شعر من

[آشنای غریب]

عجب رسمیه رسم زمونه

قصه‌ برگ و باد خزونه

میرن آدما از اونا فقط خاطره‌هاشون به جا می مونه

کجاس اون کوچه ؟

چی شد اون خونه ؟

آدماش کجان ؟

خدا می دونه …

بوته ی یاس بابا جون هنوز

گوشه ی باغچه توی گلدونه

عطرش پیچیده تا هفت تا خونه

خودش کجاهاس ؟

خدا می دونه …

می رن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا می مونه

تسبیح و مهر بی بی جون هنوز

گوشه ی طاقچه توی ایوونه

خودش کجاهاس ؟ خدا می دونه

می رن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا می مونه

پرسید زیر لب یکی با حسرت

از ماها بعدا چی یادگاری می خواد بمونه ؟ خدا می دونه

می رن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا می مونه

تقدیم به کسانی که پدر مهربون و یکی از عزیزانشون رو از دست دادند و با خاطره هاشون به زندگی خود ادامه میدن ، الهی کسانی هم که پدر و مادر دارند خدا براشون حفظ کنه و قدر این عزیزان رو بدونند و بالاتر از گل بهشون نگن ، برای شادی روح همه گذشتگان جمع قرآنی به خصوص پدر عزیزم که سالگردش همین روزاس فاتحه ای قرائت میکنیم ، ممنونم

[font=tahoma][/font]