تحمل سختی ها و رسیدن به مقصد از مجتهدی

[کبوتر حرم]

عمری است که سیاهی درونم را به پرده ای از ظاهری آراسته پوشانده ام .
و تهی دستی دلم را از خلق پنهان داشته ام.

عمری است آن چنان که اندیشیده ام، نبوده ام و آن چنان که گفته ام، عمل نکرده ام.
چه گمان های نیک خلایق که شایسته آن نبودم و چه ستایش ها که مرا نمی شایست ...

و تو ای معبود من، ای مهربان ترین و ای داناترین، بر همه آن چه آشکار کردم و پنهان داشتم،آگاهی
و از همه اسرارِ من باخبری و چه صبورانه و با مهر، زشت کاری ام را تاب می آوری
و چه بزرگوارانه در برابر خطاهایم بردباری می کنی.

ای عزیر! تو را به وسعت بردباری ات و به انتهای صبوری ات شکر می کنم و سپاس می گویم
و عاجزانه از تو می خواهم که به زشت کاری و خطاکاری ام، رسوای خلقم نسازی
و پیش چشم بندگانت به مجازاتم درنکشی...

آمین یا رب العالمین