ایرانیان در قرآن

[ضحی]

بابل

شهر بابل که در حدود هفتصد سال قبل از میلاد در منطقه بین النهرین (عراق کنونی) به وجود می آید به خاطر شرایط خوب جغرافیایی خود خیلی سریع به بزرگترین، زیباترین و

ثروتمندترین شهر زمان خود تبدیل می گردد. این شهر به خاطر قرار گرفتن در بین دو رود دجله و فرات و جلگه حاصلخیز آن توجه تمام مردم دنیا را به خود جلب و تمام دانشمندان و

ثروتمندان جهان برای کسب علم و تجارت عازم این شهر را می شوند. هردوت مورخ بزرگ یونان این شهر را توصیف کرده و عنوان می دارد با دیوارها و خندق عظیم آن امکان حمله نظامی

به آن وجود نداشت و به علت عبور رود فرات از میان آن این شهرا هیچگاه با خشکسالی روبرو نمی گردید.

کوروش پارسی نیز می دانسته که با روش های معمول نظامی نمی توانسته وارد شهر شود پس فرمان می دهد ارتش ایران در کنار رود فرات اردو زده و طی سه ماه متوالی دو نهر

انحرافی بر روی رود فرات احداث می کنند و در شبی مناسب آب رود را بداخل این دو نهر می رانند و با خشک شدن قسمتی از رود فرات راهی مناسب برای ورود ارتش پارس به داخل

شهر بابل باز می شود و بابل بدون جنگی بزرگ تسلیم می شود. این روش از آنجایی جالبتر می گردد که بدانیم موسی (ع) نیز هنگامی که قصد دارد بنی اسرائیل را از چنگال مصریان

نجات دهد خداوند قسمتی از رود نیل را برای آنان خشک می کند. و این تشابه در روش نجات بنی اسرائیل در نیل و فرات تصادفی نمی تواند باشد. گویا خداوند به کوروش الهام کرده

که چگونه از موانع طبیعی عبور و بابل را فتح کند و برای اثبات این گفته توجه دوستان را به آیات 83 تا 99 سوره مبارکه کهف که در مورد ذوالقرنین گفته شده جلب می کنیم:

و از تو در باره ذوالقرنين مى‏پرسند بگو به زودى چيزى از او براى شما خواهم خواند (۸۳)

ما در زمين به او امكاناتى داديم و از هر چيزى وسيله‏اى بدو بخشيديم (۸۴)

تا راهى را دنبال كرد (۸۵)

تا آنگاه كه به غروبگاه خورشيد رسيد به نظرش آمد كه [خورشيد] در چشمه‏اى گل‏آلود و سياه غروب مى‏كند و نزديك آن طايفه‏اى را يافت فرموديم اى

ذوالقرنين [اختيار با توست] يا عذاب مى‏كنى يا در ميانشان [روش] نيكويى پيش مى‏گيرى (۸۶)

ادامه دارد ...