گوشه ‏اى از اخلاق عظيم پيامبر حضرت محمد رسول الله(ص)

[هُدهُد صبا]

امام علی (ع) فروتنی او را چنین بازگو می‌کند :
محبوبم محمد (ص)، پای شتر را خود می‌بست، خود به حیوانات علف می‌داد،
با دستش گوسفند را می‌دوشید و بر لباس و کفش وصله می‌زد.
یارانش جلوی پایش برنمی‌خاستند؛ زیرا می‌دانستند این کار را دوست نمی‌دارد.
چیزی را که از بازار می‌خرید، خود به خانه می‌آورد.
هر گاه سواره ره می‌سپرد، اجازه نمی‌داد کسی پیاده همراهش بیاید. می‌خواست او نیز سوار شود،
اگر نمی‌پذیرفت می‌فرمود: جلوتر برو و در جایی که می‌خواهی منتظر باش. من نزد تو می‌آیم.
می‌فرمود: کسی فروتنی نکرد، جز آن که خداوند او را بالا بُرد.
همواره می‌فرمود: ای مردم! مرا برتر از مرتبه‌ام ندانید؛
پروردگار پیش از آن که مرا پیامبر قرار دهد، بنده ساخته است.
می‌فرمود: در ستودن من از اندازه تجاوز مکنید؛ آن چنان که مسیحیان در مورد عیسی (ع) کردند.
همانا که بندة خدایم. دربارة من بگویید: بنده و رسول خدا.
برگرفته از کتاب همنام گلهای بهاری
نوشته حسین سعیدی