سخنان تازه

[آشنای غریب]

﷽
هدف خداوند از خلقت انسان، رسیدن او به *قرب الهی* است. اما براستی قرب یعنی چه؟ و چگونه میتوان به قرب الهی رسید؟
کلمه *قرب* به معنای نزدیک شدن، هم سنخ شدن، هم جنس شدن و شبیه شدن میباشد.
در ابتدای نماز نیت میکنیم که آنرا قربة الی الله به پا میداریم، و این عبارت بدین معناست که من بوسیله نمازم قصد شبیه شدن به اله حقیقی ام و متخلق شدن به اخلاق او را دارم.
کمی بیندیشیم...
آیا تاکنون نمازها و دیگر عباداتمان در شبیه شدن ما به الله موثر بوده و یا از فاصله میان ما و الله کاسته اند؟
کدام اسم از هزار اسم خداوند در ما به ظهور رسیده است؟
کریم شده‌ایم یا جواد؟ رحمان شده ایم یا رحیم؟ رئوف شده‌ایم یا ودود؟ عفُو شده‌ایم یا غفور؟و.....
هر انسان به تعداد اسمهایی که از خداوند دریافت نموده است و کمالات او را در خود به ظهور رسانده است، به او شبیه تر میشود و در اصطلاح مقرب تر می‌گردد.
بنابراین میزان قرب هر انسان، به تعداد اسمها و کمالاتی بستگی دارد که از خداوند دریافت نموده است، نه تنها به مقدار عبادات، اعمال خیر و ظاهر متدین او..
از آنجایی که انسان موجودی مختار است، برای دریافت اسمهای خداوند و متخلق شدن به اخلاق او نیز که تنها راه رسیدن به قرب الهی است،
باید به اختیار خود وارد میدان پر تضاد دنیا شده و از تمام تضادهایی که از خصوصیات این میدان است( حملات شیطان، سرکشی های نفس، شکستها، آزارها و ظلم های دیگران، کمبودهای مادی، مرگ عزیزان و۰۰۰۰) برای اسم گیری از خداوند و به مهارت رسیدن در کمالات او استفاده کند.
فراموش نکنیم که تنها سرمایه انسان، بعد از تولد به برزخ، تعداد اسم هایی است که او از الله دریافت نموده و آن اسمها در قلب او تثبیت شده اند، نه تعداد رکعات نمازها، روزه ها، انفاق ها و۰۰۰
تمام عبادات انسان تنها ابزاری هستند برای شبیه شدن انسان به الله و اگر بعد از سالها دینداری هنوز توان بخشیدن کسی، فروخوردن خشمی، پاک کردن کینه ای، تحمل بی دغدغه و آرام مصیبتی، تحمل تعریف و تمجید دیگران از کس دیگری، شاد شدن در موفقیتهای انسان دیگری، دوست داشتن دیگران به اندازه خودمان و...... را نداریم!!!!
یعنی عبادات ما هنوز نتوانسته اند ما را به الله شبیه ساخته و کمالات او را در ما ظهور دهند، پس هنوز تقربی نیز حاصل نشده است.