شهدای بروجرد

[هُدهُد صبا]

متن وصيت نامه شهيد احمد بروجردي

بسم الله الرحمن الرحيم

ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احيا عند ربهم يرزقون

به نام الله پاسدار خون شهدا كه رحمان است به همه و رحيم است بر مقربان درگاهش ( شهيدان ) كه مي فرمايد و حساب نكنيد كساني را كه كشته شدند در راه خدا مرده ، بلكه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزي مي خورند .

مرگ حق است و هيچ ترديدي در آن نيست هر گاه اجل رسد هيچ راه گريزي ديگر باقي نمي ماند و در هر حالت و هر كجايي كه باشيم در آن لحظات جانمان گرفته مي شود و خود ميمانيم و اعمالمان ، ديگر نه پدر و مادر به درد مي خورد و نه دوستان و آشنايان ، تنها چيزي كه ما را از عذاب قبر و آخرت نجات مي دهد حب اهل بيت است و حب اهل بيت چيزي جز اطاعت مطلق از آنان نيست .

بعضي بر اين عقيده هستند كه اين جواناني كه به جبهه مي روند و شهيد مي شوند اگر در شهر باقي مي ماندند شايد زنده مانده و از لذت اين دنيا بهره مند مي شدند ، اما چنين نيست زيرا كه اجل هر شخص از قبل ، جا و همچنين نوع مرگش مشخص شده و واقعا خوشا به حال كسي كه مرگش در جبهه حق عليه باطل باشد زيرا كه بهترين مرگ ها شهادت در راه خداست و واقعا آفرين و خوشا به حال آن پدر و مادري كه امانت خود را به بهترين وجه به صاحب اصليش پس داده و در مرحله اولين امتحان الهي پيروز در آمده و مرحله ي بعدي آن صبر بر مصائب و رفتار صحيح جهت به ثمر رساندن خون شهيد خود چون حضرت زينب ( ع ) و امام سجاد ( عليه السلام ) كه صورت واقعي واقعه ي كربلا را با صبر بر مشكلات ، بر گمراهان و غافلان آشكار نماياندند .

وصيت من به پدر و اقوامم اين است كه اگر لياقت پيدا كردم و خدا طلبيدم ، در شهادتم صبر كنند و بي تابي نكنند زيرا كه پسرشان عاشق بود و با اين تغيير لباس و حالت به معشوق خود رسيد ، حال بعد از شهادتش به بهترين نعمات الهي كه همان رضاي خداست رسيده ، ولي نمي گويم كه گريه نكنيد زيرا كه همين گريه هاست كه اسلام را زنده نگه داشته و گريه براي شخص من نكنيد براي مظلوميت مولايم امام حسين (ع) و شهداي گمنام و مفقود الاثرها كنيد و بهترين گريه براي من ادامه دادن راهم است .

پس ، از پدر و مادر و همچنين اقوام خواهش مي كنم كه حلالم كنند و اگر خطائي ديده اند به بزرگواري خود مرا ببخشند زيرا كه در آن دنيا خيلي همت كنم كه جواب اعمال خودم را در برابر خداوند متعال بدهم و ديگر جواب شما را نمي توانم بدهم و از شما خواهش مي كنم كه اگر هر گونه حسابي روي من باز كرده بوديد آن را ببنديد كه من را خودم را پيدا كرده ام و خواهش مي كنم حامد و حميد را طوري تربيت كنيد كه راه برادرشان را ادامه دهند .

همچنين از شما مي خواهم كه تا آخرين نفس حامي اين انقلاب اسلامي و ولايت فقيه باشيد و اگر كمبودي و نقطه ي ضعفي وجود دارد روي آن تكيه نكرده و آن را بزرگ نكنيد بلكه سعي كنيد از مرحله ي حرف خارج شده و به مرحله ي عمل وارد شويد و بيشتر به نقاط قوت بپردازيد و اگر خواستيد مجلس ختمي بگيريد مجلس را به نام شهيدان گمنام و مفقود الاثرها كه هيچ عزاداري و مجلسي به يادبودشان گرفته نمي شود ، بگيريد.

و حال وصيتم به دوستانم اين است كه همانطوركه حسن ها و عليرضاها و محسن ها و ابراهيم ها رفتند من هم راه آنان را پيدا كرده و مي روم . بچه ها اين را بدانيد كه روزي همه ميرويم چه زود چه دير چه در وقت جواني و چه در پيري ولي آنچه كه مهم است اين است كه در لحظه رفتن حسين گونه رويم يا در رختخواب در حالي كه در خواب غفلتيم برويم .

بچه ها هيچ عذر و بهانه اي باعث نرفتن به جبهه نمي شود و همانطور كه امام ما فرموده هم اكنون رفتن به جبهه از فروع دين واجب تر است . اگر مسئله درس است خوب مگر پيكاني و مشايخي و سروي و
…
همچنين مسئله اي نداشتند ، مگر آنها هم بدشان مي آمد كه درس بخوانند و مهندس و دكتر شوند و يك زندگي راحت داشته باشند . بچه ها خودمان را گول نزنيم كه ما درس مي خوانيم و دكتر يا مهندس شده و بعد با استفاده از علممان به انقلاب خدمت مي كنيم آيا هر چقدر بخوانيد از شيخ علي تهراني يا شريعتمداري و
…
عالمتر مي شويد مگر شما به آينده و حالت روحي خود مطمئنيد آيا آنقدر تقوا داريم كه از وسوسه هاي شيطان جان سالم بدر بريم تا بعد به انقلاب و اسلام خدمت كنيم به خدا قسم اينها همه يك بهانه است آخر مگر كار جنگ با گفتن اينكه ديگران مي روند، ما درسمان را بخوانيم انجام مي شود ، البته اين سوء تفاهم پيش نيايد كه با درس مخالفيم ما اين را مي گوييم كه هر كدام اولويت دارد ، اول بايد آن انجام شود . خلاصه جبهه و امام و انقلاب اسلامي را تنها نگذاريد و با دعا و قرآن مانوس شويد و نماز اول وقت و جماعت را ترك نكنيد .

البته البته اين فكر را نكنيد كه دارم به شما توصيه و امري مي كنم ، زيرا كه ما كوچكتر از آنيم كه به شما بزرگان امري كنيم . خلاصه از كليه دوستانم و معلمان مي خواهم كه مرا حلال كنند و اگر بدي ديده اند به بزرگي خود مرا ببخشيد و سلامم را به همه برسانيد مخصوصا به امام

نه بيان بيان فضل كردم كه نصيحت تو گفتم هم ازآدمي شنيدم نشان آدميت

در جمع خوانده نشود .
http://mofidnews.com/index.php?page=desc...ab=shohada