راز ماندگاری

[zeinab]

((به نام خدا))
آب هرچند که مهریه دلتنگی هاست
آب یک عمر خجالت زده ی روی شماست

آب آتش شد وبر مجمره ی جان افتاد
نیمه شب،خستگی شهر به دوشش پیداست

شعله درشعله به خاکستر باران می ریخت
آه مادر چه بگویم که شروع اش اینجاست

ای کریمی که به احسان تو مشهور شده است
اهل بیتی که غزل مرثیه اش سهم شماست

دشت تا دشت عطش بود و کویری در راه
رود تا رود مسیری که به تنهایی ماست

بانوی آب یقین دارم از آغاز ازل
آب،لب تشنه به دنبال شه کرب و بلاست
(از حسن علی پاکزاد)