فرازي از وصاياي شهدا

[هُدهُد صبا]

فرزندم مهدي، اي كه انتخاب نام تو به خاطر عشق و علاقه‌اي بود كه از امام زمان(عج) در دل پدرت بود. اي كه سعي كردم اولين كلمه‌اي كه بر زبان تو جاري مي‌شود كلمه «الله» باشد، در زمان من يعني در زماني كه تو تنها آهنگ كلمات را اجرا مي‌كردي، و اين كلمات را بيشتر از كلماتي كه در بين كودكان مرسوم است آموخته بودي ـ منظورم از اين حرف‌ها اين است كه كلام و خط و حركت تو با ياد خدا و ائمة اطهار آغاز شد ـ از تو انتظار دارم از مسيري كه برايت تعيين كردم كه همان راه «الله» و خط امام است منحرف نشوي كه طعمة گرگان روزگار و عذاب الهي خواهي شد. تكاليفي كه اسلام و زندگي اسلامي براي تو تعيين مي‌كند با توكل بر ذات احديّت و سعي و جديّت در پيش گير و سعي كن راه مرا ادامه دهي.

فرازی از وصیتنامه شهید
سيدابوتراب ميرشريفي