راز ماندگاری

[zeinab]

((به نام خدا))
.....ودست های زمانه اگر امان می داد،
به پای خسته ی من لحظه ای توان می داد،

بهانه ام که تو بودی به یاد تو این خاک،
قدم قدم همه جا بوی آسمان می داد.

وباد،هرم نفس را به سمت خود می برد،
خطوط،جای قدم هات را نشان می داد.

وقلب من که به سمت خیال تو چرخید
به پیکری که غریبانه داشت جان می داد

چه قصه ها که نگفت و چه سطرها که نریخت
به برگ های سپیدی که امتحان می داد

همیشه هست دو چشمی که منتظر.....اما....
به جای پیکر او،خاک،استخوان می داد

هزار حرف برای تو داشتم در دل،
هزار حرف ،زمانه اگر امان می داد
(از رویا باقری)