شیطان

[مشکات]

شيطان هم اين را نمي‌پذيرد

مردم بر سه دسته‌اند؛
يك دسته را فقط خدا مي‌پذيرد
و يك دسته را فقط شيطان،
دسته سوم را نه خدا مي‌پذيرد و نه شيطان.

آن دسته‌اي كه نه مورد قبول شيطان و نه مورد قبول خدا هستند، كساني‌اند كه با آبروي مردم بازي مي‌كنند
و با هر وسيله ممكن مي‌خواهند حيثيت و آبروي مؤمنان را بريزند.

يكي از صفات بسيار زشت و ناپسندي كه قرآن هم بارها آن را نهي كرده،
ريختن آبروي مردم است و حتي براي آن وعده عذاب و مجازات داده شده.

بردن حيثيت و آبرو ممكن است از چند راه باشد :

يا با مسخره كردن مردم و خنداندن عده‌اي از دوستان باشد تا وسيله تفريحي فراهم شود كه نتيجه‌اش خود را برتر و ديگران را پست‌تر شمردن است.

ممكن است از راه ايجاد بدبيني و بدگماني در ميان ديگران باشد، كه اين صفت نه تنها به طرف مقابل و حيثيت او لطمه وارد مي‌كند،
بلكه براي خود او نيز بلايي است بزرگ؛ زيرا سبب مي‌شود او از چشم مردم بافتد.

چنان‌كه اميرالمؤمنين (عليه السلام) مي‌فرمايد:

«كسي كه به مردم گمان بد داشته باشد از همه كس مي‌ترسد و وحشت دارد»

ممكن است آبرو بردن از راه غيبت كردن ديگران باشد و اين از بزرگ‌ترين گناهان شمرده شده. گناه آن از عمل زنا بالاتر است!
چه غيبت با زبان باشد چه با چشم و ابرو و اشاره.

ممكن از راه جست و جو كردن از كارهاي ديگران، و به دست آوردن اسرار و افشاي آن‌ها باشد. كه آيات و روايات زيادي در نهي از آن وارد شده.

ممكن است با القاب زشت و ناپسند حيثيت شخص را لكه‌دار نمود و آن‌ها را با لقب‌هاي زشت تحقير و كوچك نمايد و آبروي مردم را ببرد.

ممكن است اشخاص را مورد لعن و عيب‌جويي قرار دهد و با اين وسيله مردم را بي‌اعتبار كند.

كساني که با يكي از اين صفات، حيثيت و آبروي افراد را ببرند، جزو هيچ حزبي نخواهند بود، حتي حزب شيطان.

امام صادق(عليه السلام) در اين باره مي‌فرمايد:
كسي كه به منظور عيب‌جويي و ريختن آبروي مؤمني سخني بگويد تا او را از نظر مردم بيندازد،
خداوند او را از ولايت خودش بيرون كرده، به سوي ولايت شيطان مي‌فرستد، و شيطان هم او را نمي‌پذيرد.

[۱] . تفسير نمونه، ج۲۲، ص۱۹۱/