همراه شویم با " مصطفی ردانی پور "

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

مصطفی :« دم دمای غروب ، سرو کله ی سربازای عراقی پیدا شد . با تانک و نفربر پیش می اومدند . ما توی سنگر های مخفی ، حرکت اون ها رو زیر نظر داشتیم و با خونسردی گذاشتیم از خط عبور کنند بعد اون ها رو از پشت سر و دو طرف موردحمله قرار دادیم . از زمین و آسمون گلوله و فشنگ می بارید .
اونقدر از دشمن کشتیم که دیگه جرات حمله به دار خوین رو ندارند. »
مصطفی که از کردستان به اهواز آمده بود آن قدر داستان حمله ی شب گذشته را با هیجان تعریف می کرد که برای رفتن به دار خوین لحظه شماری می کردم .
بعد دست مرا گرفت و کنار یک وانت برد که چند اسیر و یک کشته ی عراقی عقب آن بودند .
گفتم : « چرا آن ها را به اهواز آورده ای ؟؟؟!!!
_ این جا همه چیز جیره ایه ، می خوام اُسرا رو تحویل بدم
و فشنگ کلاش و آر پی جی بگیرم ببرم اون جا !!!! ....