پیام‌های داخل این موضوع

منتظر

سلام
سال 89 برای من خیلی سریع گذشت. 6 ماه اول سال که پر از اتفاقای بد بود بد ترین اتفاقش قبول نشدن توی دانشگاه دولتی بود. راستش حقم نبود که این طور بشه چون خیلی درس خوندم. چون فضای خونه برای درس خوندن مناسب نبود مجبور بودم برم کتابخونه ای که خیلی به خونمون نزدیک نبود اونم با اوضائی که داشت...
انقدر درس میخوندم که بچه ها فکر میکردن من سال دومی هستم خیلی هاشون می گفتن که من حتما تهران قبول میشم. درس خوندن من فقط از عید 89 شروع نشد ولی بازم نتیجه نداد. شاید جالب ترین اتفاقی که برام افتاد ورودم به دانشگاه بود. دانشگاه که چه عرض کنم جوش اصلا با دبیرستان فذق نداشت .آها یه فرقی داشت اونم مختلت بودنش بود.
یه اتفاق قشنگ دیگه هم برام افتاد اونم آشناییم با وبسایت توی نمایشگاه کتاب بود.
6 ماه دوم سال هم مثل برق داره به پایان میرسه و شاید آخرین اتفاق قشنگی که میتونست بیفته رفتن به مشهد بود جاتون خالی شنبه بعد ازظهر رفتم ساعت 5/2 صبح مشهد بودم ساعت 40/12 هم از مشهد راه افتادم تا حالا این طوری بهم خوش نگذشته بود انقدر خلوت بود که من تونستم نماز زیارتم رو کنار ضریح مطهر امام رضا(ع) بخونم. یاد همه بچه های تالار بودم و دو رکعت نماز زیارت هم به جای همه بچه های تالار خوندم اگر قابل بوده باشم نایب الزیاره همتون بودم.
دوست دارم اگه خدا بخواد یه قم-جمکران هم تا قبل از عید برم.
سعی کردم اخلاقمو بهتر کنم. باعث بشم دیگران بیشتر بهم جذب بشن.
امسال دو تا از دوستام رو یه جورایی از دست دادم آخه خیلی ازم دور شدن یکی برای چند سال رفت ماموریت اون یکی هم جو گیر شدن چون یه دانشگاه خوب یه رشته خوب قبول شد فکر کرد دیگه چه خبر شده اونم دیگه ما رو تحویل نمی گیره!
امسال یاد گرفتم که شغل و پست و رشته تحصیلیت نباید باعث تغییر رفتارت و یا سنگین شدنت با دیگران بشه.
باباطاهر یه دو بیتی داره که میگه :اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ به تخت پادشاهی عاقبت هیچ
گرت ملک سلیمان در نگین است در آخر خاک راهی عاقبت هیچ

انشاء الله سال 89 سال پر برکتی باشه برای همه. اولین اتفاق قشنگی هم که میفته برام میدونم که بعدا بهتون میگم!