حکایت - نسخه قابل چاپ +- تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید (http://forum.ghorany.com) +-- انجمن: فرهنگی و هنری (/forum-1.html) +--- انجمن: داستان (/forum-26.html) +--- موضوع: حکایت (/thread-17.html) |
RE: حکایت - ذوالقرنین - ۳۰ فروردين ۱۳۸۹ ۱۲:۵۸ عصر روزی سقراط حکیم مردی را دید که خیلی ناراحت و متاثر بود . علت ناراحتی اش را پرسید . شخص پاسخ داد : در راه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم . سلام کردم. جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت . و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم . سقراط گفت : چرا رنجیدی ؟ مرد با تعجب گفت : خوب معلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است . سقراط پرسید : اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی ؟ مرد گفت : مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم . آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود . سقراط پرسید : به جای دلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی ؟ مرد جواب داد : احساس دلسوزی و شفقت . و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم . سقراط گفت : همه این کارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی . آیا انسان تنها جسمش بیمار می شود ؟ و آیا کسی که رفتارش نا درست است ، روانش بیمار نیست ؟ اگر کسی فکر و روانش سالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود ؟ بیماری فکری و روان نامش غفلت است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی می کند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد . و به او طبیب روح و داروی جان رساند . پس از دست هیچ کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده . " بدان که هر وقت کسی بدی می کند در آن لحظه بیمار است . " RE: حکایت - masomi - ۳۰ فروردين ۱۳۸۹ ۰۱:۲۷ عصر شیطان را پرسیدند که کدام طایفه را دوست داری؟ گفت: دلالان را. گفتند: چرا؟ گفت: از بهر آنکه من به سخن دروغ از ایشان خرسند بودم، ایشان سوگند دروغ نیز بدان افزودند. RE: حکایت - کبوتر حرم - ۳۰ فروردين ۱۳۸۹ ۰۸:۴۴ عصر در تاريخ آمده است: واعظى بر هارون الرشيد، خليفه عباسى، وارد شد. هارون از او درخواست موعظه كرد. واعظ گفت: اى امير المؤمنين! به نظر تو اگر به هنگام تشنگى از آب منعت كنند براى خريد آن چه مقدار حاضرى بپردازى؟ هارون پاسخ داد: نصف مملكت خود را در قبال آن آب مىدهم. واعظ گفت اى امير المؤمنين! آيا اگر اين آب بخواهد از مجراى بول خارج شود و نتواند چه مقدار براى خارج شدن آن مىپردازى؟ گفت: نصف بقيۀ مملكتم را در قبال آن مىپردازم. واعظ گفت: پس مملكتى كه به يك شربت آب مىارزد تو را فريب ندهد. [عدة الدّاعي ، ابن فهد حلى ، ص: 240] RE: حکایت - کبوتر حرم - ۳ ارديبهشت ۱۳۸۹ ۰۱:۱۵ عصر فقیری تهی دست، خواجه ای ثروتمند را گفت: اگر من بر در سرای تو بمیرم، با من چه می کنی؟ خواجه گفت: تو را کفن کنم و به گور بسپارم! فقیر گفت: امروز به زندگی، مرا پیراهنی پوشان، و چون بمیرم، بی کفن به خاک بسپار! خواجه بخندید و او را پیراهن بخشید. [از لا به لای گفته ها، ص434] نقل: حکایت و حکمت، ج2 وقتی بنای خلقت مـــا را گذاشـــتند *****نـوری به حجــم تیره دنـــیا گذاشـتند روح مرا به خاطر روح تو خلق کرده اند *****نام مرا به عشق تو فاطمه گذاشتند RE: حکایت - کبوتر حرم - ۶ ارديبهشت ۱۳۸۹ ۰۴:۳۳ صبح پادشاهی مرد درويشی را در مسير خود ديد و به او گفت: درويش! هيچ به ياد ما هستی؟ درويش جواب داد: بله، وقتی خدا را فراموش میكنم به ياد شما میافتم! [گلستان، سعدی] وقتی بنای خلقت مـــا را گذاشـــتند *****نـوری به حجــم تیره دنـــیا گذاشـتند روح مرا به خاطر روح تو خلق کرده اند *****نام مرا به عشق تو فاطمه گذاشتند RE: حکایت - کبوتر حرم - ۳۱ ارديبهشت ۱۳۸۹ ۰۳:۲۵ عصر مالک دینار گفت: پیش رابعه (عدویّه) رفتم . او را دیدم با کوزه ای شکسته که از آن وضو ساختی و آب خوردی ، و بوریایی کهنه ، و خشتی که زیر سر نهادی. دلم به درد آمد و گفتم: ای رابعه !مرا دوستان توانگر هستند .اگر اجازه دهی، برای تو از ایشان چیزی خواهم. گفت: ای مالک! غلط کرده ای .روزی دهندۀ من و ایشان یکی نیست؟ گفتم : بلی ! گفت: درویشان را فراموش کرده است به سبب درویشی؟ و توانگران را یاری می کند به سبب توانگری؟ گفتم :نه. گفت: چون حال من داند چه یادش دهم؟ او چنین می خواهد ، ما نیز چنان خواهیم که او می خواهد. [تذکرة الأولیا، عطار] من همون کبوترم که جا نداشت . . . . . لونه ای حتی رو شاخه ها نداشت همه عاشقی من یه نفســــــه . . . . . یه امام رضـــــا دارم واسم بســـه RE: حکایت - کبوتر حرم - ۴ خرداد ۱۳۸۹ ۰۳:۰۲ عصر پادشاهی با غلامی كه هرگز دريا را نديده بود، سوار كشتی شد. غلام دچار دريازدگی شد و شروع به گريه و زاری كرد. هيچ كس نتوانست او را با حرف آرام كند. حكيمی دانا با اجازۀ پادشاه دستور داد غلام را به دريا بيندازند. پس از اينكه مدتی دست و پا زد و آب خورد! او را از دريا گرفتند. در اثر اين كار، غلام به گوشهای رفت و آرام گرفت. پادشاه از حكمت كار حكيم پرسيد و حكيم پاسخ داد: قدر عافيت كسی داند كه به مصيبتی گرفتار آيد [گلستان، سعدی] من همون کبوترم که جا نداشت . . . . . لونه ای حتی رو شاخه ها نداشت همـه عاشقی من یه نفســــــه . . . . . یه امام رضـــــا دارم واسم بســـه RE: حکایت - کبوتر حرم - ۶ خرداد ۱۳۸۹ ۰۲:۴۹ عصر روزی گاندی با تعداد کثیری از همراهان و هواخواهانش میخواست با قطار مسافرت کند. هنگام سوار شدن، لنگه کفشش از پایش درآمد و در فاصلۀ بین قطار و سکو افتاد. وقتی از یافتن کفشش در آن موقعیت ناامید شد، فوری لنگۀ دیگر کفشش را نیز درآورد و همانجایی که لنگه کفش اولی افتاده بود، انداخت. در مقابل حیرت و سؤال اطرافیانش توضیح داد: ممکن است فقیری لنگه کفش را پیدا کند، پیش خود گفتم بک جفت کفش بهتر است یا یک لنگه کفش ؟! من همون کبوترم که جا نداشت . . . . . لونه ای حتی رو شاخه ها نداشت همـه عاشقی من یه نفســــــه . . . . . یه امام رضـــــا دارم واسم بســـه RE: حکایت - کبوتر حرم - ۲۰ تير ۱۳۸۹ ۱۱:۴۸ عصر عالمی می گفت: یاد دارم که در دوران طفولیت، بسیار متعبد بودم و شب زنده دار. یک شب در خدمت مرحوم پدرم نشسته بودم و تمام شب بیدار بوده و قرآن در دست گرفته بودم و همه همسایگان در خواب بودند. به پدر عرض کردم: چرا یکی از همسایگان، سر از خواب برنمی دارد تا دو رکعت نماز گذارد؟ چنان در خواب غفلت فرو رفته اند که گویا مرده اند. پدر گفت: جان پدر اگر تو نیز بخوابی بهتر از آن است که غیبت مردمان کنی. [کشکول عباسی] RE: حکایت - کبوتر حرم - ۲۳ تير ۱۳۸۹ ۰۲:۱۱ عصر گویند مأمون عباسی از حسن بن سهل پرسید: بلاغت در کلام چیست؟ وزیر گفت: بلاغت آن است که عوام بفهمند و خواص بپسندند. [پند ها نکته ها لطیفه ها، علی اکبری] |