همراه شویم با " مصطفی ردانی پور "

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

سیجی های شیراز خط چزابه را زا ما تحویل گرفتند . حالا بعد از یک ماه تحمل سخت ترین فشار ها به دو کوهه بر می گشتیم تا در عملیاتی که بعدا فتح المبین نام گرفت شرکت کنیم . با " هفت هشت گردان " آمده بودیم ، یعنی بیش از دو هزار نفر ، و با کمتر از سیصد نفر بر می گشتیم . داغ داغ بودیم ، یک هفته بود آن ها که مانده بودند گریه می کردند . دل ها شکسته بود ؛ اما " پدر " عراقی ها را هم در آورده بودیم . تا آمدیم را بیفتیم غروب شد . مصطفی گفت: « نماز رو بریم جلوتر توی رمل ها بخونیم . سه چهار نفری می شدیم . همه گریه می کردند . مصطفی رو به قبله برای خدا خواند ، اشک ریزان :
_ یا محسن قد اتاک المسی ء انت المحس و انا المسی ء .
###
آن جلوتر بیش از پانصد نفر از بچه های امام مانده بودند ، با بدن های چاک چاک . ما باید به آن ها اقتدا می کردیم ... .