ایکاش...

[آشنای غریب]

﷽
از صاحب دلی پرسیدند:
از میان نام‌های خدا،
کدام را بیشتر دوست‌ دارید؟
« نگاهش را که حاکی از رضایت بود
به دیگران دوخت و قاطعانه گفت:
«لطیف! لطیف!»
انگار نام محبوبش را زمزمه می‌کرد.
و ادامه داد:
لطیف از لُطف است و هم بیانگر،
مهربانی و محبت خداست که..
از راه‌ها و مجاریِ ناپیدا،
و غیرمنتظره نصیب آدم می‌شود،
و هم بیانگر باریک‌بینی و ظرافت‌ او...
بهتر بگویم:
وقتی کسی به شیوه‌ای تو را مشمول،
مهر و عطوفت خود قرار می‌دهد،
که پاک شگفت‌زده می‌شوی!
"با تو به لطف رفتار کرده است."
لطف مِهری است که،
ظریف و نهانی در جانِ آدم می‌نشیند.
از جاییکه اصلاً حسابش را نمی‌کردی.
نام لطیف خدا را در شعر باران،
در هوشیاری شبانه‌ی درختان،
در لبخند بی‌چشمداشت گل‌
و در نغمه‌های پرنده می‌توان یافت.
انشاءالله زندگی‌ ما،
جلوه‌گاه لطف و لطافت خدا باشد.»