دل نوشته های من

[fanaie]

ای آدمیان
ابراهیم چاقو را بر گردن فرزندش گذاشت تا سر از بدنش جدا کند!
این کار او را چه نام می نهید؟
دیوانگی؟وظیفه؟عشق و سر نهادن بر فرمان حق؟
من اکنون آن ابراهیم هستم
انتخاب شده ام تا سر بر فرمانش نهم
در حال تیز کردن چاقو هستم
بیچاره فرزندم که از همه جا بی خبر است
و غافل ار همه جا مشغول بازیهای کودکانه خویش است
وقتی او را از کارم آگاه می کنم ،با سادگی کودکانه اش آن را می پذیرد
گر چه می خواهد با من بماند و نمی تواند از من جدا شود
اما او را از سینه ی خود دور می کنم و از خود می رانم
و به تیز کردن چاقو ادامه می دهم
نمی داند و خبر ندارد که چند لحظه ی پیش پدرش را قربانی کرده ام!
و حال نوبت اوست
خدایا تو می دانی که من آنها را قربانی نمی کنم
بلکه این من هستم که باید قربانی شوم و چقدر این کار سختی است!