تقدیم به مقام والای امام علی ابن موسی الرضا هشتمین اختر آسمان ولایت و امامت

[ذوالقرنین]

آقای مهربونیا ، سلام :

برای پرواز ملائک آسمان ها را جارو می زنم

مبادا در حریمت ذره ای مه دیده شود . برای عاشقانت

دعا می کنم ، شاید روزی برای دیدنت رهسپار کویت شوند .

دیشب میان اشک هایم برایت از صداقت چشمانم سرودم ،

از ترنم صدایی که مدام تو را می خواند . در دل می گویم

آوازم نیز بوی تو را گرفته است . لحظه ی دیدارت را به یاد

خواهم سپرد ، وقتی از شوق نگاهت چشمانم لبریز اشک است

و لب هایم هم آواز مرغانی که تو را صدا می زنند .

آقا ! برای خوبی هایت هفت آسمان هم کم است . تمام ستاره ها

تو را نجوا می کنند .

سحرگاهان از حریمت صدای ربنای ملائک می آید .

کبوتران حرم اذن دخولت را می خوانند و صدای نقاره خانه ات

تمام کننده ی رازهای گفته شده است و شروع نیازی دیگر .

حسودی می کنم به دیواره های حریمت که هر صبحگاه زائرانت

بر آنها تکیه می زنند و با اشک و آه تو را می خوانند ،

به کبوترانی که روزی خود را از حریمت می گیرند و تا شب

به عشق بازی تو مشغولند .

مرا بخوان برای لحظه ای کوتاه ، نه برای همیشه ، مرا بخوان ...

" التماس دعا "