سیره نبوی

[مریم گلی]

[b]سیره‌ رسول اکرم در معاشرت با مردم[/b]

در ک
تا
ب ارشاد القلوب دیل
می
روایت شده است که:



«رسول خدا صلی ‌الله علیه و آله لباس خود را شخصاً وصله
می
‌کرد و کفش خود را تع
می
ر
می
‌نمود. گوسفندان خود را
می
‌دوشید. با بردگان هم‌غذا
می
‌شد و بر ز
می
ن
می
‌نشست بر چهار‌پای بدون زین سوار
می
‌شد و دیگری را بر پشت خود سوار
می
‌کرد. مایح
تا
ج خانه را خود از بازار تهیه
می
‌کرد و به سوی خانه
می
‌برد. با غنی و فقیر یکسان رف
تا
ر و برخورد
می
‌کرد و در هنگام مصافحه دست خود را ن
می
‌کشید
تا
طرف مقابل دست خود را بکشد. به هر کسی
می
‌رسید سلام
می
‌کرد چه توانگر و چه درویش، چه کوچک و چه بزرگ.



اگر به خوردن دعوت
می
‌شد آن را کوچک ن
می
‌شمرد هر چند یک خرمای پوسیده باشد. مخارج زندگی آن حضرت سبک و کم بود.



پیامبر اکرم صلی‌ الله علیه و آله دارای طبع بزرگ و خوش‌رو و خوش معاشرت بود. بدون آن که بخندد ه
می
شه تبسّ
می
بر لب داشت، و بدون آن که چهر‌ه‌اش در هم باشد اندوهگین به نظر
می
‌رسید، و بدون آن که از خود ذلت نشان بدهد همواره متواضع بود، و بدون آن که اسراف کند سخاوتمند بود. قلبی رقیق و دلی ‌نازک داشت و نسبت به همه مسلمانان رئوف و مهربان بود.»

در مکارم الاخلاق طبرسی‌(ره) آمده است که:

«رسول خدا صلی ‌‌الله علیه و آله عادتش این بود که به آیینه نگاه
می
‌کرد و موی سر و صورت خود را صاف و مرتب
می
‌کرد و چه بسا این کار را در برابر آب انجام
می
‌داد، و نه تنها برای خانواده‌ خود، بلکه برای اصحاب خویش نیز زینت
می
‌کرد.»


رسول خدا فرمود:


«خدا دوست دارد بنده‌اش وقتی برای دیدن دوس
تا
ن از خانه خارج
می
‌شود خود را زینت کند و آماده نماید.»


در مکارم الاخلاق طبرسی (ره) از حضرت علی علیه‌السلام چنین روایت شده است:

«هرگز نشد رسول خدا صلی ‌الله علیه و آله با کسی مصافحه کند و آن حضرت جلوتر از طرف مقابل دست خود را بکشد. و هرگز نشد که با کسی در کار و حاجتی همکاری کند و آن حضرت پیش از طرف مقابل از آن کار منصرف گردد. و هرگز نشد کسی با آن حضرت سر صحبت را باز کند و او قبل از طرف مقابل سکوت نماید. و
دیده
نشد پیش روی کسی پای خود را دراز کند.


و هرگز بین دو امر مخیّر نشد، مگر این که دشوارتر را انتخاب
می
‌نمود. اگر ظل
می
به او
می
‌شد در مقام انتقام بر ن
می
‌آمد، مگر آن که حرمت‌
های
الهی هتک شود که در آن صورت خشم
می
‌فرمود و غضبش برای خدا بود.
تا
زنده بود در حال تکیه دادن غذا
می
ل نفرمود. هیچ‌گاه چیزی از او خواسته نشد که در جواب، نه بگوید، و هرگز حاجت سائلی را رد ن
می
‌کرد، و چنانچه مقدور بود حاجت او را بر
می
‌آورد و اگر ممکن نبود با زبان نرم و شیرین او را راضی
می
‌ساخت.»


[b][b]منبع:
[/b][/b]
سیمای پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، ا
می
رحسین علیقلی