خواستگاری

[sajjad]

من میترسم برم خواستگاری...
آخه کسی که میخوام برم خواستگاریش هم زیباست و هم پولدار دختری محجبه و با ایمان ترم اول دانشگاه
و از همه مهم تر باباش مدیر کل یه اداره که بماند که کجاست
چرا گفتم از همه مهم تر بخاطره اینه که میترسم فردا دختره بگه بابای من...و...و....
خلاصه این حرفا گذشت و ماله چند وقت پیش بود...و امروز رو ببینید
من ازین ترسیدم که جواب رد بده بهمین خاطر گفتم بابا مامان رو زحمت نندازم و خودم شخصا ازش خواستگاری کردم.
بهش گفتم من شما رو خیلی وقته میشناسم.آرزوم بوده همیشه همسر آینده من مثل شما متین و با وقار باشه
من الان ترم 6 مهندسی هستم.اما آینده خوبی دارم به هر حال هم خونه دارم هم ماشین و مشکل زیادی نداریم.
به خدا توکل میکنیم و زندگی مشترک رو ماه عسل تو مکه معظمه شروع میکنیم.گفتم موافق هستید با خانواده بیام خواستگاریتون؟
اونم با نهایت خونسردی گفت نه!
منم گفتم چی!و خلاصه پشیمون شدم که چرا اینکارو کردم.
دنیا رو سرم خراب شد...چرا اینکارو کردم...ای کاش هرگز نمیرفتم خواستگاریش"<img id="oh!:" src="images/smilies/doh!.gif">
من به خاطر خودش رفتم خواستگاریش اما اون...
فردا باباش بازنشسته میشه...میفهمه که دنیا وفا نداره.
حالا من 4 ماهه که فکرم مشغوله...نمیدنم بگم یا نه ولی من حاضرم به خاطرش ادامه راه فرهاد رو بدم و بیستون رو با تیشه صاف کنم
اما اون هیچ وقت قدر منو ندونست.
اگه دختری با نجابت و متانت اون میدیدم شاید دردم کمتر میشد.دامادمون گفت الان چون بهش علاقه داری چشماتو رو همه بستی وگرنه خیلی ها ازون بهتر هستن...اما من احساس میکنم پاک ترین دختر رو دنیاست.
باید به خدا توکل کنم تا کسی مثل این قسمتم کنه که ادم با خدایی پاشه
البته درس عبرت باشه که شخصا نرید خواستگاری...سنت قدیمی و اسلامی بی حکمت نیست!
اشتباه من نادیده گرفتن این سنت بود
عبرت ها فراوان است عبرت پذیران اندک