همراه شویم با " مصطفی ردانی پور "

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از عجیب ترین دعا های کمیلی که از او دیدم در سی ام بهمن ماه سال شصت بود ، شب جمعه ای که فردای آن ، عملیات " علی ابن ابیطالب علیه السلام " در " چزابه " اجرا شد ، و بیش از هزار نفر از بهترین نیرو های ما در آن به شهادت رسیدند و بدن های پاک آن ها در رمل ها ماند . معلوم است جمعی که با مفاهیم بلند دعا ی " کمیل " ، خدای خود را می خوانند و از دو هزار نفر ، نیمی از آن ها چند ساعت بعد به شهادت می رسند که غوغایی به بپا می کنند . مصطفی آن قدر ضجُه زد ، استغاثه کرد و گریست که سابغه نداشت . به گونه ای که چند بار بیهوش روی زمین دراز کش شد .
در آن روزها ، اوضاع جبهه خراب و فشار عراقی ها کمر شکن بود و تنها با " توسل " امکان داشت ، مشکل حل شود . در آن عملیات ، دشمن ، بیش از بیست تیپ خود را از دست داد و به برکت خون هایی که مظلومانه ریخته شد ، " چزابه " تا پایان جنگ بیمه شد .