طناب های شیطان

[کارآگاه گجت]

دیروز شیطان را دیدم . بساطش را پهن کرده بود مردم دورش جمع شده بودند .
توی بساطش همه چیز بود،غرور ،حرص،دروغ ،خیانت ،فریب.هر کس چیزی می خرید و در ازایش چیزی می داد ،بعضی تکه قلبشان ،
پاره ای از روحشان ، بعضی ایمانشان و آزادگی شان را.
شیطان می خندید ،دهانش بوی گند جهنم می داد . حالم را بهم می زد.
انگار ذهنم را خواند، موذیانه خندید و گفت من با کسی کاری ندارم فقط بساطم را پهن کردم و آرام نجوا می کنم و کسی را مجبور نمی کنم .
جوابش را ندادم . سرش را نزدیکتر آورد و گفت : البته تو با اینها فرق می کنی ، تو زیرکی و با ایمان ،اینها ساده اند و گرسنه .
از شیطان بدم می آمد ، اما حرف هایش شیرین بود ،گذاشتم حرف بزند ،ساعت ها کنار بساطش نشستم ، تا اینکه چشمم به
جعبه ای عبادت افتاد که لابه لای چیز های دیگر بود .
دور از چشمش آن را برداشتم و توی جیبم گذاشتم ، با خودم گفتم بگذار یک بار هم که شده شیطان فریب بخورد.
به خانه آمدم و در جعبه عبادت را باز کردم .
توی آن اما جز غرور چیزی نبود ،جعبه از دستم افتاد و غرور توی اتاق ریخت ،فریب خورده بودم .
دستم را روی قلبم گذاشتم ،نبود .
فهمیدم آن را کنار بساط ش جا گذاشتم .
تمام راه را دویدم ،تمام راه لعنتش کردم ، تمام راه خدا خدا کردم .
به میدان رسیدم . شیطان اما نبود .
آن وقت نشستم و های های گریه کردم ، از ته دل
اشک هایم که تمام شد ،بلند شدم تا بی دل ام را با خود ببرم که
صدایی شنیدم ....صدای قلبم را.
همان جا بی اختیار به سجده افتادم و زمین را بوسیدم به شکرانه قلبی که پیدا شده بود.