آمد بهار و نیامد!

[اسماء الحسنی]

بسم الله الرحمن الرحیم

این روزها را دوست دارم.خیلی دوست دارم.روز هایی که نه بهارند و نه زمستان.راستش...من اسمش را گذاشته ام گرگ و میش!چون مانند گرگ و میش که نه روز است و نه شب،این روزها هم نه زمستان اند و نه بهار.روزهایی که لحظه ای آفتاب سوزان آتشت می زند و ساعتی بعد،سرتاپا خیس از رحمت الهی می شوی.مردم را می بینی که بعضی از گرمای هوا بستنی به دست ایستاده اند و عده ای در مغازه ای منتظر شیرکاکائوی داغ.همه استرس دارند.کاسب و بازاری از اینکه جنس هایش را قبل از شب عید به فروش برساند و مردم به دنبال اینکه خرید هایشان را قبل از شب عید به پایان برسانند.همه شادند،جز آن پدری که به رئیسش التماس می کند تا کمی پول بیشتری بگیرد و برای فرزندش لباس نو بخرد.همه سرخوش اند،جز آن پسری که مادرش در بیمارستان بستری است.جز آن پدری که ترقه های چهارشنبه سوری صورت پسرش را سوزانده اند.حال آن بیمار سرطانی که نای تکان خوردن ندارد به کنار.اما هستند کسانی که نگران دکوراسیون سفره هفت سینشان هستند.شک دارند که در سفره هفت سین،سکه طلایی بگذارند یا گل سمبل هلندی.دغدغه شان این است که برای مسافرت عید به اروپا بروند یا به امریکا.در این حال و هوا نم نم باران که می بارد،فرقی نمی کند که فقیر باشی یا غنی،شاد باشی یا غمگین.باران برای همه می بارد.رحمت الهی همین است،مانند محمد(ص).رحمتی برای همه مردم دنیا...مانند مهدی(عج).دلم تنگ است.برای امام زمان.برای عدالت.برای زمانی که فقیر با دیدن مردمی که در بازار ها لباس می خرند،چشمانش بارانی نشود و دلش پر نزند برای کودک خردسالش...تنها عبارتی که می شود برای این حال پیدا کرد این است،می دان کلیشه ای و تکراری است،ولی...

این عید ها برای من آقا نمی شود ...

_نقل از تالار گفتمان رییس جمهور مجازی!