شام غریبان حسين

[LeMa.86]

شب میچکد و نم نم باران گرفته است
امشب دوباره خیابان گرفته است

حسی غریب در همه جا برسه می زند
و دسته های سینه زنی جان گرفته است

تصویر های محو و شلوغ همیشگی
در کوچه های غم زده میدان گرفته است

تصویری از سری که سر افراز می شود
بالای نیزه مجلس قرآن گرفته است

طفلی که از گلوی خودش خون مکیده بود
با خواهری که شام غریبان گرفته است

یا آستین خالی مردی که می رسد
و مشک را به گوشه دندان گرفته است

انگار خون به مغز یقینت نمی رسد
احساس می کنی رگ ایمان گرفته است

مجلس تمام می شود و فکر می کنی
بازار کار حضرت شیطان گرفته است

این بغض در گلوی حقیقت شکستنی است
تاریخ ، اگر چه آن را آسان گرفته است