سیره نبوی

[boshra]

خواب وبيدارى پیامبر(ص)

به فرموده امام باقر(ع) رسول خدا(ص) هرگاه از خواب برمى خاست به سجده در پيشگاه خدا مى پرداخت. هنگام خواب، مسواك را بالاى سر خود مى گذاشت. همين كه بيدار مى شد، شروع مى كرد به مسواك زدن ... هر شب، سه بار مسواك مى زد: يك بار قبل از خواب، يك بار وقتى از خواب براى نماز شب بيدار مى شد، و يك بار هم وقتى كه مى خواست براى نماز صبح، از خانه به مسجد برود.

چون بيدار مى شد مى فرمود: «حمد خدايى را كه پس از مرگم مرا زنده كرد. پروردگارم آمرزنده و شكور است»

---

خلاصه گويى

پر حرفى، آزار دهنده شنونده است و او را خسته مى كند. سخنرانى هاى طولانى موجب گريز افراد از جلسات مذهبى، يا نماز جمعه و مجالس وعظ مى گردد. رسول اكرم(ص)كه همه كلماتش نور و حكمت آموزنده بود، رعايت مى كرد كه خطبه هايش كوتاه باشد:

«كانَ اَقْصَرَ النّاسِ خُطبةً وَاَقَلَّهُ هَذَراً»

در عين كمال نماز، خطبه هايش كوتاه ترين بود و کمترين سخن بيهوده و غير لازم نداشت.

اين رعايت حال مردم و «مردمدارى» او را نشان مى داد.

---

رسول خدا(صلى الله عليه وآله) همه رقم غذا مى خورد و نسبت به نوع غذا و كيفيت طبخ، ايراد نمى گرفت و از آنچه خدا حلال كرده است، همراه با خانواده و خدمتكاران غذا مى خورد، آن هم نشسته بر زمين، چه در خانه خود و چه در ميهمانى، از هر چه آنان مى خوردند و در هر چه و بر هر چه آنان طعام مى خوردند. اگر مهمان مى آمد همراه با مهمان طعام مى خورد. محبوبترين غذا و سفره در نزد او، آن بود كه افراد بيشترى سر سفره نشسته باشند:

«كانَ رَسولُ اللّهِ يأكُلُ كُلّ الاَصْناف مِنَ الطَّعامِ وَ كانَ يأكُلُ ما اَحَلَّ اللّهُ لَهْ مَعَ اَهْلِهِوَ خَدَمِهِ اِذا اَكَلُوا، وَ معَ مَنْ يَدْعُوهُ