شیوه قضاوت امام مهدی علیه السلام

[boshra]

در روایت دیگری از امام صادق علیه السلام می خوانیم: « اِذا قامَ قائمٌ آلِ محمّدٍ حَكَمَ بِحكمِ داوُد وَسُلَیمان لایسئَلُ النّاسَ بَینةً؛ وقتی قائم آل محمد قیام كند به حكم داود و سلیمان حكم می‏كند و از مردم گواه نمی‏خواهد».6
در روایت دیگری از امام باقر علیه السلام می خوانیم: « یقضِی القائِمُ بِقَضایا ینكِرُها بَعَضُ اَصحابِهِ مِمَّن قَدْ ضَرَبَ قُدّامَهُ بِالسَّیفِ وَهُوَ قَضاءُ آدَمَ فَیقَدِّمُهُمْ فَیضرِبُ اَعناقَهُمْ، ثُمَّ یقضِی الثّانِیةَ فَینكِرُها قَوْمٌ آخَروُنَ مِمَّنْ قَدْ ضَرَبَ قُدامَهُ بِالسَّیفِ وَهُوَ قَضاءُ داوُدفَیقَدِّمُهُمْ فیضربُ اَعناقَهُمْ ثُمَّ یقضِی الثّالِثَةَ فَینكِرُها قَومٌ آخَروُنَ مِمَّن قَدْ ضَرَبَ قُدّامَهُ بِالسَّیفِ وَهُوَ قَضاءُ اِبراهیم فَیقَدِّمُهُمْ فَیضرِبُ اَعناقَهُم، ثُمَّ یقضی الرّابِعَةَ وَهُوَ قَضاءُ مُحمَّدٍ فَلا ینكِرُها اَحَدٌ عَلَیه؛ قائم به گونه‏ای قضاوت می‏كند كه بعضی از اصحاب او همان‏هایی كه در جلو او شمشیر زده‏اند، آن قضاوت‏ها را نادرست می‏شمارند و مورد انكار قرار می‏دهند. و آن قضاوت آدم است؛ پس گردن آنان را می‏زند. باز در مرتبه دیگر قضاوت می‏كند به قضاوت‏هایی كه آن را جمع دیگر از كسانی كه در جلو حضرت شمشیر زده‏اند انكار می‏كنند و آن را منكر می‏شمارند، و آن قضاوت داود است؛ پس گردن ایشان را هم می‏زند. بار سوم به قضایای دیگری به سبك و روش ابراهیم قضاوت می‏كند؛ این بار نیز جمعی دیگر از كسانی كه در جلو او شمشیر زده‏اند (آن را) نادرست (و خلاف شرع) می‏شمارند و بر وی انكار می‏كنند، پس گردن ایشان را نیز می‏زند. بار چهارم به قضاوت‏های محمد قضاوت می‏كند، هیچ كس بر وی انكار نمی‏كند».7
امام صادق علیه السلام در حدیثی شیوه قضاوت یاران امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را این گونه توصیف می کند: « اِذا قامَ القائِمُ بَعَثَ فی اَقالیمِ الأَرضِ فی كُلّ اِقلیمٍ رَجُلاً یقُولُ عَهدَكَ فی كَفِّكَ فَاِذا وَرَدَ عَلَیكَ مالا تَفهَمُهُ وَلاتَعرِفُ القَضاءَ فیهِ، فَانظُر اِلی كَفِّكَ وَاعمَل بِما فیها؛ هرگاه قائم قیام كند، در هر اقلیمی از اقالیم زمین مردی را بفرستد و بگوید عهد تو در كف دست تو است، هرگاه بر تو وارد شود [كسی و تو] چیزی را نفهمی و قضاوت آن را ندانی، به كف [دست] خود نظر كن و به آن چه در وی است عمل نما».8
امام باقر علیه السلام نیز شیوه قضاوت آنان را این گونه بیان می کند: «...ثُمَّ یرجِعُ اِلَی الكُوفَة فَیبْعَثُ الثَلاثَ مِأةَ وَالبَضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً اِلَی الأفاقِ كُلِّها فَیمْسَحُ بَینَ اَكتافِهِم وَعَلی صُدوُرِهِم فَلا یتَعایونَ فی قَضاءٍ...؛ پس از آن كه مهدی به كوفه بازگشت و در آن جا مستقر شد، بیش از سیصد و ده نفر را به اطراف عالم (برای حكمروانی و اجرای احكام الهی) می‏فرستد و در هنگام فرستادنِ آن‏ها، شانه‏ها و سینه‏های آن‏ها را با دست مبارك مسح می‏كند. پس آنان در هیچ حكمی و قضایی عاجز نمی‏مانند (قضا و داوری در هر امر مشكلی برای آنان آسان خواهد بود)».9

پاورقیها:

6. بحارالانوار، ج 52، ص 320.
7. بحار، ج 52، ص 389 حدیث 207، اثبات الهدی، ج 3، ص 585.
8. معجم‏احادیث الامام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ، ج 5، حدیث 1453، ص 29.
9. بحارالانوار، ج 52، حدیث 91، ص 345.