پیام‌های داخل این موضوع

آشنای غریب

نظر خدای بینان طلب هوا نباشد *** سفر نیازمندان قدم خطا نباشد

همه وقت عارفان را نظرست و عامیان را *** نظری معاف دارند و دوم روا نباشد

به نسیم صبح باید که نبات زنده باشی *** نه جماد مرده کان را خبر از صبا نباشد

اگرت سعادتی هست که زنده دل بمیری *** به حیاتی اوفتادی که دگر فنا نباشد

به کسی نگر که ظلمت بزداید از وجودت *** نه کسی نعوذبالله که در او صفا نباشد

تو خود از کدام شهری که ز دوستان نپرسی *** مگر اندر آن ولایت که تویی وفا نباشد

اگر اهل معرفت را چو نی استخوان بسنبی *** چو دفش به هیچ سختی خبر از قفا نباشد

اگرم تو خون بریزی به قیامتت نگیرم *** که میان دوستان این همه ماجرا نباشد

نه حریف مهربانست حریف سست پیمان *** که به روز تیرباران سپر بلا نباشد

تو در آینه نگه کن که چه دلبری ولیکن *** تو که خویشتن ببینی نظرت به ما نباشد

تو گمان مبر که سعدی ز جفا ملول گردد *** که گرش تو بی جنایت بکشی جفا نباشد

دگری همین حکایت بکند که من ولیکن *** چو معاملت ندارد سخن آشنا نباشد

اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی گرامی باد.

[url=http://ganjoor.net/iqbal/][/url]

ای امیر خاور ای مهر منیر *** می کنی هر ذره را روشن ضمیر

از تو این سوز و سرور اندر وجود *** از تو هر پوشیده را ذوق نمود

می رود روشنتر از دست کلیم *** زورق زرین تو در جوی سیم

پرتو تو ماه را مهتاب داد *** لعل را اندر دل سنگ آب داد

لاله را سوز درون از فیض تست *** در رگ او موج خون از فیض تست

نرگسان صد پرده را بر می درد *** تا نصیبی از شعاع تو برد

خوش بیا صبح مراد آورده ئی *** هر شجر را نخل سینا کرده ئی

تو فروغ صبح و من پایان روز *** در ضمیر من چراغی بر فروز

تیره خاکم را سراپا نور کن *** در تجلی های خود مستور کن

تا بروز آرم شب افکار شرق *** بر فروزم سینهٔ احرار شرق

از نوائی پخته سازم خام را *** گردش دیگر دهم ایام را

فکر شرق آزاد گردد از فرنگ *** از سرود من بگیرد آب و رنگ

زندگی از گرمی ذکر است و بس *** حریت از عفت فکر است و بس

چون شود اندیشهٔ قومی خراب *** ناسره گردد بدستش سیم ناب

میرد اندر سینه اش قلب سلیم *** در نگاه او کج آید مستقیم

بر کران از حرب و ضرب کائنات *** چشم او اندر سکون بیند حیات

موج از دریاش کم گردد بلند *** گوهر او چون خزف نا ارجمند

پس نخستین بایدش تطهیر فکر ***بعد از آن آسان شود تعمیر فکر

سالروز در گذشت اقبال لاهوری.