هوای نفس

[کبوتر حرم]

نورانیت اثر مبارزه با هوای نفس

شما اگر ذره‌ای از نفس خود مراقبت کنید، نه تنها نورانیت و حلاوت مبارزه با هوای نفس را درک می‌کنید، بلکه وخامت و آلودگی هوای نفس را می‌فهمید و احساس می‌کنید عطر «دوری از هوای نفس» را می‌توانید استشمام کنید و بر عکس بوی تعفن رفتارهای هواپرستانه را متوجه می‌شوید.


حلم خدا و هوا پرستی ما


اگر کسی می‌خواهد میزان مهربانی و لطف خدا را نسبت به بندگان ببیند، به حلم و صبر خدا در برابر هوی‌پرستی‌های خود نگاه کند. وقتی خداوند آقای رجبعلی خیاط را به خاطر اینکه تکه نانی بیشتر از نیاز خود خورد، مورد عتاب قرار می‌دهد؛ پس چگونه است با ما که تابع هوی و هوسمان هستیم، رابطه‌اش را قطع نکرده، لطفش را از ما دریغ ننموده و همواره نسبت به ما مهربان و حلیم است.

تئوریزه شدن «هوای نفس» در فرهنگ غرب

فرهنگ لیبرالیسم که نتیجه نگرش اومانیسمی به عالم است، هوای نفس را محور زندگی قرار می‌دهد. اومانیزم هیچ‌گاه محوریت را به انسان نداده، بلکه فقط هوای نفس را اصالت می‌دهد؛ بر عکس اسلام است که اصالت را به انسان می‌دهد و «او» را محترم می‌شمارد، نه «هوای نفس او» را.

غرب مصداق این آیه شریفه است که « أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواه‏؛ آیا ندیدی آن کس را که هوای خودش را خدای خودش قرار داد؟»[2]. آنها هواپرستی را در زندگی خود تئوریزه و قانونی کرده‌اند. هواپرستی را تئوریِ زندگی خود قرار داده‌اند. تمام نزاع‌های اسلام با اومانیزم به خاطر همین هواپرستی است. تمام مشکلاتی هم که همة انسان‌ها در طول تاریخ با ادیان الهی داشته‌اند، به خاطر همین تقابل دین با نفس است. و این وضعیت، چیز تازه‌ای نیست.


---------------------------------------------------------------
[2] قرآن کریم، سورۀ جاثیه، آیه 23