حضرت عباس (ع)

[ضحی]

شعر شاه شمشاد قدان حافظ برای حضرت ابوالفضل و داستان این شعر:

مرحوم کل احمد آقا ( کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ) نقل می کردند :

« روزی جناب شیخ رجبعلی خیاط به من فرمودند: در عالم معنا، روح خواجه حافظ شیرازی را

مشاهده کردم که بسیار منبسط بود. خواجه حافظ شیرازی رو به من کرده و گفت: من غزل شاه

شمشاد قدان را، در وصف ماه منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس

علیه السلام سرودم.

و از این امر خیلی مسرور بود.»

شاه شمشاد قدان ، خسرو شیرین دهنان


که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان


مست بگذشت و نظر بر منِ درویش انداخت


گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان


تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود


بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان


کمتر از ذره نئی، پست مشو، مهر بورز


تا بخلوتگه خورشید رسی چرخ زنان


بر جهان تکیه مکن ور قدحی مِی داری


شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان


پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد


گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان


دامن دوست بدست آر و ز دشمن بگسل


مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان


با صبا در چمن لاله ، سحر می گفتم


که شهیدان که اند این همه خونین کفنان


گفت حافظ من و تو مَحرم این راز نه ایم


از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان


« حافظ »