اشعــــــــار مناسبتی

[آشنای غریب]

نان و حلوا چیست؟ ای فرزانه مرد *** منصب دنیاست، گرد آن مگرد

گر بیالایی از او دست و دهان *** روی آسایش نبینی در جهان

منصب دنیا نمی‌دانی که چیست؟ *** من بگویم با تو، یک ساعت بایست

آنکه بندد از ره حق پای مرد *** آنکه سازد کوی حرمان جای مرد

آنکه نامش مایهٔ بدنامی است *** آنکه کامش، سر به سر، ناکامی است

آنکه هر ساعت، نهان از خاص و عام *** کاسهٔ زهرت فرو ریزد به کام

بر سر این زهر روزان و شبان *** چند خواهی بود لرزان و تپان؟

منصب دنیاست، ای نیکونهاد! *** آنکه داده خرمن دینت به باد

منصب دنیاست، ای صاحب فنون! *** آنکه کردت این چنین، خوار و زبون

ای خوش آن دانا که دنیا را بهشت *** رفت همچون شاه مردان در بهشت

مولوی معنوی در مثنوی *** نکته‌ای گفته است، هان تا بشنوی:

« ترک دنیا گیر تا سلطان شوی *** ورنه گر چرخی تو، سرگردان شوی

زهر دارد در درون، دنیا چو مار *** گرچه دارد در برون، نقش و نگار

زهر این مار منقش، قاتل است *** می‌گریزد زو هر آن کس عاقل است»

زین سبب، فرمود شاه اولیا *** آن گزین اولیا و انبیا:

حب الدنیا، رأس کل خطیة *** و ترک الدنیا رأس کل عبادة

به مناسبت بزرگداشت شیخ بهایی.