىنمودى، و مىبخشى بر کسى که اگر مىخواستى، محرومش مىکردى. و حال آنکه هر دو از جانب تو سزاوار رسوايى و محروميّتند. مگر آنکه تو کارهايت را بر تفضّل قرار دادهاى و قدرتت را بر گذشت، جارى ساختهاى.
(9) و با کسى که نافرمانىات را نموده، با بردبارى رفتار مىکنى و کسى را که به خود قصد ستم نموده، مهلت دادهاى. با حوصلهاتْ منتظر بازگشت ايشان مىمانى و تا هنگام توبه، شتاب در کيفر ايشان را ترک مىکنى، تا هلاکشونده ايشان، به خاطر تو هلاک نشود و بدبختشان به وسيله نعمت تو، بدبخت نگردد. مگر بعد از عذرهاى فراوان بر او و پس از حجّتهاى پياپى آوردن بر او. که (اين همه) کرامت، از گذشت توست، اى کريم!. و سودى از مهربانى توست، اى بردبار!.
(10) تويى آنکه براى بندگانت، درى به سوى بخشايشت گشودهاى و آن را توبه ناميدهاى، و بر آن درْ از وحى خود، راهنمايى قرار دادهاى تا از آن گمراه نشوند. پس تو که نامت مبارک است، فرمودى: «به سوى خدا توبه کنيد. توبه خالص. اميد است که پروردگارتان بدىهايتان را از شما بزدايد و شما را به بهشتهايى داخل کند که نهرها از زير آن جارى است.
(11) روزى که خداوند، پيامبر و کسانى که به او ايمان آوردهاند را خوار نمىکند. نورشان پيشرو و از سمت راستشان حرکت مىکند، گويند: «پروردگارا، نورمان را براى ما کامل گردان و ما را بيامرز. به درستى که تو بر هر چيزى توانايى.» پس -بعد از گشودن درْ و بهپا داشتن راهنما- عذر آنکه از ورود به آن منزل غفلت نمايد چيست؟!
(12) و تويى آنکه در داد و ستد با بندگانت، در بهاى آن بر خود افزودهاى. مىخواهى در تجارت کردنشان با تو، سود برند و در آمدن به سوى تو و افزونى يافتن از جانب تو، رستگار شوند. پس تو که نامت مبارک و بلندمرتبه است، فرمودى: «هر کس کار نيکى بهجا آورَد، پس براى او ده برابر آن است و هر کس کار بدى کند، جز مانند آن جزا داده نمىشود.»
(13) و فرمودى: «داستان کسانى که دارايىهايشان را در راه خدا مىبخشند، مانند داستان دانهايست که هفت خوشه رويانده، که در هر خوشه صد دانه باشد و خدا براى هر که بخواهد، چندين برابر مىکند.» و فرمودى: «کيست آنکه به خدا وام دهد، وامى نيکو. که خدا آن را برايش به چندين و چند برابر افزون نمايد؟.» و مانندهاى آن (آيههايى) که از افزايشهاى نيکىها در قرآن فروفرستادى.
(14) و تويى آنکه ايشان را با سخن غيبى خود و با ترغيب نمودنت که بهره آنان را دربر دارد، راهنمايى به چيزى کردى که اگر آن را از نظرشان مىپوشاندى ديدگانشان آن را درنمىيافت، و گوشهايشان آن را فرانمىگرفت و انديشههايشان به آن نمىرسيد. پس فرمودى: «مرا ياد کنيد تا شما را ياد کنم و مرا شکر گزاريد و مرا کفران نکنيد.» و فرمودى: «اگر شکر گزاريد، شما را فزونى دهم و اگر کفران نماييد، همانا عذاب من شديد است.»
(15) و فرمودى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت کنم. همانا کسانى که از عبادت من کبر مىورزند، به زودى با خوارى داخل جهنّم خواهند شد.» پس دعا کردن را عبادت و ترک آن را استکبار ناميدى و بر ترک آن، داخل شدن در جهنّم با خوارى را هشدار دادى.
(16) پس با نعمتِ خودت، تو را ياد کردند و با تفضّلت، تو را شکر گزاردند و به فرمانت، تو را خواندند و جهت طلبِ افزودن (نعمت) تو، براى (رضاى) تو صدقه دادند و در (همه) اينها نجات ايشان از خشمت و دست يافتنشان به خوشنودىات نهفته بود.
(17) و اگر آفريدهاى از جانب خودش آفريدهاى را، به مانند آنچه تو با آن بندگانت را از جانب خود راهنمايى فرمودهاى، راهنمايى مىکرد، به احسان وصف مىشد و به بخشندگى تعريف مىگشت و به هر زبانى (مورد) ستايش قرار مىگرفت. پس ستايش براى توست، تا آنجا که راهى در ستايش تو يافت شود و براى ستايش کلمهاى که با آن ستايش شوى باقى ماند و مقصودى که به آن بازگردد، وجود داشته باشد.
(18) اى آنکه با احسان و تفضّل، مورد ستايش بندگانت قرار گرفتهاى و با بخشش و نعمت، ايشان را پوشاندهاى. چه آشکار است در (جمع) ما نعمت تو! و چه سرشار است بر ما بخشش تو! و چه مخصوص گشته است نيکىات به ما!.
(19) ما را به دينت که آن را برگزيدى و به آئينت که آن را پسنديدى و به راهت که آن را آسان نمودى، هدايت کردى و ما را به (راه) نزديکى نزد خودت و رسيدن به کرامتت، بينا نمودى.
(20) خداوندا و تو از کارهاى برگزيده و واجبات مخصوصه، ماه رمضان را قرار دادى. همان که آن را از بقيه ماهها مخصوص داشتى و از همه زمانها و روزگارها برترىاش دادى. و آن را بر همه زمانهاى سال برگزيدى. به سبب آنچه در آن ماه از قرآن و نور نازل کردى و ايمان را در آن چندين برابر نمودى و روزه را در آن واجب کردى و در آن به برپا خاستن (شب) ترغيب نمودى و شب قدر را که از هزار ماه بهتر است، در آن بزرگ داشتى.
(21) سپس ما را بر بقيه امّتها به وسيله آن (ماه)، برترى دادى و به فضيلت آن ما را -نه اهل آئينهاى ديگر را- برگزيدى. پس به فرمان تو روزش را روزه گرفتيم و به يارى تو شبش را بهپا خاستيم. در حالى که در معرض روزه داشتن و بهپا خاستن (شبانه) بوديم، از رحمتت -بدان خاطر- به ما عرضه داشتى. و آن را وسيله پاداش تو قرار داديم و تو دارنده هر آنچيزى هستى که از درگاهت خواسته شود. بخشنده هر آنچيزى هستى که از فضلت درخواست گردد. و نزديک به هر آن کسى هستى که براى قرب به تو کوشد.
(22) و اين ماه در بين ما (در) مقام پسنديده اقامت کرد و با ما همچون يارِ نيکو همراه شد و ما را به برترين سودهاى جهانيان، سودمند نمود. سپس هنگام تمام شدن وقتش و به سر آمدن مدّتش و پايان يافتن عدد (روزهاى)ش، از ما جدا شد.
(23) پس آن را وداع مىگوييم، وداع از کسى که فراقش بر ما دشوار است و رفتنش از (ميان) ما، اندوهگين و بيمناکمان مىسازد و بر ما لازم است براى او پيمان نگه داريم و حرمت رعايت کنيم و حقّ ادا نماييم. پس مىگوييم: درود بر تو، اى بزرگترين ماه خدا، و اى عيد دوستان او.
(24) درود بر تو، اى گرامىترين وقتهايى که همراه بودى و اى بهترين ماه در روزها و ساعتها.
(25) درود بر تو ماهى که آرزوها در آن نزديک شد و اعمال در آن گسترده گشت.
(26) درود بر تو همنشينى که تا بودى، احترامش بزرگ بود و چون از دست رفت، فقدانش غمانگيز بود و مايه اميدى که فراقش رنجآور بود.
(27) درود بر تو همدمى که چون روى آورد، دلها را آرام نمود و شادمان ساخت. و چون سپرى شد، بيمناک ساخت و بىتاب گردانْد.
(28) درود بر تو همسايهاى که دلها در آن فروتن گرديد و گناهان در آن کم شد.
(29) درود بر تو ياورى که در برابر شيطان يارى کرد و همراهى که راههاى احسان را آسان نمود.
(30) درود بر تو. چه بسيار است آزادشدگان (از عذاب) خدا در تو! و چه نيکبخت است کسى که به سبب تو، حرمتت را رعايت کند!.
(31) درود بر تو. چه محوکننده بودى، گناهان را! و چه پوشنده بودى، انواع عيبها را!.
(32) درود بر تو. چه طولانى بودى، بر گناهکاران! و چه با هيبت بودى، در سينههاى مؤمنان!.
(33) درود بر تو ماهى که روزها(ى ديگر) با آن برابرى نمىکند.
(34) درود بر تو ماهى که از هر چيز سلامت است.
(35) درود بر تو که همراهىاش ناپسند و معاشرتش نکوهيده نيست.
(36) درود بر تو همانطور که با برکتها بر ما وارد شدى و چرکى خطاها را از ما شستى.
(37) درود بر تو نه آنکه وداع با او از روى دلتنگى باشد. و نه آنکه ترک روزهاش از سر ملالت باشد.
(38) درود بر تو که پيش از زمان آمدنش، طلب شده و پيش از از دست رفتنش، بر آن اندوه خورند.
(39) درود بر تو. چه بسيار بدىها که به سبب تو، از ما برطرف شد! و چه بسيار نيکىاى که به وسيله تو، بر ما فزونى يافت!.
(40) درود بر تو و بر شب قدر که بهتر است از هزار ماه.
(41) درود بر تو. ديروز چه بسيار بر تو حريص بوديم! و فردا چه سخت به سوى تو مشتاقيم!.
(42) درود بر تو و بر فضيلتت که از آن محروم شديم و بر نيکىهاى گذشتهات که از دست داديم.
(43) خداوندا، همانا ما اهل اين ماه هستيم، که ما را به وسيله آن شرافت دادى و ما را براى آن به وسيله نعمتت، توفيق دادى، آنگاه که تيرهبختان، وقت آن را نشناختند و بر اثر شقاوتشان، از فضل آن ماهْ محروم گشتند.
(44) تويى مولايى که ما را به وسيله شناخت آن، برترى دادى و ما را به روش آن، راهنمايى نمودى و ما را -با (همه) کوتاهىْ (کردنهايمان)- توفيق دادى تا روزهاش و بهپا خاستنش (در شبانگاه) را عهدهدار شويم. و در آن اندکى از بسيار را انجام داديم.
(45) خداوندا، پس سپاس براى توست، در حالى که به بدکردارى، اقرارکننده و به سهلانگارى، اعترافکنندهايم و پشيمانى قطعى دلهايمان و عذر خواستن راستين زبانهايمان، براى توست. پس ما را بر آنچه از کوتاهى در آن ماه به ما رسيده، پاداش ده. پاداشى که با آن فضل پسنديده را دريابيم و با آن اندوختههاى گوناگون که بر آن حريص و آزمند شدهايم را عوض بستانيم.
(46) و (قبول) عذر ما را که در آن (ماه) بر حقّت کوتاهى کردهايم، بر ما لازم گردان و عمر ما -که در پيش روى ماست- را، به ماه رمضان آينده برسان. پس چون ما را به آن رساندى، ما را بر انجام عبادتى که تو شايسته آنى، يارى فرما. و ما را بر قيام به طاعتى که سزاوار آن ماه است، موفّق بدار. و از اعمال شايسته، آنچه را که سبب دريافتن حقّ تو در دو ماه (رمضان گذشته و آينده) از ماههاى روزگار باشد، براى ما پيوسته گردان.
(47) خداوندا و گناه کوچک يا بزرگى که در اين ماه به آن نزديک شديم يا گناهى که در آن انجام داديم و خطايى که ما در آن (ماه) از روى عمد زير بارش رفتيم، يا فراموشىاى که در آن به خود ستم کرديم يا با آن حرمت ديگرى را پردهدرى نموديم؛ پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را به پرده خود بپوشان و به عفو خود از ما درگذر و ما را در آن، پيش چشمان شماتتکنندگان قرار نده و زبان طعنهزنندگان را در آن (ماه) بر ما نگشا و به مهربانىات که نابود نمىشود و به فضلت که کم نمىگردد، ما را در اين (ماه) به کارى که سبب فروريختن و کفّاره کارهايى مىشود که بر ما نمىپسندى، بگمار.
(48) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست. مصيبت ما را در (رفتن) ماهمان جبران کن. و براى ما روز عيد و فطرمان را مبارک گردان. و آن را از بهترين روزهايى که بر ما گذشته است قرار ده که جلبکنندهترين روز، براى عفو و محوکنندهترين آن، براى گناه باشد. و گناهان پنهان و آشکار ما را بيامرز.
(49) خداوندا با گذشتن اين ماه، ما را از خطاها درآور. و با بيرون رفتنش، ما را از بدىهايمان بيرون بر. و به وسيله آن، ما را از سعادتمندترين اهل آن و از پرنصيبترين آنان در آن ماه و از بهرهمندترين ايشان از آن قرار ده.
(50) خداوندا و هر کس رعايت کرده اين ماه را، به طورى که حقّ رعايتش است، و حرمتش را آن طورى که حقّ بوده نگه داشته، و حدودش را آن طورى که حقّش بوده بهپا داشته و از گناهان خويش به طورى که حقِّ پرهيز کردن بوده پرهيز نموده، يا به وسيله عمل تقربآورى به سوى تو تقرب جسته، که خوشنودى تو را براى او لازم گردانده و رحمتت را به او برگردانده؛ پس از (توانگرى) نزد خودت، مانند آن را به ما ببخش و از فضلت، چندين برابر آن را به ما عطا فرما. به درستى که فضل تو کاستىپذير نيست و همانا گنجينههاى تو کم نمىشود، بلکه فزونى مىيابد و به درستى که معادن احسانت فنا نمىشود و به درستى که عطاى تو، عطايى گواراست.
(51) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و براى ما مانند پاداش کسانى که روزه گرفتهاند يا در اين ماه تا روز قيامت تو را عبادت مىکنند، بنويس.
(52) خداوندا ما در روزِ فطرمان که آن را براى اهل ايمانْ عيد و شادى و براى اهل دينتْ محل اجتماع و گردهمايى قرار دادى، از هر گناهى که آن را مرتکب شدهايم يا بدىاى که در گذشته انجام دادهايم يا انديشه بدى که در دل داشتهايم، به درگاه تو توبه مىکنيم. توبه کسى که بازگشتن به گناه را در دل ندارد و پس از توبه به خطايى بازنمىگردد. توبه خالصى که از ترديد و دودلى پاک باشد. پس آن را از ما بپذير و از ما خوشنود باش و ما را بر آن ثابت گردان.
(53) خداوندا ترسِ کيفرِ هشداردادهشده و شوقِ پاداشِ وعدهدادهشده را روزى ما گردان. تا خوشى آنچه از تو مىخواهيم و اندوه آنچه از آن به تو پناه مىبريم، دريابيم.
(54) و ما را در نزد خود از توبهکنندگانى قرار ده که دوستىات را براى آنها واجب نمودهاى، و بازگشت به طاعتت را از آنان پذيرفتهاى. اى عادلترين دادگران.
(55) خداوندا از پدران و مادران و همه همکيشان ما، هر که از ايشان درگذشته و مرده و هر که زنده مانده، تا روز رستاخيز درگذر.
(56) خداوندا بر محمّد پيامبرمان و خاندانش درود فرست. همچنانکه بر فرشتگان مقرّبت درود فرستادى. و بر او و خاندانش درود فرست، همچنانکه بر پيامبران فرستادهشدهات درود فرستادى. و بر او و خاندانش درود فرست، همچنانکه بر بندگان شايستهات درود فرستادى. و برتر از آن اى پروردگار جهانيان، درودى که برکت آن به ما رسد و سودش ما را دريابد و دعاى ما به سبب آن مستجاب گردد. به درستى که تو کريمتر کسى هستى که از او درخواست شده و بىنيازکنندهتر کسى هستى که بر او اعتماد شده و بخشندهتر کسى هستى که از فضل او درخواست شده و تو بر هر چيزى توانايى.
سلام بر یاران قرآنی عزیز
نمی دونم تا چه حد با دعاهای فوق زیبای صحیفه آشنا هستید و مأنوس...
اما جمله به جمله ی این کتاب رو باید با طلا نوشت...
هر جمله از این دعا درسی است بزرگ برای زندگی.
خدایا بر محمد و آل او درود فرست
و ایمانم را به کامل ترین ایمان رسان
و یقینم را برترین یقین قرار ده
و نیتم را به بهترین نیّت ها
و عملم را به بهترین اعمال منتهی گردان
آمین
با رالها آمین یارب العالمین
**********************
بسم الله الرحمن الرحیم
ان شالله به همت یاران قرآنی این جا رو هم نور باران خوهند کرد . کبوتر حرم سپاس گزاریم . به نمایندگی از طرف دیگر دوستان .
و بابت دعا یتان معبودا الهی آمین
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ، فَقَال :
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ يَكُونُ بَعْدَهُ الَّذِي قَصُرَتْ عَنْ رُؤْيَتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِينَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِينَ. ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِيَّتِهِ اخْتِرَاعاً. ثُمَّ سَلَكَ بِهِمْ طَرِيقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِي سَبِيلِ مَحَبَّتِهِ، لَا يَمْلِكُونَ تَأْخِيراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَيْهِ، وَ لَا يَسْتَطِيعُونَ تَقَدُّماً إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ. وَ جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا يَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا يَزِيدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ. ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِي الْحَيَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً، وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً، يَتَخَطَّى إِلَيْهِ بِأَيَّامِ عُمُرِهِ، وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ، حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَيْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ، لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى. عَدْلًا مِنْهُ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ، وَ تَظاَهَرَتْ آلَاؤُهُ، لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ. وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ «إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا.» وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ، وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُكْرِهِ، وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِيَّتِهِ، وَ دَلَّنَا عَلَيْهِ مِنَ الْإِخْلَاصِ لَهُ فِي تَوْحِيدِهِ، وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّكِّ فِي أَمْرِهِ. حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ. حَمْداً يُضِيءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ يُسَهِّلُ عَلَيْنَا بِهِ سَبِيلَ الْمَبْعَثِ، وَ يُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ، يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لَا هُمْ يُنْصَرُونَ. حَمْداً يَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّيِّينَ فِي كِتَابٍ مَرْقُومٍ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ. حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُيُونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ، وَ تَبْيَضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ. حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِيمِ نَارِ اللَّهِ إِلَى كَرِيمِ جِوَارِ اللَّهِ. حَمْداً نُزَاحِمُ بِهِ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِيَاءَهُ الْمُرْسَلِينَ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِي لَا تَزُولُ، وَ مَحَلِّ كَرَامَتِهِ الَّتِي لَا تَحُولُ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَى عَلَيْنَا طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ. وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِيلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلَى جَمِيعِ الْخَلْقِ، فَكُلُّ خَلِيقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَى طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَيْهِ، فَكَيْفَ نُطِيقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّي شُكْرَهُ لَا، مَتَى. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَكَّبَ فِينَا آلَاتِ الْبَسْطِ، وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ، وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَيَاةِ، وَ أَثْبَتَ فِينَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ، وَ غَذَّانَا بِطَيِّبَاتِ الرِّزْقِ، وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ. ثُمَّ أَمَرَنَا لِيَخْتَبِرَ طَاعَتَنَا، وَ نَهَانَا لِيَبْتَلِيَ شُكْرَنَا، فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِيقِ أَمْرِهِ، وَ رَكِبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ، فَلَمْ يَبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ، وَ لَمْ يُعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ، بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَكَرُّماً، وَ انْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْماً. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِي لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا فَمَا هَكَذَا كَانَتْ سُنَّتُهُ فِي التَّوْبَةِ لِمَنْ كَانَ قَبْلَنَا، لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ، وَ لَمْ يُكَلِّفْنَا إِلَّا وُسْعاً، وَ لَمْ يُجَشِّمْنَا إِلَّا يُسْراً، وَ لَمْ يَدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لَا عُذْراً. فَالْهَالِكُ مِنَّا مَنْ هَلَكَ عَلَيْهِ، وَ السَّعِيدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَيْهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلَائِكَتِهِ إِلَيْهِ وَ أَكْرَمُ خَلِيقَتِهِ عَلَيْهِ وَ أَرْضَى حَامِدِيهِ لَدَيْهِ حَمْداً يَفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ كَفَضْلِ رَبِّنَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ. ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَكَانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ عِبَادِهِ الْمَاضِينَ وَ الْبَاقِينَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ، وَ مَكَانَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. حَمْداً لَا مُنْتَهَى لِحَدِّهِ، وَ لَا حِسَابَ لِعَدَدِهِ، وَ لَا مَبْلَغَ لِغَايَتِهِ، وَ لَا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِيعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِيقاً إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِيراً مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِيراً عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ، وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ. حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ.
ستايش خداي ـ عزّوجل ـ
ستايش براي خداست؛ آن نخستينِ بيآغاز و آن واپسينِ بيانجام.
او كه ديدهي بينندگان از ديدنش فرو مانَد، و انديشهي وصف كنندگان ستودنش نتواند.
آفريدگان را به قدرت خود آفريد، و به خواستِ خويش بر آنان جامهي هستي پوشيد.
آنگاه ايشان را به راهي كه ميخواست رهسپار كرد، و به جادهي محبّت خود روان گردانيد. آفريدگان نتواند از حدّي كه خدا برايشان مقرّر ساخته است، قدمي پيش و پس بگذارند.
براي هر يك از آنان روزيام معلوم و به اندازه قرار داده است؛ آن گونه كه هيچ كس نتواند از آن كس كه خدا فراوان به او داده، چيزي بكاهد، و به آن كس كه اندك به او بخشيده، چيزي بيفزايد.
سپس براي زندگياش پاياني مشخص و زماني معيّن قرار داد كه با روزهاي عمرش به سوي آن گام بر ميدارد، و با سالهاي روزگار خويش بدان نزديك ميشود؛ تا چون واپسين گامها را بردارد و عمرش به سرآيد، جان او را بستاند و به سوي پاداش بسيار يا عذاب وحشتبار خود روان سازد، «تا آنان را كه بد كردهاند، به سبب كردارشان، سزا دهد، و آنان را كه نيكي كردهاند، جزا بخشد»؛
و اين، نشانِ دادگري اوست. نامهاي او پاك و بينقص است، و نعمتهايش بر همه آشكار. «از آنچه ميكند، باز خواست نشود، در حالي كه آنان بازخواست شوند.»
ستايش براي خداست كه اگر در برابر آن همه نعمتِ پياپي كه بر بندگانش فرستاد، ستايش خود را به ايشان نميآموخت، از نعمتهايش بهره ميجستند و او را سپاس نميگفتند، و از روزياش گشايش مييافتند و شكرانهي آن را به جا نميآوردند.
در اين صورت، از مرزهاي انساني برون ميافتادند و در وادي حيواني پاي مينهادند، و آن گونه ميشدند كه خدا در كتاب استوار خود فرمود: «آنان مثل چارپايانند، نه بيشتر، بلكه از چارپايان نيز گمراهتر.»
ستايش براي خداست كه خود را به ما شناسانيد، و شيوهي سپاسگزاريِ از خود را به ما آموخت، و درهاي علم به پروردگارياش را به روي ما گشود، و ما را به اخلاص ورزيدن در توحيدِخود رهنمون ساخت، و از شك و ناباوري نگاه داشت.
ستايش كه با آن در حلقهي ستايشگرانش درآييم، و به ياري آن پيشي گيريم از همهي آنان كه در طلب خشنودي و بخشايش او پيش افتادهاند.
ستايشي كه به سبب آن، تيرگيهاي برزخ بر ما آشكار، و راه رستاخيز هموار شود، و در روزي كه «هر كس به سزاي خود برسد و بر كسي ستم نرود»، و در «روزي كه هيچ دوستي به كار دوستِ خود نيايد و هيچ كس به ياري ديگري نشتابد»، ما در پيشگاه گواهان (فرشتگان و پيامبران و امامان ـ عليهم السّلام ـ ) بلند مرتبه شويم.
ستايشي نوشته شده در كارنامهي ما كه تا «اعلي علّيّين» بالا رود و فرشتگان مقرّب خدا بر آن گواهي دهند.
ستايشي كه در روز خيره شدن چشمها از ترس قيامت، ديدگان ما بدان روشني گيرد، و آن گاه كه عدهّاي سيهروي گردند، ما بدان رو سپيد شويم.
ستايشي كه ما را از آتش دردناك خدا برهاند و در كنار بخششِ هموارهاش بنشاند.
ستايشي كه ما را با فرشتگانِ مقرّب او همنشين سازد، و در سراي جاويدي كه پيوسته باقي است، و در جايگاه پُر نعمتي كه هرگز دگرگون نشود، ما را با پيامبراني كه فرستاده همدوش و همنفس گرداند.
ستايش براي خداست؛ او كه زيباييهاي آفرينش را براي ما برگزيد، و روزيهاي پاك و نيكو را به سوي ما روان گردانيد،
و ما را بر همهي آفريدگان برتري بخشيد و بر آنان چيرگي داد. پس اينك هر آفريدهاي به توانايي او فرمانبردار ماست. و به ياري او در اطاعت ما ناچار.
ستايش براي خداست كه دَرِ نياز را، جز به درگاه خويش، از همه سو بر ما بست؛ حالا چگونه سپاس او را گزاريم؟ كي توانيم از عهدهي شكرش به درآييم؟ نه، كي توانيم؟
ستايش براي خداست؛ او كه در پيكر ما ابزارهايي براي گشودن و بستنِ اندامها نهاد، و ما را از نيروي زندگي بهرهمندي داد، و اندامهايي براي كار و تلاش در ما پديد آورد، و از خوردنيهاي پاك و گوارا روزيمان كرد، و با فضل و بخشش خود ما را توانگر ساخت. و با نعمت خويش سرمايهمان بخشيد.
آنگاه ما را به كارهاي فرمان داد تا فرمانبرداريمان را بسنجد، و از كارهايي نهي فرمود تا سپاسگزاريمان را بيازمايد. پس از آن، چون از فرمانش سرپيچيديم و بر مركب نافرمانياش نشستيم، در كيفر دادنِ ما عجله نكرد و در انتقام گرفتن از ما شتاب نورزيد، بلكه از سَرِ بزرگواري، با رحمت خود با ما مدارا كرد، و از روي بردباري، با مهرباني مهلتمان داد و بازگشتِ ما را به انتظار نشست.
ستايش براي خداست كه ما را به راه توبه رهنمون گرديد، و از احسانِ او بود كه ما بدان راه افتاديم. و اگر از نعمتهاي او به همين يك نعمت بسنده كنيم، باز هم نعمت دادنش نيكو، احسانش در حقّ ما بس بزرگ، و بخشش او از شمار بيرون است.
آيين خداوندياش در پذيرش توبهي پيشينيان اين گونه نبود. هر چه را تاب آن نداشتيم، از عهدهي ما برداشت، و جز به اندازهي توانمان تكليف نفرمود، و ما را جز به كارهاي آسان وا نداشت، و براي هيچ يك از ما بهانهاي باقي نگذاشت.
اينك، از ما نگونبخت آن كس است كه نافرمانيِ خدا كند، و نيكبخت آن كس كه به او روي آورَد.
ستايش براي خداست به هر زباني كه نزديكترين فرشتگانش و گراميترين آفريدگانش و پسنديدهترين ستايشگرانش او را بدان ميستايند.
ستايشي برتر از هر ستايش ديگر؛ به همان اندازه كه پروردگار ما، خود، از همهي آفريدگانش برتر است.
پس به جاي هر نعمتي كه بر ما و همهي بندگان درگذشته و زندهي خود ارزاني داشته است، و به شمار تمام آنچه در علم بيپايان او گنجد، و به جاي هر يك از نعمتهايش، او را سپاس ميگوييم؛
شكر و سپاسِ چندين برابر و بيآغاز و انجام، تا هنگامهي رستاخيز؛ ستايشي كه بياندازه است، و به شمار درنيايد، و پايان نپذيرد، و در آن هيچ گسستي نباشد.
ستايشي كه وسيلهاي براي رسيدن به فرمانبرداري و بخشايش او، و راهي به بهشت، و پناهگاهي در برابر انتقام، و آسايشي از خشم، و پشتيباني براي فرمانبرداري، و بازدارندهاي از نافرماني، و مددكاري بر انجام دادن فرمودههاي او باشد.
ستايشي كه با آن در جرگهي دوستدارانِ نيكبختِ او درآييم، و در صفِ كساني باشيم كه با شمشيرهاي دشمنانش به شهادت رسيدهاند. بيشك، او سرپرست مؤمنان و نيكو خصال است.
ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي
بسم الله الرحمن الرحیم
دعای دوم ..........
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْءٍ وَ إِنْ عَظُمَ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْءٌ وَ إِنْ لَطُفَ. فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ. كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ. وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ. وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ. وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ. حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ. فَنَهَدَ إِلَيْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِكَ، وَ مُتَقَوِّياً عَلَى ضَعْفِهِ بِنَصْرِكَ فَغَزَاهُمْ فِي عُقْرِ دِيَارِهِمْ. وَ هَجَمَ عَلَيْهِمْ فِي بُحْبُوحَةِ قَرَارِهِمْ حَتَّى ظَهَرَ أَمْرُكَ، وَ عَلَتْ كَلِمَتُكَ، وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ. اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ حَتَّى لَا يُسَاوَى فِي مَنْزِلَةٍ، وَ لَا يُكَافَأَ فِي مَرْتَبَةٍ، وَ لَا يُوَازِيَهُ لَدَيْكَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ. وَ عَرِّفْهُ فِي أَهْلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أُمَّتِهِ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ حُسْنِ الشَّفَاعَةِ أَجَلَّ مَا وَعَدْتَهُ يَا نَافِذَ الْعِدَةِ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ.
********
صلوات و درود بر محمد و خاندانش
ستايش براي خداست كه بر ما منّت نهاد و پيامبر خود، محمد ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ ، را به سوي ما فرستاد، نه به سوي امتهاي پيشين و مردمانِ گذشته؛ با قدرتي كه در هيچ كاري، هر چند بزرگ، در نمانَد و
هيچ چيز را، در چند كوچك، فرو نگذارد.
پس ما را واپسين آفريدگان خود قرار داد و بر خدا ناباوران گواه گردانيد، و به احسانِ خويش، بر آنان كه اندك شمار بودند، فزوني بخشيد.
خدايا، اينك بر محمد كه امانتدار وحي تو و برگزيدهي آفريدگان تو و مخلص در ميان بندگان توست، درود فرست؛ او كه پيشواي رحمت و قافلهسالار نيكي و كليد گنجينههاي بركت است؛
زيرا او در انجام دادنِ فرمان تو خود را به رنج افكند،
و جسمش را در راه تو هدف تيرهاي بلا گردانيد،
و در فرا خواندنِ مردمان به دين تو، آشكارا با خويشانش درافتاد،
و براي خشنودي تو با خاندان خود به پيكار برخاست،
و از بستگانش بُريد تا دينِ تو را زنده بدارد،
و نزديكان را به دليل انكار كردنشان از خود براند،
و دُوران را بر اثر پذيرفتنشان، به خود نزديك ساخت،
و در راه تو با بيگانگان دوستي ورزيد،
و با خويشان دشمني،
و خويشتن را در رساندن پيغام تو خسته كرد،
و براي اين كه مردم را به آيين تو دعوت كند، رنجها برد،
و خود را به اندرز دادنِ دعوت شدگان به كار گماشت،
و راهيِ ديار غربت شد و زادگاه و خانواده و سرزميني را كه به آن انس گرفته بود، يكجا رها كرد تا دين تو را پيروزي و سربلندي بخشد، و از تو خواست كه در برابر كافران او را ياري كني.
سرانجام، آنچه را در حقّ دشمنانِ تو خواسته بود، يكسر به دست آورد،
و تمام آنچه را دربارهي دوستانت انديشيده بود، دريافت نمود.
با كافران جنگيد، در حالي كه با ياري تو خواهان پيروزي بود و با نيروي تو بر ناتواني خويش چيرگي ميجست.
با آنان در دلِ خانههاشان به جنگ پرداخت،
و ناگاه در ميانِ منزلهاشان بر آنان تاخت،
تا اين كه فرمان تو آشكار گرديد و كلمهي تو برتري يافت؛ «گرچه مشركان را خوش نيامد.»
خدايا، او را به پاس رنجي كه در راه تو تاب آورده است، تا بالاترين مرتبههاي بهشت بالا ببر،
آن گونه كه هيچ كس در هيچ مقامي به پاي او نرسد، و در هيچ مرتبهاي با او برابر نباشد، و هيچ يك از فرشتگان مقرّب درگاهت و هيچ يك از پيامبرانِ فرستادهات، نزد تو با او برابري نتواند.
افزون بر آنچه به او وعده دادهاي كه شفاعتش را در حقّ خاندانِ پاك و امّت با ايمانش بپذيري، به او عطا فرما،
اي كسي كه وعدهي خود را به انجام رساني و به هر چه گويي وفا كني؛ اي كه بديها را تا چندين برابر به خوبيها دگرگون سازي؛ همانا تو داراي بخشش بزرگ هستي.
ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
با دعای سوم در خدمت شما هستم
كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَى حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مُقَرَّب :
اللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذِينَ لَا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ، وَ لَا يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ، وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ، وَ لَا يُؤْثِرُونَ التَّقْصِيرَ عَلَى الْجِدِّ فِي أَمْرِكَ، وَ لَا يَغْفُلُونَ عَنِ الْوَلَهِ إِلَيْكَ وَ إِسْرَافِيلُ صَاحِبُ الصُّورِ، الشَّاخِصُ الَّذِي يَنْتَظِرُ مِنْكَ الْإِذْنَ، وَ حُلُولَ الْأَمْرِ، فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ صَرْعَى رَهَائِنِ الْقُبُورِ. وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ، وَ الْمَكَانِ الرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِكَ. وَ جِبْرِيلُ الْأَمِينُ عَلَى وَحْيِكَ، الْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ، الْمَكِينُ لَدَيْكَ، الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ عَلَى مَلَائِكَةِ الْحُجُبِ. وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ، فَصَلِّ عَلَيْهِمْ، وَ عَلَى الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ مِنْ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ، وَ أَهْلِ الْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالَاتِكَ وَ الَّذِينَ لَا تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُءُوبٍ، وَ لَا إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لَا فُتُورٌ، وَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ الشَّهَوَاتُ، وَ لَا يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ الْغَفَلَاتِ. الْخُشَّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النَّظَرَ إِلَيْكَ، النَّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ، الَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيمَا لَدَيْكَ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ تَزْفِرُ عَلَى أَهْلِ مَعْصِيَتِكَ سُبْحَانَكَ مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ. فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى الرَّوْحَانِيِّينَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ، وَ أَهْلِ الزُّلْفَةِ عِنْدَكَ، وَ حُمَّالِ الْغَيْبِ إِلَى رُسُلِكَ، وَ الْمُؤْتَمَنِينَ عَلَى وَحْيِكَ وَ قَبَائِلِ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ اخْتَصَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ، وَ أَغْنَيْتَهُمْ عَنِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ بِتَقْدِيسِكَ، وَ أَسْكَنْتَهُمْ بُطُونَ أَطْبَاقِ سَمَاوَاتِكَ. وَ الَّذِينَ عَلَى أَرْجَائِهَا إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتَمَامِ وَعْدِكَ وَ خُزَّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السَّحَابِ وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتَمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ. وَ مُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَ الْبَرَدِ، وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ، وَ الْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ، وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ وَ الَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ، وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَ عَوَالِجُهَا وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ بِمَكْرُوهِ مَا يَنْزِلُ مِنَ الْبَلَاءِ وَ مَحْبُوبِ الرَّخَاءِ وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ، وَ رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ، وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ، وَ مَالِكٍ، وَ الْخَزَنَةِ، وَ رِضْوَانَ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ. وَ الَّذِينَ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ، وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ وَ الزَّبَانِيَةِ الَّذِينَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ابْتَدَرُوهُ سِرَاعاً، وَ لَمْ يُنْظِرُوهُ. وَ مَنْ أَوْهَمْنَا ذِكْرَهُ، وَ لَمْ نَعْلَمْ مَكَانَهُ مِنْكَ، و بِأَيِّ أَمْرٍ وَكَّلْتَهُ. وَ سُكَّانِ الْهَوَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَاءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ فَصَلِّ عَلَيْهِمْ يَومَ يَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَ شَهِيدٌ وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ صَلَاةً تَزِيدُهُمْ كَرَامَةً عَلَى كَرَامَتِهِمْ وَ طَهَارَةً عَلَى طَهَارَتِهِمْ اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ، إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ.
*********
صلوات و درود بر حاملانِ عرش الهي
خدايا، درود فرست بر حاملانِ عرش خود كه در تسبيح تو سستي نميكنند، و از تقديس تو دل زده نميشوند، و از پرستش تو در نميمانند، و در فرمانبرداري تو، به جاي كوشش، كوتاهي نميورزند، و در عشق ورزي به تو لحظهاي غفلت نميكنند.
و درود فرست بر اسرافيل، آن فرشتهي صاحبِ «صور» كه چشم به راه فرمان تو، منتظر است تا با يك دميدن، مردگانِ خفته در گورها را بيدار كند.
و درود فرست بر ميكائيل كه در پيشگاه تو والا مقام، و در فرمانبرداريات بلند مرتبه است.
و درود فرست بر جبرائيل كه امانتدار وحي توست، و ساكنانِ آسمان فرمانبردار اويند، و نزد تو ارجمند و از مقرّبان درگاه است.
و درود فرست بر روح، آن كه بر فرشتگان مأمورِ «حجابها» گماشته شده است.
و درود فرست بر آن فرشته كه جز تو كسي بر اسرار وي آگاه نيست. بر همهي ايشان و فرشتگاني كه فروتر از آنهايند، درود فرست؛ فرشتگاني كه ساكن آسمانها و امانتدار پيغامهاي تواَند.
فرشتگاني كه از كار خسته نميشوند تا از آن دلزده شوند، و سختي نميكشند تا درمانده و سست گردند، و خواهشهاي دل، آنان را از تسبيح تو باز نميدارد، و فراموشي كه نتيجهي غفلتهاست، از بزرگداشتِ تو دورشان نميسازد.
فرشتگاني كه از فروتني ديده بر هم نهادهاند و چشمِ آن ندارند كه تو را نگرند؛ سر به زير افكندهاند و شوقشان به آنچه نزد توست بسيار است؛ شيفتهي آناند كه نعمتهاي تو را به ياد آورند؛ و ايشان در برابر بزرگي و بزرگواريات فروتن باشند.
چون به آتش دوزخ بنگرند كه چگونه گناهكاران را به كام خود فرو ميبرد، گويند: پروردگارا، تو پاك و منزّهي، و ما تو را آن گونه كه شايستهي توست، پرستش نكردهايم.
خدايا، اينك بر ايشان درود فرست. همچنين بر فرشتگانِ رحمتِ خود، و بر آنان كه مقرّب درگاه تواَند، و بر آنها كه پيامبرانِ تو را از غيب آگاه كنند، و بر امانتداران وحيِ خود.
و درود فرست بر آن گروه از فرشتگان كه ايشان را ويژهي خود ساختهاي، و به سبب تقديس خود، از خوردن و آشاميدن بينيازشان كردهاي، و در ميان طبقههاي گوناگون آسمان جايشان دادهاي.
و درود فرست بر آن فرشتگان كه وقتي فرمانِ تمام شدن وعدهي خداوند فرا رسد، بر كنارههاي آسمانها [گوش به فرمان] قرار گيرند.
و بر آنان كه خزانهدار باران و روان كنندگان ابرهايند.
و بر آن فرشته كه چون ابرها را براند، بانگِ تندرها به گوش رسد، و چون ابرها به تازيانهي او به راه افتند، آذرخشها بدرخشند.
و بر آن فرشتگان كه برف و تگرگ را همراهي ميكنند و با دانههاي باران به زمين ميآيند، و آنان كه نگهبان خزانههاي بادند، و كساني كه مراقب كوههايند تا فرو نريزند.
و درود فرست بر فرشتگاني كه وزن آبها و پيمانهي بارانهاي بسيار و پي در پي را به ايشان آموختهاي.
و بر فرشتگاني كه آنان را با بلايي ناگوار يا نعمتي گوارا به سوي ساكنان زمين ميفرستي.
و آن سفيرانِ گرانقدرِ نيكوكار، و آن بزرگواراني كه نگهبان و نويسندهي [كارهاي ما] هستند. و درود فرست بر فرشتهي مرگ و يارانش، و منكر و نكير، و «رومان» كه ساكنان گورها را ميآزمايد، و آن فرشتگان كه گِرد «بيت المعمور» طواف ميكنند، و بر «مالك» و نگهبانانِ دوزخ، و بر «رضوان» و خدمتگزارانِ بهشت.
و درود فرست بر فرشتگاني كه «از فرمان خدا سر نميپيچند، و به آنچه فرمان داده شوند، عمل ميكنند.»
و آنان كه به اهل بهشت ميگويند: «سلام بر شما كه شكيبايي ورزيديد. دنيا چه سرانجام نيكويي دارد.»
و درود فرست بر فرشتگانِ «زباني» كه چون فرمانشان رسد كه «بگيريد آن گنهكار را و به زنجيرش كشيد و در دوزخ افكنيد»، شتاب كنند و بيدرنگ او را در آتش اندازند.
و بر فرشتگاني كه نامشان را نياورديم و مرتبهي ايشان را نزد تو نشناختيم و ندانستيم آنان را به چه كاري گماشتهاي.
و بر فرشتگانِ ساكنِ هوا و زمين و آب، و آنان كه كار آفريدگان تو را سامان ميدهند و پيوسته نگهبان و همراه ايشاناند.
خدايا، بر آنان درود فرست در آن روز كه هر كس با دو فرشته به محشر ميآيد: يكي ميكشاندش و ديگري بر كارهاي او گواهي ميدهد.
بر آنان درود فرست؛ چنان درودي كه بر كرامت و پاكيشان كرامت و پاكي ديگر افزايد.
خدايا، چون بر فرشتگان و فرستادگانت درود فرستادي ـ و درود ما را به ايشان رساندي، بدان سبب كه سخنانِ نيكو دربارهي آنان بر زبان ما جاري كردي ـ بر ما نيز درود و رحمت فرست، كه تو بخشندهي بزرگواري.
صلوات و درود بر حاملانِ عرش الهي
ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي
بسم الله الرحمن الرحیم
دعای چهارم
(4)
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَى أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ)
اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالْغَيْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعَانِدِينَ لَهُمْ بِالتَّكْذِيبِ وَ الِاشْتِيَاقِ إِلَى الْمُرْسَلِينَ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ فِي كُلِّ دَهْرٍ وَ زَمَانٍ أَرْسَلْتَ فِيهِ رَسُولًا وَ أَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلِيلًا مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ أَئِمَّةِ الْهُدَى، وَ قَادَةِ أَهْلِ التُّقَى، عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ. اللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ أَحْسَنُوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ، وَ كَانَفُوهُ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ. وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ، وَ قَاتَلُوا الْآبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ. وَ مَنْ كَانُوا مُنْطَوِينَ عَلَى مَحَبَّتِهِ يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ فِي مَوَدَّتِهِ. وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ. فَلَا تَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ مَا تَرَكُوا لَكَ وَ فِيكَ، وَ أَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوَانِكَ، وَ بِمَا حَاشُوا الْخَلْقَ عَلَيْكَ، وَ كَانُوا مَعَ رَسُولِكَ دُعَاةً لَكَ إِلَيْكَ. وَ اشْكُرْهُمْ عَلَى هَجْرِهِمْ فِيكَ دِيَارَ قَوْمِهِمْ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَى ضِيقِهِ، وَ مَنْ كَثَّرْتَ فِي إِعْزَازِ دِينِكَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ. اللَّهُمَّ وَ أَوْصِلْ إِلَى التَّابِعِينَ لَهُمْ بِإِحْسَانٍ، الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَ لِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ خَيْرَ جَزَائِكَ. الَّذِينَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ، وَ تَحَرَّوْا وِجْهَتَهُمْ، وَ مَضَوْا عَلَى شَاكِلَتِهِمْ. لَمْ يَثْنِهِمْ رَيْبٌ فِي بَصِيرَتِهِمْ، وَ لَمْ يَخْتَلِجْهُمْ شَكٌّ فِي قَفْوِ آثَارِهِمْ، وَ الِائْتِمَامِ بِهِدَايَةِ مَنَارِهِمْ. مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيمَا أَدَّوْا إِلَيْهِمْ. اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى التَّابِعِينَ مِنْ يَوْمِنَا هَذَا إِلَى يَوْمِ الدِّينِ وَ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ عَلَى مَنْ أَطَاعَكَ مِنْهُمْ. صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ. وَ تَبْعَثُهُمْ بِهَا عَلَى اعْتِقَادِ حُسْنِ الرَّجَاءِ لَكَ، وَ الطَّمَعِ فِيمَا عِنْدَكَ وَ تَرْكِ التُّهَمَةِ فِيمَا تَحْوِيهِ أَيْدِي الْعِبَادِ لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلْآجِلِ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحِلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الْأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ.
نيايش چهارم
.دعاى آن حضرت است در درود بر پيروان پيامبران و تصديق كنندگان ايشان
بارخدايا،به آمرزش و خشنودى خود،آن گروه از مردم روى زمينرا ياد كن كه پيروان پيامبران بودند و ناديده به پيامبريشان گواهى دادند،به هنگامى كه معاندان به دروغشان نسبت مىدادند .آنان در هر زماناز عهد آدم تا محمد صلى الله عليه و آلهـكه پيامبرانى مبعوث داشتى وراهنمايانى برانگيختى كه پيشوايان هدايت بودند و سرداران اهلتقوىـبر آنان به تمامى سلام و درود بادـبه پرتو حقايق ايمان شوقيارى رسولان داشتند.
بار خدايا،به آمرزش و خشنودى خود،اصحاب محمد را ياد كن،بويژه آنان كه حق صحبتش نيكو ادا كردند و در نصرتش دليريها نمودندو به يارى او بر خاستند و به ديدار او شتافتند و اجابت دعوتش را بريكديگر پيشى گرفتند.چون حجت رسالت خويش به گوششانرسانيد،پاسخ قبول دادند و از زن و فرزند خويش براى اظهار دعوت اوبريدند و در تثبيت نبوتش با فرزندان و پدران خود پيكار كردند،تا بهوجود او پيروز شدند.
بار خدايا،به آمرزش و خشنودى خود،آن كسان را ياد كن كه محبتاو در دل داشتند و در بازار مودت او به تجارتى اميد بستند كه در آن زيان وكساد راه نيابد.و آن كسان را كه چون چنگ در ريسمان ولاى او زدند،خاندان و عشيرت از ايشان بگسست و چون در سايه پيوند او آرميدند،خويشان پيوند از ايشان ببريدند.
بار خدايا،آنچه را كه آنان براى تو و در راه تو واگذاشتند فراموشمنماى و به خشنودى خويش خشنودشان فرماى،زيرا كه مردم را براىاعتلاى دين تو گرد آوردند و همراه با رسول تو براى رواج آيين تو خلقرا به سوى تو فرا خواندند.و به سزاى آنكه از شهر و ديار خود و از ميانقوم خويش مهاجرت كردند و امن و راحت خود به عسرت و تنگى بدلكردند،پاداش نيكشان عطا فرماى.و نيز پاداش ده آن گروه ازستمديدگان را كه در راه نصرت دين خود بر شمارشان افزودهاى. بار خدايا،تابعان اصحاب محمد را بهترين پاداش ارزانى دار؛آنانكه به نيكى در پى اصحاب رفتند و مىگويند:«پروردگار ما،ما را وبرادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز.»#(1) آنها به جانبايشان آهنگ كردند و مقصد و مقصود آنان جستند و به شيوه آنان رفتندو در دلشان شائبه ترديد پديد نيامد تا از راهشان منحرف سازد يا درپيروى آثار ايشان خلل آورد و از اقتدا به فروغ تابناك هدايتشانبازدارد،بلكه همواره پشتيبان و ياور آنان باشند،آيين ايشان را پيروىكنند و به فروغ هدايتشان راه جويند و همرأى و همپيمانشان بوند وآنچه از ايشان بشنوند به دروغ نسبت نكنند.
بار خدايا،بر تابعان و زنان و فرزندانشان و هر كه از ايشان مطيعفرمان تو باشد،از امروز تا روز باز پسين درود بفرست؛درودى كه بهبركت آن،ايشان را از نافرمانى خود بازدارى و باغهاى بهشت بهرويشان گشاده گردانى و از كيد شيطانشان نگهدارى.
و چون در كارى نيك از تو مدد خواهند،ياريشان كنى و از حوادثروزان و شبانـمگر آنچه خيرشان در آن باشدـحفظ كنى و اميد بهلطف و كرم خويش در دل آنان پديد آورى و چنان كنى كه به آنچه در نزدتوست آزمند گردند و در آنچه ديگر بندگان در دست دارند تهمت رواندارند.تا آنان را چنان بازگردانى كه به سوى تو بگروند و از تو بيمكنند،و به فراخيها و خواستههاى اين جهان زودگذر بىميلشان كنى وشوق عمل براى ثواب آن جهانى و آمادگى براى پس از مرگ را دردلشان اندازى و سختى و تلخكامى روزى را كه جانها از بدنهاشانبيرون مىآيد بر آنها آسان كنى و از حوادث وحشتزاى قيامت و سختىآتش دوزخ و عذاب جاويد آن معاف دارى و به جايگاه امن و آرامش كهپرهيزگاران راست روانه گردانى.
دعای پنجم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِنَفْسِهِ و لِأَهْلِ وَلَايَتِهِ)
يَا مَنْ لَا تَنْقَضِي عَجَائِبُ عَظَمَتِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنَا عَنِ الْإِلْحَادِ فِي عَظَمَتِكَ وَ يَا مَنْ لَا تَنْتَهِي مُدَّةُ مُلْكِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْتِقْ رِقَابَنَا مِنْ نَقِمَتِكَ. وَ يَا مَنْ لَا تَفْنَى خَزَائِنُ رَحْمَتِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ لَنَا نَصِيباً فِي رَحْمَتِكَ. وَ يَا مَنْ تَنْقَطِعُ دُونَ رُؤْيَتِهِ الْأَبْصَارُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَدْنِنَا إِلَى قُرْبِكَ وَ يَا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْأَخْطَارُ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كَرِّمْنَا عَلَيْكَ. وَ يَا مَنْ تَظْهَرُ عِنْدَهُ بَوَاطِنُ الْأَخْبَارِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَفْضَحْنَا لَدَيْكَ. اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِينَ بِهِبَتِكَ، وَ اكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ حَتَّى لَا نَرْغَبَ إِلَى أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ، وَ لَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كِدْ لَنَا وَ لَا تَكِدْ عَلَيْنَا، وَ امْكُرْ لَنَا وَ لَا تَمْكُرْ بِنَا، وَ أَدِلْ لَنَا وَ لَا تُدِلْ مِنَّا. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِنَا مِنْكَ، وَ احْفَظْنَا بِكَ، وَ اهْدِنَا إِلَيْكَ، وَ لَا تُبَاعِدْنَا عَنْكَ إِنَّ مَنْ تَقِهِ يَسْلَمْ وَ مَنْ تَهْدِهِ يَعْلَمْ، وَ مَنْ تُقَرِّبْهُ إِلَيْكَ يَغْنَمْ. ] اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا حَدَّ نَوَائِبِ الزَّمَانِ، وَ شَرَّ مَصَايِدِ الشَّيْطَانِ، وَ مَرَارَةَ صَوْلَةِ السُّلْطَانِ. اللَّهُمَّ إِنَّمَا يَكْتَفِي الْمُكْتَفُونَ بِفَضْلِ قُوَّتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا، وَ إِنَّمَا يُعْطِي الْمُعْطُونَ مِنْ فَضْلِ جِدَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْطِنَا، وَ إِنَّمَا يَهْتَدِي الْمُهْتَدُونَ بِنُورِ وَجْهِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اهْدِنَا. اللَّهُمَّ إِنَّكَ مَنْ وَاَلَيْتَ لَمْ يَضْرُرْهُ خِذْلَانُ الْخَاذِلِينَ، وَ مَنْ أَعْطَيْتَ لَمْ يَنْقُصْهُ مَنْعُ الْمَانِعِينَ، وَ مَنْ هَدَيْتَ لَمْ يُغْوِهِ إِضْلَالُ الْمُضِلِّينَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْنَعْنَا بِعِزِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنَا عَنْ غَيْرِكَ بِإِرْفَادِكَ، وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَ الْحَقِّ بِإِرْشَادِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ سَلَامَةَ قُلُوبِنَا فِي ذِكْرِ عَظَمَتِكَ، وَ فَرَاغَ أَبْدَانِنَا فِي شُكْرِ نِعْمَتِكَ، وَ انْطِلَاقَ أَلْسِنَتِنَا فِي وَصْفِ مِنَّتِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ دُعَاتِكَ الدَّاعِينَ إِلَيْكَ، وَ هُدَاتِكَ الدَّالِّينَ عَلَيْكَ، وَ مِنْ خَاصَّتِكَ الْخَاصِّينَ لَدَيْكَ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
نيايش پنجم
.دعاى آن حضرت است در حق خود و دوستانش.
اى خداوندى كه عجايب عظمت تو پايان نپذيرد،درود بفرست برمحمد و خاندانش و ما را از سرگرايى در برابر عظمت خود بازدار.
اى خداوندى كه زمان فرمانرواييت را نهايتى نيست،درود بفرستبر محمد و خاندانش و ما را از مكافات عقوبت خويش رهايى بخش.
اى خداوندى كه خزاين رحمتت فنا نشود،درود بفرست بر محمد وخاندانش و ما را از رحمت خويش نصيبى ده.
اى خداوندى كه ديدگان از ديدارت فرومانند،درود بفرست برمحمد و خاندانش و ما را به مقام قرب خود نزديك ساز.
اى خداوندى كه در برابر عظمت تو هر عظمتى حقير نمايد،درودبفرست بر محمد و خاندانش و ما را در نزد خود گرامى بدار.
اى خداوندى كه هر نهانى پيش تو آشكار است،درود بفرست برمحمد و خاندانش و ما را در پيشگاه خود رسوا مگردان.
خداوندا،ما را به عطاى خويش از عطاى هر بخشندهاى بىنيازگردان.به پيوند خويش وحشت تنهايى از ما دور بدار تا به بخشش تو بهكس جز تو نگراييم و در پناه جود و احسان تو از كس نهراسيم .
بار خدايا درود بفرست بر محمد و خاندانش و به سود ما تدبير كن نهبر زيان ما.به سود ما مكر نما نه به زيان ما.ما را پيروزى ده و پيروزى ازما مستان.
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را از خشم خوددور نگهدار و در پناه خود بدار.ما را به خود راه نماى و از خود دور مدار،كه هر كرا از خشم خود دور نگهدارى سلامت به دست آرد و هر كرا راهنمايى به دانش رسد و هر كرا به خود نزديك گردانى سود برد.
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را از سطوتحوادث زمان و شر دامهاى شيطان و تلخى قهر سلطان حفظ فرماى.
بار خدايا،هر كه بىنيازى يافته تنها به فضل و قوت تو يافته،پسدرود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را بىنياز گردان.بخشندگانچون دست سخا گشايند،تنها از فضل انعام تو بخشند،پس بر محمد وخاندانش درود بفرست و بر ما عطا ببخشاى.هدايتيافتگان تنها بهنور وجه تو هدايت يافتهاند،پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما راهدايت فرماى.
خداوندا،آن را كه تو يارى كنى به خذلان كس زيان نبيند و آن را كهتو بر او ببخشايى به منع كس نقصان نگيرد و آن را كه تو راه بنمايى بهگمراهى كس از راه نرود.
پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را به عزت خويش ازآسيب بندگانت در امان دار و به بخشايش خويش از هر كس،جز خود،بىنياز فرماى و به راهنمايى خويش راه ما به حق بگشاى .
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و سلامت دلهاى ما رادر ياد كرد عظمتت،آسايش ابدان ما را در شكر نعمتت و گشادگى زبانما را در وصف احسانت قرار ده.
بار خدايا درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را در زمره داعيانى درآور كه به تو دعوت مىكنند و در شمار راهنمايانى كه به تو راهمىنمايند و ما را از خاصترين خاصان درگاه خود گردان.يا ارحم الراحمين.
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت شما و خوش آمدید به جمع دوستان قرآنی
سپاس بابت این دو دعای زیبا.
دعای ششم
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الصَّبَاحِ وَ الْمَسَاءِ :
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ بِقُوَّتِهِ وَ مَيَّزَ بَيْنَهُمَا بِقُدْرَتِهِ وَ جَعَلَ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَدّاً مَحْدُوداً، وَ أَمَداً مَمْدُوداً يُولِجُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي صَاحِبِهِ، وَ يُولِجُ صَاحِبَهُ فِيهِ بِتَقْدِيرٍ مِنْهُ لِلْعِبَادِ فِيمَا يَغْذُوهُمْ بِهِ، وَ يُنْشِئُهُمْ عَلَيْهِ فَخَلَقَ لَهُمُ اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ مِنْ حَرَكَاتِ التَّعَبِ وَ نَهَضَاتِ النَّصَبِ، وَ جَعَلَهُ لِبَاساً لِيَلْبَسُوا مِنْ رَاحَتِهِ وَ مَنَامِهِ، فَيَكُونَ ذَلِكَ لَهُمْ جَمَاماً وَ قُوَّةً، وَ لِيَنَالُوا بِهِ لَذَّةً وَ شَهْوَةً وَ خَلَقَ لَهُمُ النَّهَارَ مُبْصِراً لِيَبْتَغُوا فِيهِ مِنْ فَضْلِهِ، وَ لِيَتَسَبَّبُوا إِلَى رِزْقِهِ، وَ يَسْرَحُوا فِي أَرْضِهِ، طَلَباً لِمَا فِيهِ نَيْلُ الْعَاجِلِ مِنْ دُنْيَاهُمْ، وَ دَرَكُ الْآجِلِ فِي أُخْرَاهُمْ بِكُلِّ ذَلِكَ يُصْلِحُ شَأْنَهُمْ، وَ يَبْلُو أَخْبَارَهُمْ، وَ يَنْظُرُ كَيْفَ هُمْ فِي أَوْقَاتِ طَاعَتِهِ، وَ مَنَازِلِ فُرُوضِهِ، وَ مَوَاقِعِ أَحْكَامِهِ، لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا، وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى. اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا فَلَقْتَ لَنَا مِنَ الْإِصْبَاحِ، وَ مَتَّعْتَنَا بِهِ مِنْ ضَوْءِ النَّهَارِ، وَ بَصَّرْتَنَا مِنْ مَطَالِبِ الْأَقْوَاتِ، وَ وَقَيْتَنَا فِيهِ مِنْ طَوَارِقِ الْآفَاتِ. أَصْبَحْنَا وَ أَصْبَحَتِ الْأَشْيَاءُ كُلُّهَا بِجُمْلَتِهَا لَكَ سَمَاؤُهَا وَ أَرْضُهَا، وَ مَا بَثَثْتَ فِي كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا، سَاكِنُهُ وَ مُتَحَرِّكُهُ، وَ مُقِيمُهُ وَ شَاخِصُهُ وَ مَا عَلَا فِي الْهَوَاءِ، وَ مَا كَنَّ تَحْتَ الثَّرَى أَصْبَحْنَا فِي قَبْضَتِكَ يَحْوِينَا مُلْكُكَ وَ سُلْطَانُكَ، وَ تَضُمُّنَا مَشِيَّتُكَ، وَ نَتَصَرَّفُ عَنْ أَمْرِكَ، وَ نَتَقَلَّبُ فِي تَدْبِيرِكَ. لَيْسَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ إِلَّا مَا قَضَيْتَ، وَ لَا مِنَ الْخَيْرِ إِلَّا مَا أَعْطَيْتَ. وَ هَذَا يَوْمٌ حَادِثٌ جَدِيدٌ، وَ هُوَ عَلَيْنَا شَاهِدٌ عَتِيدٌ، إِنْ أَحْسَنَّا وَدَّعَنَا بِحَمْدٍ، وَ إِنْ أَسَأْنَا فَارَقَنَا بِذَمٍّ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنَا حُسْنَ مُصَاحَبَتِهِ، وَ اعْصِمْنَا مِنْ سُوءِ مُفَارَقَتِهِ بِارْتِكَابِ جَرِيرَةٍ، أَوِ اقْتِرَافِ صَغِيرَةٍ أَوْ كَبِيرَةٍ وَ أَجْزِلْ لَنَا فِيهِ مِنَ الْحَسَنَاتِ، وَ أَخْلِنَا فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ، وَ امْلَأْ لَنَا مَا بَيْنَ طَرَفَيْهِ حَمْداً وَ شُكْراً وَ أَجْراً وَ ذُخْراً وَ فَضْلًا وَ إِحْسَاناً. اللَّهُمَّ يَسِّرْ عَلَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ مَئُونَتَنَا، وَ امْلَأْ لَنَا مِنْ حَسَنَاتِنَا صَحَائِفَنَا، وَ لَا تُخْزِنَا عِنْدَهُمْ بِسُوءِ أَعْمَالِنَا. اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِهِ حَظّاً مِنْ عِبَادِكَ، وَ نَصِيباً مِنْ شُكْرِكَ وَ شَاهِدَ صِدْقٍ مِنْ مَلَائِكَتِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْفَظْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِينَا وَ مِنْ خَلْفِنَا وَ عَنْ أَيْمَانِنَا وَ عَنْ شَمَائِلِنَا وَ مِنْ جَمِيعِ نَوَاحِينَا، حِفْظاً عَاصِماً مِنْ مَعْصِيَتِكَ، هَادِياً إِلَى طَاعَتِكَ، مُسْتَعْمِلًا لِمَحَبَّتِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا وَ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ فِي جَمِيعِ أَيَّامِنَا لِاسْتِعْمَالِ الْخَيْرِ، وَ هِجْرَانِ الشَّرِّ، وَ شُكْرِ النِّعَمِ، وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ، وَ مُجَانَبَةِ الْبِدَعِ، وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ، وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ حِيَاطَةِ الْإِسْلَامِ، وَ انْتِقَاصِ الْبَاطِلِ وَ إِذْلَالِهِ، وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ وَ إِعْزَازِهِ، وَ إِرْشَادِ الضَّالِّ، وَ مُعَاوَنَةِ الضَّعِيفِ، وَ إِدْرَاكِ اللَّهِيفِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْهُ أَيْمَنَ يَوْمٍ عَهِدْنَاهُ، وَ أَفْضَلَ صَاحِبٍ صَحِبْنَاهُ، وَ خَيْرَ وَقْتٍ ظَلِلْنَا فِيهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ مَرَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ مِنْ جُمْلَةِ خَلْقِكَ، أَشْكَرَهُمْ لِمَا أَوْلَيْتَ مِنْ نِعَمِكَ، وَ أَقْوَمَهُمْ بِمَا شَرَعْتَ مِنْ شرَائِعِكَ، وَ أَوْقَفَهُمْ عَمَّا حَذَّرْتَ مِنْ نَهْيِكَ. اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً، وَ أُشْهِدُ سَمَاءَكَ وَ أَرْضَكَ وَ مَنْ أَسْكَنْتَهُمَا مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ سَائِرِ خَلْقِكَ فِي يَوْمِي هَذَا وَ سَاعَتِي هَذِهِ وَ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ مُسْتَقَرِّي هَذَا، أَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، قَائِمٌ بِالْقِسْطِ، عَدْلٌ فِي الْحُكْمِ، رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ، مَالِكُ الْمُلْكِ، رَحِيمٌ بِالْخَلْقِ. وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ و خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ، حَمَّلْتَهُ رِسَالَتَكَ فَأَدَّاهَا، وَ أَمَرْتَهُ بِالنُّصْحِ لِأُمَّتِهِ فَنَصَحَ لَهَا اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، أَكْثَرَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَ آتِهِ عَنَّا أَفْضَلَ مَا آتَيْتَ أَحَداً مِنْ عِبَادِكَ، وَ اجْزِهِ عَنَّا أَفْضَلَ وَ أَكْرَمَ مَا جَزَيْتَ أَحَداً مِنْ أَنْبِيَائِكَ عَنْ أُمَّتِهِ إِنَّكَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْجَسِيمِ، الْغَافِرُ لِلْعَظِيمِ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ الْأَنْجَبِينَ.
نيايش آن حضرت در بامداد و شامگاه
ستايش براي خداست كه به نيروي خود شب و روز را پديد آورد،
و به نيروي خود ميان آن دو تفاوت نهاد،
و براي هر يك اندازه و زماني حساب شده قرار داد.
از هر يك از آن دو ميكاهد و بر ديگري ميافزايد، و آن گاه آنچه را كاسته، باز ميگرداند تا روزيِ بندگان و مايهي پرورش ايشان كه مقدّر شده، فراهم آيد.
پس شب را براي آنان بيافريد تا در آن از رنج و كوشش بياسايند، و آن را همچون پوششي گردانيد تا در آن به خواب راحت روند و با آن به آسايش و نيرو رسند و از لذّتِ شبانگاهي برخوردار شوند.
و روز را براي آنان پديد آورد تا در روشنايياش فضل و بخشش او را جستجو و وسيلهي روزي جستن را فراهم نمايند و در زمينِ خدا به تكاپو درآيند تا از نعمتهاي اين جهان بهرهمند شوند و سعادت آن جهان را دريابند.
و خداوند بدين وسيله، كارشان را سامان ميدهد و از كردارشان با خبر ميشود و مينگرد كه در هنگامههاي فرمانبرداري از او و به جا آوردن واجبات و فرمانهايش چگونهاند، تا بدكاران را كيفر بد رساند و نيكان را پاداش نيك دهد.
خدايا، ستايش براي توست كه پردهي تاريك شب را به روشنايي صبحگاهان شكافتي و ما را از روغ روز برخوردار كردي و جاهاي جُستنِ روزي را نشانمان دادي و از آسيب پيشامدهاي ناگوار در امان داشتي.
ما و همهي چيزها، جملگي، چون به خود آمديم، خويشتن را از آنِ تو ديديم: آسمان و زمين و آنچه در آن دو پراكنده ساختي، آرميده و جنبنده، ايستاده و رونده، و هر چه در هواست، و هر چه زيرِ زمين است.
خود را در پنجهي قدرت تو يافتيم. همه از آن تو و در قلمرو فرمانروايي توايم. خواست و ارادهي تو ما را در بر گرفته، و هر چه ميكنيم، به فرمان تو و در سايهي تدبير توست.
ما را هيچ كاري نيست جز آنچه تو فرمودهاي، و هيچ بهرهي نيكي نداريم جز آنچه تو بخشيدهاي.
اين روز، روزي نو و بر ما گواهي آماده است. اگر نيكي كنيم، ما را با ستايش بدرود گويد، و اگر بدي كنيم، با نكوهش از ما جدا گردد.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و روزيمان كن كه به شايستگي با چنين روزي همراه گرديم، و مگذار از آن جدا شويم در حالي كه گناهي كوچك يا بزرگ از ما سر زده باشد.
و در اين روز، نيكيهاي فراوان به ما عطا فرما و ما را از گناهان به دور دار. بامداد و شامگاهش را براي ما از سپاس و ستايش و پاداش و ذخيرهي آن جهان و بخشش و نيكي آكنده ساز.
خدايا، رنجِنوشتنِ كارهاي بد را از فرشتگان بزرگواري كه كارهاي ما را مينويسند، بردار، و كارنامههاي ما را از نيكيها پُر ساز، و زشتكاريهايمان را وسيلهي بيآبرويي نزد فرشتگان قرار مده.
خدايا، در همهي ساعاتِ اين روز، از سوي بندگانت براي ما بهرهاي نيك، و از سپاسگزاري نصيبي عنايت فرما، و از جملهي فرشتگانت گواهي راستين بر ما بگمار.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و ما را از پيش رو و پشت سر، و از راست و چپ، و از همه سو، نگهبان باش؛ آن گونه كه از گناه در امان مانيم و به فرمانبرداري تو راه يابيم، و اين همه، در راه محبت تو باشد.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و ما را در اين روز و شب، و در همه روز، موفق گردان كه نيكي كنيم و از بدي بپرهيزيم و نعمت را سپاس گوييم، و پيرو سنّتها باشيم و بدعتها را كنار نهيم. و به كارهاي پسنديده فرمان دهيم، و از ناپسنديها باز داريم، و اسلام را پاسداري كنيم، و در نكوهش باطل سخن گوييم و آن را كوچك شماريم، و حق را ياري دهيم، و آن را گرامي بداريم و گمراه را به راه آوريم، و مراه را به راه آوريم، و ناتوان را مدد رسانيم، و ستم ديده را فريادرس باشيم.
خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و اين روز را فرخندهترين روزي قرار ده كه تا حال ديدهايم، و نيكوترين همدمي كه با وي بودهايم، و بهترين وقتي كه در آن به سر بردهايم.
و ما را از پسنديدهترين بندگاني قرار ده كه شب و روز بر آنان گذشته است، و از سپاسگزار ترينشان در برابر نعمتهايي كه عطا كردهاي، و از پايدارترين ايشان در عمل به آيين تو، و از خوددارترين آنان در برابر آنچه از آن دورشان داشتهاي.
خدايا، تو را گواه ميگيرم، و گواهي تو ما را بس است. و آسمان و زمين تو را و فرشتگانت را كه در آن دو مسكن دادهاي و همهي آفريدگانت را در اين روز و اين ساعت و اين جايگاه گواه ميگيرم كه من شهادت ميدهم تو آن خدايي هستي كه جز او خدايي نيست، به پا دارندهي عدالت، در داوري دادگر، بر بندگان مهربان، فرمانرواي جهان و دلسوز همهي آفريدگان هستي.
شهادت ميدهم كه محمد بندهي تو و فرستادهي تو و برگزيدهي آفريدگانِ توست. رسالت خويش بدو سپردي و او به خوبي از عهدهي آن برآمد، و فرمانش دادي كه خيرخواهي امت كند، و او همان كرد.
خدايا، اينك بر محمد و خاندانش دورد فرست، بيش از آنچه بر يكي از آفريدگان خود فرستادهاي، و از سوي ما بهترين چيزي را كه به يكي از بندگانت دادهاي، به او عطا فرما، و برترين پاداشي را كه به پيامبران خود از سوي مردمشان ارزاني داشتهاي، به او ارزاني كن.
بيگمان، اين تويي كه نعمتهاي سترگ ميبخشي و گناهان بزرگ را ميآمرزي، و تو از هر مهرباني مهربانتري. پس بر محمد و خاندانش كه پاكان و پاكيزگان و نيكانِ برگزيدهاند، درود فرست.
ترجمه آقاي محمد مهدي رضايي
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
بسم الله الرحمن الرحیم
دعای هفتم
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمَّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ، مُلِمَّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ :
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ، وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ. فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ. فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيمَا شَكَوْتُ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ. فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ.
***************
نيايش آن حضرت در كارهاي مهم
اي آنكه گرهِ كارهاي فرو بسته به سر انگشت تو گشوده ميشود، و اي آن كه سختيِ دشواريها با تو آسان ميگردد، و اي آن كه راه گريز به سوي رهايي و آسودگي را از تو بايد خواست.
سختيها به قدرت تو به نرمي گرايند و به لطف تو اسباب كارها فراهم آيند. فرمانِ الاهي به نيروي تو به انجام رسد، و چيزها، به ارادهي تو موجود شوند،
و خواستِ تو را، بي آن كه بگويي، فرمان برند، و از آنچه خواستِ تو نيست، بي آن كه بگويي، رو بگردانند.
تويي آن كه در كارهاي مهم بخوانندش، و در ناگواريها بدو پناه برند. هيچ بلايي از ما برنگردد مگر تو آن بلا را بگرداني، و هيچ اندوهي بر طرف نشود مگر تو آن را از دل براني.
اي پروردگار من، اينك بلايي بر سرم فرود آمده كه سنگينياش مرا به زانو درآورده است، و به دردي گرفتار آمدهام كه با آن مدارا نتوانم كرد.
اين همه را تو به نيروي خويش بر من وارد آوردهاي و به سوي من روان كردهاي.
آنچه تو بر من وارد آوردهاي، هيچ كس باز نَبَرد، و آنچه تو به سوي من روان كردهاي، هيچ كس برنگرداند. دري را كه تو بسته باشي. كَس نگشايد، و دري را كه تو گشوده باشي، كَس نتواند بست. آن كار را كه تو دشوار كني، هيچ كس آسان نكند، و آن كس را كه تو خوار گرداني، كسي مدد نرساند.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست. اي پروردگار من، به احسانِ خويش دَرِ آسايش به روي من بگشا، و به نيروي خود، سختيِ اندوهم را درهم شكن، و در آنچه زبان شكايت بدان گشودهام، به نيكي بنگر، و مرا در آنچه از تو خواستهام، شيرينيِ استجابت بچشان، و از پيشِ خود، رحمت و گشايشي دلخواه به من ده، و راه بيرون شدن از اين گرفتاري را پيش پايم نِه.
و مرا به سبب گرفتاري، از انجام دادنِ واجبات و پيروي آيين خود بازمدار.
اي پروردگارِ من، از آنچه بر سرم آمده، دلتنگ و بيطاقتم، و جانم از آن اندوه كه نصيب من گرديده، آكنده است؛ و اين در حالي است كه تنها تو ميتواني آن اندوه را از ميان برداري و آنچه را بدان گرفتار آمدهام دور كني. پس با من چنين كن، اگر چه شايستهي آن نباشم، اي صاحب عرش بزرگ.
این دعا هم مانند دیگر دعا ها زیباست ...
دعای هشتم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّئِ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ)
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلُقِ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ. وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسرَافِ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ. وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ، وَ سُوءِ الْمَآبِ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
نيايش هشتم
.دعاى آن حضرت است در پناه بردن به خدا از ناگواريها و بدخوييها و كارهاى نكوهيده.
بار خدايا،به تو پناه مىبرم از شر و شور آزمندى و شدت خشم و غلبهحسد و ناتوانى شكيبايى و اندك بودن قناعت و بدى خلق و خوى واصرار شهوت و چيرگى عصبيت.
بار خدايا،به تو پناه مىبرم از پيروى از هواى نفس و مخالفت باهدايت و فرو رفتن به خواب غفلت و اختيار تكلف و برترى دادن باطلبر حق و اصرار بر گناه و خرد شمردن گناه و بزرگ شمردن طاعت.
بار خدايا،به تو پناه مىبرم از به خود باليدن توانگران و خوار داشتندرويشان و بد رفتارى با زيردستان و ناسپاسى در حق كسى كه به ما نيكىكرده است.
بار خدايا،به تو پناه مىبرم از اينكه ستمگرى را يارى كنيم،ياستمديدهاى را خوار بداريم،يا قصد چيزى كنيم كه ما را در آن حقىنباشد،يا از روى بىدانشى سخن در دانش گوييم.
بار خدايا،به تو پناه مىبريم،از اينكه در دل خيال فريب كسى رابپروريم و از كردار خويش دستخوش خودپسندى شويم يا به آرزوهاىدور و دراز مبتلا گرديم.
بار خدايا،به تو پناه مىبريم از بدى باطن و حقير شمردن گناهانخرد و از اينكه شيطان بر ما چيره شود يا روزگار ما را واژگون بختگرداند يا پادشاه بر ما ستم ورزد.
بار خدايا،به تو پناه مىبريم از اسرافكارى و هم از بينوايى.
به تو پناه مىبريم از شادكامى دشمنان و نيازمند شدن به اقران و ازتنگناى معيشت و از مردن بى آنكه ساز رفتن مهيا كرده باشيم.
بار خدايا،به تو پناه مىبريم از بزرگترين حسرت و گرانترينمصيبت و بدترين شوربختيها و بد سرانجامى و محروم شدن از ثوابآخرت و گرفتار شدن به عقاب روز رستخيز.
بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و به رحمت خويشمرا و همه مردان و زنان مؤمن را از آنچه گفته شد پناه ده،يا ارحمالراحمين.
دعای نهم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الِاشْتِيَاقِ إِلَى طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ)
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا، وَ يُسْخِطُكَ الْآخَرُ عَلَيْنَا، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا يُرْضِيكَ عَنَّا، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا وَ لَا تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِيَارِهَا، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَيْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمَحَاتِ أَعْيُنِنَا، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَيِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ
نيايش نهم
.دعاى آن حضرت است در اشتياق به طلب مغفرت از خداى جل جلاله.
خداوندا،درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را به توبهاى كهپسند مىدارى راه بر و از اصرار بر گناه كه ناپسند مىدارى دور فرماى.
خداوندا،چون ميان دو نقصان،يكى در دين و يكى در دنيا،قرارگرفتيم،نقصان را در آن قرار ده كه زود گذر است و توبه را در آن قرار دهكه بقايش بيشتر است.و چون آهنگ دو كار كرديم كه يكى تو را خشنودمىسازد و ديگرى تو را به خشم مىآورد،ما را بدان سوى كه سببخشنودى توست روانه دار و عزم ما را در آنچه سبب خشم توست سستنماى.و در آن هنگام نفسهاى ما را به اختيار خود وامگذار،كه نفسهاىما اگر توفيق خويش رفيق آنها نگردانى راه باطل گزينند و نفس آدمىرا به بدى فرمان دهد مگر آنكه تو رحمت آورى.#(1)بار خدايا،ما را از ناتوانى آفريدهاى و بنيان ما بر سستى نهادهاى واز آبى پست و بىارج صورت بستهاى.ما را هيچ جنبشى نيست مگر بهتوانى كه تو ارزانى دارى و نيرويى نيست مگر به مددى كه تو رسانى.
پس به توفيق خود ياريمان بخش و به راه راست خويش ارشاد فرماى وديده دل ما را از آنچه خلاف دوستى توست كور گردان و چنان كن كهنافرمانى را در هيچ يك از اعضاى ما راه نباشد .
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و رازهاى دلهاى ما را وجنبشهاى اندامهاى ما را و نگاههاى ديدگان ما را و سخن زبانهاى ما راچنان گردان كه موجب ثواب تو باشد،تا حسنهاى كه سزاوار پاداشنيك توست از دست نشود وسيلهاى كه موجب كيفر بد توست بر جاى نماند.
دعای دهم
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي اللَّجَإِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى)
اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ، فَإِنَّهُ لَا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ، وَ لَا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ يَا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ، هَا، نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ فَإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ، وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ، سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ.
نيايش دهم
.دعاى آن حضرت است در التجا به خداى تعالى.
اى خداوند،اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى،از فضلتوست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى،از عدلتوست.بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش ازعذابت نجات بخش،كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتاركنى و اگر بخشايش تو نباشد،هيچ يك از ما را نجات نباشد.
اى بىنياز بىنيازان،اينك ما بندگان تو در دست توايم،و منمحتاجترين محتاجان به درگاه تو هستم.به گشايشى كه در كار ما دهىبينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم.و هرگاهچنين شود،آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبختساختهاى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشتهاى.دراين حالت،ما راندگان درگاه توبه كه روى آوريم و از در تو به كجا رويم؟
اى خداوند،تو منزهى.ما همان بيچارگان هستيم كه اجابتشانواجب داشتهاى و همان بدحالان كه وعده بهروزيشان دادهاى.
شبيهترين چيزها به خواست و اراده تو و سزاوارترين كارها درعرصه عز و جلال تو،رحمت آوردن تو بر كسى است كه از تو رحمتطلبد و فرياد رسيدن تو كسى را كه از تو فرياد خواهد.پس بر زارى ما بهدرگاهت،رحمت آورى.و چون خويشتن بر آستان تو افكندهايمبىنيازمان فرما .
اى خداوند،چون بر معصيت تو از پى شيطان رفتيم شيطان بر ماشماتت كرد.پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و اكنون كه شيطانرا به خاطر فرمانبردارى تو واگذاشتهايم و از او دل بركندهايم و به سوىتو آمدهايم،هرگز مباد كه او را بر ما مجال شماتت باشد.
سلام
ممنون از یاران قرآنی عزیز
اما یه سوال؟
شما تا حالا تو نت و یا پای کامپیوتر دعاهای به این بلندی رو خوندید؟؟
جسارت بنده رو ببخشید،قصد اشکال تراشی ندارم،اما حیف نیست این مضامین زیبا در حجاب زیادی و ریزی بمانند و التفاتی به آنها نشود؟؟
بار خدايا،به تو پناه مىبريم از بدى باطن و حقير شمردن گناهانخرد و از اينكه شيطان بر ما چيره شود يا روزگار ما را واژگون بختگرداند
بار خدايا،به تو پناه مىبريم،از اينكه در دل خيال فريب كسى رابپروريم و از كردار خويش دستخوش خودپسندى شويم يا به آرزوهاىدور و دراز مبتلا گرديم
بار خدايا،به تو پناه مىبرم از اينكه ستمگرى را يارى كنيم،ياستمديدهاى را خوار بداريم،يا قصد چيزى كنيم كه ما را در آن حقىنباشد،يا از روى بىدانشى سخن در دانش گوييم