هر فلسفه و ایدئولوژی و مکتبی که در دنیا بوجود اومده یا میاد بر اساس یک اندیشه و فکری شکل گرفته. هر چه این اندیشه دارای افق وسیع تر و پخته تر باشه پایدارتر هستش. اگر اصول و مبانی فکری این مکتب با افکار مردم بیشتری سازگار و همراه با اجرای صحیح تری باشه دامنه گسترش اون مکتب وسیعتر میشه. مکتبی موفق تره که در اوج سیاهی و ظلمت رشد کنه.مثل اسلام. من دنبال اسم نیستم. از نظر فلسفی مکتبی تا ابد پایداره که افق اندیشه آن بی نهایت باشه. یعنی جامعه هدف را گیتی در نظر بگیره. و تلاشش رو برای فهم همه اسرار آفرینش بکار بنده. اونوقت تلاشش رو برای وضع قوانین و چینش منظم گیتی بکار بندد. اصولا یک فلسفه با جامعه هدف آفرینش و دانش بی نهایت و رهبری خدا و خلیفه او جامعه ای است که بایستی در ابد شکل بگیرد. یعنی زمانی که همه علوم یکی شده اند و نقطه ابهامی در علم وجود نداشته و این یهنی پایان جهل و نادانی، پایان بیماریها.
بله. اندیشه هایی هستند که وقتی در حیطه مذهب وارد میشوند به شدت از این طرف و انطرف محکوم می شوند و ریشه تفکر را میخشکانند.
سلام
برداشت بنده از اندیشه ی ناب شما این است که انسان یک مخلوق چند بعدی است وباید چند بعدی ببیند وبیندیشد وبرای درک درست پروردگار هستی وهرآنچه درجهان است باید شناخت لازم را داشته باشد تا به یک نتیجه گیری کلی ویقین برسد
ابتدا از خودشناسی شروع کند وهمه چیز را کنکاش کند به دنبال علت ها باشد وبداند از کجا آمده ودراین مسیر چه کارهایی باید بکند واصلا چرا آمده وبه کجا خواهد رفت .
واما پایان بسیار زیبایی داشتید
(باید ارزش های انسانی خود را بارور کنیم. این خیلی بد است که در یک زمان طولانی رشدی نداشته باشیم. سعی کنیم یک انسان معمولی و ساده نباشیم. حرفی برای گفتن داشته باشیم.نیایم تو این دنیا ثمره زندگیمون یک مدرک و یک همسر و چند فرزند و سی سال خدمت و یک خانه و یک ماشین و کمی شاید عبادت و گناه و چیزهایی از این قبیل کمتر یا بیشتر باشه. یادمان باشد خدا خیلی بزرگه و برای هدفی خیلی بزرگ ما را آفریده منتها صبر خدا خیلی زیاده.
Rose)
http://articlethesis.blogfa.com/
انجام پایان نامه
بله به نظر میرسه انسان پس از طی مسیر دنیای امروزی تازه وارد وادی ظلمت و شکنجه و عذاب نشه و با تلاشی دوباره بتونه گذشته را جبران و آینده خوبی داشته باشه.
جهان و کار جهان جمله پیچ بر پیچ است. هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق
دوستان جهان از اونچه که تصور میکنیم خیلی پیچیده تره. گاه ما خودمون رو تو ی اتاق تاریک تو ی خونه تو ی بن بست تو کنج ی دنیای بزرگ محبوس کردیم و داریم تو این اتاق تاریک با لمس اشیاء ش دنیا را تفسیر میکنیم.
من تصور میکنم هر آفرینش یک دنیای بیکرانه. شاید یک الکترون یک دنیای بیکران باشه که ما از درک اون فعلا عاجزیم. چه برسه به انسان که ی موجود بی نهایت بعدیه. و انسان موجودیه که با ارتباط کامل میشه. یعنی بین هر انسان و همه انسانهای دیگه و شاید موجودات سیمی وصله نامریی که هر ارتباطی ی جریان تو اون برقرار میکنه و تاثیر گذاره.این جریانات مثبت و منفی دنیای اجتماعی مادی و غیر مادی انسانها را میسازه. حالا اگه زمانی برسه که جریان تو این سیمها مثبت و دائمی بشه بهشت مادی برقرار میشه. اگه شدت جریان تو این شبکه بی نهایت بشه انسانها یکی یکی و به ترتیب از فرط عشق خدا جون میدن. و اونوقت بهشتی که خدا وعده داده میرسه. تحمل لذت این دنیا مثل تحمل ی برق بی نهایت ولتیه. اگه شما ی لحظه از اون رو تجربه کنین از فرط دوری خدا عقل از کف میدید.
الله نور السماوات والارض ...
خدا هر رشته ای تو این شبکه اجتماعی را به خودش وصل کرده. ایجاد ارتباط با خدا و توجه خدا به موجود موجب ایجاد نور در اون انسان میشه البته وصل این ارتباط با هسته اصلی گاهی مشکل و خدا کاهنده هایی سر راه ارتباط خودش گذاشته که همون اهل بیتن. جنس این مبدلها هم از نوره و اونا تولید کننده نورن.
باید همه جای جای هستی از نور متبلور بشه یعنی همه نور الهی بدست بیارن تا بهشت و شهر آرمانی تشکیل بشه. نهایت کار انسان احسان شدنه. یعنی انسان نون نسیان خودش را با حاء حب و مودت عوض کند تا به غایت انسانیت برسه. گاه ی شخص بی واسطه یا با یک یا چند واسطه نور میگیره. مثل ستارگان. نور بواسطه حب یعنی اجسان و نیکی و محبت بدست میاد. اینه که میگن اگر محب محب ...محب اهل بیت باشی بهشت بت واجب میشه.چون اگه سیمها وصل باشه وصل به سرچشمه اصلی میشه.
پس باید حب الهی در دلامون باشه. و محبت داشته باشیم به همه چیز و همه کس و دنیا را از دریچه محبت نگاه کنیم تا نور به دلامون بتابه.
صحبتهاتون منو ياد كتابهاي طوباي محبت آقاي دولابي ميندازه..
لطفا فایل پیوست را مطالعه کنید.